Το αμερικανικό δελταπτέρυγο μαχητικό F-102A αποτέλεσε για δεκαπέντε χρόνια την κύρια δύναμη αναχαίτισης της USAF μέχρι την αντικατάστασή του το 1970. Από τις δυνάμεις της USAF στην Ευρώπη, 20 πλεονάζοντα μονοθέσια F-102A και 4 διθέσια TF-102A εξόπλισαν για επτά χρόνια (1970-1977) την 342 Μοίρα Παντός Καιρού (ΜΠΚ) της Πολεμικής Αεροπορίας. Όλα τα αεροσκάφη ήρθαν βαμμένα με το ADC Grey και μέχρι το 1974 διατήρησαν αυτό το χρώμα σε όλες τις επιφάνειες τους. Από το 1974 και μετά τα αεροσκάφη βάφτηκαν με την παραλλαγή «Vietnam». Τα ελληνικά F-102A άρχισαν να αποσύρονται σταδιακά από τον Ιανουάριο του 1977 για να αντικατασταθούν από τα Mirage F.1CG. Το TF-102A, όπως είναι φυσικό είχε κατώτερες επιδόσεις από το F-102A, κυρίως λόγω της ιδιαίτερης σχεδίασης που έφερε τα καθίσματα εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου πλάι – πλάι και όχι σε σειρά. Τα TF-102A αποσύρθηκαν μαζί με τα F-102A τον Ιανουάριο του 1977. Επρόκειτο για ένα μεγάλο σε μέγεθος αναχαιτιστικό, του οποίου οι σχεδιαστικές καταβολές ανάγονται στις αρχές τις δεκαετίας του 1950, στην οποία και εντάσσεται ιστορικά. To Delta Dagger (ξιφίδιο με μορφή Δέλτα θα μπορούσε να αποδοθεί στα Ελληνικά, λόγω της πτέρυγάς του τύπου «Δ») ήρθε στην Ελλάδα πολύ αργότερα από την ένταξή του στην αμερικανική Αεροπορία (1956), ως μέρος του προγράμματος στρατιωτικής βοήθειας (M.A.P., Military Assistance Program) των Η.Π.Α προς τη χώρα μας. Τα F-102A Delta Dagger στην Ελλάδα Η προμήθεια σχετίζεται με τις προθέσεις του ΝΑΤΟ για τον εξοπλισμό της ΝΑ πτέρυγας της Συμμαχίας στην Ευρώπη με ένα αναχαιτιστικό ικανό να επιχειρεί με συνθήκες δυσμενών καιρικών συνθηκών, ημέρα και νύκτα κατά των σοβιετικών βομβαρδιστικών τα οποία θα μπορούσαν να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα. Τόσο το Αιγαίο όσο και η Ν.Α. Μεσόγειος αποτελούσε δυνητικό χώρο δράσης για τα σοβιετικά βομβαρδιστικά. Παρά το γεγονός ότι η Ε.Β.Α φλέρταρε έντονα από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 με το σκεπτικό της απόκτησης F-4 Phantom, τα αεροσκάφη αυτά ήταν πολύ ακριβά και συνάμα δύσκολα αποδεσμεύσιμα και όταν αποδεσμεύτηκαν αυτό έγινε πολύ αργότερα το 1971, με την παραγγελία των πρώτων F-4E. Για άλλη μια φορά η Ελληνική Αεροπορία θα παραλάμβανε ένα αεροσκάφος με προηγμένα βέβαια συστήματα, το οποίο όμως είχε ήδη αποσυρθεί από τα μονάδες της USAF ενώ γρήγορα διαπιστώθηκε στα χέρια των Ελλήνων πιλότων, ότι αν και ικανό αεροδυναμικά, ο ρόλος του όπως χρησιμοποιούταν από την αμερικανική Αεροπορία ήταν πλήρως ακατάλληλος για το Αιγαίο. Η σχεδίαση και οι επιδόσεις του ήταν μεν ικανοποιητικές, αλλά το αεροσκάφος είχε σχεδιαστεί για αποστολές αναχαίτισης βαρέων σοβιετικών βομβαρδιστικών, σε μεγάλες αποστάσεις και όχι για εμπλοκές σε μικρές αποστάσεις και εναντίον μαχητικών αεροσκαφών. Η διαδικασία βολής ήταν μεν πλήρως αυτοματοποιημένη σε συνεργασία με το Radar του αεροσκάφους, (ο πιλότος τοποθετούσε τον κέρσορα του ραντάρ επάνω στον στόχο και προχωρούσε μετά στην εξαπόλυση του βλήματος ενός AIM-4 Falcon) αλλά κατά μεγάλων και βραδυκίνητων