Η διπλωματία των ΗΠΑ τόνισε χθες Δευτέρα ότι είναι «βαθιά προβληματισμένη και απογοητευμένη» για την καταδίκη του τούρκου μαικήνα Οσμάν Καβαλά, που κατηγορήθηκε για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε ισόβια κάθειρξη. «Αυτή η άδικη καταδίκη αντίκειται προς τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεμελιωδών ελευθεριών και του κράτους του δικαίου», τόνισε στο δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Νεντ Πράις. «Καλούμε ξανά την Τουρκία να αφήσει ελεύθερο τον Οσμάν Καβάλα», καθώς και «όλους όσοι έχουν φυλακιστεί αυθαίρετα» στη χώρα, τονίζεται στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ανησυχία για τις διώξεις «Παραμένουμε πολύ ανήσυχοι για τον συνεχιζόμενο δικαστικό κατατρεγμό της κοινωνίας των πολιτών, των μέσων ενημέρωσης, πολιτικών και επιχειρηματιών στην Τουρκία», συνεχίζει το δελτίο Τύπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ. Αναφέρεται σε «παρατεταμένες προφυλακίσεις, υπερβολικά ευρείες κατηγορίες περί υποστήριξης της τρομοκρατίας και διώξεις για προσβολές» του αρχηγού του κράτους ή δημοσίων λειτουργών. Η Ουάσινγκτον παροτρύνει την Άγκυρα να «σταματήσει τις διώξεις με πολιτικά κίνητρα και να σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των τούρκων πολιτών», καταλήγει η ανακοίνωση που υπογράφει ο κ. Πράις. Πολιτικός διωγμός Ο κ. Καβαλά κρίθηκε ένοχος για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Τουρκίας μέσω της χρηματοδότησης διαδηλώσεων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δυτικές κυβερνήσεις χαρακτηρίζουν τη δίκη του επιχειρηματία και φιλάνθρωπου, μαύρου προβάτου της κυβέρνησης Ερντογάν, πολιτικό διωγμό. Ο κ. Καβάλα, που αρνείται πάντα τις κατηγορίες σε βάρος του και είναι φυλακισμένος επί τεσσεράμισι χρόνια, καταδικάστηκε παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των συνηγόρων υπεράσπισής του να απαλλαγεί εξαιτίας έλλειψης αποδείξεων. Δεν προβλέπεται επ’ ουδενί αποφυλάκισή του με περιοριστικούς όρους, ξεκαθάρισαν οι δικαστές. Μορφή της τουρκικής κοινωνίας των πολιτών, ο Οσμάν Καβάλα, 64 ετών, κατηγορήθηκε πως είχε χρηματοδοτήσει τις κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν που έγιναν γνωστές με την ονομασία «κίνημα του (πάρκου) Γκεζί» το 2013 και όταν έγινε η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016. (in.gr)
0 Comments
Ο Πούτιν λέει ότι η Ρωσία δεν χρειάζεται τη Δύση και υπόσχεται ότι η χώρα θα ευδοκιμήσει μόνη της. Αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί αγνοούν εντελώς τα ιστορικά στοιχεία Γράφει η Νίνα Χρούστσεβα Zούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από το ίδιο είδος «πυρηνικής διπλωματίας» που σημάδεψε τη δεκαετία του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να κάνει προειδοποιήσεις για τα πυρηνικά, ο κίνδυνος ενός καταστροφικού εσφαλμένου υπολογισμού είναι εμφανής. Αραγε ποια είναι τα διδάγματα από τον Ψυχρό Πόλεμο που θα πρέπει να συμβάλουν στις προσπάθειες για την αποτροπή πυρηνικής καταστροφής σήμερα και στο μέλλον; Για να απαντήσω σε αυτό, μελέτησα το βιβλίο «Πυρηνική Τρέλα: Μια νέα ιστορία της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα» του Σέρχι Φόκι. Ενώ η πυρηνική αιχμή έχει έρθει στο προσκήνιο με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το έδαφος προετοιμάστηκε το 2001, όταν ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους αποφάσισε να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συνθήκη του 1972 κατά των Βαλλιστικών Πυραύλων, η οποία θεωρήθηκε θεμέλιος λίθος για τη στρατηγική σταθερότητα. Επειτα από αυτή την κίνηση, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία άρχισαν σταδιακά να διαβρώνουν το στρατηγικό καθεστώς ελέγχου των εξοπλισμών που είχε προκύψει στον απόηχο της κουβανικής κρίσης πυραύλων ώστε να αποτρέψουν παρόμοιες αντιπαραθέσεις. Πενήντα χρόνια αργότερα, η λογική που οδήγησε σε αυτή τη συμφωνία φαίνεται να λείπει. Η κουβανική πυραυλική κρίση χρειάστηκε 13 ημέρες για να επιλυθεί. Ο Νικίτα Χρουστσόφ και ο Τζον Κένεντι αναγνώρισαν ότι ο παραμικρός λάθος υπολογισμός ή ατύχημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παγκόσμια πυρηνική καταστροφή. Δεν βλέπουμε παρόμοια ανησυχία για την ανθρωπότητα από τους σημερινούς ηγέτες μας, με τον Πούτιν να επιδεικνύει μια ιδιαίτερα σκληρή στάση απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Το πρώτο βήμα πρέπει να είναι η αναγνώριση της υπαρξιακής φύσης της πυρηνικής απειλής. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι ο Πούτιν δεν θα ξεκινούσε έναν πόλεμο με την Ουκρανία. Σε τελική ανάλυση, έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια κάποιον πραγματισμό. Ας δούμε τον πόλεμο στη Γεωργία το 2008. Η Ρωσία μπήκε και βγήκε γρήγορα στο Τσκινβάλι, την πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας, αφότου ο τότε πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι διέταξε να βομβαρδιστεί η πόλη. Η όλη σύγκρουση διήρκεσε λιγότερο από δύο εβδομάδες και έληξε με την αναγνώριση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας από τη Ρωσία ως ανεξάρτητων κρατών. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 ήταν μια άλλη γρήγορη επιχείρηση. Ασυνήθιστη κίνηση Η εισβολή στην Ουκρανία – η οποία έλαβε χώρα έπειτα από τρεις μήνες έντονων διεθνών συνομιλιών – ήταν πολύ ασυνήθιστη για τον Πούτιν. Ενώ η ρητορική του που αμφισβητεί το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος κλιμακώνεται εδώ και αρκετό καιρό, η απόφαση για εισβολή φαινόταν απερίσκεπτη και παρορμητική, κυρίως επειδή έρχεται σε αντίθεση με το εθνικό συμφέρον της Ρωσίας. Τώρα που ο Πούτιν πήρε αυτή την απόφαση, ωστόσο, υπάρχουν λίγες πιθανότητες να τα παρατήσει εύκολα. Αντίθετα, θα συνεχίσει τη βία μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία θα έπρεπε ενδεχομένως να αναγνωρίσει την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας και να αναγνωρίσει το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητες δημοκρατίες, παραδίδοντας έτσι στον Πούτιν έναν χερσαίο διάδρομο προς την Κριμαία. Θα πρέπει επίσης να δεσμευτεί για στρατηγική ουδετερότητα και να αποδεχτεί όρια στις ένοπλες δυνάμεις της. Το αν η Ουκρανία θα συμφωνήσει σε αυτούς τους μάλλον δραστικούς όρους είναι ένα άλλο ερώτημα. Αλλά οι ηγέτες της Ουκρανίας θα πρέπει να λογοδοτήσουν για το γεγονός ότι ο Πούτιν δεν έχει πολλά να χάσει. Επιπλέον, όπως παρατήρησε πρόσφατα ο Ρίτσαρντ Χάας του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, ο Πούτιν φαίνεται να ενδιαφέρεται πιο πολύ να δηλώσει ότι οι άλλες χώρες δεν πρέπει να αγνοούν τη Ρωσία ή να σνομπάρουν τον πρόεδρό της, παρά να κάνει μια συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, εάν οι δύο πλευρές καταλήξουν σε συμφωνία, αυτή πρέπει να περιλαμβάνει διατάξεις που να απαγορεύουν ουσιαστικά στη Ρωσία να επιχειρήσει ξανά κάτι τέτοιο. Ο Πούτιν λέει ότι η Ρωσία δεν χρειάζεται τη Δύση και υπόσχεται ότι η χώρα θα ευδοκιμήσει μόνη της. Αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί αγνοούν εντελώς τα ιστορικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης της εμπειρίας της ίδιας της Ρωσίας από τη σοβιετική εποχή. Καμία χώρα δεν είναι καλύτερα όταν είναι αποκομμένη από τον κόσμο. Ενα ερώτημα που έχει τεθεί επανειλημμένα από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει η Κίνα, είτε στη στήριξη της ρωσικής οικονομίας είτε στην πίεση του Πούτιν να τερματίσει τη βία. Είναι πιθανό ο κινέζος πρόεδρος Σι να ελέγχει περισσότερους μοχλούς για να επηρεάσει τις ενέργειες του Πούτιν από οποιονδήποτε άλλο παγκόσμιο ηγέτη, ξεκινώντας από την παροχή – ή την αναστολή – οικονομικής βοήθειας. Ομως, μέχρι στιγμής, φαίνεται να έχει λίγη όρεξη για παρέμβαση, φαίνεται να μη θέλει ούτε να συγχωρήσει ούτε να καταδικάσει τις ενέργειες του Πούτιν. Ισως θέλει να αποφύγει τα δυτικά αντίποινα, με τα οποία απείλησε ο Μπάιντεν. Ή ίσως απλώς έχει αποφασίσει ότι ο πόλεμος του Πούτιν δεν αξίζει ώστε να διακινδυνεύσει τη φήμη της Κίνας. Αυτό μπορεί ακόμα να αλλάξει. Αλλά είναι απολύτως πιθανό τα συμφέροντα του Σι να εξυπηρετούνται καλύτερα από τη συνέχιση του πολέμου παρά από τον τερματισμό του. Σε σύγκριση με τον Πούτιν, ο Σι εμφανίζεται ιδιαίτερα προβλέψιμος και πραγματιστής. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η επιθετικότητα του Πούτιν στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα: μη σπρώχνετε αυταρχικούς ηγέτες στο χείλος του γκρεμού. Η Νίνα Χρούστσεβα, δισεγγονή του πρώην ηγέτη της ΕΣΣΔ Νικίτα Χρουστσόφ, είναι καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο New School της Νέας Υόρκης και συγγραφέας Οταν ξεκίνησε η ρωσική «ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία», η Τουρκίαήταν μια χώρα που έδειξε ουδετερότητα απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία. Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν ήταν περίεργο: οι δύο χώρες είναι μακροχρόνιοι εμπορικοί εταίροι, γράφουν ρωσικά δημοσιεύματα. Εκλεισε τον εναέριο χώρο Ωστόσο, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ανακοίνωσε το κλείσιμο των τουρκικών ουρανών για τις πτήσεις ρωσικών στρατιωτικών και πολιτικών αεροσκαφών που κατευθύνονται προς τη Συρία. Μάλιστα, ο Τσαβούσογλου διαβεβαιώνει ότι αυτή η απόφαση δεν έχει καμία σχέση με τις αντιρωσικές κυρώσεις. Απλώς, για τη Ρωσία έχει λήξει η άδεια για τέτοιες πτήσεις, η οποία είχε εκδοθεί για χρονική διάρκεια τριών μηνών. Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας προειδοποίησε προσωπικά τον Βλαντίμιρ Πούτιν για αυτό. Κάτι έχουν υποσχεθεί… Ωστόσο, ο Σεμιόν Μπαγκντασάροφ (φωτογραφία, επάνω, από informing.ru), κορυφαίος ρώσος πολιτικός επιστήμονας, ιστορικός και ειδικός στα προβλήματα των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, πιστεύει ότι το θέμα είναι πολύ διαφορετικό. «Μια τέτοια απόφαση μπορεί να δείχνει ότι οι Αμερικανοί έχουν υποσχεθεί κάτι στους Τούρκους και ενεργούν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Ολα αυτά, γενικά, είναι θέμα χρόνου (για να γίνουν σαφή)», είπε ο ειδικός σε συνέντευξή του στη ρωσική «Moskovskiy komsomolets». Μεταξύ άλλων, ο εμπειρογνώμονας δήλωσε ότι η τουρκική οικονομία εξαρτάται περισσότερο από τις ΗΠΑ παρά από τη Ρωσία. Και αν χρειαστεί, οι Αμερικανοί μπορούν να το χρησιμοποιήσουν επιδέξια. Επιχειρήσεις στη Συρία Ο κ. Μπαγκντασάροφ πιστεύει, επίσης, ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία. Λαμβάνοντας υπόψη τα λόγια που ειπώθηκαν, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η Τουρκία επιδιώκει να δυσκολέψει την τροφοδοσία των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στη Χμεϊμίμ και το λιμάνι της Ταρτούς. Μετά από αυτό, η Αγκυρα μπορεί να αρχίσει να εφαρμόζει ενεργά τα σχέδιά της για τη Συρία. «Δεν αποκλείω ότι ο λόγος αυτής της απόφασης είναι επίσης ότι μέρος της αεροπορίας μας έχει πτήσεις προς τη βάση μας στο Χμεϊμίμ, στη ζώνη, δηλαδή, της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας», υποστηρίζει ο Μπαγκντασάροφ. «Με τον τρόπο αυτόν, η Τουρκία κλείνει τον εναέριο χώρο της στα ρωσικά αεροσκάφη για μπορεί να έχει ελεύθερες πτήσεις στη Συρία» εξηγεί. Ο ρόλος της Βαγδάτης Σύμφωνα με ειδικούς, μια τέτοια πρακτική ήταν αρκετά αναμενόμενη από μια χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία. Η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκη εάν η Βαγδάτη, υπό την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών, κλείσει επίσης τον εναέριο χώρο της στα ρωσικά στρατιωτικά και εμπορικά αεροσκάφη που κατευθύνονται στη Συρία. Πηγή: informing.ru, sm.news, echedoros-a.gr ΗΠΑ: Σφοδρή αντίδραση για την καταδίκη του Οσμάν Καβάλα από την Τουρκία – Αφήστε τον ελεύθερο26/4/2022 Η διπλωματία των ΗΠΑ τόνισε χθες Δευτέρα ότι είναι «βαθιά προβληματισμένη και απογοητευμένη» για την καταδίκη του τούρκου μαικήνα Οσμάν Καβάλα, που κατηγορήθηκε για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε ισόβια κάθειρξη. «Αδικη καταδίκη» «Αυτή η άδικη καταδίκη αντίκειται στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεμελιωδών ελευθεριών και του κράτους δικαίου», τόνισε στο δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Νεντ Πράις. «Καλούμε ξανά την Τουρκία να αφήσει ελεύθερο τον Οσμάν Καβάλα», τονίζεται στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο κ. Καβάλα κρίθηκε ένοχος για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης της Τουρκίας μέσω της χρηματοδότησης διαδηλώσεων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δυτικές κυβερνήσεις χαρακτηρίζουν τη δίκη του επιχειρηματία και φιλάνθρωπου, μαύρου προβάτου της κυβέρνησης Ερντογάν, πολιτικό διωγμό. «Παραμένουμε πολύ ανήσυχοι για τον συνεχιζόμενο δικαστικό κατατρεγμό της κοινωνίας των πολιτών, των μέσων ενημέρωσης, πολιτικών και επιχειρηματιών στην Τουρκία», προστίθεται στο δελτίο Τύπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ. Πηγή: ΑΠΕ
Μια σφοδρή επίθεση έκανε το Πεκίνο στην Ουάσινγκτον, καθώς υποστήριξε ότι χρησιμοποιεί τις «δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες» για να «καταστρέφει ολοσχερώς κυρίαρχες χώρες»!
