Ο υπουργός Άμυνας της Βρετανίας Μπεν Γουάλας δήλωσε ότι υποστηρίζει την Λιζ Τρας στην κούρσα για την διαδοχή του Μπόρις Τζόνσον στην ηγεσία των Συντηρητικών και στην πρωθυπουργία, ενισχύοντας την υποψηφιότητα της υπουργού Εξωτερικών, η οποία θεωρείται το φαβορί έναντι του αντιπάλου της Ρίσι Σούνακ. Η Τρας είναι "αυθεντική" και "μιλάει ευθέως" και θα μπορεί να κάνει τη δουλειά από την πρώτη ημέρα, δήλωσε ο Γουάλας, ο οποίος θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή μέλη της βρετανικής κυβέρνησης και ήταν επίσης ένα από τα φαβορί για την αντικατάσταση του Μπόρις Τζόνσον προτού δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία των Τόρις και την πρωθυπουργία. "Ήμουν μαζί της σε υπουργικά συμβούλια, διμερείς συναντήσεις και διεθνείς συνόδους κορυφής. Πατάει στα πόδια της. Πάνω από όλα, μιλάει ευθέως και εννοεί αυτό που λέει", έγραψε ο Γουάλας στην εφημερίδα Times. Η Τρας αντιμετωπίζει στην κούρσα διαδοχής του Μπόρις Τζόνσον για την ηγεσία των Τόρις και την πρωθυπουργία τον πρώην υπουργό Οικονομικών Ρίσι Σούνακ. Η "μονομαχία" των δύο αντιπάλων σηματοδοτείται από συγκρούσεις για τη φορολογία και τις δαπάνες. Η Τρας προηγείται στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται μεταξύ των μελών του Συντηρητικού Κόμματος, τα οποία θα αποφασίσουν εν τέλει τον νικητή της διαδικασίας αυτής έπειτα από εβδομάδες ψηφοφοριών στις 5 Σεπτεμβρίου. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
0 Comments
Εν μέσω κλιμακούμενης αντιπαράθεσης με τη Δύση η Ρωσία δοκιμάζει να αναβαθμίσει την παρουσία της στην Αφρική Όταν τον περασμένο Απρίλιο η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υπερψήφισε πρόταση που καλούσε σε αποπομπή της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η πρόταση πήρε 93 θετικές ψήφους, 24 ψήφους κατά και 58 αποχές. Από τις 24 αρνητικές ψήφους οι 9 ήταν από την Αφρική, ενώ 23 ήταν συνολικά και οι χώρες της Αφρικής που απείχαν από την ψηφοφορία, ανάμεσά τους και η Νότια Αφρική. Η ψηφοφορία αυτή στη γενική της εικόνα υπογράμμισε κάτι που το είδαμε να επαναλαμβάνεται και αρκετές φορές αργότερα – ενδεικτικά ας αναφέρουμε τη σύνοδο των BRICS και των χωρών του G20: αυτή τη στιγμή υπάρχει μια σύγκρουση της «Δύσης» με τη Ρωσία, δηλαδή των χωρών του G7, των χωρών της ΕΕ, των μελών του ΝΑΤΟ (αν και με τη διακριτή στάση της Τουρκίας) και ορισμένων παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ όπως είναι η Ιαπωνία και οι χώρες της Ωκεανίας. Ωστόσο, πέραν αυτών των χωρών υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός χωρών, που εκπροσωπούν μεγάλο μέρος του παγκοσμίου πληθυσμού, αλλά και του παγκοσμίου ΑΕΠ, που επιλέγουν να διατηρούν μια ορισμένη ουδετερότητα και σε κάποιες περιπτώσεις μια αρκετά ευμενή στάση απέναντι στη Ρωσία. Και αυτό φάνηκε στην πρόσφατη περιοδεία του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργέι Λαβρόφ στην Αφρική όπου επισκέφτηκε τέσσερις χώρες: Αίγυπτο, Κονγκό, Ουγκάντα και Αιθιοπία. Πώς η Ρωσία οικοδόμησε δεσμούς με την Αφρική Οι δεσμοί της Ρωσίας με την Αφρική έχουν αρκετό ιστορικό βάθος. Η Ρωσία δεν υπήρξε αποικιακή δύναμη στην Αφρική (μάλιστα κάποια στιγμή έστειλε και βοήθεια στην Αιθιοπία για την υποστηρίξει απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία). Αντιθέτως η ΕΣΣΔ, ιδίως μετά τον πόλεμο επένδυσε στις καλές σχέσεις με την Αφρική, στο πλαίσιο της συνολικής της υποστήριξης στα αντι-αποικιακά κινήματα και σε διάφορες περιόδους υπήρξαν καθεστώτα και κυβερνήσεις στην Αφρική με ανοιχτά φιλο-σοβιετικό προσανατολισμό. Αρκετά κινήματα που μετεξελίχτηκαν αργότερα σε κυβερνήσεις και καθεστώτα που με διάφορες μορφές διατηρούν την εξουσία ως σήμερα, στηρίχτηκαν στη σοβιετική βοήθεια και υπάρχουν από τότε δεσμοί. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ είχε ως αποτέλεσμα στη δεκαετία του 1990 η παρουσία της Ρωσίας να υποχωρήσει σημαντικά. Όμως, στην εποχή Πούτιν οι σχέσεις αυτές ενισχύθηκαν σημαντικά και αυξήθηκαν σημαντικά και οι οικονομικές σχέσεις καθώς η Ρωσία έκανε σημαντικές εξαγωγές, συμπεριλαμβανομένων και μεγάλων εξαγωγών οπλικών συστημάτων. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι το 2020 το 49% των εισαγωγών όπλων στην Αφρική ήταν από τη Ρωσία. Βοήθησε σε αυτό και το γεγονός ότι η Ρωσία διέγραψε το χρέος που είχαν χώρες όπως η Αγκόλα και η Αλγερία από την εποχή της ΕΣΣΔ, στοιχείο που επέτρεψε τη σύναψη νέων μεγάλων συμφωνιών αγοράς όπλων. Με αυτόν τρόπο η Ρωσία κατάφερε να οικοδομεί και πολιτικές σχέσεις με αυτές τις χώρες. Το 2019 ο Βλαντιμίρ Πούτι φιλοξένησε στη Μόσχα μια σύνοδο κορυφής Ρωσίας – Αφρικής στην οποία συμμετείχαν 43 ηγέτες αφρικανικών χωρών. Τώρα προετοιμάζεται η δεύτερη σύνοδος κορυφής Ρωσίας – Αφρικής για το 2023. Επιπλέον, είχε μια παρουσία σε τοπικές συγκρούσεις, όμως με τρόπο που κυρίως να κατατείνει προς την προσπάθεια να διαμορφωθεί κάποια πολιτική λύση – η Λιβύη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μάλιστα, όταν η Γαλλία αποφάσισε ουσιαστικά να υποχωρήσει από το Σαχέλ ήταν η ρωσική – μισθοφορική – Βάγκνερ που ανέλαβε να καλύψει ένα μέρος του κενού που άφησαν οι Γάλλοι. Σε αυτή την προσπάθεια βοηθήθηκε η Ρωσία και από το γεγονός ότι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ ή την ΕΕ που συχνά προτάσσουν ή θέτουν ως αναγκαία συνθήκη τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Ρωσία δεν έδειχνε να βάζει τέτοιους όρους. Το αποτέλεσμα ήταν η Ρωσία, παρότι δεν έχει τις επενδυτικές δυνατότητες που έχει η Κίνα, που έχει επενδύσει ιδιαίτερα στην Αφρική, να αναπτύξει αρκετά σημαντικές οικονομικές σχέσεις. Το ζήτημα των σιτηρών Η Αφρική είναι μια περιοχή που σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται και από εισαγωγές τροφίμων και ιδίως σιτηρών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία φάνηκε να διακυβεύει σε σημαντικό βαθμό την πρόσβασή τους σε σιτηρά και αυτό αποτελούσε και απειλή για την εσωτερική κοινωνική τους συνοχή. Μεγάλο μέρος των σιτηρών που εισάγονται στην Αφρική προέρχονται από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Η Αίγυπτος για παράδειγμα το 80% των σιτηρών της το εισάγει από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Αυτό εξηγεί και γιατί η Ρωσία μπήκε στη διαδικασία της συμφωνίας για την εξαγωγή των σιτηρών της Ουκρανίας, μια που με αυτό τον τρόπο κατοχύρωνε έναν ρόλο εγγυητή της πρόσβασης χωρών όπως αυτές της Αφρικής σε κρίσιμα εμπορεύματα και προϊόντα. Η επίσκεψη Λαβρόφ Σε αυτό το φόντο η επίσκεψη Λαβρόφ είχε αρκετούς συμβολισμούς αλλά και αρκετή ουσία. Καταρχάς επισκέφτηκε την Αίγυπτο, μια χώρα με την οποία η Ρωσία διατηρεί ιστορικά καλές σχέσεις, με την οποία συνεργάζεται συστηματικά για την διαχείριση της Λιβυκής κρίσης αλλά επί της ουσίας συντονίζεται και στην αναζήτηση πολιτικής λύσης για τη Συρία, έχοντας παράλληλα και σημαντικές οικονομικές σχέσεις. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά τις παραδοσιακές σχέσεις της Αιγύπτου και με τις ΗΠΑ, η χώρα παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους αγοραστές ρωσικών οπλικών συστημάτων. Επιπλέον, η Αίγυπτος ενδιαφέρεται και για συμμετοχή στη διαδικασία των BRICS. Ο Λαβρώφ βρήκε την ευκαιρία να διαβεβαιώσει και για τη συμφωνία για τις εξαγωγές σιτηρών της Ουκρανίας και για το γεγονός ότι και οι Ρώσοι εξαγωγείς σιτηρών θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Και βέβαια πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε ότι ξεκίνησαν οι εργασίες από τη Rosatom για το ρωσικής τεχνολογίας πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο στην Αίγυπτο. Έπειτα επισκέφτηκε το Κονγκό μια σχετικά μικρή πετρελαιοπαραγωγό χώρα, στην πρώτη επίσκεψη ρώσου ή σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών σε μια χώρα, στην οποία αρκετοί κάτοικοι έχουν σπουδάσει στην ΕΣΣΔ και τη Ρωσία. Επισκέφτηκε την Ουγκάντα μια χώρα πάντα κομβική στο συνολικό συσχετισμό δύναμης στην Αφρική και με την οποία άλλωστε διατηρεί η Ρωσία από καιρό καλές σχέσεις, με τον πρόεδρο της χώρας Γιουέρι Μουσεβένι να δηλώνει για τη Ρωσία «πώς μπορούμε να είμαστε ενάντια σε κάποιον που δεν μας έβλαψε ποτέ;». Και τέλος, επισκέφτηκε μια χώρα πάντα κρίσιμη στην Αφρική, λόγω γεωγραφικής θέσης αλλά και λόγω μεγέθους πληθυσμού, την Αιθιοπία, επιβεβαιώνοντας τις παραδοσιακά καλές σχέσεις των δύο χώρων. Για τη Ρωσία η περιοδεία αυτή, όπως και συνολικά η εντυπωσιακή δραστηριότητα του Σεργκέι Λαβρόφ σε όλη την περίοδο της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία είναι μια απόδειξη ότι ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη εξακολουθεί να την αντιμετωπίζει και ως έναν νόμιμο συνομιλητή στο γεωπολιτικό επίπεδο αλλά και ως μια χώρα με την οποία μπορούν να υπάρχουν ακόμη σημαντικές συναλλαγές. Είναι δε ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για τη Μόσχα να δείξει ότι όντως ο κόσμος γίνεται πολυπολικός και όχι μονοπολικός όπως κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι επιδιώκουν. Μια προσπάθεια να δείξει ότι μπορεί να σέβεται την κυριαρχία των χωρών αυτών, να μην παρεμβαίνει στο εσωτερικό τους και να αποφεύγει μια αποικιακή λογική, κάτι που υπογράμμισε και ο ίδιος ο Λαβρόφ κατά την επίσκεψή του στην Αιθιοπία. «Είμαι βέβαιος ότι η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του κόσμου δεν θέλει να ζήσει σε μια επιστροφή της εποχής της αποικιοκρατίας», ήταν μια χαρακτηριστική του δήλωση. Την ίδια στιγμή η περιοδεία αυτή δείχνει και τα πραγματικά όρια που συναντά τόσο η αμερικανική όσο και η ευρωπαϊκή προσπάθεια για απομόνωση της Ρωσίας, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας και της δικής τους αδυναμίας να μπορούν να έχουν μια αποτελεσματικότερη αφρικανική πολιτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι εξαιτίας της εσωτερικής σύγκρουσης στην Αιθιοπία η ΕΕ έχει αναστείλει από τον Νοέμβριο του 2020 την παροχή οικονομικής βοήθειας. (in.gr) Ως καθηγητής Συνταγματική Δικαίου, ο Κάις Σαΐντ κήρυττε την αυστηρή τήρηση του Συντάγματος. Ως πρόεδρος της Τυνησίας, το εργαλειοποιεί για να αποκτήσει υπερεξουσίες στη χώρα-σύμβολο της «Αραβικής Άνοιξης»Από το 2013, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της «Αραβικής Άνοιξης» με αφετηρία τη χώρα του, την Τυνησία, ο Κάις Σαΐντ χαρτογραφούσε μεθοδικά τη μετέπειτα πορεία του. Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου θεωρούσε από τότε αποστολή του την πλήρη αναμόρφωση του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Το σύνθημά του, δανεισμένο από την λαϊκή εξέγερση του 2011, ήταν «Ο λαός θέλει».Σήμερα, σχεδόν τρία χρόνια μετά την εκλογή του στην προεδρία και ένα χρόνο αφότου «ξήλωσε» την εκλεγμένη Βουλή και τoν πρωθυπουργό, κατηγορείται για θεσμικό «πραξικόπημα» σε… slow motion. Αυτό δείχνει τώρα να κορυφώνεται με το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της περασμένης Δευτέρας για το ακόμη πιο αμφιλεγόμενο νέο Σύνταγμα της βορειοαφρικανικής χώρας.Καθώς αυτό ενδύει το προεδρικό αξίωμα με υπερεξουσίες χωρίς καν νομικούς ή κοινοβουλευτικούς ελέγχους, οι φόβοι εντείνονται ότι το μοναδικό success story της «Αραβικής Άνοιξης» βυθίζεται σε μια επικίνδυνη περίοδο αυταρχισμού και πόλωσης. Ο ίδιος ο πρόεδρος προτιμά να μιλά για «διορθωτική πορεία»… Μια προδιαγεγραμμένη κρίση Ο 64χρονος Σαΐντ είναι ο πρώτος πρόεδρος της Τυνησίας που γεννήθηκε μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τη Γαλλία το 1956. Εξελέγη πανηγυρικά το 2019 ως ανεξάρτητος υποψήφιος, απέναντι σε αντιπάλους από κοσμικά και ισλαμιστικά κόμματα. Εκ των τελευταίων, το ισχυρότερο είναι το Ενάχντα, που ουσιαστικά αποτελεί τον εκπρόσωπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Τυνησία και η ηγεσία του διατηρεί στενούς δεσμούς με την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Εξ αρχής ο Κάις Σαΐντ και οι συνεργάτες του που προέρχονταν από ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα -συμπεριλαμβανομένων νέων- «μισούσαν τα πολιτικά κόμματα, δεν πίστευαν σε ενδιάμεσους φορείς και ήταν πεπεισμένοι ότι η επικράτησή τους ήταν θέμα χρόνου», επισημαίνει η Χαντίζα Μοχσίν Φινάν, ακαδημαϊκός στη Γαλλία και πολιτική αναλύτρια με ειδίκευση στην περιοχή του Μαγκρέμπ. «Αυτό είχαν κατά νου όταν δημιούργησαν το κίνημα Mouassissoun». Ελληνιστί «Οι Ιδρυτές». Σε φόντο πολιτικής ρευστότητας, οικονομικής αστάθειας και κοινωνικής αναταραχής, οι προεδρικές εκλογές του 2019 πράγματι εξελίχθηκαν σε αναζήτηση ενός «εθνοσωτήρα», με την ελπίδα ότι η εξέγερση του 2011 δεν θα πήγαινε οριστικά χαμένη. Υποσχόμενος ρήξη με την πολιτική τάξη, τους θεσμούς και τις ελίτ εν γένει, ο Σαΐντ επικράτησε με διαφορά. Οι δεσμεύσεις του σαγήνευσε τους νέους, που εν μέσω καλπάζουσας ανεργίας αισθάνονταν ότι οι συστημικοί πολιτικοί τους έκλεβαν το μέλλον. Όμως οι υποσχέσεις για αλλαγή παρέμεναν επί της ουσίας ασαφείς. Στις ομιλίες του, ο Σαΐντ μιλούσε για την ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς, κατήγγειλε την παραβίαση των νόμων, διακήρυττε ότι ήθελε να βάλει τον λαό -και κυρίως τους νέους- στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, με επικεφαλής έναν πρόεδρο που θα