στόχων, όπως τα βομβαρδιστικά της ΕΣΣΔ και όχι κατά μικρών και ελισσόμενων μαχητικών. Παράλληλα έλλειπαν τα καθαυτό όπλα της κλειστής αερομαχίας, όπως ήταν τα πυροβόλα και τα βλήματα υπέρυθρης ακτινοβολίας ικανοποιητικών επιδόσεων. Παρά την ύπαρξη υψηλής τεχνολογίας, ήταν υποδεέστερο στις αερομαχίες σε σχέση με άλλα μαχητικά όπως το F-5 ακόμη και το F-104. Εκτός από την έλλειψη πυροβόλου, υπήρχαν ακόμα δύο σημαντικά, αν όχι σημαντικότατα μειονεκτήματα που δε θα του επέτρεπαν να διακριθεί στις κλειστές αερομαχίες. Η ορατότητα της ιδιότυπης καλύπτρας ήταν απογοητευτική για κλειστές εμπλοκές καθώς έδινε περιορισμένο οπτικό πεδίο, ενώ υπάρχουν αναφορές ότι τα αεροσκάφη είχαν παραδοθεί με δομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να τεθούν περιορισμοί αδυνατώντας να υπερβούν ακόμη και την ταχύτητα, ων 400 κόμβων (740 χ.α.ω.)! Και δεν ήταν μόνο αυτό: Οι επιτρεπτές φορτίσεις «G» είχαν κι αυτές περιορισμούς. Αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια της υπηρεσιακής τους χρήσης, εμφάνισαν δομικά προβλήματα, λόγω των εμπλοκών σε αποστολές αναχαίτισης και των συχνών ελιγμών με πολλά «G». Όταν αυτά περιορίστηκαν το μέγιστο σε 3G(!) για λόγους ασφάλειας των πτήσεων, κατέστη πλέον φανερό ότι τα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν κανένα ουσιαστικό ρόλο στην αναχαίτιση. Η επιχειρησιακή αξιοποίησηΚατά την οκτάχρονη υπηρεσία τους τα F-102 με τα Ελληνικά χρώματα, συγκέντρωσαν συνολικά 22.476 ώρες πτήσεως, με πολύ καλή απόδοση στον τομέα της ασφάλειας των πτήσεων. Από την άλλη πλευρά το κέρδος για τους πιλότους της 342 Μοίρας ήταν η εξοικείωση με τις διαδικασίες αναχαίτισης με radar και άσχημο καιρό, ημέρα και νύχτα, εμπειρία που αποδείχτηκε πολύτιμη στη συνέχεια. Η παραλαβή των αεροσκαφών έγινε από τον Ιούνιο του 1969 έως το Νοέμβριο του 1970, με την Π.Α. να παραλαμβάνει 20 μονοθέσια F-102A και 4 διθέσια TF-102A για την εκπαίδευση των Ιπταμένων στον τύπο. Η παραχώρηση διθέσιων αεροσκαφών διευκόλυνε την εκπαίδευση των πληρωμάτων, καθώς αυτή ήταν πολύ απαιτητική, λόγω της πληθώρας συστημάτων που αυτό έφερε. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το πρόγραμμα πτήσεων ξεκινούσε με 10 εκπαιδευτικές εξόδους σε διθέσιο, όταν σε άλλους τύπους δεν υπήρξε ανάλογη δυνατότητα (π.χ. F-84, F-1CG). Όλα τα αεροσκάφη εντάχθηκαν στην 342 Μ.Π.Κ της 114 Π.Μ. Ήταν όλα ενεργά αεροσκάφη, ενταγμένα σε Μοίρες της αεροπορικής εθνοφρουράς των Η.Π.Α, ενώ τα περισσότερα πέρασαν από γενική επιθεώρηση πριν παραδοθούν στην Ελλάδα. Αρκετά από αυτά είχαν ήδη δέκα και πλέον χρόνια σε υπηρεσία με τα Αμερικανικά χρώματα. Παραδόθηκαν βαμμένα στα χρώματα της Αμερικανικής Εθνοφρουράς, ενώ από το 1973 απέκτησαν την παραλλαγή Vietnam, επιλογή μάλλον παράδοξη για το είδος των αποστολών που εκτελούσαν. Η επιχειρησιακή τους εμπλοκή ήταν αξιοσημείωτη, παρά την περιορισμένη απόδοση που είχαν απέναντι σε άλλα μαχητικά κατά τις κλειστές αερομαχίες. Κατά την κρίση του 1974 λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, εκτέλεσαν πολυάριθμες περιπολίες και αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών, ανεπτυγμένα στα αεροδρόμια της Τανάγρας και του Ηρακλείου. Ένα λιγότερο γνωστό στοιχείο, είναι ότι ορισμένα ζεύγη από αυτά ανέλαβαν την κάλυψη των Noratlas της επιχείρησης «ΝΙΚΗ», κατά το σκέλος επιστροφής τους από τη Μεγαλόνησο. Από τα 24 F/TF-102A που απέκτησε η Π.