Οι δηλώσεις έγιναν από τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Wang Wenbin. «Ελπίζουμε η Ευρώπη να σταματήσει να κρατάει το κεράκι στον διάβολο», είπε μεταξύ άλλων ο Κινέζος αξιωματούχος, κατηγορώντας την Αμερική για μία σειρά εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, για δολοφονία 300,000 αμάχων, για τον ξεριζωμό 26 εκατομμυρίων ανθρώπων. Είπε ότι «οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και την σταθερότητα της ανθρωπότητας, ότι οι δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες είναι απλώς ένα πρόσχημα για να επιτίθενται και να καταστρέφουν ολοσχερώς κυρίαρχες χώρες, ότι θα έπρεπε να έχουν ήδη οδηγηθεί στο διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Πρόκειται για τις πιο σκληρές δηλώσεις που έχουν γίνει από το Πεκίνο κατά της Ουάσινγκτον εδώ και πάρα πολλά χρόνια (ίσως και να είναι οι σκληρότερες που έχουν γίνει ποτέ) και δείχνουν ότι οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται στο ναδίρ.
Γ.Σρέντερ: «Θα αρθούν οι αντι-ρωσικές κυρώσεις – Έχουμε ανάγκη από ενέργεια & πρώτες ύλες»25/4/2022 Ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι ο άνθρωπος που έκανε την Γερμανία υπερδύναμη κατασκευάζοντας τον αγωγό Norf Stream I κσι φέρνοντας στην χώρα το φθηνό ρωσικό αέριο απεξαρτοποιώντας την από τις ΗΠΑ. Προχώρησε σε σημαντικές δηλώσεις στους NY Times. «Όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα ξανακάνουμε εμπόριο με τη Ρωσία», δηλώνει ο κ. Σρέντερ στους New York Times, στην πρώτη συνέντευξή του μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία ενώ παραμένει στη Rosneft και στις ρωσικές εταιρίες των αγωγών Nord Stream 1 και 2. Οι σκληρές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία από τα δυτικά κράτη δεν θα είναι βιώσιμες μακροπρόθεσμα, «δεν μπορείς να απομονώσεις μια χώρα όπως η Ρωσία για πολύ καιρό, ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά», τονίζει ο κ. Σρέντερ και αναφέρει ότι «η γερμανική βιομηχανία χρειάζεται τις πρώτες ύλες που διαθέτει η Ρωσία και δεν πρόκειται μόνο για το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο, αλλά και για τις σπάνιες γαίες – αυτές οι πρώτες ύλες δεν μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα». Για τις υποτιθέμενες σφαγές στην Μπούτσα της Ουκρανίας, σημειώνει ότι «πρέπει να διερευνηθούν», αλλά δεν πιστεύει ότι έγιναν με εντολή του Ρώσου προέδρου, ο οποίος, όπως λέει, «ενδιαφέρεται να τελειώσει ο πόλεμος, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο». Χαρακτηρίζει «λάθος» τον πόλεμο, δηλώνει και πάλι πρόθυμος να διαμεσολαβήσει για την ειρήνη, ενώ εκτιμά ότι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη Δύση «δεν θα είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμες». Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ προσφέρεται μέσω της συνέντευξής του στην αμερικανική εφημερίδα, να μεσολαβήσει για τον τερματισμό του πολέμου. «Πάντα εκπροσωπούσα τα γερμανικά συμφέροντα. Κάνω ό,τι μπορώ. Τουλάχιστον η μία πλευρά με εμπιστεύεται», σημειώνει και αναφέρεται στην ανάγκη να επιτευχθεί ειρηνευτική λύση το συντομότερο δυνατό. «Νομίζω ότι αυτός ο πόλεμος ήταν ένα λάθος και το έλεγα πάντα», υπογραμμίζει. Ο πρώην καγκελάριος ταξίδεψε ήδη τον Μάρτιο στη Μόσχα προκειμένου να μιλήσει με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Χωρίς να αποκαλύπτει λεπτομέρειες για τις συνομιλίες του, δηλώνει ότι «ο Πούτιν ενδιαφέρεται να τερματίσει τον πόλεμο, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο, καθώς υπάρχουν μερικά σημεία που πρέπει να διευκρινιστούν». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ συναντήθηκε στη Μόσχα τόσο με τον Ρώσο πρόεδρο όσο και με τον σύμβουλό του Βλαντίμιρ Μεντίνσκι και τον Ρώσο μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς. Η πρωτοβουλία του ταξιδιού προήλθε από την ουκρανική πλευρά, εξηγεί ο κ. Σρέντερ και η επαφή έγινε μέσω της ελβετικής εκδοτικής εταιρίας Ringier, με την οποία συνεργαζόταν ο πρώην καγκελάριος. Ο Ουκρανός βουλευτής Ρουστέμ Ουμέροφ τον ενημέρωσε για τις θέσεις του Κιέβου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ μετά το ταξίδι στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε και νέα συνάντηση των δύο ανδρών. Κατόπιν η επαφή διακόπηκε. «Είμαι όμως έτοιμος να μιλήσω και πάλι και με τις δύο πλευρές», δηλώνει ο κ. Σρέντερ. Σε ό,τι αφορά τις θέσεις του στους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ μπορεί, όπως δηλώνει, να φανταστεί ότι θα παραιτείτο, εφόσον ο Ρώσος πρόεδρος διέκοπτε την παροχή φυσικού αερίου στη Γερμανία και στην ΕΕ. «Δεν πρόκειται να συμβεί. Αλλά αν συμβεί, θα παραιτηθώ», δήλωσε, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει από ποια θέση. Ο κ. Σρέντερ δεν απαντά πάντως στην ερώτηση αν προτίθεται να δεχθεί το πόστο στην Gazprom για το οποίο τον έχει προτείνει το Κρεμλίνο. Η εφημερίδα έχει ως τίτλο της συνέντευξης «Ο πρώην καγκελάριος που έγινε ο άνθρωπος του Πούτιν στη Γερμανία». Αυτό δείχνει πόσο πονάει τους Αμερικανούς η καγκελαρία Σρέντερ, καθώς ήταν ο άνρθωπος που ουσιαστικά έκανε ανεξάρτητη την Γερμανία από τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα ότι η κύρια υπηρεσία πληροφοριών της χώρας του ανέτρεψε αυτό που εκείνος περιέγραψε ως μια δυτική συνωμοσία για τη δολοφονία ενός επιφανούς Ρώσου δημοσιογράφου. «Σήμερα το πρωί, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) σταμάτησε τις δραστηριότητες μιας τρομοκρατικής ομάδας, που σχεδίαζε να επιτεθεί και να δολοφονήσει έναν διάσημο Ρώσο τηλεοπτικό δημοσιογράφο», είπε σε εισαγγελείς ο Πούτιν, όπως μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων Reuters. «Προχώρησαν στον τρόμο, να σχεδιάσουν τη δολοφονία των δημοσιογράφων μας», είπε ο Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν παρουσίασε προς το παρόν στοιχεία που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς του. Το Reuters δεν έχει καταφέρει να επαληθεύσει αμέσως τα όσα υποστήριξε. Από την πλευρά του, το πρακτορείο ειδήσεων Interfax, σε τηλεγράφημα που αναμεταδίδει το Reuters, αναφέρει πως μέλη μιας εθνικιστικής ομάδας κρατούνται από τις ρωσικές αρχές. Το Interfax μεταδίδει, επίσης, ότι η ομάδα που ενεργεί υπό τις εντολές Ουκρανών κατασκόπων σχεδίαζε να δολοφονήσει τον Ρώσο δημοσιογράφο Βλαντίμιρ Σολόβιεφ. Ο Πούτιν σημείωσε πως η Δύση επιχειρεί να καταστρέψει τη Ρωσία εκ των έσω της, όμως τέτοιες προσπάθειες θα αποτύχουν. Κατήγγειλε, επιπλέον, πως η αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών κατευθύνει τις προσπάθειες υπονόμευσης της Ρωσίας και συμβουλεύει την ουκρανική κυβέρνηση. Ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι ξένα ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται από τη Δύση για να κατασκευάσουν προκλήσεις εναντίον των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Τέτοιες ενέργειες, τόνισε, θα πρέπει να σταματήσουν. Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ Μετά τις πρώτες αντιδράσεις του διεθνούς Τύπου που υποδέχτηκε με ανακούφιση τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, δεν άργησαν να έρθουν οι εκτιμήσεις για την δύσκολη περίοδο που ανοίγεται καθώς ο Εμανουέλ Μακρόν μπορεί να κατέγραψε ένα 58%, αλλά το ποσοστό αυτών που πραγματικά στηρίζουν την πολιτική του είναι πολύ μικρότερο. Στο ίδιο μήκος κύματος το Reuters σε ανάλυσή του για τα αποτελέσματα των εκλογών επικεντρώνεται στην κοινωνική δυσαρέσκεια που βράζει καθώς και στον σκόπελο των βουλευτικών εκλογών, που η αντιπολίτευση θα δώσει τα ρέστα της για να πάρει την πρωτιά. Οι μεταρρυθμίσεις του Μακρόν Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα: «καθώς οι υποστηρικτές του Μακρόν απολάμβαναν την δύσκολα κερδισμένη επανεκλογή του σε μια συγκέντρωση στον Πύργο του Άιφελ την Κυριακή, ο Γάλλος πρόεδρος αναγνώρισε στη νικητήρια ομιλία του ότι πολλοί άνθρωποι που τον ψήφισαν το έκαναν για να εμποδίσουν τη Λεπέν και όχι επειδή υποστηρίζουν τις ιδέες του. H επόμενη πρόκληση, σύμφωνα με ανάλυση του πρακτορείου Reuters, είναι οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου που θα καθορίσουν τη σύνθεση της κυβέρνησης στην οποία πρέπει να βασιστεί ο Μακρόν για να περάσει τα μεταρρυθμιστικά σχέδια που θα αποτελέσουν μια άνευ προηγουμένου ανατροπή του γαλλικού κράτους πρόνοιας. Οι νεοεκλεγέντες πρόεδροι συνήθως κερδίζουν πλειοψηφία στο κοινοβούλιο κάθε φορά που οι βουλευτικές εκλογές ακολουθούν μετά την προεδρική ψηφοφορία, εξαιτίας της χαμηλής συμμετοχής των υποστηρικτών όλων των ηττημένων υποψηφίων. Η αντιπολίτευση και τα σενάρια «συγκατοίκησης» Ωστόσο, στην ομιλία παραίτησής της, η Λεπέν υποσχέθηκε ένα ισχυρό μπλοκ αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο. Ο αριστερός Ζαν-Λικ Μελανσόν, αφού εξασφάλισε το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων της αριστεράς στον πρώτο γύρο, έχει βάλει στόχο την πρωθυπουργία στη χώρα. Ο Μελανσόν ελπίζει να μεταφέρει αυτή τη δυναμική στις βουλευτικές εκλογές και να αναγκάσει τον Μακρόν σε μια αμήχανη και επιρρεπή σε αδιέξοδα «συγκατοίκηση» μαζί του. Αντίσταση στους δρόμους Ακόμη και αν οι σύμμαχοι του Μακρόν αποκτήσουν πλειοψηφία ή μια λειτουργική συμφωνία συνασπισμού, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αντίσταση στους δρόμους στα μεταρρυθμιστικά του σχέδια. Οι συντάξεις είναι πάντα ένα καυτό θέμα στη Γαλλία και το χαμηλότερο σκορ του Μακρόν έναντι της Λεπέν σε σύγκριση με το 2017, σημαίνει ότι δεν θα έχει την ίδια εξουσία που είχε πριν από πέντε χρόνια,για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. «Η εκλογή του είναι η λιγότερο χειρότερη επιλογή. Κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια, αν επιχειρήσει να εφαρμόσει ευαίσθητες μεταρρυθμίσεις, όπως στις συντάξεις», δήλωσε στο Reuters ο Κρίστοφερ Ντέμπικ, οικονομολόγος της Saxo Bank. Αυτό άλλωστε το κατάλαβε κατά την προεκλογική του εκστρατεία, με αποτέλεσμα να δεχτεί να συζητήσει αύξηση ορίων συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 και όχι στα 65 που ήταν το αρχικό σχέδιο. Ο Φιλίπ Μαρτίνεζ, επικεφαλής του CGT, ενός από τα μεγαλύτερα συνδικάτα στη Γαλλία, έχει ήδη προειδοποιήσει τον Μακρόν ότι δεν θα υπάρξει «μήνας του μέλιτος» και ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με διαδηλώσεις αν δεν εγκαταλείψει το μέτρο. Η οργή από την ακρίβεια και η εμπειρία των κίτρινων γιλέκων Ένα άλλο ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως μετά τις εκλογές θα είναι η εκτίναξη των τιμών της ενέργειας στα ύψη. Η κυβέρνηση έχει ήδη βάλει όριο στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και έχει παρουσιάσει μια σειρά μειώσεων, αλλά αυτά τα μέτρα είχαν ισχύ μέχρι τις εκλογές. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Μακρόν είπε ότι θα προστατέψει τους ψηφοφόρους για όσο διάστημα χρειαστεί, αλλά δεν έδωσε χρονοδιάγραμμα. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι τα δαπανηρά μέτρα θα πρέπει να αρθούν κάποια στιγμή. Εν τω μεταξύ, οι νομοθέτες λένε ότι οι ψηφοφόροι διαμαρτύρονται ήδη για την εκτίναξη των τιμών όλων των ειδών των βασικών ειδών διατροφής, όπως το ηλιέλαιο που παράγεται στην Ουκρανία, το ρύζι και το ψωμί. Το 2018, η άνοδος των τιμών στα καύσιμα προκάλεσε την άνοδο ενός μεγάλου κινήματος ανυπακοής. Ο λόγος για τα «κίτρινα γιλέκα» τα οποία προκάλεσαν πολύμηνες αναταραχές στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας. Επομένως, ο Μακρόν θα πρέπει να κινηθεί προσεκτικά. Η πρώτη του θητεία ήταν γεμάτη «πολιτικές γκάφες» που τον έκαναν να φαίνεται αλαζόνας ή χειριστικός. Πολλοί Γάλλοι τον απεχθάνονται. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ένας άνδρας του είπε κατάμουτρα ότι είναι «ο χειρότερος πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας». Οι πολιτικοί του σύμμαχοι προειδοποιούν ότι θα πρέπει να συμβουλεύεται περισσότερο τους νομοθέτες, τα συνδικάτα και την κοινωνία των πολιτών. «Ο Εμανουέλ Μακρόν πήρε το μήνυμα. Δεν μπορείς να αποφασίζεις για τα πάντα από ψηλά, δεν είσαι ο επικεφαλής μιας εταιρείας», δήλωσε στο Reutersο νομοθέτης Πατρίκ Βινιάλ. «Πρέπει να αποδεχθεί αυτή την ιδέα της διαπραγμάτευσης, της διαβούλευσης», τόνισε. (in.gr) Ματαρέλα: «Μόλις ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σκέφτηκα αμέσως το τραγούδι Bella ciao»25/4/2022 Σε δήλωσή του για την 77η επέτειο της απελευθέρωσης της χώρας από τον ναζισμό και τον φασισμό, ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα αναφέρθηκε στην πολυτιμότητα της ιστορικής μνήμης, αλλά και στις εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία. Πιο συγκεκριμένα, ο Ιταλός πρόεδρος τόνισε: «Τις πρώτες ώρες της 24ης Φεβρουαρίου μάθαμε όλοι ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις εισέβαλαν στην Ουκρανία, στα εδάφη της. Όπως όλοι, ένιωσα βαθιά ανησυχία, λύπη, αγανάκτηση. Παράλληλα, σκέφτηκα τους Ουκρανούς, που ξύπνησαν με τους βομβαρδισμούς. Και αμέσως, θυμήθηκα τις γνωστές λέξεις: «σήμερα το πρωί, ξύπνησα και βρήκα τον εισβολέα». Ξέρουμε πού ανήκουν τα λόγια αυτά. Είναι η πρώτη φράση του τραγουδιού Bella ciao. Το πισωγύρισμα αυτό της Ιστορίας αποτελεί κίνδυνο για όλους, όχι μόνο για τους Ουκρανούς. Νιώθουμε όλοι την ανάγκη να σταματήσουμε αμέσως -με αποφασιστικότητα-αυτή την πολεμική εξέλιξη, πριν αποδιαρθρώσει, ακόμη περισσότερο, τη διεθνή συνύπαρξη, πριν επεκταθεί με τραγικό τρόπο». Πηγή: ΑΠΕ Η αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) Σάσκια Έσκεν κάλεσε σήμερα τον πρώην καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ να αποχωρήσει από το κόμμα, χαρακτηρίζοντας «εντελώς παράλογες» τις πρόσφατες δηλώσεις του για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι επιχειρηματίας και έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε «Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι εδώ και πολλά χρόνια επιχειρηματίας και θα πρέπει να σταματήσουμε να τον αντιμετωπίζουμε ως βετεράνο πολιτικό, ως πρώην καγκελάριο», δήλωσε η κυρία Έσκεν κατά τη διάρκεια συνέντευξής της στη Γερμανική Ραδιοφωνία και πρόσθεσε ότι ο πρώην καγκελάριος δεν ανταποκρίθηκε στην επίσημη έκκληση του SPD να εγκαταλείψει τις θέσεις του στους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς. Ερωτώμενη εάν ο κ. Σρέντερ θα έπρεπε να αποχωρήσει από το κόμμα, η Σάσκια Έσκεν απάντησε: «Θα έπρεπε!». Παραδέχθηκε ωστόσο ότι υπάρχουν σοβαρά εμπόδια για μια ενδεχόμενη διαγραφή του. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στους New York Times την περασμένη Παρασκευή, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ δήλωσε ότι θα παραιτείτο από τις θέσεις του στη Ρωσία μόνον εφόσον ο Βλαντίμιρ Πούτιν σταματούσε την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη – «κάτι που δεν θα κάνει», όπως είπε -, ενώ υποστήριξε ότι ο Ρώσος πρόεδρος θέλει να σταματήσει τον πόλεμο, «αλλά δεν είναι εύκολο, καθώς υπάρχουν θέματα που πρέπει να λυθούν». (in.gr) Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν συνεχάρη σήμερα τον Γάλλο ομόλογό του Εμανουέλ Μακρόν για την επανεκλογή του και του ευχήθηκε «καλή επιτυχία» στη νέα του θητεία, σύμφωνα με το Κρεμλίνο. «Σας εύχομαι ειλικρινά καλή επιτυχία στη δημόσια δράση σας καθώς και καλή υγεία», ανέφερε ο Πούτιν στο συγχαρητήριο τηλεγράφημα που απέστειλε στον Μακρόν. Υπενθυμίζεται ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, δήλωσε την περασμένη Δευτέρα ότι ο διάλογος με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, «πάγωσε» μετά την αποκάλυψη για μαζικές δολοφονίες αμάχων στην Ουκρανία. Όπως είπε ο Γάλλος πρόεδρος στο τηλεοπτικό δίκτυο France 5, ύστερα από τις αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας για τα εγκλήματα στην Μπούκα και σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας, «ο πόλεμος έλαβε μια διαφορετική τροπή, επομένως δεν του ξαναμίλησα από τότε». Προηγήθηκε ο Ζελένσκι Νωρίτερα σήμερα Δευτέρα, τον Γάλλο πρόεδρο είχε συγχαρεί και ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Με tweet του στα γαλλικά, στο οποίο χαρακτηρίζει τον Γάλλο πρόεδρο έναν «πραγματικό φίλο της Ουκρανίας», αναφέρει: «Του εύχομαι νέες επιτυχίες για το καλό του λαού. Εκτιμώ τη στήριξη του και είμαι πεπεισμένος ότι προχωράμε μαζί προς νέες κοινές νίκες. Προς μία Ευρώπη δυνατή και ενωμένη!» Η Μαρίν Λεπέν δεν κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους στις προεδρικέςεκλογές της Γαλλίας για τις μετριοπαθείς της προθέσεις όσο κι αν προσπάθησε να στρογγυλέψει τις ακροδεξιές πολιτικές της. Η νίκη του Μακρόν από πολλούς θεωρείται ως η επιβεβαίωση της βούλησης των Γάλλων να φράξουν τον δρόμο στην ακροδεξιά που ωστόσο κατέγραψε ένα μεγάλο ποσοστό. Αυτό το ποσοστό είναι που δίνει στη Λεπέν τη δυνατότητα να παραμείνει στην πολιτική σκηνή και να σχεδιάσει τα επόμενα βήματα της, παρά το γεγονός ότι πλέον υπάρχουν αρκετοί επίδοξοι μνηστήρες που θα θέλουν να αναλάβουν ρόλο ηγέτη στην ακροδεξιά Η υπόσχεση για παραίτηση από την υποψηφιότητα για την προεδρία «Εκατομμύρια συμπατριώτες μας επέλεξαν εμάς και την αλλαγή. Είμαστε πιο αποφασισμένοι από ποτέ και η αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε τον γαλλικό λαό είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Αυτή η ήττα είναι από μόνη της μια μορφή ελπίδας», δήλωσε στους υποστηρικτές της η Λεπέν μετά την ανακοίνωση των πρώτων επίσημων exit polls. Προειδοποιώντας ότι η επόμενη πενταετία θα είναι «εξίσου βίαιη με την τελευταία πενταετία» δήλωσε: «Θα συνεχίσω τη δέσμευσή μου απέναντι στη Γαλλία και τους Γάλλους. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Σε λίγες εβδομάδες έχουμε τις βουλευτικές εκλογές». Η δέσμευση της Λεπέν να συνεχίσει τον «αγώνα και να μην εγκαταλείψει ποτέ τη Γαλλία» θέτει εν αμφιβόλω την υπόσχεσή της να παραιτηθεί από τις προεδρικές της φιλοδοξίες, αναφέρει ο Guardian. Η ίδια είχε πει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφια για την προεδρία, αλλά η ομιλία της άφησε ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.Τον περασμένο μήνα, δήλωσε στην κυριακάτικη γαλλική εφημερίδα Le Journal du Dimanche: «A priori δεν θα θέσω ξανά υποψηφιότητα [για πρόεδρος]. Αλλά θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω εδώ και χρόνια, θα υπερασπιστώ τους Γάλλους. Δεν ξέρω σε ποιον ρόλο, αλλά θα είναι σε εκείνον όπου είμαι πιο αποτελεσματική». Από το 2011 στο 2022 Η Λεπέν ανέλαβε το κόμμα Εθνικό Μέτωπο του πατέρα της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 2011 και ξεκίνησε να φτιασιδώνει την εικόνα του. Ο πατέρας Λεπέν είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό στη Γαλλία το 2002, όταν κέρδισε απροσδόκητα μια θέση στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με μόλις 16,9% των ψήφων. Η Μαρίν Λεπέν συγκέντρωσε 17,9% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2012, στις οποίες ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ αντιμετώπισε στον δεύτερο γύρο τον Νικολά Σαρκοζί, τον οποίο και κέρδισε. Το 2017, η Λεπέν συγκέντρωσε 21,3% στον πρώτο γύρο και αντιμετώπισε τον Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Ο Μακρόν κέρδισε και η Λεπέν άλλαξε το όνομα του κόμματος σε Εθνικό Συναγερμό. Αυτή τη φορά, η Λεπέν αύξησε το ποσοστό της στον πρώτο γύρο στο 23,25%. Ωστόσο, μέρος της ακροδεξιάς ψήφου κατευθύνθηκε στον Ζεμούρ, ο οποίος συγκέντρωσε 7,1%, γεγονός που υποδηλώνει ότι το αποτέλεσμά της θα μπορούσε να είναι υψηλότερο. Οι μνηστήρες κίνδυνος για την ακροδεξιά Ο Αντουάν Μπριστιέλ, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Γνώμης