ενσαρκώνει τη βούλησή τους. Κατά πολλούς αναλυτές, η περσινή πολιτική κρίση ήταν προαναγγελθείσα, δεδομένου του προβλεπόμενου από το Σύνταγμα του 2014 διαμοιρασμού της εξουσίας μεταξύ των τριών «αρχηγών» του κράτους: προέδρου, προέδρου της Βουλής και πρωθυπουργού. Το ίδιο θεωρούν τώρα και για το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της Δευτέρας. Κάλπες… αυταρχισμού Πριν καν ανακοινωθούν τα προκαταρκτικά αποτελέσματα αργά το βράδυ της Τρίτης, στην Τύνιδα δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι θα επικρατούσε τελικά το «ναι». Όχι γιατί η πλειοψηφία των Τυνήσιων πίστευε στο νέο Σύνταγμα, αλλά επειδή στην εκλογική διαδικασία δεν είχε καν τεθεί κατώτατο όριο συμμετοχής. Έτσι, ενώ το 94,6% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ του νέου Συντάγματος, η προσέλευση στις κάλπες ήταν μόλις 30,5%. Ήταν το χαμηλότερο ποσοστό μετά την ανατροπή το 2011 του καθεστώτος του Μπεν Άλι. Τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων προτίμησαν την αποχή είτε εισακούοντας τις εκκλήσεις πολλών κομμάτων, είτε αντικατοπτρίζοντας ένα κλίμα απάθειας και καχυποψίας απέναντι στην εγχώρια άρχουσα τάξη. Πολιτική και οικονομική. Απτόητος, ο Σαΐντ πανηγύρισε στους δρόμους μαζί με τους υποστηρικτές του. «Η Τυνησία μπαίνει σε μια νέα φάση», διακήρυξε. «Το δημοψήφισμα θα μας επιτρέψει να περάσουμε από μια κατάσταση απόγνωσης σε μια κατάσταση ελπίδας». Δεν έχουν όλοι την ίδια γνώμη. Ούτε οι πολέμιοι του δημοψηφίσματος, ούτε πολλοί εγχώριοι και διεθνείς οργανισμοί. Επισημαίνουν ότι το νέο Σύνταγμα δεν τέθηκε ουσιαστικά σε δημόσια διαβούλευση. Ότι εγκαθιστά ένα προεδρικό σύστημα συρρικνώνοντας τον ρόλο του κοινοβούλιο, που κατά τον Τυνήσιο πρόεδρο και τους υποστηρικτές του είχε γίνει συνώνυμο με την κυβερνητική παράλυση. Εξίσου ανησυχητικό, «δεν προσφέρει στο δικαστικό σύστημα της Τυνησίας τις απαραίτητες εγγυήσεις για να λειτουργεί με πλήρη ανεξαρτησία και αμεροληψία, ενώ καταργεί τους μηχανισμούς ελέγχου και λογοδοσίας των αρχών», σχολίασε η Διεθνής Αμνηστία. Όχι τυχαία, ο Σαΐντ έχει ήδη αρχίσει και το «ξήλωμα» δικαστών. Παράλληλα το νέο Σύνταγμα, τονίζει η διεθνής οργάνωση, «περιέχει ανησυχητικές διατάξεις που αφήνουν στις αρχές περιθώρια να περιορίσουν τα δικαιώματα στο όνομα του Ισλάμ». «Εγείρει πολύ σοβαρές ανησυχίες στην κοινωνία των πολιτών για πολλά ζητήματα που σχετίζονται με το κράτος δικαίου», επσημαίνει η Λαμίν Μπεγκάζι της ΜΚΟ «Δικηγόροι Χωρίς Σύνορα» με έδρα την Τύνιδα. «Πρόκειται για σημαντική οπισθοδρόμηση σε σύγκριση με το Σύνταγμα του 2014», παρατηρεί, καθώς «κατοχυρώνει ένα υπερ-προεδρικό καθεστώς» και θέτει τον αρχηγό του κράτους «υπεράνω κάθε πολιτικής ή ποινικής ευθύνης». Δυσοίωνο το μέλλον…Έχοντας ήδη μια σαθρή οικονομία, που τη σάρωσε και η COVID-19, η Τυνησία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια πολλαπλή κρίση: θεσμική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική. Τώρα, δε, προστίθεται και η επισιτιστική. Η βορειοαφρικανική χώρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές σιταριού και πλέον πασχίζει να αποτρέψει μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία και της εκτόξευσης των τιμών βασικών αγαθών. Η ανάπτυξη είναι εν τω μεταξύ υποτονική, η ανεργία υψηλή -σχεδόν 40% στις τάξεις των νέων- και ο πληθωρισμός καλπάζει, εξωθώντας όλο και περισσότερους σε βίαιη φτωχοποίηση. Ήδη το ένα τρίτο του πληθυσμού των 12 εκατομμυρίων κατοίκους ζει σε συνθήκες επισιτιστικής ανασφάλειας. Στο μεσοδιάστημα, η Τυνησία βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, με το χρέος να ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ. Υπό διαπραγμάτευση είναι ένα νέο δάνειο από το ΔΝΤ. Κάτι που προοιωνίζεται για τον πληθυσμό νέες «αιματηρές» θυσίες. Με τη χώρα να ολισθαίνει και πάλι στον αυταρχισμό, η πόλωση κλιμακώνεται και οι φόβοι για μια νέα κοινωνική έκρηξη εντείνονται στη μοναδική δημοκρατία που αναδύθηκε από την «Αραβική Άνοιξη». «Είμαστε μάρτυρες της γέννησης ενός νέου δικτάτορα», λέει με απογοήτευση στο δίκτυο FRANCE 24 ο Ναμπίλ Γκουασούμι, δάσκαλος στην Κασερίνη. «Ακόμη κι άν δεν είναι ο Κάις Σαΐντ», παρατηρεί, «θα είναι ο διάδοχός του»… (in.gr) Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρο αύξησε το ποσοστό του κατά μια μονάδα έναντι του βασικού αντιπάλου του Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, αλλά πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι δεν αναμένεται να αντιστραφεί ο άνεμος υπέρ του ηγέτη της βραζιλιάνικης αριστεράς. Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα (φωτογραφία αρχείου, επάνω, από το Reuters/Ueslei Marcelino) διατηρεί, μειωμένη κατά μια μονάδα, τη μεγάλη διαφορά του από τον νυν αρχηγό του κράτους Ζαΐχ Μπολσονάρο ενόψει των προεδρικών εκλογών της 2ης Οκτωβρίου, σύμφωνα με κυλιόμενη δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε χθες Πέμπτη από το ινστιτούτο αναφοράς Datafolha. Χωρίς δεύτερο γύροΟ ηγέτης της βραζιλιάνικης αριστεράς, 76 ετών, συγκεντρώνει το 47% των προθέσεων ψήφου έναντι 29% του σημερινού ακροδεξιού προέδρου, 67 ετών (τα ποσοστά τους ήταν 47 και 28% αντίστοιχα στην προηγούμενη δημοσκόπηση, τον Ιούνιο). Εάν η αναμέτρηση διεξαγόταν χθες, ο πρώην πρόεδρος (2003-2010) θα κέρδιζε με το 53% των εγκύρων ψηφοδελτίων, αποφεύγοντας τον δεύτερο γύρο που θα απαιτηθεί εάν ουδείς εκ των υποψηφίων λάβει πάνω από το 50% των εγκύρων, σημείωσε το Νταταφόλια. Ο κ. Μπολσονάρο, που αύξησε το ποσοστό του κατά μόλις μία μονάδα, δεν μοιάζει να ωφελείται για την ώρα από τις κοινωνικές δαπάνες που ενέκρινε πριν δύο εβδομάδες το βραζιλιάνικο κοινοβούλιο. Το Νταταφόλια σημειώνει ωστόσο ότι ο ακροδεξιός αρχηγός του κράτους κέρδισε τρεις μονάδες μεταξύ των φτωχότερων ψηφοφόρων (Λούλα 54%, Μπολσονάρο 23%) και έξι μονάδες στις τάξεις των γυναικών (Λούλα 46%, Μπολσονάρο 27%). Εξαιρετικά πολωμένο κλίμα Δύο μήνες πριν την κρίσιμη αναμέτρηση, σε κλίμα εξαιρετικά πολωμένο, οι άλλοι υποψήφιοι περιορίζονται για ακόμη μια φορά σε μονοψήφια ποσοστά, ο κεντροαριστερός Σίρου Γκόμες στο 8% και η κεντροδεξιά γερουσιάστρια Σιμόνι Τέμπετ στο 2%. Εάν διεξαχθεί δεύτερος γύρος την 30ή Οκτωβρίου, ο Λούλα θα κερδίσει με το 55% έναντι 35% του απερχόμενου προέδρου. Η διαφορά αυτή 20 μονάδων είναι πάντως μειωμένη από τις 29 που καταγράφονταν τον Δεκέμβριο από το ινστιτούτο. Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 2.556 ψηφοφόρων την 27η και την 28η Ιουλίου και το περιθώριο στατιστικού σφάλματος είναι ±2%. Για τον πολιτικό αναλυτή Αντριάνου Λαουρένου της εταιρείας συμβούλων Prospectiva, το status quo που αποτυπώνει η δημοσκόπηση δείχνει ότι «οι ψηφοφόροι των Λούλα και Μπολσονάρο είναι μάλλον πεπεισμένοι». Κατά την άποψή του, τα κοινωνικά μέτρα που ανήγγειλε η κυβέρνηση και προβλέπουν έκτακτες δαπάνες μπορεί να επιτρέψουν «να μειωθεί η διαφορά», αλλά το κλείσιμο της ψαλίδας «δεν αναμένεται να αρκέσει» για να αντιστραφεί ο άνεμος στη βραζιλιάνικη πολιτική σκηνή. Κίνδυνος αμφισβήτησηςΑυτό, προειδοποιεί, εγείρει κίνδυνο να «ενταθεί η αμφισβήτηση του εκλογικού συστήματος και των θεσμών» από τον κ. Μπολσονάρο. Πριν δέκα ημέρες, ο ακροδεξιός πολιτικός, νοσταλγός της εποχής της στρατιωτικής δικτατορίας, επέκρινε για ακόμη μια φορά το βραζιλιάνικο εκλογικό σύστημα μπροστά σε δεκάδες βουλευτές, γεγονός που προκάλεσε σκάνδαλο. Τους τελευταίους μήνες ο κ. Μπολσονάρο, ο οποίος εξελέγη το 2018, έχει πολλαπλασιάσει τις επιθέσεις του εναντίον του ηλεκτρονικού συστήματος ψηφοφορίας, που υιοθετήθηκε το 1996, μοιάζοντας να προετοιμάζει σύμφωνα με αναλυτές και επικριτές του το έδαφος για να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα σε περίπτωση ήττας του. Πηγή: ΑΠΕ «Ακόμη και οι πιο αξιόπιστες εφημερίδες δεν διστάζουν να διασπείρουν ψεύδη κάθε είδους» δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου σχετικά με όσα διαδίδονται στις ΗΠΑ για τις ρωσικές απώλειες στον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι αριθμοί για τους οποίους γίνεται λόγος στις ΗΠΑ όσον αφορά τις απώλειες που έχει υποστεί η Ρωσία στον πόλεμο στην Ουκρανία από την 24η Φεβρουαρίου είναι «ψευδείς», κατά τη ρωσική προεδρία. «Δημοσιεύματα σε εφημερίδες» «Σε τελευταία ανάλυση, δεν πρόκειται για δεδομένα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αλλά για δημοσιεύματα σε εφημερίδες», τόνισε χθες ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ (φωτογραφία αρχείου, επάνω, από το Reuters/Evgenia Novozhenina), όπως μεταδίδει το ΑΠΕ. «Στην εποχή μας, ακόμη και οι πιο αξιόπιστες εφημερίδες δεν διστάζουν να διασπείρουν ψεύδη κάθε είδους. Δυστυχώς, αυτή είναι πρακτική που βλέπουμε ολοένα συχνότερα», πρόσθεσε. Ο κ. Πεσκόφ έκανε την τοποθέτηση αυτή αντιδρώντας σε δημοσίευμα των New York Times για τις ρωσικές απώλειες στη σύρραξη, μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax. Η κυρία Σλότκιν Η δημοκρατική βουλεύτρια Ελίσα Σλότκιν είπε προχθές Τετάρτη στο CNN πως «ενημερωθήκαμε ότι πάνω από 75.000 Ρώσοι έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί», αριθμό που χαρακτήρισε «τεράστιο». Η κυρία Σλότκιν είχε προηγουμένως παραστεί σε ενημέρωση για τις εξελίξεις στον πόλεμο από αξιωματούχους της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν, το περιεχόμενο της οποίας ήταν θεωρητικά απόρρητο. Η Μόσχα, δεν ανακοινώνει επίσημα στοιχεία για τις απώλειες του ρωσικού στρατού στη σύρραξη, που διανύει τον έκτο της μήνα. Ο αριθμός στον οποίο αναφέρθηκε η αμερικανίδα πολιτικός είναι αδύνατο να επαληθευτεί με ανεξάρτητο τρόπο. (in.gr) Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολά Μαδούρο έχει μιλήσει τηλεφωνικά με τον νεοεκλεγέντα αριστερό πρόεδρο της Κολομβίας Γουστάβο Πέτρο και οι δύο χώρες θα αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις τους μόλις ο κ. Πέτρο αναλάβει τα καθήκοντά του. Η Βενεζουέλα και η Κολομβία θα αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις τους σε επίπεδο πρεσβευτών την 7η Αυγούστου, την ημέρα που θα αναλάβει τα καθήκοντά του ο νέος κολομβιανός πρόεδρος Γουστάβο Πέτρο, ο οποίος ανήκει στην αριστερά, ανακοίνωσαν χθες Πέμπτη αντιπρόσωποι των δύο κρατών. «Εξομάλυνση των σχέσεων» Ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας, ο Κάρλος Φαρία, υποδέχθηκε τον διορισμένο μελλοντικό ομόλογό του της Κολομβίας, τον Αλβαρο Λέιβα, στη Σαν Κριστόμπαλ, την πρωτεύουσα της πολιτείας Τάτσιρα, που βρίσκεται στα σύνορα των δύο χωρών της Λατινικής Αμερικής. Οι δύο άνδρες, σύμφωνα με ανακοίνωση που ανέγνωσε ο κ. Λέιβα, «εξέφρασαν τη βούλησή τους να προχωρήσουν στην εφαρμογή προγράμματος εργασίας για την προοδευτική εξομάλυνση των σχέσεων των δύο εθνών που θα αρχίσει την 7η Αυγούστου, με τον διορισμό πρεσβευτών και άλλων διπλωματικών και προξενικών λειτουργών». Σε δήλωσή του στον Τύπο, ο κ. Φαρία διευκρίνισε ότι μόλις ο κ. Πέτρο αναλάβει τα καθήκοντά του, οι δύο χώρες θα προχωρήσουν «αμέσως» στην «εγκατάσταση πρεσβευτών» και «όλων των ομάδων που θα εργάζονται στα διάφορα προξενεία» της μιας χώρας στην άλλη. «Συμφωνούμε στο ότι πρέπει να εργαστούμε για την ειρήνη και την ασφάλεια των συνόρων μας, μιλάμε για το προοδευτικό άνοιγμα των συνόρων, κάτι που θα ωφελήσει άμεσα τους λαούς μας», πρόσθεσε. Χαρακτήρισε «ιστορική» τη χθεσινή συνάντηση. Κλειστά τα σύνορα Ο κ. Πέτρο, ο πρώτος πρόεδρος που ανήκει στην αριστερά στην ιστορία της Κολομβίας, ο οποίος εξελέγη τη 19η Ιουνίου, είχε αναγγείλει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του ότι θα αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας του με τη Βενεζουέλα, που έχουν διακοπεί από το 2019. Ο απερχόμενος δεξιός πρόεδρος Ιβάν Ντούκε δεν είχε αναγνωρίσει, όπως και άλλες περίπου εξήντα χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ, την επανεκλογή του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και είχε υποστηρίξει τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό, που είχε αυτοανακηρυχθεί μεταβατικός πρόεδρος. Τα σύνορα των δύο χωρών παρέμεναν εντελώς κλειστά ωσότου υπήρξε μια χαλάρωση τον Οκτώβριο του 2021. Ο κ. Μαδούρο είχε καταγγείλει επανειλημμένα πως ο κ. Ντούκε συμμετείχε σε σχέδια ανατροπής του. Οι κ.κ. Πέτρο και Μαδούρο (φωτογραφία, επάνω, από AP/Semana) έχουν ήδη μιλήσει τηλεφωνικά, ωστόσο η παρουσία ανταρτών, παραστρατιωτικών και διακινητών ναρκωτικών στα πορώδη σύνορα 2.200 και πλέον χιλιομέτρων, που πέρασαν εκατομμύρια πολίτες της Βενεζουέλας εξαιτίας της πολιτικοοικονομικής κρίσης στη χώρα τους, παραμένει νευραλγικό ζήτημα. Χθες Πέμπτη, η κολομβιανή αστυνομία ανακοίνωσε πως «έχει στην κατοχή της αποδείξεις» ότι ένοπλη οργάνωση υπό τη διοίκηση άλλοτε αντάρτη που κρύβεται στη Βενεζουέλα προσέφερε αμοιβή 1,5 εκατ. δολαρίων και πλέον για τη δολοφονία του προέδρου Ντούκε ή του υπουργού Αμυνας της κυβέρνησής του Διέγο Μολάνο. Πηγή: ΑΠΕ Ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι θεωρεί ότι το κόμμα του αποτελεί την πραγματική κεντρώα δύναμη στην Ιταλία και θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόδειξη του νέου πρωθυπουργού.