Α., χάθηκαν δύο σε ένα δυστύχημα το 1973, όταν δύο αεροσκάφη συγκρούστηκαν στον αέρα, με αποτέλεσμα το θάνατο του Υποσμηναγού (Ι) Θεοφάνη Νικολόπουλου ενώ συνολικά έξι βγήκαν εκτός ενεργείας από διάφορες αιτίες κατά την οκτάχρονη υπηρεσία του τύπου με τα ελληνικά χρώματα. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα διασώζονται σήμερα σε διάφορα ελληνικά αεροδρόμια.
0 Comments
Οι ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιούν τον εκτοξευτή Tornado-S, του οποίου η ισχύς είναι συγκρίσιμη με μια πυρηνική βόμβα, και μπορεί να εξαφανίσει 100 γήπεδα ποδοσφαίρου. Ο εκτοξευτής Tornado-S χαρακτηρίζεται από τη χρήση ρουκετών υψηλής ακρίβειας καθώς ανταγωνίζεται τον αμερικανικό εκτοξευτή «HIMARS», με τον οποίο η Ουάσιγκτον ενίσχυσε πρόσφατα στον ουκρανικό Στρατό. Το Tornado-S θεωρείται επίσης ένα από τα τελευταία τεχνολογικά επιτεύγματα της Μόσχας στον τομέα των εκτοξευτών ρουκετών και σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει παλαιότερους όπως το BM-21 Grad και το Smerch-30. Ο εκτοξευτής περιέχει 6 ακροφύσια για εκτόξευση και είναι εξοπλισμένος με βλήματα διαμετρήματος 300 mm, τα οποία χρειάζονται μόνο 3 λεπτά για να φορτωθούν και ελέγχεται απευθείας είτε από το πιλοτήριο είτε από απόσταση. Το Tornado-S είναι εξοπλισμένο με συστήματα εντοπισμού θέσης και αυτόματου ελέγχου εκτόξευσης και χαρακτηρίζεται επίσης από την εκτόξευση διαφορετικών τύπων βλημάτων, συμπεριλαμβανομένων μικρού βεληνεκούς και μεγάλου βεληνεκούς, με μέγιστο βεληνεκές 120 χιλιομέτρων, ανάλογα με τον τύπο του πυραύλου. Οι εξαιρετικές δυνατότητές του εκδηλώνονται με την εκτόξευση των «9M544» και «9M549», δύο κατευθυνόμενων βλημάτων που ανήκουν στο στρατιωτικό οπλοστάσιο της Μόσχας, το ποσοστό σφάλματος των οποίων δεν ξεπερνά παρά μόνο τα 10 μέτρα. Σύμφωνα με ρωσικές αναφορές, η βολή από τον εκτοξευτή Tornado-S είναι συγκρίσιμη με τη δύναμη μιας πυρηνικής βόμβας, καθώς αυτό το όπλο μπορεί να εξαφανίσει 100 γήπεδα ποδοσφαίρου με τους πυραύλους του, καλύπτοντας έκταση 67 εκταρίων. Το αμερικανικό περιοδικό «The National Interest», αναφέρει ότι ο ρωσικός εκτοξευτής Tornado-S είναι «σίγουρα ένα επικίνδυνο όπλο και μπορεί να εκτοξεύσει πυραύλους έναν προς έναν ή ταυτόχρονα». «Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν σχεδιαστεί για να καταστρέφουν τεθωρακισμένα οχήματα, μονάδες πυροβολικού, πυραύλους, μηχανικές δομές, αεροδρόμια, κέντρα διοίκησης και ελέγχου και δυνάμεις πεζικού», προσθέτει. Είναι επίσης ικανοί να χτυπούν μονάδες αρμάτων μάχης, συστήματα αεράμυνας, αντιπυραυλικής άμυνας, ηλεκτρονικού πολέμου, αεροσκάφη και ελικόπτερα. Το 2020, η ρωσική εταιρεία Splav παρουσίασε τον πρώτο κατευθυνόμενο πύραυλο που χρησιμοποιήθηκε στον εκτοξευτή «Tornado-S», το πίσω μέρος του οποίου είναι