στο αριστερό Ίδρυμα Jean-Jaurès, δήλωσε ότι η Λεπέν θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη με μία εσωκομματική αντιπαράθεση, εάν αποσυρόταν από την πρώτη γραμμή. Η Λεπέν παρέδωσε τα ηνία του κόμματός της στο ανερχόμενο ακροδεξιό αστέρι Τζόρνταν Μπαρδέλα, έναν 26χρονο γιο Ιταλών μεταναστών από μια φτωχική συνοικία του Παρισιού. Υπάρχουν ωστόσο αρκετοί ακόμα νέοι που καραδοκούν στα παρασκήνια, συμπεριλαμβανομένης της ανιψιάς της Marion Maréchal, η οποία εγκατέλειψε την οικογενειακή παράδοση για να υποστηρίξει τον Ζεμούρ στον πρώτο γύρο. «Ένας κίνδυνος για την ακροδεξιά είναι ότι θα υπάρξει ένας εσωτερικός πόλεμος για την ανάληψη της ηγεσίας», δήλωσε ο Μπριστιέλ. «Ακόμη και αν η Μαρίν Λεπέν δεν είναι σπουδαία στην προεκλογική εκστρατεία, είναι πολύ καλή στην οργάνωση του κόμματος. Η δύναμή της ήταν η ικανότητά της να διατηρεί την ενότητα στο εσωτερικό του. Ο κίνδυνος είναι ότι αυτό το μέτωπο μπορεί να διαρραγεί χωρίς αυτήν». Εκλογές Γαλλία: Ανακούφιση για το αποτέλεσμα και ανησυχία για το μέλλον από τον γερμανικό Τύπο25/4/2022 Ικανοποίηση και ανακούφιση για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, όπου επανεξελέγη ο Εμανουέλ Μακρόν, εκφράζει το σύνολο του γερμανικού Τύπου, είναι ωστόσο εμφανής η ανησυχία αρκετών σχολιαστών για την επόμενη μέρα, τόσο στη Γαλλία, όσο και στην Ευρώπη. «Ο Μακρόν κερδίζει, όμως έχει λίγους λόγους να το γιορτάζει», συνοψίζει η εφημερίδα Bild σε σχόλιό της και εξηγεί ότι «πολλοί στην Ευρώπη έβγαλαν έναν αναστεναγμό ανακούφισης με το αποτέλεσμα, ωστόσο οι εκλογές δείχνουν ότι ο αποκλεισμός της δεξιάς στη Γαλλία εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά ξεκάθαρα καταρρέει». Για την εφημερίδα, «εκατομμύρια Γάλλοι ψήφισαν την (Μαρίν) Λεπέν ή απείχαν, επειδή δεν θέλουν με τίποτα τον Μακρόν, ακόμη και αν δεν είναι δεξιοί». Στο άρθρο υπενθυμίζονται τα ποσοστά της επικράτησης του κ. Μακρόν επί της κυρίας Λεπέν το 2017 (66,1 έναντι 33,9%) και του Ζακ Σιράκ επί του πατέρα της, του Ζαν-Μαρί Λεπέν, το 2002 (82,2% έναντι 17,8%). «Η σκέψη ότι ένα κόμμα διαμαρτυρίας (στην δεξιά ή στην αριστερά) θα μπορούσε να έρθει στην εξουσία στη Γαλλία, εδώ και καιρό δεν είναι πλέον παράξενo. Η Γαλλία είναι διχασμένη όσο ποτέ μετά το 1958», συνεχίζει το άρθρο, χαρακτηρίζοντας πάντως την επανεκλογή Μακρόν «καλή είδηση για την Ευρώπη και τη Δύση». Γαλλογερμανική συνεργασία Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υπερθεματίζει, χαρακτηρίζοντας την επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν «την καλύτερη είδηση εδώ και πολύ καιρό για τη Γερμανία», καθώς θεωρεί ότι «μια ευημερούσα εταιρική σχέση δεν θα ήταν εφικτή με πρόεδρο την Μαρίν Λεπέν και σίγουρα δεν θα ήταν εφικτό το μέτωπο κατά του πολέμου του χορηγού και για χρόνια προτύπου της, (του προέδρου της Ρωσίας) Βλαντίμιρ Πούτιν». Ο Εμανουέλ Μακρόν, συνεχίζει η FAZ, «δεν αναζήτησε τη σωτηρία του στον τακτικό ευρωσκεπτικισμό, όπως τόσοι άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί σε παρόμοια δυσκολία, αντιθέτως είχε το θάρρος να αναδείξει την ΕΕ ως τη λύση στα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης, τόσο τα υλικά, όσο και αυτά της πολιτικής ταυτότητας». Τονίζει τη σημασία της γερμανικής στάσης προκειμένου η γερμανογαλλική συνεργασία να είναι ελκυστική. «Το Βερολίνο βρίσκει στο Παρίσι έναν συνεργάτη με πενταετή εμπειρία, αλλά και με τόση ενέργεια όση μετά την πρώτη νίκη», εκτιμά. Σε άλλο άρθρο για το ίδιο θέμα, η εφημερίδα σημειώνει ότι «οι υποστηρικτές του Μακρόν είναι ανακουφισμένοι, αλλά γνωρίζουν ότι η Λεπέν πέτυχε το καλύτερό της αποτέλεσμα και η Γαλλία είναι βαθιά διχασμένη», ενώ αναδεικνύει ως προειδοποιητικό μήνυμα τη χαμηλή συμμετοχή. «Ουφ!» «Ουφ!», είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος της Süddeutsche Zeitung, η οποία καταγράφει ότι στη Γαλλία επικρατεί αίσθημα ανακούφισης σε πολλούς για το γεγονός ότι δεν θα χρειαστεί να υποστούν την ακροδεξιά μεν, αλλά δεν υπήρξαν πανηγυρισμοί στους δρόμους. Σε σχόλιό της, η εφημερίδα βλέπει «καθαρή νίκη του Μακρόν» μεν, αλλά και «ανησυχητικό μήνυμα», με δεδομένο ότι η Μαρίν Λεπέν έλαβε ποσοστό άνω του 40%. «Ο ένας στους τρεις Γάλλους δεν υποστηρίζει πραγματικά τον επανεκλεγέντα πρόεδρο. Τώρα εκείνος έχει αφορμή για ενδοσκόπηση. Το ίδιο και ο λαός» της Γαλλίας, προστίθεται στο σχόλιο της SZ. «Η νίκη ήρθε, η μαγεία έφυγε», κρίνει το περιοδικό Der Spiegel σε ανάλυσή του για το εκλογικό αποτέλεσμα και εκτιμά ότι σε αυτή τη δεύτερη νίκη δεν υπάρχει το κλίμα ευφορίας του 2017, αλλά κυρίως ανακούφιση. «Ούτε κατά διάνοια όλα καλά», σχολιάζει και το πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD απαντώντας στο ρητορικό ερώτημα «Τέλος καλό, όλα καλά;» «Όχι, διότι το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ξεκάθαρα πόσο έχουν απομακρυνθεί οι Γάλλοι από την Ευρώπη και πόσο βαθιά διχασμένη είναι η χώρα. Ο Μακρόν έχει τώρα την τελευταία ευκαιρία να την ενώσει και πάλι», σχολιάζει το κανάλι σε κείμενο στην ηλεκτρονική του έκδοση. Το RND θεωρεί ότι ο Εμανουέλ Μακρόν πρέπει να αλλάξει στιλ διακυβέρνησης, να εμπλέξει περισσότερο την Εθνοσυνέλευση, να συζητά τις αποφάσεις: «Οφείλει σε τελευταία ανάλυση να τηρήσει την υπόσχεση του το 2017, ότι μαζί του οι Γάλλοι θα εμπιστευθούν ξανά την πολιτική». Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ Επεισόδια μετά τη νίκη Ε.Μακρόν στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις – Οργισμένοι πολίτες εξεγείρονται25/4/2022 Επεισόδια μεγάλης έκτασης σημειώνονται σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας μετά τη νίκη του Ε.Μακρόν στις προεδρικές εκλογές σήμερα στον β’ γύρο. Η αστυνομία προσπάθησε να διασπάσει ένα νεανικό κυρίως κοινό που συγκεντρώθηκε στην κεντρική γειτονιά του Σατλέ και έκανε χρήση δακρυγόνων. Πιο σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στην πόλη Ρεν, όπου οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε κάδους σκουπιδιών και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Επίσης επεισόδια σημειώνονται στην Τουλούζ, την Λιόν, στη Ρενς κλπ. Ο δεξιός υποψήφιος του πρώτου γύρου Ερίκ Ζεμούρ σε δηλώσεις του λίγο μετά τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα έδειξε ανάγλυφα την απογοήτευση που υπάρχει στον χώρο της γαλλικής πατριωτικής δεξιάς: «Αν και εκατομμύρια από εμάς θέλαμε να τερματίσουμε την πενταετή θητεία του Εμανουέλ Μακρόν χάσαμε και ο Εμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη. Το όνομα Λεπέν έχασε για όγδοη φορά την προεδτική εκλογή (σ.σ.: αναφέρεται στις συνολικές υποψηφιότητες του πατέρας της και της Μαρί Λεπέν). Όσοι αγαπούν με πάθος τη Γαλλία έχουν ηττηθεί. Όσοι θέλουν να υπερασπιστούν την ταυτότητά τους και να βάλουν τέλος στη μετανάστευση έχουν απογοητευτεί πικρά για πολύ καιρό». Είναι ένα συναίσθημα που κυριαρχεί σε όλη την γαλλική δεξιά: «Αν ότι τώρα, πότε;». Το ζήτημα είναι ότι ο Ε.Μακρόν καταφέρνει κάθε φορά και επιβιώνει χάρη στις ψήφους του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος, το οποίο στον α’γύρο των εκλογών συγκέντρωσε το εντυπωσιακό 21,95% και ο ηγέτης του Ζ.Λ.Μελανσόν κάλεσε τους ψηφοφόρους του να καταψηφίσουν την Μ.Λεπέν. Αλλά και ότι το εκλογικό σώμα της Γαλλίας αποτελείται κατά 20% από έγχρωμους των πρώην γαλλικών αποικιών που ψηφίζουν αριστερά και Μακρόν. Είναι μία κλασική περίπτωση του πώς οι γηγενείς κάτοικοι μιας μεγάλης χώρας της ΕΕ, έχασαν τον έλεγχο της πατρίδας τους… «Σήμερα, 107 χρόνια μετά ο αμερικανικός λαός συνεχίζει να τιμά όλους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία», σημειώνει ο πρόεδρος Μπάιντεν στο μήνυμα του για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Υπενθυμίζεται ότι ο Τζο Μπάιντεν έγινε πέρσι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που αναγνώρισε επίσημα την Αρμενική Γενοκτονία, καθώς όλοι οι προκάτοχοι του περιορίζονταν στο να χρησιμοποιούν τον αρμενικό όρο Meds Yeghern (Μεγάλη Καταστροφή) προκειμένου να μην διαταράξουν τις σχέσεις με την Τουρκία. Όπως σημειώνει η φετινή ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, «οι οθωμανικές αρχές συνέλαβαν Αρμένιους διανοούμενους και ηγέτες κοινοτήτων στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι ξεκίνησε η γενοκτονία των Αρμενίων – μια από τις χειρότερες μαζικές φρικαλεότητες του 20ού αιώνα. Σήμερα, θυμόμαστε 1,5 εκατομμύριο Αρμένιους που εκτοπίστηκαν, σφαγιάστηκαν ή βάδισαν μέχρι θανάτου σε μια εκστρατεία εξόντωσης και θρηνούμε για την τραγική απώλεια τόσων πολλών ζωών. Καθώς αναλογιζόμαστε τη γενοκτονία των Αρμενίων, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση ενάντια στη διαβρωτική επιρροή του μίσους σε όλες τις μορφές του. Δεσμευόμαστε ξανά να μιλήσουμε ανοιχτά και να σταματήσουμε τις φρικαλεότητες που αφήνουν μόνιμες ουλές στον κόσμο. Και, καθώς θρηνούμε για όσα χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Meds Yeghern (Μεγάλη Καταστροφή), ας διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για την επούλωση και την οικοδόμηση ενός καλύτερου και πιο ειρηνικού κόσμου που επιθυμούμε για τα παιδιά μας. Ένας κόσμος όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά, όπου το κακό του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας δεν χαρακτηρίζει τη καθημερινότητά μας και όπου οι άνθρωποι παντού είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και ασφάλεια». Επιπλέον, στην ανακοίνωση γίνεται αναφορά στη συμβολή της αρμενικής ομογένειας στην αμερικανική κοινωνία. Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «αυτή είναι επίσης μια στιγμή για να αναλογιστούμε τη δύναμη και την ανθεκτικότητα του αρμενικού λαού. Μετά από μια γενοκτονία, ο αρμενικός λαός ήταν αποφασισμένος να ξαναχτίσει την κοινότητά του και τον πολιτισμό του, συχνά σε νέα σπίτια και νέα εδάφη, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι αρμενικής καταγωγής Αμερικανοί αποτελούν ζωτικό μέρος του ιστού των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάνουν το έθνος μας πιο δυνατό και πιο δυναμικό, παρόλο που συνεχίζουν να κουβαλούν μαζί τους την τραγική γνώση του τι υπέμειναν οι πρόγονοί τους. Αναγνωρίζουμε τον πόνο τους και τιμούμε την ιστορία τους. Σήμερα, 107 χρόνια μετά, ο αμερικανικός λαός συνεχίζει να τιμά όλους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία». Τα συγκεκριμένα περιστατικά που έγιναν τη διετία 1915-1916 έχουν αναγνωριστεί ως γενοκτονία από συνολικά 31 χώρες, ενώ η Τουρκία εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να αρνείται ότι οι εν λόγω σφαγές και διωγμοί πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια για να κατηγοριοποιηθούν ως γενοκτονία. Οι Αμερικανοί πρόεδροι συνηθίζουν εδώ και δεκαετίες να εκδίδουν στις 24 Απριλίου μια ανακοίνωση για την «Ημέρα Μνήμης των Αρμενίων», χωρίς, ωστόσο, να αναφέρουν τον επίμαχο όρο της γενοκτονίας. Μέχρι στιγμής ο μοναδικός πρόεδρος που χρησιμοποίησε την λέξη ήταν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν κατά την διάρκεια μιας δημόσιας εκδήλωσης για τα εγκαίνια του Μουσείου Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον. Και ο Μπαράκ Ομπάμα είχε αναγνωρίσει προεκλογικά ότι πρόκειται για γενοκτονία. Παρόλα όμως αυτά, δεν πρόφερε τη λέξη ούτε μια φορά από τη στιγμή που ανέλαβε τα προεδρικά του καθήκοντα. Ο Τζο Μπάιντεν είναι ο πρώτος πρόεδρος που το 2021 αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Τουρκία: Εντονη αντίδραση για την ανακοίνωση Μπάιντεν στην επέτειο της γενοκτονίας των Αρμενίων25/4/2022 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν χρησιμοποίησε την έκφραση «Γενοκτονία των Αρμενίων» για τα γεγονότα του 1915 στη σημερινή (χθες Κυριακή) γραπτή του δήλωση, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Τουρκίας, γράφει η τουρκική ιστοσελίδα milliyet.com.tr. «Από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες» Ο Τζο Μπάιντεν χαρακτήρισε αυτά τα γεγονότα ως «μία από τις μεγαλύτερες μαζικές φρικαλεότητες του 20ού αιώνα» προσθέτει η τουρκική ιστοσελίδα και συνεχίζει: «Τιμούμε τη μνήμη του ενάμιση εκατομμυρίου Αρμενίων που εκτοπίστηκαν σφαγιάστηκαν ή οδηγήθηκαν στον θάνατο και θρηνούμε για την τραγική απώλεια τόσων πολλών ζωών» ανέφερε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο Μπάιντεν έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε τον όρο «γενοκτονία» μετά τον Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος χρησιμοποίησε την ίδια λέξη στη δήλωσή του το 1981. Και τα δύο σώματα του Κογκρέσου των ΗΠΑ είχαν εγκρίνει ψηφίσματα το 2019 που περιγράφουν τα γεγονότα του 1915 ως «γενοκτονία». Εμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή πριν ανοίξουν οι κάλπες να πείσουν τους Γάλλους να προσέλθουν στη διαδικασία και να τους ψηφίσουν. Εκτιμώντας, προφανώς, αμφότεροι πως ούτε η μάχη ούτε, κυρίως, οι τελικοί συσχετισμοί είχαν κριθεί οριστικά. Οι δύο μονομάχοι πρόβαλλαν τα ατού τους και χτυπούσαν στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου: Ο πρώτος με στόχο να διευρύνει όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαφορά που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, έτσι ώστε την επόμενη ημέρα να βρίσκεται σε καλύτερη θέση και η δεύτερη τόσο για να κλείσει την ψαλίδα όσο και με την κρυφή ελπίδα να κάνει την μεγάλη έκπληξη. Εκ του αποτελέσματος, ο Μακρόν δικαιώθηκε – αλλά μόνο εν μέρει: Επανεξελέγη πρόεδρος, με ποσοστό της τάξης του 58-59%, που είναι υψηλότερο από αυτό που του έδιναν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις. Το χρωστά, ωστόσο, στα εκατομμύρια των Γάλλων που τον ψήφισαν κυριολεκτικά… κλείνοντας τη μύτη, επειδή εκτίμησαν ότι ο φόβος της Λεπέν είναι μεγαλύτερος της απέχθειας και της οργής που νιώθουν γι’ αυτόν. Έτσι, η επίδοσή του και η συνολικότερη εικόνα που έχει διαμορφωθεί αφήνουν ανοιχτούς λογαριασμούς σε τρία μέτωπα: Με την Λεπέν, με τη γαλλική κοινωνία, αλλά και με τον Ζαν-Λικ Μελανσόν – τον υποψήφιο της Αριστεράς ο οποίος μπορεί να μην βρισκόταν στα ψηφοδέλτια, όμως ήταν παρών και στον δεύτερο γύρο. Πολύ περισσότερο καθώς η αποχή-ρεκόρ από το 1969 δείχνει ότι ο ένας στους τρεις Γάλλους αποφάσισε να μην μιλήσει στην κάλπη… Η κρίσιμη πενταετία της ΛεπένΌσον αφορά στην Λεπέν, πάντως, τα πράγματα είναι μάλλον καθαρά. Η υποψήφια της Ακροδεξιάς συνεχίζει την ανοδική της πορεία, καθώς κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό 41-42%, που είναι ιστορικό (το 2017 είχε πάρει 34%) και αναμφίβολα υψηλό. Το κυριότερο, διεμβολίζει ολοένα περισσότερο τμήματα του εκλογικού σώματος που θεωρητικά είναι εχθρικά προς αυτήν: Εργάτες με χαμηλά εισοδήματα, «νοικοκυραίους» που εμφορούνται από τις «δημοκρατικές παραδόσεις», ακόμη και μέρος της ελίτ, η οποία και αυτή τη φορά στήριξε στη συντριπτική της πλειοψηφία τον νυν πρόεδρο. Πρακτικά, εάν η Λεπέν δεν αντιμετωπίσει κάποιο εσωκομματικό… πραξικόπημα ή εάν δεν εμφανιστεί στον χώρο της γαλλικής Ακροδεξιάς κάποιος ή κάποια με μεγαλύτερη «ακτινοβολία» και πειθώ (όπως, για παράδειγμα, η φιλόδοξη ανιψιά της Μαριόν Μαρεσάλ), τότε μπορεί από τώρα να στρέψει το βλέμμα της στην αναμέτρηση του 2027. Εκεί που θα έχει ακόμη περισσότερες ελπίδες να βρεθεί στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Η «υποθήκη» του Μελανσόν Ο Μελανσόν, από την πλευρά του, έχει εγγράψει μια σημαντική υποθήκη με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, στο οποίο κυριολεκτικά έσωσε την τιμή της εξαφανισμένης παραδοσιακής Αριστεράς της Γαλλίας. Ουδείς πρέπει να ξεχνά, άλλωστε, ότι με το 22% που σημείωσε, βρέθηκε κυριολεκτικά μια ανάσα από το να βρεθεί αυτός στον δεύτερο γύρο, αντί της Λεπέν. Πρακτικά, Μελανσόν και Λεπέν έχουν να λύσουν μεταξύ τους ένα μεγάλο στοίχημα. Εάν οι κοινωνικές συγκρούσεις και διεργασίες που όλοι αναμένουν πως θα σφραγίσουν τα επόμενα χρόνια στη Γαλλία στραφούν προς τα αριστερά ή προς τα (ακρο)δεξιά, κάτι που θα κρίνει ουσιαστικά και το αποτέλεσμα των επόμενων προεδρικών εκλογών, οι οποίες είναι ακόμη πιο κρίσιμες. Το στοίχημα, μάλιστα, θα ισχύει ακόμη και στην περίπτωση που δεν πρωταγωνιστήσουν οι ίδιοι. Πέρα από την Λεπέν, στην οποία ήδη αναφερθήκαμε, με τον Μελανσόν υπάρχει ο παράγοντας ηλικία, καθώς είναι ήδη 70 ετών. Ακόμη κι αυτοί να μην είναι παρόντες, όμως, είναι πολύ πιθανό να έχουν βρεθεί οι «διάδοχοί» τους που θα κονταροχτυπηθούν, στο πλαίσιο μιας μονομαχίας «μέχρι θανάτου» των αποκαλούμενων «άκρων», την οποία η Ευρώπη δεν έχει βιώσει μέχρι σήμερα. Το κοινωνικό ζήτημα Τα παραπάνω δεν αφήνουν αμφιβολίες πως το βασικό πεδίο των αναμετρήσεων και πολιτικών εξελίξεων της επόμενης περιόδου θα είναι η κοινωνία και η οικονομία. Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού-ασφαλιστικού, για παράδειγμα, που έχει αποδειχτεί «καυτή πατάτα» για όλους τους προέδρους, αναμένεται να ξεκινήσει εντός του έτους και οι πάντες ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Το ίδιο θα συμβεί με τις αλλαγές που έχει εξαγγείλει ο Μακρόν για τους τομείς της υγείας και της παιδείας, οι οποίοι για τους Γάλλους είναι εμβληματικοί της κουλτούρας τους. Όσο για την ακρίβεια, ουδείς αμφιβάλλει πως απαιτούνται λύσεις εδώ και τώρα, καθώς η κρίση στην ενέργεια και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις της συνεχίζονται και δεν φαίνεται να τελειώνουν σύντομα. Η αναμέτρηση των βουλευτικών εκλογών Αναμφίβολα δε, το σκηνικό θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκο στην περίπτωση που οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές – στις 12 και 19 Ιουνίου οι δύο γύροι – στερήσουν από τον Μακρόν την απόλυτη πλειοψηφία του στην Εθνοσυνέλευση και τον αναγκάσουν να «συγκατοικήσει» με μια εχθρική ή, έστω, όχι απολύτως φιλική κυβέρνηση. Εάν, με άλλα λόγια, επιστρέψει το σύνηθες σκηνικό που επικρατούσε πριν από αρκετά χρόνια στη χώρα και έχουν βιώσει ο Ζακ Σιράκ, ο Φρανσουά Μιτεράν και άλλοι πρόεδροι. Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: Η Γαλλία δεν έκλεισε τη σελίδα των πολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων με τον δεύτερο γύρο αυτής της Κυριακής. Μπορεί, ξανά, να αποδειχθεί «μήτρα» μεγάλων ανατροπών που θα σφραγίσουν τη χώρα και συνολικά την Ευρώπη. «Μιλάτε στον τραπεζίτη σας όταν μιλάτε για τη Ρωσία, αυτό είναι το πρόβλημα, κυρία Λεπέν», είπε επικριτικά ο Εμανουέλ Μακρόν στην αντίπαλό του και επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς, Μαρίν Λεπέν, στο τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ πριν από τον β’ γύρο των εκλογών αυτής της Κυριακής για την προεδρία. Αυτή κουνούσε με αποδοκιμασία και άρνηση το κεφάλι. «Είμαι μια εντελώς ελεύθερη γυναίκα», αντέτεινε… Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία για την κατάκτηση του Ελιζέ -που εκτυλίχθηκε και υπό τη βαριά σκιά του πολέμου στην Ουκρανία- ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η ίδια δεν ήθελε να μιλά για τις στενές σχέσεις της με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Ούτε φυσικά για το δάνειο που πήρε το κόμμα της το 2014 από μια «ομιχλώδη» ρωσική τράπεζα, η οποία έχει πια διαλυθεί και πολλοί την κατατάσσουν ως ένα από τα «πλυντήρια» της πολιτικής επιρροής του Κρεμλίνου στην Ευρώπη. Η Λεπέν έμεινε σιωπηλή ακόμη κι όταν στα μέσα Απριλίου, λίγο μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, μια διαδηλώτρια τη διέκοψε σε συνέντευξη Τύπου, υψώνοντας ένα πλακάτ σε σχήμα καρδιάς με τη φωτογραφία της Λεπέν με τον Πούτιν από το 2017. Ήταν από την τότε πρώτη επίσημη συνάντηση των δυο στο Κρεμλίνο, παραμονές των προηγούμενων προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και της πρώτης «μονομαχίας» της Λεπέν με τον τότε νεόκοπο στην πολιτική Μακρόν. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, το επιτελείο της ακροδεξιάς προεδρικής υποψηφίου έσπευσε να αποσύρει άρον-άρον προεκλογικά φυλλάδια με αυτή ακριβώς τη φωτογραφία. Ακόμη και όταν την είδε ξανά μπροστά της στη συνέντευξη Τύπου του Απριλίου, η Λεπέν έκανε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, ενόσω το προσωπικό ασφαλείας απομάκρυνε τη διαδηλώτρια κακήν κακώς από τον χώρο. Μια σχέση χρόνων Για χρόνια ολόκληρα και μέχρι πρότινος, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν η Λεπέν δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει τη στήριξή της στη Ρωσία του Πούτιν: από την προσάρτηση της Κριμαίας, μέχρι το εμβόλιο Sputnik V κατά της COVID-19. Με το που άρχισε ωστόσο η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, διέκρινε αμέσως το «ναρκοπέδιο» για την προεκλογική της εκστρατεία. Εξ ου και έσπευσε να πάρει κάποιες αποστάσεις. Στις αρχές Μαρτίου, καταδίκασε τον πόλεμο και μετέπειτα τα εγκλήματα πολέμου που είχαν ήδη διαπραχθεί στη διάρκειά του. «Θεωρώ ότι η ρωσική επιθετικότητα με θύμα την Ουκρανία είναι απαράδεκτη», τόνισε η ακροδεξιά υποψήφια την περασμένη Τετάρτη στο ντιμπέιτ με τον Μακρόν. Επανέλαβε ωστόσο την κάθετη διαφωνία της σε ένα εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, «γιατί θα κάνει πολύ κακό στον γαλλικό λαό». Και επέμεινε ότι οι θέσεις της στην εξωτερική και αμυντική πολιτική -όπως η ρητορική της περί μιας χαλαρής συνοχής «Ευρώπης των Εθνών» ή η πρότασή της για στενότερη προσέγγιση ΝΑΤΟ και Ρωσίας με το που θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία- δεν υπαγορεύονται από δεσμούς εξάρτησης από τη Μόσχα, λόγω του δανείου του 2014. Αυτό ήταν εξάλλου καθόλα νόμιμο, υποστήριξε, επιμένονας ότι η επιλογή της ρωσικής τράπεζας ήταν επιβεβλημένη «γιατί δεν είχα άλλη επιλογή». Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια… Οι «φίλοι» στην ανάγκη φαίνονται Λίγο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, τον Μάρτιο του 2014, η ΕΕ επέβαλε στη Μόσχα κυρώσεις. Τότε ευρωβουλευτής και ήδη από το 2011 επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου (του ακροδεξιού κόμματος που «κληρονόμησε» από τον θαυμαστή του καθεστώτος του Βισύ και αρνητή του Ολοκαυτώματος πατέρα της, Ζαν Μαρί Λεπέν), η Μαρίν Λεπέν είχε εντελώς διαφορετική θεώρηση. Σε πλήρη σύμπνοια με το αφήγημα του Κρεμλίνου, αρνείτο ότι υπήρξε ρωσική εισβολή στην ουκρανική χερσόνησο και υποστήριζε ότι το δημοψήφισμα για την ενσωμάτωση στη Ρωσική Ομοσπονδία ήταν σύμφωνο με την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών (θέση, που δεν έχει αναιρέσει μέχρι και σήμερα, αν και αποφεύγει να το αναφέρει). Εκείνη την χρονιά εν τω μεταξύ το κόμμα της προσπαθούσε εναγωνίως να πάρει δάνειο για να χρηματοδοτήσει μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων: από τις περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία, έως τις ευρωεκλογές και μετέπειτα τις εκλογές για τη γαλλική Γερουσία, ενόσω η ίδια η Λεπέν είχε το βλέμμα της ήδη στραμμένο στις προεδρικές του 2017… Όμως το Εθνικό Μέτωπο υποστήριξε ότι έβρισκε παντού κλειστές πόρτες. Οι γαλλικές τράπεζες δεν του έδιναν πίστωση λόγω της φιλοναζιστικής και αντισημιτικής ρητορικής του πατέρα της, ο οποίος παρέμενε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος. Η Λεπέν ισχυρίστηκε ότι επιδίωξε να πάρει δάνειο από άλλες τράπεζες στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, μέχρι και στην Ασία, επίσης χωρίς θετική ανταπόκριση. Όπως όμως αποκάλυψε ο γαλλικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Mediapart, η ακροδεξιά πολιτικός είχε ήδη βρει την… άκρη της από τις αρχές του 2014. Και αυτή οδηγούσε κατευθείαν στη Μόσχα. Το «προξενιό» της Μαρίν με τον εντεταλμένο του Πούτιν Τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς -εν μέσω της ουκρανικής κρίσης- η Λεπέν φέρεται ότι είχε μυστική συνάντηση στη Μόσχα με τον Αλεξάντερ Μπαμπάκοφ. Έναν Ρώσο «σκιώδη» επιχειρηματία με πολυσχιδή δραστηριότητα μέσω offshore και πολιτικό καριέρας, με θητεία βουλευτή, γερουσιαστή και από το 2012 διορισμένο από τον ίδιο τον Βλαντίμιρ Πούτιν ως ειδικό προεδρικό εντεταλμένο για τις ρωσικές οργανώσεις στο εξωτερικό. Το αντικείμενο της συνάντησης με την Λεπέν ήταν η λήψη δανείου του Εθνικού Μετώπου από τη Ρωσία. Μεσολαβητής με το… αζημίωτο (με εξαψήφιες αμοιβές, για τις οποίες τέθηκε αργότερα υπό έρευνα) είχε αναλάβει ο μετέπειτα ευρωβουλευτής μιας θητείας με το Εθνικό Μέτωπο, Ζαν Λικ Σαφχάουζερ: σύμβουλος γαλλικών κολοσσών -όπως η αεροναυπηγική Dassault και η πετρελαϊκή Total- με γερές διασυνδέσεις στη Ρωσία και στη «σκοτεινή» καθολική οργάνωση Opus Dei, στέλεχος του φιλορωσικού οιονεί ιδρύματος «Ευρωπαϊκή Ακαδημία» και συνεργάτης της Λεπέν από το 2012. «Πάνω απ’ όλα ο κ. Σαφχάουζερ -ο μόνος Γάλλος μεταξύ των 30 “παρατηρητών” στις εκλογές των αυτονομιστών του Ντονμπάς» τον Νοέμβριο του 2014, «έχει ένα καρνέ γεμάτο ρωσικά τηλέφωνα και διευθύνσεις», έγραφε τότε η εφημερίδα Le Monde. Κι αυτός «είναι ένας από τους λόγους», επεσήμανε, «που η Λεπέν τον έβαλε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο του Εθνικού Μετώπου στις ευρωεκλογές» του Μαΐου εκείνης της χρονιάς. H συμφωνία για το ρωσικό δάνειο οριστικοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, κατά την επίσκεψη του ταμία του Εθνικού Μετώπου, Βελαράν ντε Σεν Ζιστ, στη Μόσχα. Αρχικά ήταν επτασφράγιστο μυστικό. Ήρθε όμως δυόμιση μήνες αργότερα στο φως, χάρη στην έρευνα του Mediapart. Δανειοδότης ήταν μια σκοτεινή ρωσική τράπεζα, η First Czech-Russian Bank, ιδιοκτησίας του Ρώσου ολιγάρχη Ρομάν Ποπόφ. Το ύψος του δανείου ήταν στα 9,4 εκατομμύρια ευρώ, με ετήσιο επιτόκιο 6% και τελική ημερομηνία αποπληρωμής στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. Φαίνεται ωστόσο ότι αυτή δεν ήταν παρά μόνο μια πτυχή σε μια στενή σχέση επιρροής και εξάρτησης από τη Μόσχα. Δάνεια… «κάτω από το χαλί» Η έρευνα της Mediapart έβγαλε γρήγορα κι άλλα «λαυράκια». Όπως προέκυψε, τα ρωσικά δάνεια στο Εθνικό Μέτωπο μέσα στο 2014 ήταν τελικά δύο. Το έτερο είχε δοθεί εμμέσως και δη νωρίτερα, από τον Απρίλιο κιόλας εκείνης της χρονιάς, μέσω της εταιρείας Cotelec που είχε ιδρύσει ο Ζαν Μαρί Λεπέν για την χρηματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών του κόμματος (ο ίδιος τελικά αποπέμφθηκε από το Εθνικό Μέτωπο τον Αύγουστο του 2015 για το πολιτικό… θεαθήναι). Ύψους 2 εκατομμυρίων ευρώ, εκείνο το δάνειο δόθηκε μέσω της εταιρείας επενδύσεων Vernonsia Holdings Ltd, με έδρα την Κύπρο και ιδιοκτήτη τον Γιούρι Κουντόμοφ: πρώην πράκτορα της KGB και διοικητή της ρωσικής τράπεζας VEB Capital, η οποία θεωρείτο χρηματοδοτικός βραχίονας του Κρεμλίνου. Εκχωρήθηκε, δε, στον απόηχο της δημόσιας στήριξης της Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου στη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας κι ενώ παράλληλα άνοιγε το μέτωπο με τους ρωσόφωνους αυτονομιστές στο Ντονμπάς… Περίπου δύο χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2016, το κόμμα της Λεπέν επιδίωξε να πάρει και τρίτο ρωσικό δάνειο, αυτή τη φορά ύψους 27 εκατομμυρίων ευρώ, ενόψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2017. Όμως εκείνη την περίοδο, η First Czech-Russian Bank είχε μπει σε διαδικασία ειδικής διαχείρισης με εντολή της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, λόγω επισφαλών δανείων. Μέχρι τα τέλη της χρονιάς, είχε χρεοκοπήσει -αφού όμως πρώτα είχε προλάβει να ξεφορτωθεί μυστηριωδώς περιουσιακά στοιχεία. Και κάπως έτσι, το δάνειο του Εθνικού Μετώπου έκανε «φτερά»… Μια ρωσική «άκρη» παντού Μέσω μυστηριωδών καναλιών και διαδικασιών, το χρέος του κόμματος της Λεπέν είχε καταλήξει στην αεροναυπηγική εταιρεία Aviazapchast JSC, που έχει έδρα τη Μόσχα, είναι στενά συνδεδεμένη με τον ρωσικό στρατό και από το 2020 βρίσκεται στο «στόχαστρο» κυρώσεων των ΗΠΑ για παραβίαση της αμερικανικής νομοθεσίας περί απαγόρευσης πωλήσεων όπλων στο Ιράν, στη Βόρεια Κορέα και στη Συρία. Έμεινε εκεί λίγο-πολύ «θαμμένο». Μέχρι που η Aviazapchast προσέφυγε δικαστικά για μη καταβολή των δόσεων. Τελικά, τον Ιούνιο του 2020, το κόμμα της Λεπέν (που στο μεσοδιάστημα είχε μετονομαστεί σε Εθνική Συσπείρωση στο πλαίσιο ενός επικοινωνιακού «λίφτινγκ») κατέληξε σε «φιλικό διακανονισμό» με την ρωσική αεροναυπηγική εταιρεία και κάτοχο του χρέους. Μαζί με τους τόκους, τα 9,4 εκατομμύρια ευρώ είχαν γίνει πια 12. Βάσει του «φιλικού διακανονισμού», η αποπληρωμή κεφαλαίου και τόκων παρατάθηκε έως το 2028 -εννιά χρόνια μετά την αρχική ημερομηνία λήξης, που είχε ήδη παρέλθει. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, σε γνώση της οποίας περιήλθε η συμφωνία, η αποπληρωμή συμφωνήθηκε να γίνεται σε τριμηνιαίες δόσεις, επιτρέποντας έτσι στο κόμμα της Λεπέν να εξοικονομήσει μετρητά. Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο εν τω μεταξύ (προ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) αποκαλύφθηκε ότι η Λεπέν έλαβε δάνειο ύψους 10,7 εκατομμυρίων ευρώ για την προεκλογική εκστρατεία της από ουγγρική τράπεζα. Ένα μήνα αργότερα, προέκυψε ότι ήταν η MKB Bank, βασικοί μέτοχοι της οποίας είναι επιχειρηματίες κοντά στον ρωσόφιλο εθνικιστή πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν. Source:in.gr Στην Μόσχα θα μεταβεί ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, την Τρίτη για να συναντηθεί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Θα είναι η πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία που ο γ.