ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΠΙΕΡΙΔΟΥ Η Κωνσταντία Σωτηρίου έγινε γνωστή στο κυπριακό κοινό από τα πολύ ωραία θεατρικά της έργα. Πρόσφατα το έργο της «Τζεμαλιγιέ», που ανέβηκε στο Θέατρο Δέντρο σε σκηνοθεσία της Μαρίας Καρσερά άφησε άριστες εντυπώσεις, γιατί έκρυβε αλήθειες σκληρές, αλλά σωστές που έπρεπε να ειπωθούν! Η αληθινή ιστορία της Τουρκοκύπριας Τζεμαλιγιέ, ο έρωτας της και η θυσία της συγκίνησαν το κοινό και το ταρακούνησαν! Η Κωνσταντία Σωτηρίου γράφει με τόλμη και σοκάρει! Γιατί είναι μια γυναίκα γνώστης των καταστάσεων, μελετημένη και φροντίζει ώστε το κάθε τι που καταπιάνεται να είναι γνήσιο και καθαρό! Η Κωνσταντία στη συνέντευξη μας μιλά για την όλη δραστηριότητά της. Σας την παραθέτω. Κωνσταντία, από πότε άρχισες να γράφεις;
Πάντα έγραφα, μικρά ή μεγάλα κείμενα. Απλώς τα τελευταία χρόνια γράφω πιο συστηματικά και οπωσδήποτε πιο οργανωμένα. Θεωρώ πως το γράψιμο θέλει πρώτα από όλα αφοσίωση και στην συνέχεια καλή οργάνωση και στόχους. Από ποια θέματα εμπνέεσαι; Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει την έμπνευση. Μια εικόνα, μια ιστορία που ακούς τυχαία, μια είδηση στην εφημερίδα. Με εμπνέουν θέματα που έχουν να κάνουν με την Κύπρο και ειδικότερα τις γυναίκες της Κύπρου. Με ενδιαφέρει πολύ και προσπαθώ να αποτυπώσω πώς οι γυναίκες αντιδρούν μπροστά στα δράματα που έχουν να αντιμετωπίσουν, πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν, πώς βάζουν πάντα τη δύναμη που έχουν κρυμμένη μέσα τους βαθιά μπροστά σε όλα τα δεινά και συνεχίζουν να ζουν. Τι σε έσπρωξε ν’ ασχοληθείς με θέματα «καυτά» κι επίκαιρα; Νομίζω πως σαν άνθρωπος που γράφει οι «κεραίες» μου είναι πάντα σε επιφυλακή για τα θέματα που όπως λέτε είναι «καυτά και επίκαιρα». Πιστεύω πως ένας συγγραφέας πρέπει να πιάνει το πνεύμα του καιρού του και να το χρησιμοποιεί. Είναι και ένα είδος υποχρέωσης αν θέλετε. Από την άλλη υπάρχει και η θητεία μου ως δημοσιογράφος που με κάνει να είμαι πάντα ευαίσθητη απέναντι στα θέματα της επικαιρότητας. Ψάχνω πάντα την «είδηση» απλώς προσπαθώ να την μετουσιώσω σε λογοτεχνία. Ποια από τα θεατρικά σου είχαν την επιτυχία που ανέμενες; Είχα την τύχη να έχω δύο έργα μου να παρουσιάζονται σε θεατρικές σκηνές στην Κύπρο. Νομίζω είχαν και τα δύο καλή απήχηση. Το πρώτο αποτελούσε μάλλον το βάπτισμα του πυρός στα θεατρικά πράγματα για μένα. Και από τις δύο εμπειρίες έμαθα πράγματα, γνώρισα ανθρώπους και καταστάσεις και αυτό από μόνο του ήταν νομίζω επιτυχία. Από ότι γνωρίζω η «Τζεμαλιγιέ» άρεσε, ταρακούνησε και ξάφνιασε το κυπριακό κοινό. Εσύ πώς ένιωσες; Νομίζω η «Τζεμαλιγιέ» είχε αρκετή επιτυχία μέσα από την απήχηση που είχε στον κόσμο. Οι θεατές έβγαιναν από την αίθουσα προβληματισμένοι και οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θυμούνταν γεγονότα και καταστάσεις από την περίοδο του ‘60. Δεν περίμενα αυτή την απήχηση που οδηγούσε σε παράταση της παράτασης αν και πίστευα πολύ στο κείμενο μου. Ένιωσα σίγουρα ικανοποίηση κυρίως επειδή το θέμα του κειμένου κατάφερε να αγγίξει κάποιους ανθρώπους. Φυσικά το θέατρο είναι πάνω από όλα συνεργασία πολλών ανθρώπων και συγκερασμός πολλών παραγόντων, άρα η επιτυχία ή αποτυχία δεν μπορεί να πιστωθεί μόνο στο συγγραφέα ή στο κείμενο. Τώρα καταπιάστηκες με ένα άλλο «καυτό» θέμα. Τη νουβέλα «Η Αϊσέ πάει διακοπές». Πώς προέκυψε αυτό; Η νουβέλα προηγήθηκε του θεατρικού και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Πατάκη το 2015. Ως κείμενο προηγήθηκε της Τζεμαλιγιέ αλλά θεωρώ πως και τα δύο αποτελούν κομμάτι του «καυτού θέματος» που λέγεται σύγχρονη κυπριακή ιστορία. Αυτή η νουβέλα σου – «Η Αϊσέ πάει διακοπές» - βραβεύτηκε με το Athens Prize of Literature. Πώς έτυχε και πώς νιώθεις γι’ αυτή σου τη βράβευση; Η νουβέλα είχε την τιμή να βρεθεί σε αρκετές λίστες με πρωτοεμφανιζόμενα έργα στην Ελλάδα και ευτύχησε να πάρει το συγκεκριμένο βραβείο. Το κάθε βραβείο σίγουρα σε γεμίζει χαρά αλλά και αγωνία αν η επόμενη δουλειά σου μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν. Αποτελεί επίσης ένα χάδι στον ώμο, είναι μια χειρονομία ότι κάποιος άκουσε αυτό που είχες να πεις, για να συνεχίσεις. Από εκεί και πέρα το πραγματικό βραβείο είναι το έργο σου να έχει διαχρονικότητα. Αυτό είναι βραβείο που το κερδίζουν λίγοι. Πώς νιώθει ένας συγγραφέας όταν τα έργα του ανεβαίνουν στη σκηνή; Είναι παράξενο συναίσθημα να βλέπεις το έργο σου να ανεβαίνει στη σκηνή. Σε μεγάλο βαθμό το κείμενο φεύγει πια από τα χέρια σου και γίνεται εργαλείο στα χέρια του σκηνοθέτη και του ηθοποιού. Κάθε φορά έχω την αγωνία αυτό που θέλω να πω μέσα από το γράψιμο να καταφέρει να περάσει στον κόσμο που παρακολουθεί. Ωστόσο, αν και δεν μου αρέσουν οι κατηγοριοποιήσεις, θεωρώ πως παρά τα θεατρικά στην ουσία είμαι πεζογράφος. Πως συνδυάζεις τις τόσες δραστηριότητες σου με την οικογενειακή σου ζωή; Νομίζω πως είναι πολλά τα στοιχεία που συνθέτουν την ζωή ενός ατόμου, η επαγγελματική ζωή, η οικογενειακή, τα ενδιαφέροντα. Ο συνδυασμός μπορεί να είναι μεν δύσκολος, επιτυγχάνει με καλό σχεδιασμό και όρεξη για δουλειά. Και αγάπη και αφοσίωση σε ό,τι κάνεις. Ωστόσο η οικογενειακή ζωή δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε μονοπώλιο μιας γυναίκας. Εκτός από το γράψιμο, με τι άλλο ασχολείσαι; Το γράψιμο όσο και η ανάγνωση βιβλίων είναι μια ασχολία που με απασχολεί συνέχεια. Επίσης να πω ότι να γράφεις σημαίνει πάνω από όλα να διαβάζεις και να διαβάζεις πολύ, και πρέπει να κρατάς επαφή με τα λογοτεχνικά ρεύματα και τους ανθρώπους της δικής σου