εξοπλισμένο με σταθεροποιητή που εξασφαλίζει τη σταθερότητα της πτήσης του και εκτοξεύεται με σύστημα δορυφορικής πλοήγησης, πλήττοντας τον στόχο με πολύ υψηλή ακρίβεια. Πέρασε η μία από τις δύο τροπολογίες για την απαγόρευση αναβάθμισης ή πώλησης μαχητικών F-16 επιπέδου Viper στην Τουρκία μετά την έγκρισή της από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής των ΗΠΑ αλλά με μία σημαντική λεπτομέρεια: Επιτρέπει στον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να πραγματοποιήσει εν τέλει την πώληση υπό τον όρο ότι θα πιστοποιήσει στο Κογκρέσο ότι η πώληση αυτή είναι προς το ζωτικό συμφέρον εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ και ότι θα δώσει αναλυτική περιγραφή των μέτρων που λαμβάνονται για να διασφαλιστεί ότι τα F-16 δεν χρησιμοποιούνται για μη εξουσιοδοτημένες πτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη. Εν ολίγοις υπάρχουν πολλά αν… Σίγουρα αυτός ο όρος έχει περάσει μέσω πιέσεων που ασκούνται από το ίδιο το περιβάλλον Μπάιντεν και την σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας Naz Durakoglu, η οποία είναι… τουρκικής καταγωγής. Ο Τ.Μπάιντεν (ο οποίος από Μπαϊντενόπουλος έχει μετατραπεί σε Μπαϊντένογλου) έχει ταχθεί επισήμως, δημόσια και ενθέρμως υπέρ της προμήθειας των F-16 Viper στην Τουρκία χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα ως αναγκαία για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ (άρα και για το ζωτικό εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ). Προς το παρόν οι Δημοκρατικοί αφήνουν να εξελίσσεται ένα παιχνίδι με βάση το οποίο ο πρόεδρος θέλει αλλά δεν θέλουν οι βουλευτές του, ώστε να μπορούν να δράσουν αναλόγως των εξελίξεων. Είναι σαφές ότι θέλουν να ασκήσουν πιέσεις στον Ερντογάν να συμπεριφέρεται πιο «αμερικανικά» αλλά δεν θέλουν να τον «σπρώξουν» εκτός ορίων. Έτσι αυτό το διπλωματικό παιχνίδι με τις «διπλές αναγνώσεις» είναι ότι καλύτερο μπορούν να κάνουν για τώρα. Άλλωστε ακόμα κι αν υπερψηφιστεί η τροπολογία, το παράθυρο είναι «ανοιχτό» για να δοθούν τα F-16 στην Τουρκία. Απομένει η υπερψήφισή της τροπολογίας από την ολομέλεια του Κογκρέσου, κάτι που εκτιμάται ότι θα γίνει έως το τέλος Ιουλίου. Βάσει της τροπολογίας, απαγορεύεται η πώληση νέων F16, κιτ εκσυγχρονισμού και αναβαθμισμένης τεχνολογίας στην Τουρκία και σε κάθε οντότητα που σχετίζεται με την Τουρκία. Συγκεκριμένα, η τροπολογία, που θα συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, αναφέρει τα εξής: «Ο Πρόεδρος (των ΗΠΑ) δεν μπορεί να πωλήσει ή να εγκρίνει άδεια για την εξαγωγή νέων αεροσκαφών F-16 ή τεχνολογίας αναβάθμισης F-16 ή κιτ εκσυγχρονισμού σύμφωνα με οποιαδήποτε αρχή που προβλέπεται από τον νόμο περί ελέγχου εξαγωγών όπλων (22 U.S.C. 2751 κ.