Η Μαρία Σωφρονίου είναι μια γυναίκα γλυκιά, συναισθηματική, αυθόρμητη με ρομαντική διάθεση. Αγαπά τους ανθρώπους, την οικογένεια της, την ποίηση, τη μουσική, το διάβασμα. Γράφει, μελετά, δημιουργεί και προσφέρει αφού εργάζεται δημιουργικά και αθόρυβα. Τέτοιοι άνθρωποι που αρέσκονται να προσφέρουν είναι αξιέπαινοι, αξιόλογοι και το έργο τους πρέπει να θεωρείται ανεκτίμητο. Η Μαρία Σωφρονίου μας χάρισε πρόσφατα ένα μυθιστόρημα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Όταν η ματιά σου άγγιξε την ψυχή μου». Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθηματισμό, νοσταλγία, ρομαντισμό και σασπένς, το οποίο σύντομα θα σας παρουσιάσω. Για να γνωρίσουμε καλύτερα τη Μαρία είχαμε μια συνέντευξη μαζί της, και σας την παρουσιάζουμε. Μαρία μου, πότε άρχισες να γράφεις και με ποια ευκαιρία;
Από τότε που έμαθα να διαβάζω και να γράφω δεν σταμάτησα ποτέ να τα εξασκώ καθημερινά και τα δύο. Από την πρώτη τάξη του Γυμνασίου μέχρι σήμερα, έχω τα «σημειωματάρια» μου, στα οποία καταγράφω κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε παρατήρηση, κάθε εμπειρία. Και αυτά είναι που με οδήγησαν αρχικά στο γράψιμο διηγημάτων και αργότερα μυθιστορημάτων. Από πού εμπνέεσαι τα θέματα σου; Την έμπνευση την παρομοιάζω με ένα μικρό σπόρο που γεννιέται μέσα μας, μετά από κάτι που ερεθίζει έντονα την σκέψη και την ψυχή μας. Είναι το κέντρισμα από κάτι που είδαμε, ακούσαμε, διαβάσαμε, σκεφτήκαμε. Και προπάντων που ζήσαμε. Στο μυθιστόρημα μου «Όταν η ματιά σου άγγιξε την ψυχή μου», η έμπνευση γεννήθηκε από δύο διαφορετικά γεγονότα. Από την ιστορία ενός κάστρου της Πελοποννήσου και από ένα πίνακα ζωγραφικής στον οποίο απεικονίζεται ένα γυμνό ζευγάρι να ανυψώνεται στα ουράνια, εκστασιασμένο από έρωτα. Πότε ακριβώς έγραψες το πρώτο σου βιβλίο; Το πρώτο μου μυθιστόρημα το έγραψα λίγα χρόνια μετά την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Ήμουν περίπου τριάντα χρονών. Στο βιβλίο ανέπτυξα μία εξαιρετικά οδυνηρή πτυχή, από τις πολλές βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν στην Κύπρο το 1974, κατά τη διάρκεια της εισβολής. Αυτό το βιβλίο το έγραψα με συγκλονισμό ψυχής και τεράστιο θυμό. Δεν το έδωσα ποτέ για έκδοση. Πώς ένιωσες; Ποια τα συναισθήματα σου γενικότερα; Γράφοντας το πιο πάνω μυθιστόρημα, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμικτα. Από την μία ήταν η μεγάλη ικανοποίηση της δημιουργίας και από την άλλη ήταν η φόρτιση από τα επώδυνα συναισθήματα της συγκεκριμένης ιστορίας. Ένας συγγραφέας την ώρα που γράφει, ζει όλα αυτά που περιγράφει. Οι εμπειρίες των ηρώων του γίνονται και δικές του. Χαίρεται και πονά μαζί τους. Πόσα βιβλία έχεις γράψει; Έχω γράψει τρία μυθιστορήματα. Το «Όταν η ματιά σου άγγιξε την ψυχή μου» είναι το πρώτο που εκδόθηκε. Πώς έτυχε να εργαστείς στο ιστορικό βιβλιοπωλείο της Λεμεσού, Α. Ιωαννίδης και Σια, και ποιες εμπειρίες έχεις αποκτήσει απ’ αυτή τη δουλειά; Στο βιβλιοπωλείο «Α. Ιωαννίδης και Σια» δεν έτυχε αλλά το επεδίωξα να εργαστώ. Πήγα και ζήτησα δουλειά από τον ίδιο τον κύριο Αντρέα Ιωαννίδη! Εκεί ήθελα να εργαστώ! Ανάμεσα στα βιβλία, τη μεγάλη αγάπη της ζωής μου. Τα πρώτα χρόνια εργάστηκα σχεδόν σε όλα τα τμήματα του καταστήματος. Σιγά-σιγά, μέσα από σκληρή δουλειά και αφοσίωση, μου ανατέθηκε η θέση της υπεύθυνης του τμήματος των βιβλίων. Με τη λογοτεχνία από πότε ασχολείσαι; Νομίζω πως η λογοτεχνία ήταν πάντα κομμάτι της ζωής μου. Σαν αναγνώστρια και σαν συγγραφέας. Πάντα διάβαζα και πάντα έγραφα. Πιστεύεις ότι ο κόσμος αγαπά τα βιβλία; Στην Κύπρο πιστεύω πως έχουμε ένα πολύ καλό αναγνωστικό κοινό, που ενδιαφέρεται πραγματικά και παρακολουθεί συστηματικά τις νέες εκδόσεις. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε ειδικά στις εκθέσεις βιβλίων, όπου βλέπουμε γονείς και παιδιά να αγοράζουν με ενθουσιασμό τα βιβλία της αρεσκείας τους. Πιστεύω πως το αναγνωστικό κοινό διαμορφώνεται μέσα από την παιδεία μιας χώρας και σ’ αυτόν τον τομέα πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα, ώστε να έχουμε νέους που να ενδιαφέρονται και να αγαπούν τη λογοτεχνία, τη γνώση και τα βιβλία γενικότερα. Σε χώρες με υψηλού επιπέδου παιδεία και μόρφωση, ο τομέας του βιβλίου ανθεί. Βέβαια ο καθένας έχει τα δικά του ενδιαφέροντα και είναι άδικο να περιμένουμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να διαβάζουν βιβλία. Έχεις πολλά ταλέντα. Πώς τα αξιοποιείς; Ας πούμε την φωτογραφία, την ζωγραφική… Δεν είναι ακριβώς ταλέντα. Είναι μια βαθύτατη ανάγκη να εκφραστώ. Είτε γράφοντας, είτε ζωγραφίζοντας. Η φωτογραφία είναι αγάπη! Λατρεύω να αποτυπώνω ό,τι μου αρέσει και ό,τι αγαπώ. Ένα λουλούδι, ένα πρόσωπο, ένα τοπίο. Τις φωτογραφίες τις μοιράζομαι με φίλους και συγγενείς. Προσωπικά, πήρα τεράστια χαρά, όταν κέρδισα βραβείο, σε τρεις διαγωνισμούς φωτογραφίας. Τους πίνακες ζωγραφικής τους χαρίζω σε φίλους αγαπημένους. Πώς συνδυάζεις όλα αυτά που κάνεις με την οικογένεια και τις προσωπικές σου υποχρεώσεις; Με οργάνωση και προσπάθεια! Όταν ασχολούμαι με αυτά που αγαπώ, η ψυχή μου αγαλλιάζει! Και με βοηθά να παραμείνω ενεργή και ενθουσιώδης και σε όλες τις άλλες προσωπικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις και ασχολίες. Πιστεύεις ότι η γυναίκα μπορεί να κάνει τα πάντα; Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που είναι άτομα δραστήρια και ενεργητικά. Στην δραστηριότητα και στην ενεργητικότητα, λοιπόν, κάποιου βρίσκεται η απάντηση. Εμείς οι γυναίκες δεν χρειάζεται να μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Ας κάνουμε αυτά που αντέχουμε και μας αρέσει να κάνουμε. Η ποιότητα της ζωής μας θα είναι καλύτερη. Ποιες οι απόψεις σου για τα λογοτεχνικά μας δρώμενα; Η Κύπρος πάντα είχε και συνεχίζει να έχει εξαίρετους συγγραφείς και ποιητές. Ανθρώπους μορφωμένους, καλλιεργημένους, με προβληματισμούς, εξαίρετους παρατηρητές της ζωής και των καταιγιστικών γεγονότων που συντελούνται γύρω μας. Παρατηρούν και καταγράφουν. Μέσω της τεχνολογίας, οι Κύπριοι συγγραφείς τώρα πια έχουν τη δυνατότητα να βγουν έξω από τα στενά πλαίσια της Κυπριακής πραγματικότητας και να δείξουν τη δραστηριότητα και τη δημιουργικότητα τους. Μαρία, κρατώ στα χέρια μου το τελευταίο σου βιβλίο – μυθιστόρημα – με τίτλο «Όταν η ματιά σου άγγιξε την ψυχή μου». Πότε το έγραψες και πώς αποφάσισες να το γράψεις; Το μυθιστόρημα «Όταν η ματιά σου άγγιξε την ψυχή μου» άρχισα να το γράφω πριν τέσσερα χρόνια. Μου πήρε τρία χρόνια για να το γράψω και εκδόθηκε αρχές Ιανουαρίου 2017, από τον εκδοτικό οίκο «Ωκεανός» στην Αθήνα. Το εμπνεύσθηκα όταν βρέθηκα στη Μεθώνη της Μεσσηνίας και έμαθα