εποχής που γράφουν, αλλά και να διαβάζεις την κλασική ας πούμε λογοτεχνία που αποτελεί τη βάση. Πόσο συντείνει η δουλειά σου στην απασχόληση σου με το γράψιμο; Εργάζομαι στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών στον Κλάδο Τουρκικών Θεμάτων. Είμαι Τουρκολόγος και ως αποτέλεσμα η θεματική μου τόσο εξαιτίας της δουλειάς μου όσο και λόγω των σπουδών μου γυρίζει γύρω από τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα και το Κυπριακό πρόβλημα. Πιστεύεις ότι τα θεατρικά μας πράγματα πάνε καλά; Ποιες οι απόψεις και εισηγήσεις σου; Δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω για τα θεατρικά πράγματα. Είμαι μάλλον η χαρούμενη ερασιτέχνης που είχε την τύχη να δει κάποια έργα της να μεταφέρονται στη σκηνή. Με χαροποίησε ιδιαίτερα η παρουσία κι άλλων κειμένων την περασμένη χρονιά, γραμμένων από ανθρώπους την δικής μου ηλικίας με τα οποία βρίσκω πολλά κοινά. Την χρήση της κυπριακής διαλέκτου και μιας διάθεσης να σκύψουμε πάνω από θέματα της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας και να θέσουμε τα προσωπικά μας ερωτήματα, ελπίζοντας να γίνουν και ερωτήματα των θεατών. Η κυπριακή θεατρική γραφή φαίνεται πως κάνει βήματα προς τα εμπρός και αυτό είναι πολύ θετικό. Να μην ξεχνάμε ωστόσο ανθρώπους που μας άνοιξαν τον δρόμο και έθεσαν τις βάσεις, όπως είναι ο Γιώργος Νεοφύτου. Για μένα ο «Μανώλης» του αποτελεί πυξίδα σημαντική. Επίσης προγράμματα που μας έφεραν κοντά και μας έδωσαν ευκαιρίες, όπως είναι το Play και Play-on. Παρόμοια προγράμματα θα έπρεπε να ενισχύονται και να επιχορηγούνται όχι να οδηγούνται σε μαρασμό. Μελλοντικά τι ετοιμάζεις; Η νουβέλα πάνω στην οποία βασίστηκε το κείμενο της «Τζεμαλιγιέ» θα εκδοθεί σε νουβέλα πάλι από τις εκδόσεις Πατάκη τον Μάρτιο. Αυτό θα είναι το δεύτερο μου βιβλίο και το γεγονός με χαροποιεί πολύ. Και ασφαλώς η «Αϊσέ πάει διακοπές» ανεβαίνει επίσης το Μάρτιο από τη θεατρική ομάδα Σόλο για Τρεις. Έχεις κάποια πρότυπα; Θαυμάζεις κάποιους; Δεν θα έλεγα πως έχω πρότυπα, ωστόσο θαυμάζω ανθρώπους που τα καταφέρνουν μέσα από δύσκολες συνθήκες και όταν τα δεδομένα είναι εναντίον τους. Σε αυτό το πλαίσιο θαυμάζω πάνω από όλους την μάνα μου. Στις ελεύθερές σου ώρες τι κάνεις; Δεν έχω ελεύθερες ώρες να γεμίσω. Νομίζω πως κέντρο της ζωής μου είναι ανεξάρτητα από το γράψιμο η οικογένεια μου και κυρίως οι γιοί μου. Τα παιδιά μου αξίζουν κάθε λεπτό ελεύθερου χρόνου και κάθε προσπάθεια. Αυτά και μόνον αυτά. Με την πολιτική ποια είναι η σχέση σου; Είμαι σίγουρα πολιτικοποιημένη, δεν γίνεται να ζεις στην Κύπρο και να μην είσαι πολιτικοποιημένος. Από αυτό μέχρι την στεγνή κομματοποίηση υπάρχει μεγάλος δρόμος ωστόσο τον οποίο προσπαθώ να διανύσω με σύνεση.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|