ε.) στην κυβέρνηση της Τουρκίας ή σε οποιαδήποτε υπηρεσία ή όργανο της Τουρκίας, εκτός εάν ο Πρόεδρος (των ΗΠΑ) παράσχει στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων και στις επιτροπές Άμυνας του Κογκρέσου πιστοποίηση ότι: Αυτή η μεταφορά είναι προς το εθνικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών και λεπτομερή περιγραφή των συγκεκριμένων μέτρων που έχουν ληφθεί για να διασφαλιστεί ότι τέτοια F-16 δεν χρησιμοποιούνται από την Τουρκία για επαναλαμβανόμενες μη εξουσιοδοτημένες υπερπτήσεις πάνω από την Ελλάδα» όπως αναφέρει η ΕΡΤ. Πάντως στην τροπολογία αναφέρεται ότι αυτά τα F-16 (τα Viper) δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μη εξουσιοδοτημένες υπερπτήσεις. Τα υπόλοιπα τουρκικά μαχητικά όμως; Τι θα τα εμποδίζει να κάνουν υπερπτήσεις; Οι πτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη είναι δήλωση αμφισβήτησης κυριαρχίας και όχι προσπάθεια να δείξει η Άγκυρα ότι έχει… καλύτερους πιλότους και μαχητικά. Επίσης για τα F-16 Viper η τροπολογία αναφέρει ότι «δεν μπορούν να κάνουν επαναλαμβανόμενες υπερπτήσεις», δηλαδή μπορούν να κάνουν μεμονωμένες; Και σε ποια συχνότητα μεταξύ ποιας χρονικής περιόδου θα θεωρείται επαναλαμβανόμενη; Π.χ. δύο υπερπτήσεις την εβδομάδα; Η λέξη από μόνη της δημιουργεί ασάφεια, δεν έχει όρια μέσα στα οποία να καθορίζεται. Όπως είπαμε, η τροπολογία έχει πολλά «αν». Οι δύο τροπολογίες κατατέθηκαν από τους βουλευτές Κρις Πάππας και Φρανκ Παλόν. Η Ισπανία στέλνει Leopard-2 ως βοήθεια στην Ουκρανία – Θα εισπράξει τα χρήματα της αναβάθμισης12/7/2022 Η ισπανική κυβέρνηση ετοιμάζεται να δωρίσει στην Ουκρανία 10 άρματα μάχης Leopard 2A4 και 20 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113, τα οποία αποτελούν μέρος του αποθέματος του ισπανικού στρατού. Σύμφωνα με τον ισπανικό ιστότοπο InfoDifensa, η επιχείρηση μεταφοράς στο Κίεβο αυτού του εξοπλισμού σχεδιάστηκε σε «τρίγωνο». Αφού τα Leopard 2A4 και M113 γίνουν ιδιοκτησία της Ουκρανίας, η κυβέρνηση Ζελένσκι θα χρηματοδοτήσει τον εκσυγχρονισμό τους σε ισπανικό έδαφος με χρήματα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ειρήνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τελική φάση θα είναι η μεταφορά στο θέατρο των επιχειρήσεων. Μια ομάδα Ουκρανών ειδικών ταξίδεψε στην Ισπανία τις τελευταίες δύο εβδομάδες για να παρακολουθήσει την κατάσταση του υλικού και θα είναι υπεύθυνη για τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων. Σύμφωνα με ισπανικές πηγές, τα οπλικά συστήματα που θα μεταφερθούν στην Ουκρανία είναι αχρησιμοποίητα, αποθηκευμένα και ανενεργά. Η Ουκρανία είναι δυσαρεστημένη με τη βοήθεια της Ισπανίας Η Ισπανία διατηρεί συνολικά 53 μοντέλα αρμάτων μάχης Leopard 2A4 στη στρατιωτική της βάση Casetas, κοντά στη Σαραγόσα. Ο πρεσβευτής της Ουκρανίας στην Ισπανία, Igor Zovkva, ζήτησε – ιδιωτικά και δημόσια – μεγαλύτερη ισπανική συμμετοχή στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας και ως εκ τούτου, το Υπουργείο Άμυνας ξεκίνησε πρόσφατα μια μελέτη για το τι μπορεί να συνεισφέρει. Άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη προσφέρει στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις άρματα μάχης ή βαριά τεθωρακισμένα οχήματα. Η ουκρανική διπλωματική αποστολή στην Ισπανία ενημέρωσε το υπουργείο για το ενδιαφέρον της για τα άρματα μάχης που είχε σε απόθεμα ο ισπανικός στρατός, που χαρακτηρίστηκαν ως εγκαταλελειμμένα, και ζήτησε την παράδοσή