«Θα πάρω μέρος στην προεκλογική εκστρατεία και το κόμμα μου, Φόρτσα Ιτάλια, θα είναι κύριος στυλοβάτης της κεντροδεξιάς. Εμείς είμαστε η μόνη, πραγματική κεντρώα δύναμη», δήλωσε ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι (φωτογραφία αρχείου, επάνω, από το Reuters/Remo Casilli), σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό όμιλο Mediaset, ιδιοκτησίας της οικογένειάς του. «Καινούργια δέντρα» «Θα αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας και θα μειώσουμε τους φόρους. Θα φυτέψουμε ένα εκατομμύριο καινούργια δέντρα και θα αυξήσουμε όλες τις συντάξεις στα 1.000 ευρώ τον μήνα», υπογράμμισε ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός και καναλάρχης. Παράλληλα, τόνισε ότι το κόμμα του «υποστήριξε πάντα την κυβέρνηση Ντράγκι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι – ούτως ή άλλως – αυτή η κυβερνητική συμμαχία θα ολοκλήρωνε το έργο της τον Μάρτιο». Πρωταγωνιστικό ρόλο Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δήλωσε πως θεωρεί ότι το κόμμα του θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόδειξη του νέου πρωθυπουργού και υπογράμμισε ότι «η κεντροαριστερά είναι κάθε άλλο παρά ενωμένη, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι έληξε η συμπόρευσή της με τα Πέντε Αστέρια». Οπως μεταδίδει το ΑΠΕ, ερωτηθείς για τους τρεις υπουργούς της κυβέρνησης Ντράγκι, οι οποίοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Φόρτσα Ιτάλια, ο μεγιστάνας και πολιτικός απάντησε: «Πρόκειται σίγουρα να εξαφανιστούν. Η πολιτική τους σταδιοδρομία τελείωσε». Ενα ζεστό μεσημέρι… Μια μαραθώνια συνάντηση στην πολυτελή βίλα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έβαλε την Ιταλία σε τροχιά πρόωρων εκλογών. Ενα ζεστό μεσημέρι του Ιουλίου, κάποιοι από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς της Ιταλίας συγκεντρώθηκαν στη σκιά της βεράντας μιας πολυτελούς βίλας, σε μία από τις πλέον μεγαλοαστικές γειτονιές της Ρώμης. Και εκεί, μεταξύ ξιφία, σαλάτας και παγωμένου γιαουρτιού, σχεδίασαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι, όπως σημειώνει σε άρθρο της για το Politico η Χάνα Ρόμπερτς. (in.gr) Ήταν η πέμπτη επικοινωνία που είχαν οι δύο ηγέτες, μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, είχαν την Πέμπτη τηλεφωνική επικοινωνία που διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες, κατά την οποία συζήτησαν την αυξανόμενη ένταση μεταξύ των δύο χωρών και τις εμπορικές διαφορές τους. «Η συνομιλία μεταξύ του προέδρου Μπάιντεν και του προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, ολοκληρώθηκε στις 10:50 π.μ.», αναφέρει η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου. Η τηλεφωνική επικοινωνία είχε ξεκινήσει 2 ώρες και 17 λεπτά νωρίτερα, στις 08:33 π.μ. (ώρα Ουάσιγκτον), σύμφωνα με την ίδια πηγή. Η σημερινή ήταν η πέμπτη επικοινωνία που είχαν οι δύο ηγέτες μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν, αλλά η ένταση μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρυφτεί. Τελευταίος λόγος τριβής αποτελεί το πιθανό ταξίδι της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊβάν. Αμερικανοί αξιωματούχοι εκφράζουν φόβους ότι το Πεκίνο εξετάζει το σενάριο στρατιωτικής εισβολής στην Ταϊβάν, προκειμένου να επιβάλει τον έλεγχό του. Οι απειλές του Πεκίνου για την επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν Μία ημέρα νωρίτερα, άλλωστε, η Κίνα προειδοποίησε πως οι ΗΠΑ θα φέρουν την ευθύνη για μια ενδεχόμενη επίσκεψη στην Ταϊβάν της προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι και πως θα πρέπει να αναλάβουν «όλες τις συνέπειες». Το Πεκίνο είναι αντίθετο σε κάθε επίσημη επαφή ανάμεσα στην Ταϊβάν και σε άλλες χώρες, εκτιμώντας πως η νησιωτική αυτή περιφέρεια των 24 εκατ. κατοίκων είναι ιστορικά μία από τις επαρχίες της, παρότι δεν την ελέγχει. «Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμείνουν» με μια επίσκεψη της κ. Πελόζι στην Ταϊβάν, «θα πρέπει να αναλάβουν όλες τις συνέπειες», είπε στους δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της κινεζικής διπλωματίας, Ζιάο Λιζιάν. Να σημειωθεί, πάντως, ότι οι ΗΠΑ, όπως και η τεράστια πλειονότητα των χωρών του κόσμου, δεν αναγνωρίζουν επίσημα την Ταϊβάν. Ωστόσο, υποστηρίζουν έντονα το νησί, το «δημοκρατικό» καθεστώς του οποίου προβάλλουν, ενώ η Ουάσιγκτον είναι ο πιο σημαντικός εταίρος και προμηθευτής όπλων στην Ταϊβάν. Βλέποντας σε αυτό μια επίθεση στην κυριαρχία της, η Κίνα αύξησε την πίεση κατά της Ταϊπέι τα τελευταία χρόνια, διενεργώντας για παράδειγμα εκστρατείες εφόδου στη ζώνη αντιαεροπορικής άμυνας της Ταϊβάν. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ «Ο Ζελένσκι έχει κουράσει, το διεθνές κοινό δεν τον ακούει πια» Την ώρα που ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι σε πλήρη εξέλιξη, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η Ολένα Ζελένσκα φωτογραφήθηκαν για τη Vogue και μάλιστα για την αμερικανική έκδοση του περιοδικού! Όπως ήταν αναμενόμενο, η φωτογράφιση προκάλεσε ποικίλα σχόλια, μάλιστα εξ αυτών μάλιστα άκρως χλευαστικά. Ένα από αυτά ήταν της εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρίας Ζαχάροβα… Η τελευταία δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ως… απελπιστικά σάπια εικόνα τη φωτογράφιση του ζεύγους από τη διάσημη φωτογράφο Άννι Λάιμποβιτς.«Έχετε παρατηρήσει πώς τα δυτικά μέσα προωθούν τη γυναίκα του Ζελένσκι; Επίσκεψη στις ΗΠΑ, εξώφυλλα περιοδικών, φωτογραφίσεις στο bunker. Ακόμη και ο πρόεδρος της Ουκρανίας δίνει πλέον συνεντεύξεις με φόντο τη γυναίκα του» είπε αρχικά. «Ο λόγος είναι μπανάλ – ο Ζελένσκι έχει κουράσει, το διεθνές κοινό δεν τον ακούει πια, τον βαρέθηκαν. Ο ‘πόρος’ που λέγεται Ζελένσκι έχει εξαντληθεί εντελώς, η εικόνα είναι απελπιστικά σάπια, επομένως δεν σερβίρεται πλέον χωρίς καρύκευμα. Τώρα το πολιτικό μενού στο πιάτο ονομάζεται ‘Ζελένσι υπό τη Ολένα’» πρόσθεσε η Ρωσίδα αξιωματούχος στο λογαριασμό της στο Telegram. Αλλά και η Αμερικανίδα βουλευτής των Ρεπουμπλικανών Λόρεν Μπόεμπερτ είπε για την ουκρανική ηγεσία: «Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν είμαστε παρά ένα μάτσο κορόιδα». Οι αγκαλιές που προκάλεσαν αντιδράσεις Το ζεύγος μεταξύ άλλων, ποζάρει στη Vogue αγκαλιασμένο σε ένα τραπέζι, ενώ σε μια άλλη φωτογραφία η Πρώτη Κυρία της Ουκρανίας φαίνεται να βρίσκεται σε ένα κτίριο με προμήθειες με τον σύζυγό της από πίσω. Σε άλλη εικόνα, η Ολένα Ζελένσκα ποζάρει ανάμεσα στα απομεινάρια του κατεστραμμένου Antonov An-225 Mriya (μέχρι πρόσφατα βαρύτερου αεροπλάνου στον κόσμο) ανάμεσα σε στρατιώτες. (in.gr) Σε μία παραχάραξη της Ιστορίας προχώρησε σήμερα ο Ουκρανός πρόεδος Β.Ζελένσκι αποκαλώντας την Ουκρανία «νόμιμο κληρονόμο της Ρωσίας του Κιέβου» κατά τη διάρκεια μαγνητοσκοπημένου μηνύματος με αφορμή την Ημέρα του Ουκρανικού Κράτους. Άμεση ήταν η απάντηση της εκπροσώπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρίας Ζαχάροβα: “Πρίγκιπα Βολοντίμιρ, τότε μην θίγεσαι που το τμήμα της Ουκρανίας θα ονομάζεται Ρωσία. Το είπες μόνος σου. Μπράβο”. «Δεν είμαστε αποικία, ούτε αυτόνομη περιοχή, ούτε επαρχία, αλλά μια αδιαίρετη και ανεξάρτητη χώρα, η οποία είναι τουλάχιστον 1500 ετών, αφότου ο Kyi, ο Shchek, ο Khoriv και ο Lybid ίδρυσαν την πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Αυτή είναι η μόνη νόμιμη κληρονόμος της Ρωσίας του Κιέβου, των επιτευγμάτων των ηγεμόνων μας», είπε ο Ζελένσκι με αφορμή την ημέρα που ο ίδιος καθιέρωσε πέρυσι. Πρόκειται για κολοσσιαίων διαστάσεων παραχάραξη της Ιστορίας και προφανώς γίνεται με δυτικές εντολές καθώς στην Δύση έχουν σοβαρό πρόβλημα να πείσουν τις κοινωνίες ότι Ουκρανοί και Ρώσοι είναι ξεχωριστοί ιστορικά λαοί. Η διεκδίκηση της Ιστορίας των Ρως από τους Ουκρανούς είναι μεγάλο ατόπημα αλλά προφανώς στην Δύση θεωρούν ότι οι κοινωνίες τους είναι ιστορικά αμαθείς και θα μπορέσουν να περάσουν αυτό το αφήγημα. Η Ρωσία του Κιέβου ήταν η αρχή του ρωσικού έθνους. Ήταν δηλαδή η κοιτίδα των Σλάβων που κατέβηκαν νότια από τη Σκανδιναβία και εγκαταστάθηκαν στις στέπες της σημερινής Ουκρανίας. Θυμίζουμε ότι οι πρόγονοι των Ρως ήταν οι Βάραγγες, συγγενείς των Βίκινγκς, οι οποίοι υπηρετούσαν και ως σωματοφύλακες των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Ήταν η περίφημα Βαράγγειος Φρουρά και θεωρούνταν ότι καλύτερο υπήρχε εκείνη την εποχή ενώ η πίστη της στον Αυτοκράτορα ήταν παροιμιώδης. Οι Βάραγγες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ρωσίας αφού μεταξύ 9ου και 12ου αιώνα δημιούργησαν και εξουσίαζαν το πρώτο μεσαιωνικό κράτος των Ρως. Η πληθυσμιακή του σύνθεση ήταν κυρίως σλαβική και δευτερευόντως στο βορρά φιννική, όμως την εξουσία (διοικητική και στρατιωτική) κρατούσαν οι Βάραγγοι Ρως, από τους οποίους η Ρωσία πήρε τη σημερινή της ονομασία. Οι Ρως ήταν οι πρώτοι Ρώσοι, αυτοί τους οποίους εκχριστιάνισε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Έκτοτε ξεκίνησε η μακροχρόνια ομόθρησκη σχέση των Ελλήνων με τους Ρώσους. Σχέση που δεν διακόπηκε ούτε επί Σοβιετικής Ενώσεως και επλήγη τώρα επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Το κράτος του Κιέβου ήταν το πρώτο ρωσικό κράτος και οι Ρώσοι θεωρούν το Κίεβο ως το λίκνο τους. Σχόλιο Καταχανά: Το συγκεκριμένο άρθρο, κινείται στη λογική του «μη χείρον, βέλτιστον». Είναι γνωστό ότι ο Τζόνσον δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ως «χαρισματικός ηγέτης». Και σίγουρα όχι του βεληνεκούς της Margaret Thatcher. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να χαρακτηρίσει τον άξονα της πολιτικής του ως «αγκάθι» στα σχέδια της ΝΤΠ, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερα… ενοχλητικό. Ωστόσο, κατ’ αναλογία με τον αντικαταστάτη που ετοιμάζεται… πραγματικά ο Τζόνσον φαντάζει ως… «ηγέτης». γράφει ο Graham Hryce Οι υποψήφιοι για την ηγεσία των Τόρις είναι μια «συνομοσπονδία βλάχων» που ενώθηκαν για να γκρεμίσουν τον Τζόνσον κατ’ εντολή των παγκόσμιων ελίτ Οι παγκόσμιες ελίτ αναμφίβολα εξακολουθούν να πανηγυρίζουν για την πολιτική πτώση του Μπόρις Τζόνσον. Κατά μία έννοια, έχουν το δικαίωμα να το κάνουν – άλλωστε, ήταν η δυσλειτουργική και αντιδημοκρατική πολιτική κουλτούρα που γέννησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια που τον έριξε. Με ελάχιστη αφοσίωση στις οικονομικές και πολιτιστικές παραδόσεις των χωρών στις οποίες συσσώρευσαν σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία, αυτοί οι νέοι άρχοντες εισήγαγαν μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που σταδιακά και – όλο και πιο ταραχώδη από τη δεκαετία του 1990 – αντικατέστησε την παλαιότερη οικονομική τάξη που βασιζόταν στο εθνικό κράτος. Οι προηγούμενες εθνικές ελίτ παραμερίστηκαν στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες και διατηρούν πλέον περιορισμένη μόνο επιρροή πολιτισμικά και εντός ορισμένων παραδοσιακών συντηρητικών κομμάτων. Όλοι οι σημαντικοί θεσμοί στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες έχουν τεθεί υπό τον έλεγχο της παγκόσμιας ελίτ. Αυτό περιλαμβάνει τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, τον χρηματοπιστωτικό τομέα, τα πανεπιστήμια, τη γραφειοκρατία, τα επαγγέλματα, τα νομικά όργανα, μεγάλα τμήματα των μέσων ενημέρωσης. Εκτός από την υποστήριξη ενός οικονομικού προγράμματος που έχει εξαθλιώσει και απομυζήσει τις εργατικές και μεσαίες τάξεις, οι μυριάδες ιδεολογίες τους – ίσως οι πιο εξέχουσες από τις οποίες είναι η καταστροφική κλιματική αλλαγή, οι πολιτικές ταυτότητας και η πολιτική ορθότητα – έχουν κερδίσει αποφασιστικά τους «πολιτιστικούς πολέμους» στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες. Οι δραματικές οικονομικές και ιδεολογικές αλλαγές που προκάλεσε αυτή η ομάδα έχουν επίσης αναδιαμορφώσει ριζικά και επαναστατικοποιήσει την πολιτική στη Δύση. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι τόσο το Δημοκρατικό Κόμμα στην Αμερική όσο και το Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν καταληφθεί πλήρως από αυτές τις δυνάμεις, και αμφότερα έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τις παραδοσιακές εκλογικές τους περιφέρειες της εργατικής τάξης. Αυτές οι ελίτ έχουν επίσης διχάσει και σε ορισμένες χώρες -όπως η Γαλλία- έχουν καταστρέψει πλήρως τα παραδοσιακά συντηρητικά και κεντρώα κόμματα. Στην πορεία, δημιούργησαν μια ισχυρή αντιδημοκρατική λαϊκιστική πολιτική αντίδραση – προσωποποιημένη από τον Ντόναλντ Τραμπ – που απειλεί να αποσταθεροποιήσει σοβαρά τη δημοκρατία στη Δύση. Ο ιστορικός Christopher Lasch ήταν ο πρώτος που επεσήμανε τις εγγενώς δυσλειτουργικές και αντιδημοκρατικές πτυχές της πολιτικής κουλτούρας που δημιούργησαν οι παγκόσμιες ελίτ στο βιβλίο του «Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της δημοκρατίας», που δημοσιεύθηκε το 1994. Για μια έξοχα σατιρική περιγραφή του πώς ακριβώς λειτουργούν οι παγκόσμιες ελίτ που καθοδηγούνται από την απληστία στο Ηνωμένο Βασίλειο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο, οι αναγνώστες θα πρέπει να συμβουλευτούν το βιβλίο του Quentin Letts «Patronising Bastards – How the Elites Betrayed Britain» (Πατροναριστικά καθάρματα – Πώς οι ελίτ πρόδωσαν τη Βρετανία) του 2017. Ο Μπόρις Τζόνσον είναι κατά βάθος ένας παραδοσιακός συντηρητικός πολιτικός (όχι άδικα είναι ο βιογράφος του Ουίνστον Τσόρτσιλ), οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, στο πλαίσιο της διασπασμένης και ασταθούς σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας της Δύσης, η καριέρα του υπήρξε αμφιλεγόμενη και ταραχώδης. Το να περάσει το Brexit ενάντια στην αποφασιστική αντίθεση των παγκόσμιων ελίτ και των θεσμών που ελέγχουν -συμπεριλαμβανομένου του ισχυρού τμήματος των Remainer του κόμματος των Τόρις (με επικεφαλής την άχαρη Τερέζα Μέι), του πρώην προέδρου της Βουλής των Κοινοτήτων, του Ανώτατου Δικαστηρίου και των αφυπνισμένων καθεστωτικών ΜΜΕ- ήταν ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα. Το ίδιο και η νίκη στις εκλογές του 2019 με πλειοψηφία ογδόντα εδρών, η οποία επανέφερε σημαντικό αριθμό παραδοσιακών ψηφοφόρων της εργατικής τάξης (στις αποκαλούμενες έδρες του «Κόκκινου Τείχους») στους κόλπους του κόμματος των Τόρις για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Κανένας άλλος σύγχρονος Βρετανός συντηρητικός πολιτικός εκτός από τον Τζόνσον δεν θα μπορούσε να επιτύχει κάποιο από αυτά τα πράγματα. Παραδόξως, ωστόσο, ήταν αυτά ακριβώς τα επιτεύγματα που οι παγκόσμιες ελίτ δεν μπόρεσαν ποτέ να συγχωρήσουν στον Τζόνσον. Ο Τζόνσον προσπάθησε να τις εξευμενίσει αγκαλιάζοντας το πρόγραμμά τους για την κλιματική αλλαγή και ακόμη και την άστοχη εξωτερική πολιτική τους για τη διαιώνιση της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Αλλά αυτές οι παραχωρήσεις δεν θα ήταν ποτέ αρκετές για να τον σώσουν. Η κακή πολιτική κρίση και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Τζόνσον -συμπεριλαμβανομένου του αποσπασματικού εσωτερικού πολιτικού του προγράμματος, της απόλυσης του Ντόμινικ Κάμινγκς, της ανοχής του στην τραχύτητα και τον ναρκισσισμό της νεότερης χιλιετούς συζύγου του και της αλαζονικής άρνησής του να δημιουργήσει μια βιώσιμη βάση υποστήριξης στο Συντηρητικό Κόμμα- σίγουρα έπαιξαν ρόλο στην πτώση του. Είναι αμφισβητήσιμο το κατά πόσον ο Τζόνσον θα μπορούσε να είχε επιβιώσει αν είχε συμπεριφερθεί διαφορετικά. Υποψιάζομαι ότι ήταν απλώς ανίκανος να το πράξει. Αυτό που σφράγισε την πολιτική μοίρα του Τζόνσον, ωστόσο, ήταν το αναχρονιστικό όραμά του για το Ηνωμένο Βασίλειο ως ανεξάρτητο εθνικό κράτος που έπρεπε να ενσωματώσει οικονομικά και πολιτικά την εκτοπισμένη εργατική τάξη του (το πρόγραμμά του «ισοπέδωση») – μια κοσμοθεωρία που έρχεται σε ριζική αντίθεση με την παγκοσμιοποιημένη προοπτική των κυρίαρχων ελίτ. Οι παγκόσμιες ελίτ είναι αποφασισμένες να καταστρέψουν το εθνικό κράτος και τις αστικές αξίες του 19ου αιώνα που το στήριζαν – εξ ου και η ένθερμη και αδίστακτη προσήλωσή τους στις υπερεθνικές ιδεολογίες και οργανώσεις, κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιφρονούν επίσης την παραδοσιακή εργατική τάξη, της οποίας τη ζωή, τις αξίες και τον πολιτισμό έχουν ανατρέψει και της οποίας την οικονομική ασφάλεια έχουν καταστρέψει σταδιακά τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Απλώς δεν υπάρχει θέση στο οικονομικό και πολιτιστικό όραμά τους για έναν γενναίο νέο κόσμο για αυτούς τους ανθρώπους που η Χίλαρι Κλίντον περιέγραψε τόσο περιφρονητικά και αποκαλυπτικά ως «αξιοθρήνητους». Εξάλλου, αυτοί οι άνθρωποι δεν ψήφισαν μαζικά υπέρ του Brexit; Τώρα που εγκαταλείφθηκε πλήρως από τα παραδοσιακά εργατικά και κεντρώα κόμματα που κάποτε προστάτευαν τα συμφέροντά τους, είναι αυτή η ομάδα που έχει τώρα – ποια άλλη επιλογή είχε; – στράφηκε σε απόγνωση σε λαϊκιστές ηγέτες όπως ο Τραμπ. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της δυσεπίλυτης αστάθειας και του ανορθολογισμού στην καρδιά της σύγχρονης πολιτικής στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες. Όπως οι δυστυχισμένες οικογένειες του Τολστόι, κάθε δυτική δημοκρατία διαλύεται με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Ο Τζόνσον προσπάθησε να αντιστρέψει αυτή τη διαδικασία στο Ηνωμένο Βασίλειο κρατώντας τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στο κόμμα των Τόρις. Τώρα όμως που ο Τζόνσον έφυγε, αυτοί οι ψηφοφόροι θα εγκαταλείψουν τους Συντηρητικούς και θα αναζητήσουν μια λαϊκιστική εναλλακτική λύση. Αυτό θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια και θα διασφαλίσει ότι το Συντηρητικό Κόμμα δεν θα μπορέσει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Μια πτυχή αυτής της διαδικασίας πολιτικής αποσύνθεσης είναι η κακή ποιότητα των πολιτικών που αναπόφευκτα αναδεικνύει. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι παγκόσμιες ελίτ είναι πολιτικοί με πραγματικό ανάστημα- μάλλον, αναζητούν εύκαμπτες μη-προσωπικότητες που απλώς θα μιλούν ακατάπαυστα για τις ιδεολογίες τους και που θα μπορούν να ελέγχονται και να απορρίπτονται όταν και όπως οι ελίτ κρίνουν σκόπιμο. Ο Τζόνσον, με όλα τα πολλαπλά ελαττώματά του, ήταν ένας γνήσιος πολιτικός ηγέτης – και ουσιαστικά ανεξέλεγκτος. Ο ορθολογικός πολιτικός διάλογος και η συζήτηση είναι πλέον αδύνατη, είναι οι παγκόσμιες ελίτ που δημιούργησαν στη Δύση αυτόν τον παράλογο τρόπο πολιτικής, στον οποίο οι αντίπαλοι δεν συζητούνται αλλά μόνο «ακυρώνονται» – όπως ο Τζόνσον. Είναι πλέον συνήθης πρακτική να χρησιμοποιούνται μικροπαραβάσεις κατά των κανόνων της πολιτικής ορθότητας – που προβάλλονται μέχρι αηδίας από τα πειθήνια και έκλυτα μέσα ενημέρωσης – για να καθαιρεθούν οι πολιτικοί ηγέτες. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του Τζόνσον. Ποια ήταν τα κατάφωρα εγκλήματα που επέβαλαν την πολιτική ακύρωση του Τζόνσον; Ο ίδιος και το προσωπικό του στο Νούμερο 10 ήπιαν μερικά ποτά αργά το βράδυ κατά παράβαση των κανονισμών κλειδώματος του Covid (για τα οποία αργότερα πλήρωσαν τα απαιτούμενα πρόστιμα)- και ο Τζόνσον διόρισε έναν άγνωστο βουλευτή κομματικό επικεφαλής εναντίον του οποίου είχαν γίνει ιστορικές καταγγελίες για σεξουαλική απρέπεια (ορισμένες από τις οποίες χρονολογούνται από το 2005). Ο Τζόνσον φέρεται επίσης να είπε ψέματα και για τα δύο θέματα. Αυτά δεν είναι σοβαρά αδικήματα με καμία ουσιαστική έννοια. Αλλά τέτοια «εγκλήματα» έρχονται σε αντίθεση με τον βαθιά ριζωμένο πουριτανισμό και τη ναρκισσιστική προθυμία για προσβολή που βρίσκονται στην καρδιά της πολιτικά ορθής κοσμοθεωρίας των ελίτ. Αυτά είναι απλά υποκριτικά προσχήματα για «ακύρωση» – απλά η «δικαιολογία» για την υβριστική πολιτική εκστρατεία που το Εργατικό Κόμμα και η παράταξη των Remainer του κόμματός του διεξήγαγαν εναντίον του Τζόνσον επί μήνες. Τα υπόλοιπα τα έκαναν τα συνυπεύθυνα και αφυπνισμένα μέσα ενημέρωσης. Ο Τόνι Μπλερ οδήγησε το Ηνωμένο Βασίλειο σε έναν παράνομο πόλεμο στο Ιράκ που οδήγησε σε σχεδόν ένα εκατομμύριο θανάτους, αλλά οι ελίτ το δέχτηκαν με το μαλακό. Το να πίνει κανείς μερικά ποτά αργά το βράδυ, όμως, προφανώς απαιτεί την αποπομπή ενός συντηρητικού πρωθυπουργού. Όσον αφορά τις συνέπειες της απόλυσης του Τζόνσον, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στους πολιτικούς που αναδείχθηκαν ως πιθανοί αντικαταστάτες του στην πρωθυπουργία. Πέντε υποψήφιοι παρουσιάστηκαν προς έγκριση στα δύο πρώτα τηλεοπτικά ντιμπέιτ. Παρατηρώντας τους, ήρθε αμέσως στο μυαλό μου το επίγραμμα του Τζόναθαν Σουίφτ: «Όταν μια αληθινή ιδιοφυΐα εμφανίζεται στον κόσμο, μπορείς να τον αναγνωρίσεις από αυτό το σημάδι, ότι οι βλάκες είναι όλοι σε συμμαχία εναντίον του». Μια τέτοια ομάδα πολιτικών ανόητων σπάνια έχει συγκεντρωθεί σε ένα δωμάτιο. Κανένας από αυτούς δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τους Συντηρητικούς σε εκλογική νίκη σε δύο χρόνια. Ας περιγράψουμε με τη σειρά τους κορυφαίους υποψηφίους. Ο Rishi Sunak είναι ένας αποτυχημένος καγκελάριος και πολυεκατομμυριούχος που στο παρελθόν εργαζόταν για την Goldman Sachs. Η σύζυγός του είναι ακόμη πιο πλούσια από εκείνον και μέχρι πρόσφατα είχε ρυθμίσει τις υποθέσεις της έτσι ώστε να μην πληρώνει καθόλου φόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Sunak κηρύττει τις αρετές της λιτότητας στον μέσο Βρετανό. Όπως ο Τζόνσον, έτσι και ο Σούνακ παραβίασε τους κανονισμούς του Covid και του επιβλήθηκε πρόστιμο. Η ανταρσία της Σούνακ από το υπουργικό συμβούλιο ήταν αυτή που προκάλεσε την παραίτηση του Τζόνσον. Πιο τυπικό εκπρόσωπο της παγκόσμιας ελίτ δεν θα μπορούσε να βρει κανείς – ούτε ο Κουέντιν Λετς δεν θα μπορούσε να τον εφεύρει. Η Liz Truss, πρώην Remainer, για την οποία ο Alistair Campbell είπε αυτή την εβδομάδα: «Η Liz Truss θα ήταν τόσο απαίσια ως πρωθυπουργός που είναι σχεδόν αδιανόητο, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να συμβεί». Ο δημοσιογράφος John Crace την περιέγραψε ως «μια πολιτικό εντελώς χωρίς αποτέλεσμα ….. μια ιδεολόγος χωρίς ιδέες». Η Penny Mordaunt είναι μια αποτυχημένη υπουργός Άμυνας, την οποία ο Tory peer Daniel Moylan χαρακτήρισε αυτή την εβδομάδα ως «ανίκανη». Ο πρώην υπουργός Brexit Ντέιβιντ Φροστ δήλωσε ότι ήταν «εξαφανισμένη στη δράση» όταν συνεργάστηκαν. Η Mordaunt πιάστηκε αυτή την εβδομάδα σε ένα κατάφωρο ψέμα, καθώς προσπάθησε να κάνει πίσω από την ανεπιφύλακτη υποστήριξή της προς τους αθλητές τρανσέξουαλ. Τα δύο πρώτα τηλεοπτικά ντιμπέιτ – στα οποία οι υποψήφιοι αλληλοεξοντώθηκαν σαν διαταραγμένα πίτμπουλ – ήταν τόσο ανυπόφορα θεάματα που το τρίτο ντιμπέιτ αυτής της εβδομάδας ακυρώθηκε με εντολή των Sunak και Truss, αναμφίβολα για να διατηρήσουν τα όποια μικρά ψήγματα αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας διέθεταν ακόμη οι υποψήφιοι. Όταν ο συντηρητικός σχολιαστής Peter Hitchens ρωτήθηκε αυτή την εβδομάδα ποιος ήταν ο αγαπημένος του υποψήφιος, απάντησε: «Ποια είναι η αγαπημένη σας ασθένεια;» Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι κάποιος από αυτούς μπορεί να ενώσει ένα κόμμα των Τόρις που έχει διαλυθεί από την πολιτική δολοφονία του Τζόνσον; Ο νέος πρωθυπουργός θα επιλεγεί από την ψηφοφορία των 160.000 μελών του κόμματος των Τόρις -και όχι από το σύνολο του βρετανικού εκλογικού σώματος- και την Τετάρτη το κόμμα, χωρίς να προκαλεί έκπληξη, επέλεξε τους Σάνιακ και Τρας ως τους δύο τελευταίους υποψηφίους που θα διεκδικήσουν την ψήφο αυτή. Με την εκθρόνιση του Τζόνσον δημιουργήθηκε μια σοβαρή πολιτική κρίση -η Νίκολα Στέρτζον και το Sinn Fein δεν μπορούν να πιστέψουν την τύχη τους- που μόνο την κατάρρευση της δημοκρατίας στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να επιταχύνει. Όσο ελαττωματικός και αν ήταν, ο Τζόνσον θα αφήσει το αξίωμά του με ένα ιστορικό σημαντικών επιτευγμάτων πίσω του – «η αποστολή σε μεγάλο βαθμό ολοκληρώθηκε, προς το παρόν», όπως το έθεσε περιχαρής στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Κοινοβούλιο αυτή την εβδομάδα. (Σημειωτέον, η αψευδής υπέρμαχος της παραμονής Τερέζα Μέι αρνήθηκε να χειροκροτήσει την ομιλία του Τζόνσον). Είναι απολύτως βέβαιο, ωστόσο, ότι κανένας από τους βλάκες που ενώθηκαν για να καθαιρέσουν τον Μπόρις Τζόνσον δεν θα βρεθεί ποτέ στη θέση να αποχωρήσει από το αξίωμα με μια τέτοια σειρά από επιτεύγματα. Ο Graham Hryce είναι Αυστραλός δημοσιογράφος και πρώην δικηγόρος των μέσων ενημέρωσης, το έργο του οποίου έχει δημοσιευτεί στις εφημερίδες The Australian, Sydney Morning Herald, Age, Sunday Mail, Spectator και Quadrant. Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς) RT news Η Ρωσία δήλωσε σήμερα πως διεξάγονται διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανταλλαγή κρατουμένων, όμως δεν υπάρχει συμφωνία για την ανταλλαγή της Αμερικανίδας μπασκετμπολίστριας Μπρίτνεϊ Γκράινερ με τον Ρώσο έμπορο όπλων Βίκτορ Μπουτ. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε στους δημοσιογράφους πως "μέχρι τώρα δεν υπάρχουν συμφωνίες σε αυτόν τον τομέα". Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, δήλωσε πως συνομιλίες για την ανταλλαγή κρατουμένων διεξάγονται εδώ και λίγο καιρό αλλά χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα. Απαντούσε σε σχόλια του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, σύμφωνα με τον οποίο η Ουάσινγκτον έκανε στη Μόσχα μια "σοβαρή προσφορά" προκειμένου να εξασφαλίσει την απελευθέρωση της Γκράινερ και του Αμερικανού πρώην πεζοναύτη Πολ Γουίλαν, που κρατείται επίσης στη Ρωσία. "Το θέμα της αμοιβαίας ανταλλαγής Ρώσων και Αμερικανών πολιτών που κρατούνται στο έδαφος των δύο χωρών συζητήθηκε κάποτε από τους προέδρους της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών", είπε η Ζαχάροβα, αναφερόμενη προφανώς σε συζητήσεις που είχαν λάβει χώρα πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. "Έδωσαν οδηγίες στις σχετικές εξουσιοδοτημένες δομές να διεξάγουν διαπραγματεύσεις. Αυτές πραγματοποιούνται από τα αρμόδια τμήματα. Ένα απτό αποτέλεσμα δεν έχει ακόμη επιτευχθεί." Οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα των δύο πλευρών, είπε. Ο Μπλίνκεν δήλωσε χθες, Τετάρτη, πως θα συζητήσει τις υποθέσεις της Γκράινερ και του Γουίλαν με τον Ρώσο ομόλογό του τις επόμενες ημέρες. "Όταν συζητάμε τέτοια θέματα, δεν πραγματοποιούμε πληροφοριακές επιθέσεις", είπε ο Πεσκόφ σε σχόλια που φάνηκε να δείχνουν οργή για την πολύ ανοικτή διπλωματία της Ουάσινγκτον σχετικά με το θέμα. Χθες, πηγή που γνωρίζει την κατάσταση, επιβεβαίωσε πληροφορία που μετέδωσε το CNN σύμφωνα με την οποία η Ουάσινγκτον είναι πρόθυμη να ανταλλάξει τον Ρώσο έμπορο όπλων Μπουτ, που εκτίει ποινή 25 χρόνων κάθειρξης στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας. Ρώσος δικηγόρος του Γουίλαν είχε πει προηγουμένως πως πιστεύει ότι η Μόσχα θέλει ο Μπουτ να είναι μέρος μιας ανταλλαγής με τον Γουίλαν. Η Γκράινερ, που συνελήφθη στο αεροδρόμιο Σερεμέτιεβο της Μόσχας τον Φεβρουάριο με φυσίγγια εισπνεόμενου κανναβινέλαιου στις αποσκευές της, ήταν στην αίθουσα του δικαστηρίου χθες στην πιο πρόσφατη ακροαματική διαδικασία της δίκης της με κατηγορίες που σχετίζονται με ναρκωτικά. Η επόμενη ακροαματική διαδικασία έχει οριστεί για τις 2 Αυγούστου. "Από νομική άποψη, μια ανταλλαγή είναι δυνατή μόνο έπειτα από ετυμηγορία δικαστηρίου", ανέφερε σε μια δήλωση η δικηγόρος της Γκράινερ στη Ρωσία, Μαρία Μπλαγκοβολίνα. Ο Γουίλαν καταδικάστηκε το 2020 σε φυλάκιση 16 ετών στη Ρωσία, κατηγορούμενος για κατασκοπία. Αρνήθηκε τις κατηγορίες λέγοντας πως ενεπλάκη σε μια παραπλανητική επιχείρηση τύπου 'κεντρί'. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Αμερικανοί γερουσιαστές και μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου απηύθυναν βιντεοσκοπημένα μηνύματα στο Παγκόσμιο Συνέδριο Κυπρίων της Διασποράς, οι εργασίες του οποίου συνεχίζονται στη Λεμεσό, τονίζοντας την ανάγκη να τερματίσει η Τουρκία την παράνομη κατοχή της Κύπρου, τις πρόσφατες προκλήσεις της αλλά και την ανάγκη ενίσχυσης της συνεργασίας Κύπρου και ΗΠΑ. Πολλοί από αυτούς τάχθηκαν επίσης ενάντια στην πιθανή πώλησης αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία. Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ κάλεσε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει αμέσως τις προκλήσεις στην Κύπρο. Ο γερουσιαστής είπε επίσης ότι είναι αντίθετος στη μεταφορά μαχητικών αεροσκαφών F-16 από τις ΗΠΑ στην Τουρκία. Ο γερουσιαστής Κρις Βαν Χόλεν είπε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν τα πάντα για να τερματιστεί η απαράδεκτη κατάσταση στην Κύπρο και πρόσθεσε ότι είναι δεσμευμένος στον τερματισμό της τουρκικής κατοχής της Κύπρου και στην επίλυση του προβλήματος σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Είπε επίσης ότι πρέπει να διπλασιαστούν οι προσπάθειες για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων ΗΠΑ-Κύπρου. Πρόσθεσε ότι ενθαρρύνει την Κυβέρνηση Μπάιντεν να άρει το εμπάργκο πωλήσεων όπλων από τις ΗΠΑ στην Κύπρο και ότι θα συνεχίσει να είναι αντίθετος στην πώληση F-16 στην Τουρκία. Μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους στα αιτήματα της Κύπρο. Ο Βουλευτής Κρις Σμιθ ανέφερε ότι υπό την κυριαρχία του Ερντογάν η Τουρκία έχει γίνει μια δύναμη περισπασμού στην Ανατολική Μεσόγειο, απειλώντας την Ελλάδα, συνεχίζοντας την παράνομη κατοχή της Κύπρου και χρηματοδοτώντας την τρομοκρατία, ενώ παίζει διπλό παιχνίδι με τη Ρωσία του Πούτιν. Ο Βουλευτή Κρις Πάπας δήλωσε ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για να αποτρέψει την πώληση F-16 ή άλλων αμερικανικών όπλων στον Ερντογάν. Πρόσθεσε ότι ανησυχεί βαθιά που η Κυβέρνηση Μπάιντεν προχωρά με την πώλησή τους στην Τουρκία, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να αγνοεί την κυπριακή ιδιοκτησία της ΑΟΖ και συνεχίζει να παραβιάζει την κυριαρχία της Ελλάδας. Ο Βουλευτής Τζον Σαρμπάνης δήλωσε ότι υποστηρίζει την πλήρη κατάργηση του εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ στην Κύπρο και είπε ότι η προκλητική και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή είναι απειλή για την Κύπρο, για την Ελλάδα και απειλή για όλα όσους πρεσβεύουν. Ο Βουλευτής Γκας Μπιλιράκης είπε ότι η πρόοδος στην πολιτική και ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ και της ΕΕ συνεχίζει να αυξάνεται και είπε ότι υποστηρίζει ένθερμα την ενίσχυση της εταιρικής σχέσης μεταξύ των ΗΠΑ και των κρίσιμων εταίρων της στη Μεσόγειο. Πρόσθεσε ότι η Τουρκία θα πρέπει να συνεχίσει να είναι υπόλογη, ειδικά καθώς συνεχίζει να σαμποτάρει τις προσπάθειες επανένωσης στην Κύπρο και αποσταθεροποιεί την περιοχή μέσω επιθετικών ενεργειών. Η Βουλευτής Ντίνα Τίτους είπε ότι «καθώς συνεχίζουμε να βλέπουμε αβεβαιότητα στην Ευρώπη λόγω των αποσταθεροποιητικών προσπαθειών της Ρωσίας και της Τουρκίας, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να επικεντρωθούμε στο πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τη σχέση ΗΠΑ - Κύπρου». Η Βουλευτής Νικόλ Μαλλιωτάκη προέτρεψε την ηγεσία των ΗΠΑ να απευθύνει εκκλήσεις για άμεση απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων, την επιστροφή των περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και την επανένωση της Κύπρου. Αναφέρθηκε επίσης στις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, την υπονόμευση από τη χώρα των αμερικανικών κυρώσεων στη Ρωσία και των αμερικανικών επιχειρήσεων στη Συρία. Ο Βουλευτής Ντέιβιντ Σίσιλιν αναφέρθηκε στη μεγάλη πρόοδο στις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ - Κύπρου και είπε ότι θα πρέπει να διπλασιαστούν οι προσπάθειες για επανένωση της Κύπρου. Πηγή: ΚΥΠΕ ΗΠΑ: Επικοινωνία Μπλίνκεν-Λαβρόφ «τις επόμενες ημέρες» – Η πρώτη από την εισβολή στην Ουκρανία28/7/2022 Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, πάντως, επέμεινε ότι αυτή η συνομιλία «δεν θα είναι μια διαπραγμάτευση για την Ουκρανία». Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, δήλωσε την Τετάρτη ότι σκοπεύει να μιλήσει με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, «τις επόμενες ημέρες». Όπως είπε, μάλιστα, σκοπεύει να θέσει πολλά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των συλλήψεων της σταρ του WNBA, Μπρίτνεϊ Γκρίνερ και του πρώην πεζοναύτη Πολ Γουίλ στη Ρωσία, καθώς και της πρόσφατης συμφωνίας για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών. Μια «ουσιαστική προσφορά» έκαναν οι ΗΠΑ στη Ρωσία Θα είναι η πρώτη επικοινωνία των δύο ανδρών από τότε που ξεκίνησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στις 24 Φεβρουαρίου. Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, πάντως, επέμεινε ότι αυτή η συνομιλία «δεν θα είναι μια διαπραγμάτευση για την Ουκρανία». Είπε, ωστόσο, ότι θα προειδοποιήσει τον Σεργκέι Λαβρόφ πως οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα δεν θα αποδεχτούν ρωσικές προσαρτήσεις ουκρανικού εδάφους. Επίσης, ο Άντονι Μπλίνκεν σημείωσε ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει μια «ουσιαστική προσφορά» στη Ρωσία για τους κρατούμενους. Ο Μπλίνκεν δεν έδωσε λεπτομέρειες για την προσφορά που είπε ότι έχει γίνει προς την Ρωσία. Ωστόσο, η Ρωσία έχει εκφράσει εδώ και καιρό ενδιαφέρον για την απελευθέρωση του Viktor Bout, ενός Ρώσου εμπόρου όπλων που ονομάστηκε «Έμπορος του Θανάτου», ο οποίος κατηγορήθηκε ότι σκόπευσε να πουλήσει παράνομα όπλα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. Μέχρι τώρα, πάντως, δεν έχει υπάρξει σχόλιο από την Ρωσία για τις δηλώσεις Μπλίνκεν. Πιέζουν τον Λευκό Οίκο οι οικογένειες κρατουμένων Η πρόταση της Ουάσιγκτον στη Μόσχα έρχεται εν μέσω των αυξανόμενων πιέσεων που δέχεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, από οικογένειες ομήρων και κρατουμένων, με πιο πρόσφατη την περίπτωση της Γκρίνερ – δύο φορές «χρυσής» Ολυμπιονίκη με την εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ – η οποία κρατείται στη Ρωσία από τον περασμένο Φεβρουάριο και κατηγορείται για διακίνηση ναρκωτικών. Ο Γουίλαν καταδικάστηκε το 2020 σε φυλάκιση 16 ετών για κατασκοπεία σε βάρος της Ρωσίας. Ο ίδιος δηλώνει αθώος και υποστηρίζει ότι έπεσε θύμα σκευωρίας. Η Ουάσιγκτον έχει ζητήσει την απελευθέρωσή του. Πρόσφατα, απελευθερώθηκε ένας άλλος πρώην πεζοναύτης, ο Τρέβορ Ριντ, στο πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την ανταλλαγή κρατουμένων. (in.gr) Βλαντίμιρ Πούτιν: Η μεγάλη ψυχρολουσία για την Ευρώπη – Θα «περάσει» ο εκβιασμός με το φυσικό αέριο;28/7/2022 Ο Βλαντίμιρ Πούτιν απειλεί να τιμωρήσει την υποστήριξη προς την Ουκρανία με τη διακοπή της παροχής φυσικού αερίου. Η Δύση δεν πρέπει να εκβιαστεί.Στα μέσα Ιουλίου, το ρωσικό φυσικό αέριο σταμάτησε να ρέει προς την Ευρώπη μέσω του αγωγού Nord Stream 1 για 10 ημέρες. Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, οι ροές επανήλθαν για λίγο, αν και πιο περιορισμένες από ό,τι συνήθως. Στις 25 Ιουλίου διακόπηκαν ξανά, μειωμένες στο 20% των συνηθισμένων εποχιακών όγκων. Η Ρωσία έχει αποδώσει το κλείσιμο σε τεχνικούς λόγους και δικαιολογίες: Υπήρξαν προβλήματα συντήρησης, σύμφωνα με την κρατική Gazprom. Αυτές οι εξηγήσεις μπορεί να μην είναι εντελώς ψευδείς, σχολιάζει σε άρθρο του το Atlantic. Και εξηγεί ότι, ακριβώς όπως αποδείχθηκε ότι ο ρωσικός στρατός ήταν ένας πολύ πιο προβληματικός οργανισμός από ό,τι ελέγετο, έτσι και η ρωσική βιομηχανία φυσικού αερίου μπορεί να είναι επίσης σε χειρότερη κατάσταση. Ωστόσο, οι διακοπές στον εφοδιασμό φυσικού αερίου τις τελευταίες εβδομάδες αποτελούν μια δυσοίωνη πρόβλεψη για το τι θα μπορούσε να προκαλέσει η Ρωσία στην Ευρώπη αυτό τον χειμώνα. Ο Πούτιν άφησε επίτηδες την Ευρώπη με χαμηλά αποθέματα αερίου πέρυσι Όπως επισημαίνει το Atlantic, οι ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο φυσικό αέριο το χειμώνα από ό,τι το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών, αγοράζουν φυσικό αέριο για να γεμίσουν τις αποθήκες τους. Οι μεγάλοι Ευρωπαίοι εισαγωγείς φυσικού αερίου αποθηκεύουν το αέριο σε φυσικά σπήλαια, σε υπόγειες και υπεράκτιες κοιλότητες και, στη συνέχεια, αξιοποιούν τα αποθέματα όπως προβλέπεται, όταν ο καιρός είναι πιο κρύος. Καθώς ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, σχεδίαζε την εισβολή του στην Ουκρανία το 2021, τίμησε τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια της Ρωσίας, αλλά βρήκε δικαιολογίες για να σταματήσει να πουλά στις ευρωπαϊκές βραχυπρόθεσμες αγορές spot, παρά τις κερδοφόρες ευκαιρίες που παρουσίασαν οι εκτοξευόμενες τιμές του περασμένου φθινοπώρου. Η περιορισμένη προσφορά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2021 άφησε τους Ευρωπαίους με επικίνδυνα χαμηλά αποθέματα τον χειμώνα του 2021-2022. Ο Πούτιν φαίνεται να περίμενε ότι τα χαμηλά αποθέματα φυσικού αερίου θα φοβίσουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε να αποδεχθούν την επιθετικότητά του. Τώρα, περιορίζει ξανά την προσφορά, αυτή τη φορά, προφανώς, σκοπεύοντας να ωθήσει τις ευρωπαϊκές χώρες σε άμεσες ελλείψεις τον επόμενο χειμώνα. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι μια ολική ρωσική διακοπή είναι «πιθανή» και προέτρεψε τα κράτη-μέλη να σχεδιάσουν να μειώσουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15% (από το μέσο επίπεδο χρήσης τους τα τελευταία πέντε χρόνια), πρόταση που έγινε τελικά δεκτή, με εξαιρέσεις. Τον περασμένο χειμώνα, ο Πούτιν κράδαινε το όπλο του ρωσικού αερίου. Τον ερχόμενο, φαίνεται πιθανό να το λανσάρει. Ποιες χώρες θα πληγούν περισσότερο από το ρωσικό εμπάργκο και πώς θα αντιδράσουν Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ήδη μοντελοποιήσει την επίδραση ενός ρωσικού εμπάργκο φυσικού αερίου. Προβλέπει άνοδο του πληθωρισμού και πλήρη ύφεση σε πολλές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η απειλή του ρωσικού εμπάργκο εξηγεί την απότομη πτώση της αξίας του ευρώ, που πλέον βρίσκεται σχεδόν σε ισοτιμία με το δολάριο των ΗΠΑ. Η Γερμανία κατατάσσεται σε υψηλή θέση μεταξύ των χωρών που κινδυνεύουν περισσότερο. Μια γενιά Γερμανών πολιτικών πόνταρε την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας τους στο ότι η Ρωσία είναι αξιόπιστος προμηθευτής. Αυτό το στοίχημα έχει αποτύχει και η Γερμανία πρέπει τώρα να παλέψει τους μήνες του καλοκαιριού, για να προετοιμαστεί για τον ρωσικό οικονομικό πόλεμο. Το Atlantic επικοινώνησε αυτή την εβδομάδα με αρκετούς Γερμανούς εμπειρογνώμονες στον τομέα της ενέργειας και της οικονομίας, για να αξιολογήσει πώς πηγαίνουν αυτές οι προετοιμασίες. Η διάθεση, λοιπόν, είναι «τεταμένη». Το φυσικό αέριο μεταφέρεται σε σπίτια και εργοστάσια μέσω δικτύων αγωγών. Αυτά τα δίκτυα δεσμεύουν τις χώρες σε πρότυπα διανομής, που δεν αλλάζουν γρήγορα, εύκολα ή φθηνά. Για παράδειγμα, η Ισπανία εισάγει μεγάλο μέρος του φυσικού της αερίου από τη Βόρεια Αφρική, μέσω υποθαλάσσιων αγωγών. Η Ισπανία διαθέτει επίσης μεγάλες εγκαταστάσεις για την παραλαβή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με πλοία, αλλά έχει μόνο μερικές μικρές συνδέσεις αγωγών με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα φιλόδοξο έργο για την κατασκευή ενός νέου μεγάλου αγωγού από την Ισπανία στη Γαλλία εγκαταλείφθηκε το 2019. Εάν οι εργασίες συνεχίζονταν σήμερα, το έργο θα χρειαζόταν τουλάχιστον τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το δίκτυο της Γερμανίας θα μπορούσε να λάβει περισσότερο φυσικό αέριο από γείτονες πιο κοντινούς συγκριτικά με την Ισπανία, μέσω Γαλλίας. Έχει κάποια ικανότητα να δέχεται περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο διά θαλάσσης και σπεύδει να παράσχει περισσότερα. Μια νέα εγκατάσταση στο Wilhelmshaven, στην ακτή της Βόρειας Θάλασσας της Γερμανίας, ενδέχεται να είναι έτοιμη προς το τέλος του τρέχοντος έτους ή στις αρχές του επόμενου. Ενεργειακά διλήμματα και σχέδια της ΕΕ για αναπλήρωση αποθεμάτων Η ΕΕ σπεύδει να υπογράψει νέες συμβάσεις με το Αζερμπαϊτζάν, μεταφέροντας φυσικό αέριο με αγωγό μέσω Τουρκίας στη Νότια Ευρώπη. Το φυσικό αέριο μπορεί κάποια μέρα να έρθει από ακόμα πιο μακριά, στην Κεντρική Ασία. Το Τουρκμενιστάν έχει κατασκευάσει έναν αγωγό προς την Κασπία Θάλασσα. Ένας υποθαλάσσιος αγωγός μέσω της Κασπίας θα μπορούσε να φέρει αυτό το αέριο στο δίκτυο του Αζερμπαϊτζάν. Ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο ευαλωτότητας βρίσκεται μέσα στο ίδιο το γερμανικό δίκτυο. Το αέριο ωθείται μέσω αγωγών υπό πίεση. Εάν το δίκτυο δεν περιέχει αρκετό αέριο, η πίεση πέφτει και το αέριο δεν μπορεί να κινηθεί. Ένα αρκετά μεγάλο έλλειμμα στον σωλήνα μπορεί να μεταφραστεί σε έλλειψη της τάξης του 100% στο άλλο άκρο. Έτσι, οποιοδήποτε σχέδιο για πλαφόν είναι πιθανό να είναι άνισο: Για να διατηρηθεί η πίεση σε σωλήνες υψηλής προτεραιότητας, το αέριο μπορεί να πρέπει να απενεργοποιηθεί εντελώς σε σωλήνες χαμηλότερης προτεραιότητας. Οι πολιτικοί κίνδυνοι των αποφάσεων εδώ είναι προφανώς υψηλοί. Να μπει η βιομηχανία πάνω από τους καταναλωτές; Το ρεύμα πάνω από τη θέρμανση; Οι μεγάλες πόλεις πάνω από μικρές πόλεις; Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο οδυνηρό δίλημμα: Μεγάλο μέρος της γερμανικής βιομηχανικής παραγωγής ανατίθεται σε τρίτους εταίρους της ΕΕ – ιδίως στην Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Αυτές οι χώρες εξαρτώνται ακόμη περισσότερο από το ρωσικό αέριο από ό,τι η Γερμανία. Πόσο από το αέριο της Γερμανίας πρέπει να μοιραστούν; Ο ρόλος των ΗΠΑ στην αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου Οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθούν τους Ευρωπαίους εταίρους τους, ανακατευθύνοντας αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ασιατικές αγορές στις ευρωπαϊκές. Την τελευταία δεκαετία, οι ΗΠΑ έχουν αναδειχθεί σε κορυφαίο παραγωγό φυσικού αερίου στον κόσμο. Παράγουν, μάλιστα, τόσο πολύ που, παρά τη μεγάλη εγχώρια κατανάλωση, κατέχουν πλέον τη δεύτερη θέση, μετά τη Ρωσία, ως εξαγωγείς φυσικού αερίου. Δυστυχώς, η αύξηση του όγκου αυτών των εξαγωγών με την ταχύτητα που απαιτείται δεν θα είναι εύκολη. Οι αμερικανικές εξαγωγές αερίου προς την Ευρώπη πρέπει να μετατραπούν σε LNG για να φορτωθούν στα πλοία. Η κατασκευή νέων εργοστασίων υγροποίησης είναι ένα πολύπλοκο και δαπανηρό εγχείρημα: Ένας εμπειρικός υπολογισμός υποδηλώνει κόστος πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων για πέντε χρόνια, ή ίσως και τέσσερα, εάν επιταχυνθούν οι ρυθμιστικές εγκρίσεις. Η ισορροπία της ενέργειας μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας δεν είναι μονόπλευρη. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, η Ευρώπη μπορεί να βρει νέες πηγές φυσικού αερίου πιο εύκολα από ό,τι η Ρωσία νέους πελάτες. Ο πιο οικονομικός τρόπος για τη Ρωσία να πουλήσει φυσικό αέριο στην Κίνα θα απαιτούσε ένα τεράστιο έργο κατασκευής αγωγών σε όλη τη Σιβηρία. Οι αποστάσεις, όμως, είναι συγκλονιστικά μεγάλες και πιθανώς απαγορευτικές, δεδομένου του ανταγωνισμού από το υγροποιημένο φυσικό αέριο που μεταφέρεται στον Ειρηνικό από τη Βόρεια Αμερική, ενώ το κόστος είναι δυσθεώρητο. Η Ρωσία ρισκάρει ένα μέλλον μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ως απομονωμένος ενεργειακός παρίας – και η ενεργειακή της συμπεριφορά αυτό τον χειμώνα θα καθορίσει εάν αυτός ο κίνδυνος θα γίνει μια αέναη πραγματικότητα. Η δυτική συμμαχία έχει στα χέρια της μια σύγκληση έκτακτης ανάγκης, καθώς τώρα είναι πλέον η στιγμή να μιλήσει και να ενεργήσει ανάλογα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν λέει πολύ συχνά στους Αμερικανούς διάφορες ιστορίες σχετικά με την αύξηση των τιμών από τις ενεργειακές εταιρείες, ως αιτία για τις υψηλές τιμές των καυσίμων. Ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ενέργειας στον κόσμο χρησιμοποιεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο ως όπλο κατά των πρώην καλύτερων πελατών του. Ως αποτέλεσμα, οι παγκόσμιες αγορές διαταράσσονται. Αυτό πονάει, αλλά το να κατηγορείς δήθεν αποδιοπομπαίους τράγους δεν θα μειώσει τον πόνο, ούτε θα προσφέρει χρήσιμες λύσεις, τονίζει το Atlantic. Ο πραγματικός ένοχος είναι η παγκόσμια κρίση, που πυροδότησε ο πόλεμος του Πούτιν. Όσο πιο γρήγορα κερδηθεί αυτός ο πόλεμος από την Ουκρανία, τόσο πιο γρήγορα θα εκτονωθεί η κρίση. (in.gr) Πηγή: The Atlantic Στην ταχέως εξελισσόμενη μάχη παραπληροφόρησης ανάμεσα στη Ρωσία και τις Βρυξέλλες η ΕΕ παραμένει υποδεέστερη, με σαφώς λιγότερες δυνάμεις και υποχρηματοδοτούμενη Μπορεί η ΕΕ να έχει αποκλείσει την πρόσβαση μιας σειράς ρωσικών «μέσων προπαγάνδας», όπως έχει χαρακτηρίσει το Sputnik και το Russia Today, στα κινητά, στα tablet και στους υπολογιστές των περίπου 450 εκατομμυρίων πολιτών της, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Βρυξέλλες έχουν σταματήσει να ανησυχούν για την έκταση και την αποτελεσματικότητα της Μόσχας σε αυτό το επίπεδο. Το Politico, μάλιστα, φέρνει και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα προκειμένου να υποστηρίξει το μέγεθος της απειλής, κάνοντας μια σύγκριση ανάμεσα στις «επιδόσεις» του Σεργκέι Λαβρόφ και του Ζοζέπ Μπορέλ. Οπως σημειώνει, συγκεκριμένα, στο ρεπορτάζ με τίτλο «η προπαγανδιστική μηχανή του Πούτιν σφυροκοπά την ΕΕ, ενώ οι Βρυξέλλες κοιμούνται», το άρθρο που έγραψε ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών εν όψει της περιοδείας του στην Αφρική, κατηγορώντας τη Δύση και τις κυρώσεις της για την επαπειλούμενη παγκόσμια διατροφική κρίση, αναπαράχθηκε από αρκετά ΜΜΕ των τεσσάρων χωρών τις οποίες επρόκειτο να επισκεφθεί, καθώς και από χιλιάδες χρήστες του Facebook. Αντιθέτως, σύμφωνα με τα στοιχεία της CrowdTangle, η παρέμβαση του Μπορέλ πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, καθώς διασφάλισε μόλις… ένα like στο Facebook. «Στην ταχέως εξελισσόμενη μάχη παραπληροφόρησης ανάμεσα στη Ρωσία και το μπλοκ των 27 η Ευρώπη παραμένει υποδεέστερη, με σαφώς λιγότερες δυνάμεις και υποχρηματοδοτούμενη στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει το εξελιγμένο εγχειρίδιο του Κρεμλίνου, το οποίο συνδυάζει τα κρατικά ΜΜΕ της χώρας, εκατοντάδες διπλωμάτες σε ολόκληρο τον πλανήτη και, κατά περίπτωση, συγκαλυμμένα εργαλεία με σκοπό τη διάδοση αναληθειών ή κραυγαλέων ψεμάτων, έτσι ώστε να προωθηθούν οι πολιτικές φιλοδοξίες της Μόσχας σε κάθε γωνιά του πλανήτη» γράφουν χαρακτηριστικά ο Μαρκ Σκοτ και η Ιλια Γκρίντνεφ. Οπως σημειώνουν, επίσης, η επίσημη υπηρεσία της ΕΕ που έχει στόχο να αποκαλύπτει τους στόχους και τα μέσα του Κρεμλίνου, η αποκαλούμενη East Stratcom που λειτουργεί υπό την ευθύνη του Μπορέλ, διαθέτει ετήσιο προϋπολογισμό ύψους λίγων εκατομμυρίων ευρώ, με τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει τις ασύγκριτα μεγαλύτερες πηγές του «αντιπάλου». Μάλιστα, όπως παραδέχεται και η επίτροπος Βέρα Γιουρόβα, γίνονται συστηματικές προσπάθειες παράκαμψης των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί – για παράδειγμα, το RT δημιουργεί διαρκώς νέες ιστοσελίδες στη γερμανική, τη γαλλική, την ισπανική και την αγγλική γλώσσα. «Ειδικά στον χώρο του Διαδικτύου μοιάζει σαν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι» λέει η Γιουρόβα, ενώ και η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έχει επανειλημμένως κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον ρωσικό μηχανισμό προπαγάνδας στην Ευρώπη. Το ρεπορτάζ του Politico ξεκαθαρίζει, φυσικά, ότι ανάλογες τακτικές εφαρμόζονται από τη Μόσχα και εκτός Ευρώπης, όπου το πεδίο είναι πιο εύκολο. Στην Αφρική, για του λόγου το αληθές, το RT της Γαλλίας έχει εντείνει τις προσπάθειές του να βρει εναλλακτικούς τρόπους για να φτάσει στα εκατομμύρια των γαλλόφωνων της ηπείρου. Στη Λατινική Αμερική, επίσης, το ισπανόφωνο δίκτυο του RT έχει καταστεί πηγή πληροφόρησης για εκατομμύρια ανθρώπους, σε πολλές χώρες, που έτσι κι αλλιώς είναι καχύποπτοι απέναντι στη Δύση. Αλλά και στα Βαλκάνια, σύμφωνα με την Τατιάνα Τβετιτσάνιν, πολλά τοπικά ΜΜΕ αναπαράγουν με ιδιαίτερη ταχύτητα και ευκολία θέματα και πληροφορίες που προέρχονται από ρωσικά ΜΜΕ, είτε από επίσημες πηγές είτε από «πληροφορίες». «Τα τοπικά μέσα κατά βάση μεταφράζουν και αναδημοσιεύουν τους παραπάνω ισχυρισμούς, προσθέτοντας πού και πού λίγο τοπικό… άρωμα» σημειώνει η ίδια. Πηγή: Έντυπη Έκδοση «Τα Νέα» Σε συνέντευξη που έδωσε στη «Vogue» η Ολένα Ζελένσκα, σύζυγος του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μίλησε για την εποχή που γνώρισε τον σύζυγό της, καθώς και για τον πόλεμο χωρίς σενάριο. Η Ολένα Ζελένσκα, η οποία έχει εργαστεί ως σεναριογράφος κωμωδίας για πολλά χρόνια, βρίσκεται κυρίως στην σκιά του συζύγου της, του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, του ηθοποιού που έγινε πολιτικός. Η Ολένα και ο Βολοντίμιρ έβγαλαν φωτογραφίες για το νέο τεύχος του περιοδικού Vogue και μοιράστηκαν την ιστορία της ζωής τους με τους αναγνώστες. Η πρώτη κυρία της Ουκρανίας τόνισε ότι γνώρισε τον Βολοντίμιρ στο γυμνάσιο. Ξεκίνησαν το ειδύλλιό τους σπουδάζοντας και το 2003 ίδρυσαν τον οίκο παραγωγής «Kvartal 95», αναφέρει η δημόσια ραδιοτηλεόραση της Σερβίας RTS. Ο Βολοντίμιρ επεσήμανε ότι τον τράβηξε η ομορφιά της Ολένα. Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, την Ολεξάνδρα και τον Κύριλλο. Το φωτογραφικό editorial και όλη η ιστορία γύρω από το ζεύγος Ζελένσκι προκάλεσε αμφιλεγόμενες αντιδράσεις στο κοινό. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν είναι η ώρα για αυτήν την ιστορία, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένη. Τα σχόλια είναι πολλά και στα κοινωνικά δίκτυα ο Ουκρανός πρόεδρος επικρίνεται κυρίως επειδή διασκεδάζει ενώ άλλοι πεθαίνουν και χάνουν τα σπίτια τους για την πατρίδα τους. Τις φωτογραφίες τράβηξε η Άννι Λέιμποβιτς, η κορυφαία φωτογράφος στον κόσμο, η οποία φημίζεται για τα προφίλ διασημοτήτων της. Ο ηγέτης των φιλορώσων αυτονομιστών στην περιοχή του Ντονέτσκ κάλεσε σήμερα τη Ρωσία να κατακτήσει το μεγαλύτερο τμήμα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του Κιέβου, υποστηρίζοντας ότι οι μεγαλύτερες πόλεις της χώρας είναι ρωσικές. «Σήμερα ήρθε η ώρα να απελευθερωθούν οι ρωσικές πόλεις, οι οποίες ιδρύθηκαν από Ρώσους: Κίεβο, Τσερνίχιφ, Πολτάβα, Οδησσός, Ντνίπρο, Χάρκοβο, Ζαπορίζια, Λουτσκ», έγραψε ο Ντενίς Πουσίλιν σε μήνυμα του στο Telegram με αφορμή την επέτειο της απελευθέρωσης από τον σοβιετικό στρατό της πόλης Μπρεστ στη Λευκορωσία, μετά την κατάληψή της από τους Ναζί. Η Ρωσία εξαπέλυσε στις 24 Φεβρουαρίου την επίθεσή της στην Ουκρανία, ισχυριζόμενη ότι προστατεύει τον ρωσόφωνο πληθυσμό στο ανατολικό τμήμα της γειτονικής χώρας από μια υποτιθέμενη γενοκτονία που ενορχηστρώθηκε από το Κίεβο. Η επίθεση του ρωσικού στρατού στην ουκρανική πρωτεύουσα απέτυχε, αλλά οι δυνάμεις της Μόσχας κατέλαβαν μεγάλο τμήμα της νότιας και της ανατολικής Ουκρανίας, ύστερα από πολύνεκρες μάχες κατά τις οποίες προκλήθηκαν μεγάλες καταστροφές. Ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επανειλημμένως αρνηθεί την ίδια την ύπαρξη της Ουκρανίας, θεωρώντας ότι έχει διαχωριστεί τεχνητά από τη Ρωσία. Παρότι διαβεβαιώνει πως δεν επιθυμεί να καταλάβει τη γειτονική χώρα, οι αρχές κατοχής που έχει διορίσει η Μόσχα στη νότια Ουκρανία προετοιμάζουν ανοικτά την προσάρτηση αυτών των περιοχών. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν πρόκειται να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν στο Σότσι στις 5 Αυγούστου, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, όπως μεταδίδει το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. Όπως μεταδίδεται, στη συνάντηση αναμένεται να συζητηθούν τρία βασικά θέματα: Ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας, οι εξελίξεις στο ζήτημα του διαδρόμου των σιτηρών καθώς και η σχεδιαζόμενη επιχείρηση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Υπενθυμίζεται ότι οι δύο ηγέτες συναντήθηκαν στις 18 και 19 Ιουλίου στα πλαίσια της τριμερούς διάσκεψης Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν στην Τεχεράνη. Πηγή: ΚΥΠΕ Η Κίνα προειδοποίησε σήμερα πως οι ΗΠΑ θα φέρουν την ευθύνη για μια ενδεχόμενη επίσκεψη στην Ταϊβάν της προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι και πως θα πρέπει να αναλάβουν «όλες τις συνέπειες». Το Πεκίνο είναι αντίθετο σε κάθε επίσημη επαφή ανάμεσα στην Ταϊβάν και σε άλλες χώρες, εκτιμώντας πως η νησιωτική αυτή περιφέρεια των 24 εκατ. κατοίκων είναι ιστορικά μία από τις επαρχίες της, παρότι δεν την ελέγχει. Δεν έχει τοποθετηθεί η Πελόζι Η Νάνσι Πελόζι, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και με αυτή την ιδιότητα μία από τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους του αμερικανικού κράτους, αρνήθηκε να πει την περασμένη Πέμπτη στους δημοσιογράφους αν θα πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι, που προβλέπεται τον Αύγουστο σύμφωνα με ορισμένα ΜΜΕ. Θα είναι η πιο υψηλόβαθμη θεσμική αμερικανική προσωπικότητα που μεταβαίνει στην Ταϊβάν εδώ και δεκαετίες. Το Πεκίνο εξέφρασε σήμερα τη «σταθερή αντίθεσή» του σε αυτή την ενδεχόμενη επίσκεψη, που δεν συναντά την ομοφωνία ακόμα και στο εσωτερικό της αμερικανικής κυβέρνησης. «Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμείνουν» με μια επίσκεψη της κ. Πελόζι στην Ταϊβάν, «θα πρέπει να αναλάβουν όλες τις συνέπειες», είπε στους δημοσιογράφους, εκπρόσωπος της κινεζικής διπλωματίας, ο Ζιάο Λιζιάν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως η τεράστια πλειονότητα των χωρών του κόσμου, δεν αναγνωρίζουν επίσημα την Ταϊβάν. Όμως υποστηρίζουν έντονα το νησί, το «δημοκρατικό» καθεστώς του οποίου προβάλλουν και η Ουάσινγκτον είναι ο πιο σημαντικός εταίρος και πάροχος όπλων στην Ταϊβάν. Βλέποντας σε αυτό μια επίθεση στην κυριαρχία της, η Κίνα αύξησε την πίεση κατά της Ταϊπέι τα τελευταία χρόνια, διενεργώντας για παράδειγμα εκστρατείες εφόδου στη ζώνη αντιαεροπορικής άμυνας της Ταϊβάν. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Σχεδόν οι μισοί Ρεπουμπλικάνοι θα προτιμούσαν κάποιον άλλον υποψήφιο εκτός του Ντόναλντ Τραμπ Ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε χθες, Τρίτη, στην Ουάσινγκτον πρώτη φορά μετά την ταραχώδη αποχώρησή του από το Λευκό Οίκο το 2021 και εκφώνησε ομιλία αντάξια υποψηφίου για την προεδρία, φλερτάροντας ακόμη μια φορά δημοσίως με την ιδέα να διεκδικήσει μια νέα προεδρική θητεία στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024. Προσκεκλημένος του America First Policy Institute, κέντρου μελετών που ίδρυσαν σύμμαχοί του, ο 76χρονος δισεκατομμυριούχος παρουσίασε σχέδιο δράσης για τον «Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο που θα ξανακερδίσει το Λευκό Οίκο το 2024». Επί μιάμιση ώρα και πλέον μιλούσε για τα θέματα που προτιμά να αναδεικνύει —τη μετανάστευση, την εγκληματικότητα—, εξαπολύοντας ταυτόχρονα μανιασμένες επιθέσεις στον Δημοκρατικό διάδοχό του, Τζο Μπάιντεν, τον οποίον κατηγόρησε πως έχει «γονατίσει τις ΗΠΑ». Αφού σκιαγράφησε έναν πίνακα της χώρας που παρέπεμπε στην Αποκάλυψη, ανέφερε τα εξής: «Η ιστορία απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει» και «Ετοιμαζόμαστε για μια απίστευτη επιστροφή, δεν έχουμε άλλη επιλογή». Τον Ιανουάριο του 2021 ο μεγιστάνας των ακινήτων εγκατέλειπε την εξουσία με το κεφάλι κατεβασμένο, δύο εβδομάδες μετά την επίθεση στο Καπιτώλιο από πλήθος οπαδών του. Έκτοτε, δεν ξαναπάτησε το πόδι του στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα, βρίσκεται ωστόσο στο επίκεντρο της προσοχής ειδικής εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία επιφορτίστηκε να ρίξει περισσότερο φως στο ρόλο του στην επίθεση η οποία σόκαρε τον κόσμο. Η επιτροπή οργανώνει το τρέχον διάστημα δημόσιες ακροάσεις, που συγκεντρώνουν τους προβολείς της δημοσιότητας, αποκαλύπτοντας τους ελιγμούς του για να παραμείνει στην εξουσία. Ερωτηθείς σχετικά χθες από το τηλεοπτικό δίκτυο NBC News, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μέρικ Γκάρλαντ, δεν απέκλεισε την πιθανότητα να ασκηθεί δίωξη στον Ντόναλντ Τραμπ. «Έχουμε την πρόθεση να λογοδοτήσει όποιος έχει ποινικές ευθύνες για τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου (2021), για οποιαδήποτε απόπειρα να εμποδιστεί η νόμιμη μεταβίβαση της εξουσίας από τη μια κυβέρνηση στην άλλη» είπε. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Washington Post, το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ήδη μελετά στοιχεία σε βάρος του Ντόναλντ Τραμπ στο πλαίσιο έρευνας ποινικής φύσης για την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου. «Τρίτη φορά»; Η εξεταστική επιτροπή της Βουλής αποτελείται από «χυδαίους ανθρώπους και πειρατές» αντέτεινε χθες ο Τραμπ, σε πολεμικό τόνο. «Θέλουν να με πλήξουν, ώστε να μην είμαι πλέον σε θέση να σας υπηρετήσω, αλλά δεν πιστεύω ότι θα τους περάσει» πρόσθεσε χαμογελαστός. «Τέσσερα χρόνια ακόμα» απάντησε εν χορώ το ακροατήριο, αναφερόμενο στη διάρκεια της ενδεχόμενης δεύτερης θητείας του. Κατά σύμπτωση, ο πρώην αντιπρόεδρός του, ο Μάικ Πενς, βρισκόταν επίσης χθες στην Ουάσινγκτον και, κατά τη διάρκεια ομιλίας του ενώπιον ακροατηρίου συντηρητικών νεολαίων, άδραξε την ευκαιρία να επισημάνει πόσο διαφέρει από τον Ντόναλντ Τραμπ. «Δε συμφωνούμε στις προτεραιότητες» είπε, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με άξονες τον αγώνα εναντίον των αμβλώσεων, την προστασία του δικαιώματος στην οπλοκατοχή και της θρησκευτικής ελευθερίας. «Είναι απόλυτα απαραίτητο (…) να μην υποκύπτεις στον πειρασμό να κοιτάς πίσω» αλλά «να στρέφεσαι προς το μέλλον», είπε ο κ. Πενς, πολιτικός της χριστιανικής δεξιάς, ο οποίος προσάπτει στον πρώην πρόεδρο ότι αφιέρωσε υπερβολικά πολύ χρόνο στην αμφισβήτηση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών του 2020. Ο Ντόναλντ Τραμπ ουδέποτε παραδέχτηκε την ήττα του. Επικαλούμενος, χωρίς να παρουσιάσει καμιά απόδειξη, «μαζική εκλογική νοθεία», αφιέρωσε εδώ και δύο χρόνια τις περισσότερες από τις δημόσιες παρεμβάσεις του στην καταγγελία της «κλοπής» των εκλογών. Χθες πάντως προτίμησε έναν πιο υπαινικτικό τόνο. «Έλεγα πάντα πως έθεσα υποψηφιότητα μια πρώτη φορά και κέρδισα, μετά έθεσα υποψηφιότητα δεύτερη φορά και κέρδισα ακόμα περισσότερες ψήφους». Προτού προσθέσει «Ίσως χρειαστεί να το κάνω μια τρίτη φορά», υποσχόμενος «λεπτομέρειες» τις εβδομάδες που θα έρθουν. «Παλιομοδίτικος» Ο Ντόναλντ Τραμπ εξακολουθεί να έχει κεντρική θέση στο Ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο. Μοιάζει να διατήρησε πυρήνα αφοσιωμένων οπαδών και θα βρισκόταν σχεδόν αυτόματα στην pole position εάν αποφάσιζε να διεκδικήσει ξανά το χρίσμα του GOP. Όμως, η εικόνα του έχει αμαυρωθεί και δυνητικοί αντίπαλοί του —όπως ο κυβερνήτης της Φλόριντα, ο Ρον ΝτεΣάντις— κερδίζουν έδαφος. Σχεδόν οι μισοί Ρεπουμπλικάνοι θα προτιμούσαν κάποιον άλλον υποψήφιο εκτός του Ντόναλντ Τραμπ, υπέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση του Siena College και των New York Times. Την περασμένη εβδομάδα η Wall Street Journal και η New York Post, εφημερίδες του ομίλου της οικογένειας Μέρντοκ, που διατηρεί πάντα τεράστια επιρροή, δημοσίευσαν άρθρα γνώμης με τα οποία καταδίκασαν τη συμπεριφ0ρά του Τραμπ την 6η Ιανουαρίου 2021. Τη χθεσινή ομιλία του πάντως παρακολούθησαν ανώτατοι αξιωματούχοι. «Πείτε με παλιομοδίτικο, αλλά δε νομίζω ότι το να υποκινείς όχλο να επιτεθεί σε αστυνομικούς δείχνει σεβασμό στο νόμο» σχολίασε μέσω Twitter ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν. «Δεν μπορεί να είσαι υπέρ της εξέγερσης και υπέρ της Αστυνομίας ή υπέρ της δημοκρατίας ή υπέρ της Αμερικής» πρόσθεσε ο 79χρονος πρόεδρος, που έχει ανακοινώσει ήδη πως θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία το 2024. (Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ) Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε σήμερα ότι η Ρωσία σκόπιμα κόβει τις προμήθειες φυσικού αερίου για να επιβάλει τρομοκρατία με τις τιμές εναντίον της Ευρώπης, και ζήτησε περισσότερες κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας. "Χρησιμοποιώντας τη Gazprom, η Μόσχα κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο ερχόμενος χειμώνας να είναι όσο το δυνατόν πιο σκληρός για τις ευρωπαϊκές χώρες. Η τρομοκρατία πρέπει να λάβει απάντηση - να επιβληθούν κυρώσεις", δήλωσε σε βιντεοσκοπημένη ομιλία του αργά το βράδυ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters Το πρόσφατο βιβλίο του 99χρονου αμερικανού διπλωμάτη υποδεικνύει τις προϋποθέσεις της ηγεσίας αναλύοντας τη στρατηγική έξι σημαντικών προσώπων του 20ού αιώνα Του Μάρκου Καρασαρίνη Οταν ένας γηραιός statesman με ακέραιες τις διανοητικές του ικανότητες μιλά, ακούγεται με προσοχή. Οταν μιλά σε έναν από τους πιο γνωστούς ιστορικούς και δημόσιους διανοουμένους της χώρας, ακούγεται με ακόμη περισσότερη προσοχή. Διακεκριμένος καθηγητής στο Χάρβαρντ της δεκαετίας του ’60, πανίσχυρος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και υπουργός Εξωτερικών των Ρίτσαρντ Νίξον και Τζέραλντ Φορντ στη δεκαετία του ’70, ο Χένρι Κίσινγκερ μεταχειρίζεται λεπτές έννοιες και εκλεπτυσμένους όρους. Οι αποστροφές για Ουκρανία, Ρωσία Στη συνέντευξή του στον Νιλ Φέργκιουσον του Ιδρύματος Χούβερ που δημοσιεύθηκε στο «Sunday Times Magazine» στα μέσα του περασμένου Ιουνίου, εκτεταμένη συζήτηση γύρω από τους ηγέτες και τις προϋποθέσεις της ηγεσίας, δύο αποστροφές του ξεχωρίζουν: η ειρήνη στην Ουκρανία «υπαινίσσεται κάποιας μορφής περιορισμένες θυσίες»· στο τέλος του πολέμου «θα πρέπει να βρεθεί μια θέση για την Ουκρανία και μια θέση για τη Ρωσία». Με άλλα λόγια, ο 99χρονος αριστοτέχνης της διπλωματίας του Ψυχρού Πολέμου υποστηρίζει ότι ο πόλεμος δεν θα κριθεί στα πεδία των μαχών, ότι η Ουκρανία θα πρέπει να αποδεχθεί παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις και ότι η Ρωσία δεν θα πρέπει να απομονωθεί – «αν δεν θέλουμε να μεταβληθεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Κίνας στην Ευρώπη». Πρόκειται για συνεπείς προς την αφοσίωση του Κίσινγκερ στη realpolitik απόψεις, αν και συζητήσιμες σε σχέση με τις θέσεις που προβάλλονται εδώ και πέντε μήνες από τις δυτικές κυβερνήσεις. Εγγράφονται όμως στο ευρύτερο πλαίσιο του πρόσφατου βιβλίου του Leadership. Six Studies in World Strategy (εκδ. Allen Lane), το οποίο έδωσε την αφορμή της συνέντευξης. Τα παραδείγματα από τη διεθνή σκηνή Για τον Χένρι Κίσινγκερ, όπως σαφώς προκύπτει από τον υπότιτλο, δείκτης της ηγεσίας είναι η «παγκόσμια στρατηγική» και πεδίο άσκησής της η εξωτερική πολιτική. Και δεν έχουμε να κάνουμε με μελέτη της συλλογικής μορφής της, αλλά με σπουδή της συμβολής του ατομικού παράγοντα στην Ιστορία. Διακρίνει δύο είδη ηγετών, τους statesmen (προς τους οποίους κλίνει) και τους προφήτες: οι μεν είναι μεταρρυθμιστές που χαρακτηρίζονται από όραμα και μέτρο, οι δε «στοχεύουν στην υπέρβαση παρά στη διαχείριση του status quo». Τα παραδείγματα που αντλεί από την προσωπική του εμπειρία στη διεθνή σκηνή είναι έξι: Κόνραντ Αντενάουερ («στρατηγική της ταπεινότητας»), Σαρλ ντε Γκωλ («στρατηγική της θέλησης»), Ρίτσαρντ Νίξον («στρατηγική της ισορροπίας»), Ανουάρ Σαντάτ («στρατηγική της υπέρβασης»), Λι Κουάν Γιου («στρατηγική της αριστείας»), Μάργκαρετ Θάτσερ («στρατηγική της πεποίθησης»). Πολιτικά, δεν υπάρχει έκπληξη, όλες οι προσωπικότητες ανήκουν στον συντηρητικό χώρο. Γεωγραφικά, δεν ξενίζει τόσο η συμπερίληψη του Σαντάτ, μια και ο στρατιωτικός και πρόεδρος της Αιγύπτου υπήρξε σημαντικός παίκτης στο διπλωματικό παιχνίδι της Μέσης Ανατολής επί Κίσινγκερ, όσο εκείνη του Λι: ο κινεζικής καταγωγής πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης από το 1959 ως το 1990 υπήρξε πράγματι ο αναμορφωτής μιας πόλη-κράτους, διαιρεμένης εθνοτικά και θρησκευτικά και περιβαλλόμενης από πολύ ισχυρότερες δυνάμεις, την οποία ανήγαγε σε οικονομική τίγρη και μείζονα κόμβο της Νοτιοανατολικής Ασίας στον 21ο αιώνα. Ο «γίγαντας από τη Λιλιπούτη» κατάργησε τις εθνοτικά διαχωρισμένες συνοικίες Μαλαισιανών, Κινέζων και Ινδών, καταπολέμησε τη διαφθορά, οργάνωσε εθνικό στρατό, προσέλκυσε πολυεθνικές εταιρείες, ενθάρρυνε θεσμούς διαμεσολάβησης μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, επένδυσε στην παιδεία και στη δημόσια υγεία με εντυπωσιακά αποτελέσματα, προσέγγισε τις Ηνωμένες Πολιτείες κατορθώνοντας να διαχειριστεί τη βαρυτική επίδραση της Κίνας. (Ταυτόχρονα, βέβαια, όπως παραδέχεται ο Κίσινγκερ, θεμελίωσε ένα αυταρχικό κράτος όπου «οι εκλογές δεν είναι δημοκρατικές, αλλά έχουν τη σημασία τους».) Πραγματιστής στο έπακρο («δεν υπήρξα αιχμάλωτος καμίας θεωρίας»), ο Λι μοιράζεται με τους υπόλοιπους παραδειγματικούς ηγέτες του βιβλίου την αίσθηση της Ιστορίας και την προσωπική πάλη για την ανάδειξη στην πολιτική. Πραγματισμός και αποφασιστικότητα Ο Κίσινγκερ επισημαίνει τη σημασία του «Δεύτερου Τριακονταετούς Πολέμου» των ετών 1914-1945 στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των πεποιθήσεων όλων. Υποδεικνύει επίσης ότι υπήρξαν αυτοδημιούργητοι: κανείς τους δεν καταγόταν από οικογένεια υψηλής κοινωνικής στάθμης, κανενός η αφετηρία δεν συνεπαγόταν ευνοϊκό προβάδισμα. Τη διακυβέρνησή τους χαρακτήρισε ο συνδυασμός αποφασιστικότητας και ρεαλισμού σε κρίσιμες για τη χώρα τους επιλογές: την επαναθεμελίωση της δημοκρατίας και την ένταξη στο δυτικό στρατόπεδο για τον Αντενάουερ, την ανόρθωση της Γαλλίας μετά το τραύμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τον Ντε Γκωλ, την τολμηρή επιζήτηση της ειρήνης με το Ισραήλ από τον Σαντάτ, την επιμονή της Θάτσερ στην αναμόρφωση της Βρετανίας. Οσο για τον Νίξον, τα επιτεύγματα που προβάλλει ο Κίσινγκερ ταυτίζονται με διπλωματικά σχέδια δικής του έμπνευσης και εκτέλεσης: την αποκλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ και το άνοιγμα στην Κίνα. Πού εστιάζουν οι επικριτές του Η κριτική που του ασκείται κινείται σε διάφορα επίπεδα. Μπορεί ο αμερικανός ναυάρχος εν αποστρατεία Τζέιμς Σταυρίδης να επαινεί στη «Wall Street Journal» τις γνώσεις του για το παγκόσμιο σύστημα και την τέχνη της ηγεσίας, η έγκριτη όμως καναδή ιστορικός Μάργκαρετ Μακμίλαν θέτει στους «Financial Times» ένα ερώτημα ως προς την πρωτοκαθεδρία του ατόμου στην Ιστορία. Ο Αντριου Ανθονι αναρωτιέται στον «Guardian» αν ένας