γ. του ΟΗΕ θα έχει διά ζώσης συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Μόσχα ο Γκουτέρες θα έχει επίσης συνάντηση και γεύμα εργασίας με τον Ρώσο ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. «Την Τρίτη 26 Απριλίου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες θα φθάσει στη Μόσχα για συνομιλίες με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Θα γίνει επίσης δεκτός από τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, όπως μεταδίδουν ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων. Ο Γκουτέρες είχε ζητήσει την Τετάρτη ξεχωριστά από τον Πούτιν και τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να συναντηθούν για να συζητήσουν τα βήματα που πρέπει να γίνουν με στόχο την επίτευξη της ειρήνης. Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά της Ελλάδας22/4/2022 Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά της Ελλάδας με αφορμή τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών στις αρχές Απριλίου, ενώ συσχέτισε την κίνηση αυτή από πλευράς των ελληνικών αρχών με την επίσκεψη της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόριας Νούλαντ στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Η 6η Απριλίου και ο «διαβολικά ακριβής υπολογισμός» Η Μαρία Ζαχάροβα μέσω του λογαριασμού της στο Telegram, κάνει μια «βουτιά» στην ιστορία και με αφορμή το γεγονός ότι η απέλαση των 12 Ρώσων διπλωματών έγινε στις 6 Απριλίου διερωτάται αν είναι συμπτωματική η ημερομηνία ή αν πρόκειται για «διαβολικά ακριβή υπολογισμό» από πλευράς ελληνικών αρχών, καθώς στις 6 Απριλίου του 1941 η Ελλάδα δέχτηκε την επίθεση των στρατευμάτων της ναζιστικής Γερμανίας. Μάλιστα η κα Ζαχάροβα πάει ακόμα πιο πίσω στο ιστορικό παρελθόν και φτάνει στην επανάσταση του 1821 και τις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας σημειώνοντας με νόημα ότι «το ελληνικό κράτος, που δημιουργήθηκε χάρη στη βοήθεια της Ρωσίας με πρώτο ηγέτη τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας έμεινε ουσιαστικά χωρίς διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα μας». Η βοήθεια στις περσινές πυρκαγιές «Και αυτό παρά το γεγονός ότι μοιραζόμαστε την πίστη με τους Έλληνες, κληρονομούμε την ίδια παράδοση και γενικά δεν αρνηθήκαμε ποτέ να βοηθήσουμε τους Έλληνες φίλους μας», τονίζει, υπενθυμίζοντας την βοήθεια της Ρωσίας στην κατάσβεση των πυρκαγιών του περσινού καλοκαιριού. Διαγράφουν το κοινό παρελθόν Μάλιστα, η Ζαχάροβα ανέφερε ότι ενέργειες όπως η απέλαση των Ρώσων διπλωματών για λόγους ευρωατλαντικής αλληλεγγύης διαγράφουν το κοινό παρελθόν των δύο λαών. «Δεν είναι καν κακό που η ευρωατλαντική αλληλεγγύη διαγράφει το παρελθόν, τελικά το ποιον τιμά κανείς είναι κυρίαρχη επιλογή του έθνους. Είναι κακό που στερεί από τους ανθρώπους και τους λαούς το μέλλον, την ανεξαρτησία και το δικαίωμα σε αυτήν την κυρίαρχη επιλογή», σημείωσε. Υπενθυμίζεται ότι στις 6 Απριλίου, το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι 12 μέλη διπλωματικών και προξενικών αποστολών της Ρωσίας στην Ελλάδα απελαύνονται και χαρακτηρίζονται ως ανεπιθύμητα πρόσωπα (personae non gratae) στην Ελλάδα, ενώ η Βικτόρια Νούλαντ επισκέφτηκε την Αθήνα μία μέρα πριν στις 5 Απριλίου, στο πλαίσιο της περιοδείας της σε Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο. Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εμφανίζεται να συγκεντρώνει το 57% των ψήφων στον δεύτερο γύρο22/4/2022 Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, που διενεργήθηκε σε δείγμα 2.329 ερωτηθέντων κατά το διάστημα 20-22 Απριλίου, το ποσοστό συμμετοχής στον δεύτερο γύρο αναμένεται να φθάσει το 72%.Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εμφανίζεται να συγκεντρώνει το 57% των ψήφων στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή και να επικρατεί της ακροδεξιάς αντιπάλου του Μαρίν Λεπέν, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση των OpinionWay και Kea Partners που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Les Echos και του Radio Classique. Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, που διενεργήθηκε σε δείγμα 2.329 ερωτηθέντων κατά το διάστημα 20-22 Απριλίου, το ποσοστό συμμετοχής στον δεύτερο γύρο αναμένεται να φθάσει το 72%. Το περιθώριο σφάλματος της δημοσκόπησης ανέρχεται σε +/- 0,9 έως 2 ποσοστιαίες μονάδες. Η Ουκρανία και η Δύση επιμένουν να μην αναγνωρίζουν τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό μεγάλου μέρους του πληθυσμού, ο οποίος είναι ρωσόφωνος και θεωρεί τον εαυτό του Ρώσο. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι επιδιώκει να οργανώσει «ψευτοδημοψήφισμα» για την ανεξαρτησία των περιφερειών της Χερσώνας και της Ζαπορίζιας, που έχει καταλάβει ο στρατός της, στο νότιο τμήμα της χώρας. Στο διάγγελμά του το βράδυ της Πέμπτης ο κ. Ζελένσκι απαίτησε οι κάτοικοι των κατεχόμενων ζωνών να μη δίνουν κανένα προσωπικό δεδομένο, όπως οι αύξοντες αριθμοί των διαβατηρίων τους, όταν τους τα ζητούν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. «Δεν θέλουν απλώς να κάνουν απογραφή (…). Ούτε να σας μοιράσουν ανθρωπιστική βοήθεια οποιοδήποτε είδους. Πρόκειται για τη χάλκευση ενός λεγόμενου δημοψηφίσματος στην επικράτειά μας, αν φθάσει διαταγή από τη Μόσχα να οργανωθεί αυτή η κωμωδία», είπε ο αρχηγός του ουκρανικού κράτους. Η Ουκρανία ήδη κατηγόρησε στις αρχές Μαρτίου την Ρωσία πως επιδιώκει «να σκηνοθετήσει στη Χερσώνα «δημοψήφισμα» κατ’ εικόνα εκείνου του 2014», όταν προχώρησε στην ανάκτηση της χερσονήσου τις Κριμαίας. Η ανάκτηση χαρακτηρίζεται παράνομη από το Κίεβο και τις δυτικές χώρες παρά το γεγονός ότι ο ρωσικός πληθυσμός ξεπερνά το 90% του συνόλου. Στην ανατολική Ουκρανία, οι δύο ρωσόφωνες περιφέρειες Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ έχουν ήδη ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους ως «λαϊκές δημοκρατίες», έπειτα από δημοψηφίσματα που επίσης χαρακτηρίζουν άκυρα, ως μη γενόμενα, το Κίεβο και η διεθνής κοινότητα αλλά η ουσία δεν αλλάζει: Οι κάτοικοί τους έχουν αποφασίσει να είναι Ρώσοι. «Δεν θα υπάρξει λαϊκή δημοκρατία της Χερσώνας. Αν κάποιος θελήσει νέα προσάρτηση, νέες ακόμη πιο ισχυρές κυρώσεις θα πλήξουν τη Ρωσία», διεμήνυσε ο κ. Ζελένσκι. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει στο Κίεβο ότι την Μόσχα δεν την πτοούν οι κυρώσεις, αντίθετα προκαλούν περισσότερες ζημιές σε αυτούς που τις επιβάλουν. Η Χερσώνα είναι η πρώτη μεγάλη ουκρανική πόλη που κατέλαβε ο ρωσικός στρατός μετά την επέμβαση που άρχισε την 24η Φεβρουαρίου. Λίγο πιο βορειοανατολικά, τα ρωσικά στρατεύματα έχουν κυριεύσει επίσης γιγάντιο τομέα γύρω από την πόλη Ζαπορίζια, η ίδια η πόλη πάντως εξακολουθεί να ελέγχεται από τους Ουκρανούς. Η δημοκρατία υποτίθεται ότι το πολιτικό σύστημα που προσφέρει επιλογές έτσι οι ψηφοφόροι να μπορούν να επιλέξουν το κόμμα ή τον πολιτικό που προτιμούν και με αυτό τρόπο να εκφραστούν οι ανάγκες, οι αναζητήσεις, οι αγωνίες ακόμη. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος αισθάνεται ότι στην πραγματικότητα αυτό που του προσφέρουν δεν είναι ακριβώς αυτό που αναλογεί στις δικές τους ανάγκες; Όταν αισθάνονται αποξενωμένες και αποξενωμένοι από όλες τις επιλογές; Όταν καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο; Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η πραγματική επιλογή στη Γαλλία όπου οι ψηφοφόροι καλούνται την Κυριακή να επιλέξουν ανάμεσα στον πολιτικό που κατάφερε να δώσει πρόσωπο σε αυτό που περιγράφουμε συνήθως ως «Ακραίο Κέντρο», δηλαδή μια μάλλον αυταρχική εκδοχή νεοφιλελευθερισμού και την εκπρόσωπο της ακροδεξιάς και ουσιαστικά – και σε πείσμα της ρητορικής της – του νεοφασισμού. Και όλα αυτά ύστερα από μια εκλογική μάχη στον πρώτο γύρο που αποκάλυψε βαθιά ρήγματα στη γαλλική κοινωνία. Δυο υποψήφιοι που προσπαθούν να διευρύνουν την επιρροή τους Το βασικό πρόβλημα και των δύο υποψηφίων είναι ακριβώς να διευρύνουν την επιρροή τους. Είναι αλήθεια ότι τα ποσοστά που πήραν στον πρώτο γύρο είναι ποσοστά που έχουν καταγραφεί ξανά στη Γαλλία σε πρώτο γύρο, όμως σε εκείνες τις περιπτώσεις πάντα ο κάθε υποψήφιος μπορούσε να ελπίζει ότι στον δεύτερο εκπροσωπούσε το σύνολο της δυνητικής του παράταξης, με βάση τον τρόπο που στη Γαλλία ιστορικά ορίζονταν η διαίρεση ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Όμως, τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Εμανουέλ Μακρόν, παρότι τυπικά θα έπρεπε να επωφεληθεί από την εξαφάνιση των Σοσιαλιστών και τη συντριβή των Ρεπουμπλικανών και άρα να μπορεί να συσπειρώσει εξαρχής ένα μέρος και της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, βρέθηκε και πάλι να εκπροσωπεί τις κοινωνικές δυνάμεις που τον στηρίζουν, ανώτερα εισοδήματα, τη «μεσαία τάξη» των πόλεων, τους πιο μορφωμένους, χωρίς να μπορεί να διαμορφώσει ένα ευρύτερο «ηγεμονικό» κοινωνικό μπλοκ, παρά την κυριαρχία στην πολιτική σκηνή που επιφυλάσσει στον εκάστοτε πρόεδρο το γαλλικό πολιτικό σύστημα. Πράγμα λογικό εάν σκεφτούμε ότι πολύ νωρίς στη θητεία του αναμετρήθηκε με ένα εντυπωσιακής διάρκειας κίνημα διαμαρτυρίας, τα «Κίτρινα Γιλέκα», το οποίο αντιμετώπισε σε ιδιαίτερα αυταρχικό τρόπο, ότι συγκρούστηκε με τα κομμάτια της κοινωνίας που διαμαρτύρονταν για τα «υγειονομικά διαβατήρια», ότι δεν αντέστρεψε το αίσθημα ανασφάλειας μεγάλου μέρους της γαλλικής κοινωνίας ούτε και τα αποτελέσματα ενός εμπεδωμένου ρατσισμού. Από τη μεριά της η Μαρίν Λεπέν που ελπίζει ότι ξεκινά με το ανεβασμένο στον πρώτο γύρο άθροισμα της ακροδεξιάς (εάν προσθέσουμε τις ψήφους του Ζεμούρ) ελπίζει ότι θα μπορέσει με την προσπάθεια για «κοινωνικό πρόσωπο» να διευρύνει την επιρροή της –μικρές πόλεις, γαλλική επαρχία, παραδοσιακή εργατική τάξη–, εξ ου και η επικέντρωση στα ζητήματα της αγοραστικής δύναμης και της άρνησης αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης. Όμως, η βαθιά ρατσιστική τοποθέτησή της σηματοδοτεί έναν δυνάμει «εμφύλιο πόλεμο» στη Γαλλία και την ίδια ώρα παρά την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως μια κοινοβουλευτική δύναμη (που μάλιστα θα ήθελε να ενσωματώσει μερικά από τα αιτήματα των «Κίτρινων Γιλέκων» π.