τους για να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής. Το Ιράν παραδίδει εκατοντάδες drones στην Ρωσία: «Με επείγουσες διαδικασίες» λένε οι Αμερικανοί12/7/2022 To Iράν στηρίζει έμπρακτα την Ρωσία και στέλνει «εκατοντάδες drone» κάποια από τα οποία θα είναι και οπλισμένα, όπως ανέφερε ο Αμερικανός σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Τζέικ Σάλιβαν. Για την ακρίβεια το Ιράν θα παραδώσει 100 ένοπλα drones στην Μόσχα τα υπόλοιπα θα είναι παρατήρησης και συλλογής πληροφοριών. Ο ρόλος τους στα πεδία των μαχών θα είναι καθοριστικός. Οι Ιρανοί έχουν αποδείξει πόσο καλοί είναι στον τομέα αυτόν. Για την ακρίβεια είναι πολύ πιο μπροστά από τους Ρώσους. Με την κίνησή του αυτή το Ιράν ξεκαθαρίζει στους Αμερικανούς σε ποιανού το πλευρό θα σταθεί και ποια είναι η γεωπολιτική του επιλογή. Κατά την ενημέρωση των συντακτών τη Δευτέρα στον Λευκό Οίκο ο Σάλιβαν μετέφερε την πληροφορία της προμήθειας του υλικού «με επείγουσες διαδικασίες». Παράλληλα, θα αρχίσει και η εκπαίδευση του προσωπικού από Ιρανούς χειριστές. Δεν είναι πάντως σαφές αν έχουν ήδη παραδοθεί τα πρώτα οχήματα, πρόσθεσε ο σύμβουλος. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Ρωσία έχει χάσει μεγάλους αριθμούς drone που για να τους αναπληρώσει χρειάζεται χρόνο. Το Ιράν έχει περισσότερη εμπειρία σε ζητήματα ενόπλων drone ή drone-καμικάζι από ότι έχει η Ρωσία. Τα drone διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο από την έναρξη της ρωσικής επιχείρησης στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου: χρησιμοποιούνται για συλλογή πληροφοριών, αναγνώριση και επιτήρηση, για εκτοξεύσεις πυραύλων, ρίψεις βομβών… Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα τη χορήγηση νέου πακέτου στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αξίας 400 εκατομμυρίων δολαρίων, που περιλαμβάνει συστήματα εκτόξευσης πολλαπλών πυραύλων HIMARS και οβίδες υψηλής ακρίβειας. Από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ουάσινγκτον έχει παραδώσει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια αξίας 6,9 δισ. δολαρίων. Ένας πύραυλος που εκτοξεύεται από μια εγκατάσταση HIMARS κοστίζει 150.000 δολάρια, ενώ μια πλήρη ομοβροντία 6 ρουκετών κοστίζει σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια. Ο Alexander Ganushchin, λοχαγός της 103ης Ταξιαρχίας Εδαφικής Άμυνας, ανέφερε αυτά τα στοιχεία κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής εκπομπής. “Ο εχθρός έχει ένα πλεονέκτημα πυρομαχικών 7-10 φορές περισσότερο , οπότε το HIMARS είναι πιο σημαντικό από ποτέ”, είπε. Τα αμερικανικά MLRS εξασφαλίζουν την καταστροφή των εχθρικών πυρομαχικών με την υψηλή ακρίβειά τους, ιδίως στην τελική διαδρομή τους προς το μέτωπο. “Έχουμε ήδη προβληματιστεί για το πώς να το αντιμετωπίσουμε, και θα ακολουθήσουν κι άλλα. Αλλά δεν έρχονται όλα μαζί, δεν είναι θέμα ημερών, ούτε καν εβδομάδων”, καταλήγει ο Ganushchin. Αμερικανικός Στρατός: Επιτυχημένες οι πρώτες δοκιμές του νέου κινητήρα των UH-60 Black Hawk8/7/2022 Ο αμερικανικός Στρατός ανακοίνωσε ότι οι πρώτες δοκιμές του προγράμματος