την ιστορία του Ενετικού της κάστρου - ενός από τα μεγαλύτερα κάστρα της Μεσογείου - και συγκινήθηκα! Είχε τόσα πολλά κοινά με την ιστορία της Κύπρου. Η άλωση του κάστρου της Modon – όπως λεγόταν τότε η Μεθώνη – από τους Τούρκους, στις 10 Αυγούστου του 1500 και ο ολοκληρωτικός αφανισμός των κατοίκων του, μέσα μου καταγράφηκε σαν ένα μήνυμα. Σαν να μου ζητούσαν τα χιλιάδες θύματα εκείνης της ξακουστής καστροπολιτείας, να τους δώσω φωνή για να διηγηθούν το ένδοξο παρελθόν τους και την τραγική τους μοίρα. Ο ζωγραφικός πίνακας που προανέφερα μου ενέπνευσε τον υπέρτατο έρωτα του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, που διαδραματίζεται στις μέρες μας. Πώς συνδέεται αυτός ο έρωτας του σήμερα με την ιστορία του κάστρου; Αυτή είναι η γοητεία του μυθιστορήματος, την οποία θα ανακαλύψει ο αναγνώστης, παρακολουθώντας την γρήγορη και γεμάτη εκπλήξεις πλοκή! Είσαι ρομαντική. Ποια η γνώμη σου για τον έρωτα, την αγάπη, τον γάμο; Τον έρωτα και την αγάπη τα θεωρώ θεϊκά δώρα. Είναι ό,τι ωραιότερο, συγκλονιστικότερο, συναρπαστικότερο και συνάμα πιο γλυκό έχει η ζωή να προσφέρει. Αν ο έρωτας πριν ξεθωριάσει από την τριβή και την φθορά της καθημερινότητας, αναπτυχθεί σε μια βαθιά αγάπη, αυτή θα διαρκέσει για πάντα. Μεταλλάσσεται σε κάτι εξαιρετικά βαθύ. Συγχωνεύεται και αποτελεί πια αναπόσπαστο τμήμα της ψυχής μας. Ο γάμος είναι ένα είδος επιστεγάσματος όλων αυτών. Όμως, για να ευτυχίσει χρειάζονται πολλά άλλα. Εκτίμηση, σεβασμό, επικοινωνία, ειλικρίνεια, αλληλοϋποστήριξη, εμπιστοσύνη, έμπρακτη αγάπη, κατανόηση, όμοια αντίληψη για την ζωή. Μελλοντικά, τι σκέφτεσαι; Θα εκδώσεις και άλλα βιβλία; Ήδη εργάζομαι πάνω στο καινούργιο μου μυθιστόρημα. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κύπρο και στην Αμερική και αναφέρεται στην συγκλονιστική ιστορία ενός αγοριού και της μητέρας του. Πόσο άλλαξε τη ζωή σου η συγγραφή; Την πλούτισε! Την έκανε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα! Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση και τεράστια ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου συμβαίνουν. Είναι αλήθεια ότι την ποίηση πολλοί την ερωτεύονται, αλλά κανείς δεν την παντρεύεται; Την ποίηση γράφουν και αφοσιώνονται σ’ αυτήν, οι λίγοι και εκλεκτοί. Ποια ανταπόκριση είχαν τα δικά σου ποιήματα; Ποιήματα έγραφα όταν ήμουν πιο νέα. Μετά με κέρδισε η πεζογραφία. Την ποίηση πρέπει να την έχεις μέσα σου. Να ρέει αβίαστα κατευθείαν μέσα από την ψυχή σου. Νομίζω πως είναι το πιο δύσκολο είδος. Μέσα σε λίγες γραμμές θα πρέπει να εκφράσεις κάτι σημαντικό. Ένα βαθύ νόημα. Ταξιδεύεις συχνά, και γιατί; Τα ταξίδια τα λατρεύω! Είναι όπως το να πας σε πανεπιστήμιο. Σε διδάσκουν! Σου ανοίγουν το πνεύμα και τους ορίζοντες. Πλουτίζουν την ζωή μας με σημαντικές εμπειρίες. Όταν ήμασταν πιο νέοι, με τον σύζυγο μου ταξιδέψαμε αρκετά. Για επτά – δέκα μέρες. Πάντα Άνοιξη. Αυτά τα ταξίδια μάς χάρισαν τις καλύτερες μας αναμνήσεις. Τι σκέφτεσαι, τι ονειρεύεσαι; Ονειρεύομαι πολλά και δημιουργικά! Για να έχω κάτι να πραγματοποιώ. Αυτό με κρατά νέα στο μυαλό και στην ψυχή. Επίσης, ονειρεύομαι μια ελεύθερη Κύπρο! Όπου ειρηνικά θα ζήσουμε εμείς και οι επόμενες γενιές, δημιουργώντας και εξελίσσοντας τον πολιτισμό μας.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|