χ. για τα Δημοψηφίσματα), στα μάτια πολύ μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ξεκινώντας από τη νεολαία και τα προάστια με τους ισχυρούς μεταναστευτικούς πληθυσμούς, εκπροσωπεί πολύ απλά το σύγχρονο πρόσωπο του φασισμού. Η προσπάθεια προσεταιρισμού του ακροατηρίου του Μελανσόν Το κρίσιμο στοίχημα είναι πώς θα κινηθούν οι ψηφοφόροι του Μελανσόν. Τόσο ο ηγέτης όσο και τα στελέχη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» επιμένουν στη γραμμή που λέει «καμιά ψήφος στην Λεπέν», χωρίς ταυτόχρονα να προτείνουν υπερψήφιση του Μακρόν, αν και οι δημοσκοπήσεις παραπέμπουν στο ότι ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων τους μάλλον αυτό θα πράξουν για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να πάρει την εξουσία η Λεπέν. Αυτό εξηγεί και την προσπάθεια της Λεπέν να προσεταιριστεί αυτό το ακροατήριο, που σε μεγάλο βαθμό έχει έντονο το στοιχείο της διαμαρτυρίας για την τρέχουσα κατάσταση στη Γαλλία και που σε μεγάλο βαθμό είχε δει θετικά και το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων». Ωστόσο, σε αυτή την προσπάθεια φαίνεται να προσκρούσει σε ένα ορισμένο αντιφασισμό αυτών των στρωμάτων, απέναντι σε μια υποψήφια που δεν κρύβει την αγάπη της για τη βίαιη επιβολή του «νόμου και της τάξης». Ο Μακρόν αποφεύγει να «δαιμονοποιήσει» την ακροδεξιά Μια βασική προσπάθεια της Λεπέν εδώ και χρόνια είναι να απαλλαγεί από την εικόνα του «Εθνικού Μετώπου». Έχει φραστικά αποκηρύξει την πολιτική κληρονομιά του πατέρα της, με όλα τα στοιχεία του φασισμού και της υποστήριξης των πραξικοπηματιών του OAS, και προσπαθεί να φανεί ως μια πολιτικός που θα σεβαστεί τους «κανόνες του παιχνιδιού». Βεβαίως ο νεοφασιστικός πυρήνας του Εθνικού Μετώπου παραμένει ενεργός μέσα στην ιδεολογία και την πολιτική κουλτούρα του Εθνικού Συναγερμού. Κατά παράδοξο τρόπο και ο Εμανουέλ Μακρόν αποφεύγει πλέον να την καταγγέλλει ως «ακροδεξιά», συμβάλλοντας έτσι στην «κανονικοποίησή» της. Αυτό, άλλωστε, έχει να κάνει και με το πώς προσπαθεί να προσεταιριστεί το ακροατήριο που θα έβλεπε με συμπάθεια πλευρές της ακροδεξιάς. Αυτό ήταν εμφανές και σε θέσεις που πήρε στην προεκλογική εκστρατεία, όταν για παράδειγμα πρότεινε να υπάρχει στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε όσους στρέφονται κατά των οργάνων της τάξης. Βεβαίως σε μια δύσκολη άσκηση πολιτικής ισορροπίας ο Μακρόν προσπαθεί να προσεταιριστεί και την ψήφο των «προαστίων», με την υψηλή συγκέντρωση ψηφοφόρων με μεταναστατευτική πολιτική που όσο και εάν απεχθάνονται την Λεπέν (που επανέφερε θέμα καθολικής απαγόρευσης της «μαντίλας»), εντούτοις δεν ξεχνούν και τις «σκληρές» θέσεις του Μακρόν σε θέματα όπως η μετανάστευση. Ούτως ή άλλως, το πρόβλημα που παραδοσιακά έχει να επικοινωνήσει με τα λαϊκά στρώματα ως ένας άνθρωπος βγαλμένος από ένα πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον, ανώτερο μορφωτικά και κυρίως οικονομικά, και ως κάποιος πιο συνηθισμένος να μιλά τη γλώσσα των «οικονομικών συμβούλων», φάνηκε έντονα και σε αυτή την εκλογική μάχη. Τα ερωτήματα της επόμενης μέρας Οι δημοσκοπήσεις παραπέμπουν σε μια επικράτηση του Μακρόν με μια άνετη διαφορά σε βάρος της Λεπέν. Σε αυτό πιθανό να συμβάλει και η σχετικά «ισχυρή» παρουσία του στο debate όπου η Λεπέν έκανε ίσως λιγότερα λάθη από την καταστροφική εμφάνισή της το 2017, έστειλε κάποια από τα μηνύματα που ήθελε, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Όμως, είναι μια άνετη διαφορά και όχι ένα θρίαμβος. Και αυτό σημαίνει ότι ένα σημαντικό ποσοστό θα ψηφίσει την υποψήφια του νεοφασισμού, που μπορεί να πάρει – εάν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις 44-45%. Το γεγονός αυτό, ύστερα από έναν πρώτο γύρο που έδειξε μια χώρα «τριχοτομημένη» και ως προς τις πολιτικές προτιμήσεις και ως προς τις κοινωνικές ομάδες που εκφράζει κάθε πόλος, παραπέμπει πολύ περισσότερο στη συνέχεια μια ιδιότυπης πολιτικής κρίσης παρά σε μια θετική δυναμική προς το μέλλον, ένα όραμα που επιτρέπει τη συστράτευση ευρύτερων κοινωνικών ομάδων. Επιπλέον, με το διεθνές σκηνικό να είναι ιδιαίτερα επισφαλές και την έκρηξη του πληθωρισμού διεθνώς να διαμορφώνει μια νέα συνθήκη για τις οικονομίες και την ίδια τη Γαλλία να βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ως προς το εάν και σε ποιο βαθμό θα κρατήσει τα στοιχεία «κοινωνικού κράτους» που έχει κρατήσει. Το ίδιο το γεγονός ότι ο κύκλος κοινωνικής διαμαρτυρίας που άνοιξε με τα «Κίτρινα Γιλέκα» σε κανένα βαθμό δεν έκλεισε – με ένα τρόπο τέθηκε σε «αναστολή» εξαιτίας της πανδημίας – σημαίνει ότι τα υλικά για ένα νέο γύρο κοινωνικών εκρήξεων εξακολουθούν να συσσωρεύονται στη γαλλική κοινωνία. Μέχρι τότε βέβαια υπάρχει και το ερώτημα των βουλευτικών εκλογών και του πώς θα αποτυπωθούν και κοινοβουλευτικά οι συσχετισμοί των προεδρικών εκλογών, άρα και ο τόνος που θα έχει ουσιαστικά η επόμενη κυβέρνηση της Γαλλίας. Σε κάθε περίπτωση οι γαλλικές εκλογές ήρθαν να υπογραμμίσουν ότι οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες εξακολουθούν να περνούν κρίση. Όχι με την έννοια ότι δε μπορούν να παράγουν μορφές διακυβέρνηση. Αλλά επειδή ολοένα και περισσότερο δείχνουν ότι δεν μπορούν να διαμορφώνουν κοινωνική συνοχή. in.gr Σε κλάματα ξέσπασε η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Τζεν Ψάκι,κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξης όπου καταδίκαζε την «βαναυσότητα» του κύματος ομοφοβικών νομοθεσιών που σαρώνει τις ρεπουμπλικανικές πολιτείες. «Το κάνουν αυτό με έναν τρόπο που είναι σκληρός και βάναυσος ιδίως για την κοινότητα των παιδιών» είπε η Ψάκι και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της σχολιάζοντας την προώθηση από τους Ρεπουμπλικανούς νομοθετημάτων που περιθωριοποιούν την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+. «Συγκινούμαι μ’αυτό το θέμα γιατί είναι τρομερό. Πρόκειται για παιδιά που εκφοβίζονται και όλοι αυτοί οι ηγέτες παίρνουν μέτρα για να τα πληγώσουν, για να τραυματίσουν τις ζωές τους και τις οικογένειές τους» είπε η ίδια. Και συνέχισε: «Και κοιτάξτε κάποιους από αυτούς τους νόμους σ’αυτές τις πολιτείες και ποιους γονείς κυνηγούν, που βρίσκονται σε σχέσεις αγάπης, που έχουν παιδιά. Είναι πλήρως εξωφρενικό. Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που με τρελαίνει». Όπως υποστηρίζουν αναλυτές στην Daily Mail η σειρά αυτή νόμων, επιθετικών προς τα δικαιώματα και την αποδοχή της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει πόλωση και εχθρότητα μεταξύ των ψηφοφόρων, εν όψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου. Μεταξύ των νομοσχεδίων στα οποία αναφέρθηκε η Ψάκι είναι και το λεγόμενο «μη λες γκέι» της Φλόριντα, το οποίο επιτίθεται στην ενημέρωση και διδασκαλία θεμάτων για την κοινότητα. Ποια είναι η ελληνοαμερικανίδα Τζένιφερ Ψάκι Η 41χρονη Τζένιφερ Ψάκι (Jennifer Psaki) είναι μία από τις επτά γυναίκες που κατέχουν από τις ανώτερες θέσεις στην ομάδα επικοινωνίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ. H γεννημένη την 1η Δεκεμβρίου του 1978 στο Κονέκτικατ, Ψάκι, έλκει την καταγωγή της από τη Μεσσηνία, από την πλευρά του πατέρα της, Δημήτρη Ψάκη ο οποίος μέχρι την συνταξιοδότησή του ήταν μεσίτης ακινήτων. Η Τζένιφερ Ψάκι κατείχε τη θέση της Διευθύντριας Επικοινωνίας του Λευκού Οίκου από το 2015 έως το 2017. Προηγουμένως, ήταν εκπρόσωπος Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενώ κατείχε διάφορες σημαντικές θέσεις επικοινωνίας στον Λευκό Οίκο υπό τον Ομπάμα. Διαχρονικά, η 41χρονη απολάμβανε της πλήρους εμπιστοσύνης του Ομπάμα, ενώ τα αμερικανικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για τις γνώσεις, την εμπειρία, ετοιμότητα και την ψυχραιμία της, όταν της έθεταν δύσκολες ερωτήσεις, τόσο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όσο και στον Λευκό Οίκο. Πέρα από τη δραστηριότητά της στον χώρο της πολιτικής, η Ψάκι εργάστηκε στο παρελθόν και ως αναλύτρια για το CNN. Είναι παντρεμένη εδώ και 10 χρόνια με τον Γκρέγκορι Μέτσερ, οικονομικό υποδιευθυντή της Επιτροπής για την προεκλογική Εκστρατεία υποψηφίων του Δημοκρατικού Κόμματος για το Κογκρέσο, και έχουν μαζί δύο παιδιά. Η βρετανική δικαιοσύνη επέτρεψε επισήμως σήμερα την έκδοση του ιδρυτή του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διώκεται για κατασκοπεία, έπειτα από πολυετές δικαστικό μπρα ντε φερ. Το δικαστήριο εξέδωσε επισήμως την εντολή έκδοσης και πλέον εναπόκειται στην υπουργό Εσωτερικών Πρίτι Πατέλ να την εγκρίνει, αν και οι συνήγοροί του μπορούν πάντα να ασκήσουν έφεση στην απόφαση του βρετανικού δικαστηρίου. Γιατί κατηγορείται Ο Αυστραλός καταζητείται από την αμερικανική δικαιοσύνη που επιδιώκει να τον προσαγάγει σε δίκη για την μετάδοση, από το 2010, περισσότερων των 700.000 απορρήτων στρατιωτικών και διπλωματικών εγγράφων που αφορούν κυρίως το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η δίωξή του εντάσσεται στην νομοθεσία περί κατασκοπείας και ο Τζούλιαν Ασάνζ απειλείται με ποινή κάθειρξης 175 ετών. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν κατάφωρη επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου. Στις 14 Μαρτίου έχασε την τελευταία του ελπίδα να αποφύγει την έκδοση, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας απέρριψε την εξέταση της προσφυγής του. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ |
Archives
May 2024
|