νέου κινητήρα για τα AH-64 Apache και UH-60 Black Hawk ολοκληρώθηκαν και ήταν επιτυχημένες. Το πρόγραμμα ITEP (Improved Turbine Engine Program) έχει ως στόχο την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα για την αντικατάσταση των T700 της General Electric, των UH-60 Black Hawk, των AH-64 Apache και όσων πτητικών μέσων χρησιμοποιούν κινητήρες της σειράς T700. Ο νέος κινητήρας θα πρέπει να έχει μειωμένη κατανάλωση καυσίμου, να παράγει μεγαλύτερη ώση, να είναι οικονομικότερος, στην αγορά, χρήση και υποστήριξη, σε σχέση με τον T700, και να έχει μεγαλύτερο βαθμό αξιοπιστίας. Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα ITEP έχει θέσει ως στόχο τη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου κατά 25% (στις 0,347 λίβρες ανά ίππο ανά ώρα πτήσης), την αύξηση του λόγου βάρους-ισχύος κατά 65% (πάνω από τους 6,5 ίππους ανά λίβρα), την αύξηση του ορίου επιχειρησιακής ζωής κατά 20% (στις 15.000 ώρες πτήσης περίπου), τη μείωση του κόστους αγορά κατά 35% ($ 650.000 ανά κινητήρα), ανάλογη μείωση του κόστους συντήρησης και μειωμένο κόστος ανάπτυξης κατά 15%. Η επιθυμητή μέγιστη ιπποδύναμη για τους νέους κινητήρες είναι οι 3.000 ίπποι. Σήμερα, το UH-60 Black Hawk χρησιμοποιεί κινητήρες T700-GE-701 μέγιστης ισχύος 1.890 ίππων έκαστος, ενώ το AH-64 Apache χρησιμοποιεί κινητήρες ίδιου τύπου μέγιστης ισχύος 1.690 ίππων έκαστος. Ο νέος κινητήρας θα συνοδεύεται και από νέο σύστημα μετάδοσης της κίνησης, ένα νέο κύριο και ουραίο στροφείο, καθώς και νέους έλικες. Επίσης, οι νέες κινητήρες θα πρέπει να μπορούν να ενεργοποιηθούν χωρίς τη χρήση του Εφεδρικού Συστήματος Ενέργειας του ελικοπτέρου. Με τη χρήση των νέων κινητήρων τόσο τα UH-60 και τα AH-64 θα πρέπει να σημειώσουν αύξηση εμβέλειας κατά 500 χιλιόμετρα (ανώτατη επιθυμητή επίδοση) και αύξηση του μέγιστου ύψους επιχειρήσεων κατά 1.219-1.829 μέτρα, σε θερμοκρασία 35 °C (5.800 μέτρα είναι το μέγιστο ύψος εμπλοκής του UH-60 Black Hawk σήμερα και 6.100 μέτρα του AH-64 Apache). Όλα τα παραπάνω αιτήματα είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Συμβόλαιο αξίας € 47,3 εκατομμυρίων υπογράφηκε μεταξύ της Αυστραλίας και της νορβηγικής Kongsberg για την προμήθεια βλημάτων NSM (Naval Strike Missile). Οι BSM θα αντικαταστήσουν τους Harpoon στις φρεγάτες κλάσης «ANZAC» και στα αντιτορπιλικά κλάσης «Hobart». Το βλήμα NSM έχει ελάχιστο βεληνεκές 3 χιλιόμετρα και μέγιστο 185, αν και ορισμένες πηγές κάνουν λόγο για μέγιστο βεληνεκές άνω των 200 χιλιομέτρων. Ενσωματώνει διατρητική πολεμική κεφαλή βάρους 120 κιλών και χρησιμοποιεί αδρανειακό σύστημα πλοήγησης, GPS και αναφοράς ανάγλυφου. Το NSM πετά σε πολύ χαμηλό ύψος και μπορεί να εκτελέσει ελιγμούς με πολλά G, ενώ ενσωματώνει σύστημα μνήμης με προφίλ των πλοίων, το οποίο χρησιμοποιεί για την αναγνώριση του στόχου. Εθελοντές στρατιώτες απαντούν στη Ρωσία με όπλα από το κατάστημα ηλεκτρονικών. «Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο μάχες» λέει στο BBC ο Ντμίτρο Ποντβορτσάνσκι, εθελοντής του Τάγματος 1 του Ντνίπρο στην εμπόλεμη Ουκρανία. «Η πρώτη είναι η μάχη