απολογισμός του Ρίτσαρντ Νίξον που παρακάμπτει το ανθρώπινο κόστος επεμβάσεων όπως οι βομβαρδισμοί της Καμπότζης ή μια αποτίμηση της Μάργκαρετ Θάτσερ που αποσιωπά το κοινωνικό κόστος της πολιτικής της δικαιούται να θεωρηθεί έγκυρη. Πιο επικριτικός από όλους, ο Τζέρεμι Κλιφ τον κατηγορεί στον «New Statesman» ότι αρνείται να εφαρμόσει τις ηθικές αρχές που θεωρεί σύμφυτες με την έννοια της αποτελεσματικής ηγεσίας στον προϊστάμενό του Νίξον, προκειμένου να τον αναβιβάσει στο επίπεδο των άλλων κορυφαίων ηγετών, δικαιώνοντας έτσι και τη δική του κληρονομιά. Αναμφισβήτητα, το βιβλίο του Χένρι Κίσινγκερ αξίζει να διαβαστεί – με την κριτική σκέψη που αναλογεί στο έργο ενός γνώστη της παγκόσμιας πολιτικής που επαινείται ως διπλωμάτης και κατακρίνεται ως κυνικός. «Δεν πρόκειται για τσελεμεντέ, σκοπός είναι ο αναστοχασμός» Επιδίωξη του Χένρι Κίσινγκερ δεν είναι η συγγραφή ενός οδηγού με έτοιμες συνταγές. Οπως έλεγε σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Time» στις αρχές Ιουλίου, «δεν πρόκειται για τσελεμεντέ, αλλά για βιβλίο που στοχεύει στον αναστοχασμό». Ως εκ τούτου ο συγγραφέας του συνομιλεί υπανικτικά με τις προκλήσεις της εποχής. Αν και αποφεύγει να εκφέρει κρίσεις για τις σημερινές ηγεσίες, αποφαίνεται εν τούτοις ότι «οι δημοκρατικές ελίτ μοιάζουν αποκομμένες από τις κοινωνίες τους και απρόθυμες να αναλάβουν υπεύθυνο ρόλο», ενώ η παγκόσμια τάξη «διασαλεύεται σε ολόκληρες περιφέρειες» και «ο ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων δυνάμεων με αλληλοσυγκρουόμενoυς ισχυρισμούς νομιμοποίησης εντείνεται». Henry Kissinger – Leadership. Six Studies in World Strategy Εκδόσεις Penguin, 2022, σελ. 528, τιμή 29,38 ευρώ Τους τιμωρητικούς δασμούς στα κινεζικά προϊόντα, εκτός των άλλων καυτών θεμάτων της επικαιρότητας, θα συζητήσει πιθανόν αύριο Πέμπτη ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με τον κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ. Ο Τζο Μπάιντεν σκοπεύει να συζητήσει με τον κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ για τους τιμωρητικούς δασμούς σε πολλά κινεζικά προϊόντα, δήλωσε χθες Τρίτη εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, σημειώνοντας πως ο αμερικανός πρόεδρος δεν έχει ακόμη λάβει οριστική απόφαση για την πιθανή άρση τους (στη φωτογραφία του AP, επάνω, στιγμιότυπο από παλαιότερη συνομιλία των δύο ηγετών). Πιέζεται να άρει τους δασμούς Σύμφωνα με μη κατονομαζόμενη πηγή που επικαλέστηκε το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, η συνδιάλεξη αναμένεται να γίνει αύριο Πέμπτη. Τα ζητήματα που άπτονται των εμπορικών ανταλλαγών των ΗΠΑ και της Κίνας «ασφαλώς θα συζητηθούν» στη συνδιάλεξη που ο Τζο Μπάιντεν θέλει να γίνει «πιθανόν αυτή την εβδομάδα» με τον κινέζο ηγέτη, είπε στον Τύπο ο Τζον Κέρμπι, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου για τις στρατηγικές υποθέσεις. Ο αμερικανός πρόεδρος θεωρεί πως «οι τελωνειακοί δασμοί που είχαν επιβληθεί από τον προκάτοχό του ήταν άσχημα σχεδιασμένοι», συνέχισε. «Πιστεύουμε ότι κόστισαν ακριβά στις αμερικανικές οικογένειες, στις μικρές επιχειρήσεις και τους αγρότες». Ο δημοκρατικός πρόεδρος, αντιμέτωπος με υψηλό πληθωρισμό που απελπίζει τους Αμερικανούς, πιέζεται να άρει τους δασμούς για να αποκλιμακώσει τη χιονοστιβάδα της αύξησης των τιμών. Ο εκπρόσωπός του πάντως άφησε να εννοηθεί πως αν και το ζήτημα θα θιγεί στη συνδιάλεξη, η ανακοίνωση για την πιθανή άρση των τελωνειακών δασμών θα γίνει σε κάθε περίπτωση αργότερα. Ο Τζο Μπάιντεν «δεν έχει λάβει απόφαση», επέμεινε. «Δεν νομίζω ότι αυτό θα είναι μείζον θέμα συζήτησης με τον πρόεδρο Σι διότι δεν έχει λάβει απόφαση». Τα καυτά θέματα Η συνομιλία με τον Σι Τζινπίνγκ, που θα είναι η πέμπτη μεταξύ των δύο ηγετών αφότου ο κ. Μπάιντεν ανέλαβε την προεδρία, θα έχει αντικείμενο επίσης, σύμφωνα με τον κ. Κέρμπι, τις εντάσεις με την Ταϊβάν, που η Κίνα θεωρεί επαρχία της, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον οποίο το Πεκίνο δεν έχει καταδικάσει, τις εδαφικές διεκδικήσεις του Πεκίνου στη Νότια Σινική Θάλασσα και τον ανταγωνισμό των δύο μεγαλύτερων οικονομιών στον κόσμο. Ενας από τους βασικούς σκοπούς της συνδιάλεξης είναι να υπάρξει προσεκτική «διαχείριση» της διμερούς σχέσης, εξήγησε ο κ. Κέρμπι. Ο Τζο Μπάιντεν «θέλει να είναι βέβαιος ότι (υπάρχουν) δίαυλοι επικοινωνίας με τον πρόεδρο Σι για όλα τα ζητήματα», αυτά «για τα οποία συμφωνούμε και αυτά στα οποία έχουμε σοβαρές δυσκολίες», ότι οι δύο ηγέτες μπορούν να σηκώνουν το τηλέφωνο και να «συζητούν ειλικρινά». Η επίσκεψη Πελόσι Ανάμεσα στα θέματα που προκαλούν εντάσεις φιγουράρει η ενδεχόμενη επίσκεψη της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόσι, στην Ταϊβάν. Οι πληροφορίες για το πιθανό ταξίδι της κυρίας Πελόσι προκαλούν ήδη οργή στο Πεκίνο. Ο Τζον Κέρμπι περιορίστηκε να πει ότι μέχρι σήμερα η Νάνσι Πελόσι «δεν έχει ανακοινώσει κανένα ταξίδι» στη νήσο. Πηγή: ΑΠΕ Ρωσικό δημοσίευμα: Η Ρωσία δεν θα εμποδίσει τα τουρκικά σχέδια κατά της Ελλάδας και της Κύπρου26/7/2022 «Η Ρωσία δεν θα εμποδίσει τα τουρκικά σχέδια κατά της Ελλάδας και της Κύπρου», είναι ο τίτλος άρθρου σε ρωσική ιστοσελίδα που υπογράφει ρώσος αναλυτής, ο οποίος επισημαίνει τις συνέπειες που θα υποστεί η Ελλάδα εξαιτίας της «εχθρικής στάσης της» απέναντι στη Ρωσία. Η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας αποκτά ραγδαία δυναμική και επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά υπάρχουν και χώρες που επωφελούνται από αυτήν, γράφει ο ρώσος πολιτικός αναλυτής διεθνών σχέσεων Πετρ Μακεντόντσεφ στην ιστοσελίδα Eurasia Daily (φωτογραφία, επάνω, greekcitytimes.com). Μεγάλη επιτυχία για την Αγκυρα Μία από αυτές τις χώρες είναι η Τουρκία, η οποία, αν και είναι μέλος του ΝΑΤΟ, έχει απομακρυνθεί από τη Δύση, όχι μόνο επειδή αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η άρνηση της Αγκυρας για κυρώσεις είναι λογική αφού οι Τούρκοι θέλουν να πλουτίσουν και να αναπτύξουν οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία, ενώ οι Ευρωπαίοι θα χάσουν τη ρωσική αγορά λόγω της πολιτικής κυρώσεων και θα υποστούν απώλειες. Το τελευταίο γεγονός, ωστόσο, μπορεί να θεωρηθεί ως ακόμη μία μεγάλη επιτυχία για την Αγκυρα. Στις 20 Ιουλίου, ο ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν υπέγραψε εντολή για επέκταση του καταλόγου των μη φιλικών προς τη Ρωσία χωρών. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η Ελλάδα, η οποία τα τελευταία χρόνια ασκούσε ανοιχτά εχθρική πολιτική απέναντι στη Ρωσία. Αυτή η ενέργεια στέλνει ανησυχητικό μήνυμα στην Αθήνα στο πλαίσιο της επιδείνωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων (βλ. Η Τουρκία ετοιμάζεται να πάρει εδάφη από την Ελλάδα). Η Ελλάδα θα πρέπει να το σκεφτεί αυτό με αφορμή την επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Στην Τουρκία, αυτό το γεγονός αναφέρεται ως ειρηνευτική επιχείρηση στην Κύπρο. Σε σχέση με την 48η επέτειο της εισβολής, στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Twitter», ο ίδιος ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απηύθυνε έκκληση, ενώ στη Λευκωσία πραγματοποιήθηκαν επίσημες εκδηλώσεις, οι οποίες περιελάμβαναν ομιλίες πολιτικού χαρακτήρα. Η αρχή «δύο κράτη για δύο λαούς»Ετσι, ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) – [όπως την αποκαλεί ο αρθρογράφος] – Ερσίν Τατάρ, δήλωσε: «Θα ήθελα να τονίσω ότι θα συνεχίσουμε αποφασιστικά τον αγώνα μας για δικαιοσύνη, ελευθερία και τη νίκη στη διεθνή σκηνή. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το κράτος, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία μας». Ο τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι έκανε επίσης ορισμένες δηλώσεις: «Η Τουρκία, ως εγγυήτρια χώρα, θα συνεχίσει να προστατεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα, τις ελευθερίες και την ευημερία των Τούρκων στην Κύπρο, καθώς και να εκπληρώνει τις ιστορικές και συμβατικές της υποχρεώσεις… »Η χώρα μας υπερασπίζεται τα νόμιμα δικαιώματα της τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο, θεωρώντας σημαντική τη μακροπρόθεσμη ειρήνη και τη σταθερότητα στο νησί… »Αν θέλετε μια διευθέτηση του Κυπριακού, πρέπει πρώτα από όλα να αναγνωρίσετε το δικαίωμα της κυριαρχικής ισότητας για τους Τούρκους. Και οι δύο κοινότητες πρέπει να έχουν ισότιμο διεθνές καθεστώς. Το μέλλον του νησιού θα πρέπει να καθοριστεί εξίσου και από τις δύο κοινότητες. Αυτή είναι η μόνη λύση». Γιατί είναι αυτό αξιοσημείωτο; Η Τουρκία δεν έχει καμία πρόθεση να αποσύρει στρατεύματα από την Κύπρο, άλλωστε το 2020 έκανε τα πάντα για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στην ΤΔΒΚ ο Ερσίν Τατάρ, ο οποίος υποστηρίζει τη λύση της κυπριακής σύγκρουσης, σύμφωνα με την αρχή «δύο κράτη για δύο λαούς» (ο προηγούμενος πρόεδρος της ΤΔΒΚ, Μουσταφά Ακιντζί, υποστήριξε την ένωση της Κύπρου και επέκρινε τις πολιτικές του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή). Την εμποδίζει η οικονομική αδυναμία Ωστόσο, αναφορικά με την αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, οι δηλώσεις τούρκων ηγετών για την κυπριακή σύγκρουση θα πρέπει να ληφθούν κάπως διαφορετικά. Η οικονομική αδυναμία της Τουρκίας προς τον παρόν την εμποδίζει σε επιθετικά βήματα. Ανεξάρτητα από το πώς οι τούρκοι προπαγανδιστές παρουσιάζουν την Τουρκία ως μια ισχυρή και ταχέως αναπτυσσόμενη δύναμη ικανή να βάλει Αμερικανούς και Ευρωπαίους στη θέση τους, η πραγματικότητα είναι ότι η Αγκυρα φοβάται να κάνει αιχμηρές κινήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου λόγω της οικονομικής της αδυναμίας. Αυτό το καταφέρνει τώρα η Ρωσία, και όχι η Τουρκία, που από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2022 μπορεί να πολεμά στην Ουκρανία, να αντέχει τα όπλα του ΝΑΤΟ και την φρενήρη πίεση των κυρώσεων από τις ισχυρότερες οικονομίες στον κόσμο. Γι’ αυτό η Αγκυρα δεν μπορεί παρά να περιμένει και να προετοιμαστεί για εχθροπραξίες με την Ελλάδα καθώς ενδεχόμενες κυρώσεις των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για στρατιωτική επιχείρηση (εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου) θα πλήξουν την τουρκική οικονομία. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ουκρανική κρίση Αθελά της, η Ρωσία έχει προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στην Τουρκία, η οποία ενδυναμώνεται στρατιωτικά (προμήθειες όπλων στην Ουκρανία και αποστολή μισθοφόρων) και οικονομικά, αποφεύγοντας τη συμμετοχή στις κυρώσεις της Δύσης. Οι συγκυρίες έχουν εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο που σε αυτό το ιστορικό στάδιο τόσο η Μόσχα όσο και η Αγκυρα ενδιαφέρονται για τους δικούς τους λόγους για τη στρατιωτική και οικονομική αποδυνάμωση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ελλάδας. Ολα αυτά συνδέονται άμεσα με την κυπριακή σύγκρουση. Η Ρωσία έχει σχετικά αποδεκτές σχέσεις με την Κύπρο, ειδικά με φόντο άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, η Κύπρος είναι σύμμαχος της Ελλάδας, η οποία είναι εχθρική προς τη Ρωσία και δεν μπορεί να έρθει σε ρήξη με τις ΗΠΑ και τους έλληνες Ευρωατλαντιστές. «Τα ίδια επιχειρήματα» Ετσι, η Κυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως, μάλιστα, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία) αναγνώρισε τους ρωσοφοβικούς σχισματικούς στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Οπως ήταν αναμενόμενο, ο κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης είπε σε συνέντευξή του τον Μάιο, στο FRANCE 24, ότι η Ρωσία στην Ουκρανία χρησιμοποιεί «ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο». Δεδομένου ότι τώρα η αρχηγός του Καλού Κόμματος στην Αγκυρα Μεράλ Ακσενέρ, η οποία καλεί για συμμετοχή στις αντιρωσικές κυρώσεις της Δύσης, δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην εξουσία, αλλά βρίσκονται πιο ικανοί πολιτικοί, η επιμονή της Τουρκίας στην κυπριακή σύγκρουση είναι αρκετά κατανοητή. Ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος και ταυτόχρονα άλλες δυτικές χώρες θα υποστούν οικονομικές απώλειες από τη ρήξη με τη Ρωσία, η τουρκική πλευρά θα επεκτείνει την επιρροή της στη ρωσική αγορά. Ενόψει της αντιπαράθεσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, η τουρκική ηγεσία δεν μπορεί παρά να επιλέξει προτεραιότητες. Πριν τις εκλογές του 2023 Σύντομα, η Τουρκία είναι πιθανό να πραγματοποιήσει στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων της Συρίας, παρά τις διαμαρτυρίες των ΗΠΑ, της Ρωσίας και του Ιράν. Μετά από αυτό, η Αγκυρα μπορεί να κάνει ένα διάλειμμα από τις ενεργές εχθροπραξίες. Και εκεί, βλέπετε, πριν τις εκλογές του 2023, μάλλον θα πραγματοποιήσει την «αποστρατιωτικοποίηση» των νησιών του Αιγαίου και την «επιχείρηση προστασίας των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης», ενώ, μέχρι τότε, οι Ελληνες και άλλοι Ευρωπαίοι θα αισθάνονται πραγματικά τις οικονομικές επιπτώσεις της ρήξης με τη Ρωσία. Πηγή: echedoros-a.gr, eadaily.com Από τις φιέστες στα κατεχόμενα… Ο προκλητικός χάρτης Μπαχτσελί… Ο Ερντογάν απευθύνεται στους οπαδούς του (φωτογραφία Yasin Bulbul/Presidential Press Service via AP) |
Archives
April 2024
|