του πυροβολικού. Η δεύτερη είναι η μάχη της τεχνολογίας». Ο Ντμίτρο πολεμά αυτό τον δεύτερο, σχεδόν αθέατο πόλεμο. Είναι επικεφαλής μιας ομάδας μόλις 10 εθελοντών, ή «μαχητών του ΙΤ» όπως το θέτει ο ίδιος. Οι περισσότεροι είναι γνώστες της τεχνολογίας πληροφοριών και γνωρίζονταν πριν ξεκινήσει η ρωσική εισβολή. Στην οθόνη του κινητού ένα μέλος της ομάδας δείχνει τα πλάνα από drone με τους στόχους που έχουν καταρρίψει –τα «greatest hits» του εναέριου αντάρτικου, λέει. «Ένα τανκ, τρία ή τέσσερα πυροβόλα, δύο θέσεις όλμων και πέντε ως έξι θέσεις πυρομαχητών» εξηγεί ο Ντμίτρο. «Καλό αποτέλεσμα για μόλις 10 άτομα» λέει χαμογελώντας. Έχοντας αφήσει πίσω το μέτωπο του Σεβεροντονέτσκ, οι εθελοντές ετοιμάζονται να υπερασπιστούν το Σλοβιάνσκ. «Πιστεύω πως θα είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος της Ρωσίας» λέει ένας στρατιώτης. Όπλα του εμπορίου Drone ή Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως και σε άλλους πολέμους, όχι όμως σε αυτή τη κλίμακα. Και οι δύο πλευρές διαθέτουν μεγάλα, στρατιωτικά drone, όπως το Orlan-10 της Ρωσίας ή το τουρκικό Bayraktar της Ουκρανίας. Είναι ακριβά και περίπλοκα και λόγω μεγέθους γίνονται εύκολοι στόχοι. Το πιο πολυπληθές σμήνος σε αυτό τον πόλεμο είναι τα μικρά drone του εμπορίου, φθηνά και εύκολα στην αντικατάσταση. Και οι δύο πλευρές τα χρησιμοποιούν για να εντοπίζουν τις θέσεις του εχθρού και να κατευθύνουν καλύτερα το πυροβολικό. Ορισμένα drone όμως είναι εξοπλισμένα με εκρηκτικά. Τα μικρότερα drone< όπως το DJI mavik που δείχνουν οι εθελοντές στρατιώτες, μπορούν να μεταφέρουν εκρηκτικά φορτία 200-500 γραμμαρίων, ενώ τα μεγαλύτερα μέχρι 800 γραμμαρίων. Οι αυτοσχέδιες βόμβες κατασκευάζονται σε ένα εργαστήριο και εξοπλίζονται με κατευθυντικά πτερύγια από εκτυπωτή 3D. Σύμμαχος ο Έλον ΜασκΤις πρώτες μέρες του πολέμου, λένε στον ρεπόρτερ οι στρατιώτες, η Ρωσία χρησιμοποιούσε το Aeroscope, Μια πλατφόρμα ανίχνευσης που ανιχνεύει τις ραδιοεπικοινωνίες των drone σε πραγματικό χρόνο και διευκολύνει τον εντοπισμό των χειριστών τους. Οι Ουκρανοί έχουν πια μάθει πώς να το μπλοκάρουν με παρεμβολές, όμως οι Ρώσοι «έχουν πολλά μέσα για να μπλοκάρουν τα drone και το σήμα τους». Μέχρι στιγμής έχουν χαθεί πέντε τέτοια μικρά drone. Η Ρωσία, εξάλλου, όχι μόνο υπερτερεί των ουκρανικών δυνάμεων σε αριθμό στρατιωτών και όπλα, αλλά έχει και μακρά εμπειρία με τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Τα συστήματα επικοινωνίας της Ουκρανίας, όπως οι δορυφορικές συνδέσεις του στρατού, μπήκαν από νωρίς στο στόχαστρο. Τη λύση έδωσε η SpaceX του Έλον Μασκ, η οποία προσέφερε χιλιάδες δέκτες για την υπηρεσία δορυφορικού διαδικτύου Starlink και εξασφαλίζουν ασφαλείς επικοινωνίες. Όπως λέει ο συνταγματάρχης Γιούρι Μπερσέσκα του Τάγματος Νντνίπρο 1, «ο Έλον Μασκ είναι ο καλύτερος». Το τουρκικό Bayraktar έχει αποδειχθεί σημαντικό όπλο για την Ουκρανία. Όμως τα μικρά drone είναι πολύ περισσότερα (Reuters) Τα drone χρησιμοποιούνται και από τις δύο πλευρές για την αναγνώριση στόχων (Reuters) |
Archives
May 2024
CategoriesClick to set custom HTML
|