Την Τετάρτη 4 Ιουλίου πραγματοποιείται Παγκύπρια συναυλία με τραγούδια σε πρώτη παρουσίαση για 32 ήρωες της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 από το μουσικό έργο του Γιάννη Δημητρά «Αγία Κύπρος, 204 πνοές». Η συναυλία θα δοθεί στο Κοινοτικό Γήπεδο Κόρνου και θα αρχίσει στις 8.00 μ.μ. Διοργανώνεται από την Εκκλησιαστική Επιτροπή, Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Κόρνου. Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ. Παιδιά κάτω των 12 ετών δωρεάν.
Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα της πρώτης κυρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Άντρης Αναστασιάδου. Στηρίζουν: Κοινοτικό Συμβούλιο Κόρνου, το Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, το Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, Ο Σύνδεσμος Αγωνιστών Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 και ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων. Τα καθαρά έσοδα θα διατεθούν για την αναπαλαίωση του Ιερού Ναού του Τιμίου Προδρόμου της κοινότητας Κόρνου. Τραγουδούν: Έλενα Ανδρέου, Ευδοκία Καδή, Πέτρος Κουλουμής, Φίλιππος Κτενάς, Πασχάλης Τσαρούχας, Κύπρος Χαριλάου, Μιχάλης Χατζημιχαήλ. Φιλική συμμετοχή Τώνη Σολωμού Διευθυντής Ορχήστρα ο Μαέστρος Σάββας Χρυσάνθου. Τιμώμενοι ήρωες Θα ακουστούν τραγούδια για τους πιο κάτω ήρωες. Μόδεστος Παντελή, Μάρκος Δράκος, Στυλιανός Λένας, Παναγιώτης Τουμάζος, Μιχαήλ Γιωργάλλας, Πετράκης Γιάλλουρος, Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Στέλιος Μαυρομμάτης, Μιχαήλ Κουτσόφτα, Ανδρέας Παναγίδης, Λουκία Λαουτάρη, Ανδρέας Πατσαλίδης, Κώστας Αναξαγορου, Αλέκος Κωνσταντίνου, Παναγιώτης Γεωργιάδης, Σιάλος Καϊλή, Καλλής Σακκά, Δημητράκης Αναστάση, Χρήστος Τσιάρτας, Σωτήρης Τσαγκάρης, Παναγιώτης Συμεού, Πέτρος Ηλιάδης, Μιχάλης Παρίδης, Δημήτρης Χαραλάμπους, Βασίλης Αλεξάνδρου, Σάββας Ροτσίδης, Πετράκης Κυπριανού, Νικόλας Γιάγκου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Δημητράκης Δημητριάδης
0 Comments
ΤΗΣ ΑΝΝΙΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ο Νικόλας, είναι ένα παιδί 15 χρονών, πανέξυπνο, με πολύ όρεξη για μάθηση αλλά και όρεξη για να εξερευνήσει την ζωή. Είναι ένα παιδί χαρισματικό που δίνει καθημερινά τον δικό του αγώνα, ενώ η δίψα του για την ζωή, δεν σταματά στο καροτσάκι που κάθεται και στα διάφορα θέματα υγείας που αντιμετωπίζει. Συνοδηγός του σε αυτό τον αγώνα η οικογένεια του και άγγελος προστάτης του, η μητέρα του που καθημερινά δίνει τον δικό της αγώνα για να έχει ο Νικόλας τα αυτονόητα δικαιώματα που έχει κάθε παιδί στην ηλικία του. Την μητέρα του Νικόλα, Γιούλα Πιτσιάλη, την συναντήσαμε ένα μεσημέρι. Είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Αρχίσαμε να συζητάμε για την πορεία του Νικόλα μέχρι σήμερα αλλά και όλη την διαδρομή που έκανε η ίδια μέχρι σήμερα για να έχει ο Νικόλας την εκπαίδευση που δικαιούται, που είχε ως αποτέλεσμα να πάρει φέτος και ένα αριστείο από το σχολείο όπου φοιτά, αφού ολοκλήρωσε την χρονιά με 18,54 γενικό βαθμό.
Ο Νικόλας και δίδυμη αδελφή του, γεννήθηκαν πρόωρα και ο κίνδυνος να μην ζήσουν ήταν μεγάλος. Έμειναν στην εντατική νεογνών από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβρη ο Νικόλας και μέχρι τον Γενάρη η Ηλιάνα. Όπως μας λέει η κ. Γιούλα, η Ηλιάνα ήταν σε χειρότερη κατάσταση. Ένα χρόνο μετά, μάθαμε ότι ο Νικόλας έχει εγκεφαλική παράλυση. «Ήμασταν χαμένοι στο διάστημα» μας λέει η Γιούλα Πιτσιάλη. «Δυστυχώς δεν υπάρχει στο κράτος κάτι οργανωμένο που να πιάσει τους γονείς, να τους εξηγήσει και να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες». Τα πρώτα αισθήματα Βλέποντας την Γιούλα να μου μιλά με αυτό το απίστευτο χαμόγελο, την ρώτησα για τα πρώτα συναισθήματα της όταν πλέον έμαθε ότι ο Νικόλας, έχει εγκεφαλική παράλυση. «Είμαστε θετικοί άνθρωποι και εγώ και ο σύζυγος μου», μου είπε, ωστόσο, «έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός ότι τα μωρά ήταν πρόωρα» σημείωσε. «Για τρεις μήνες πηγαίναμε στο νοσοκομείο και δεν ξέραμε εάν θα ζούσαν, όποτε ότι καλό νέο ερχόταν, για εμάς ήταν ένα κέρδος. Για παράδειγμα, όταν βγήκαν από τον αναπνευστήρα, ήταν ένα κέρδος για εμάς. Είχαν αιμορραγίες στα μάτια και μπορούσαν να τυφλωθούν, δεν τυφλώθηκαν, για εμάς ήταν κέρδος. Οπόταν εκεί που ήμασταν στον πάτο, είχαμε μια συνεχή ανοδική ψυχολογία. Έτσι όταν μας είπαν ότι ο Νικόλας θα είχε πρόβλημα, δεν μπορούσα να φανταστώ την διάσταση του προβλήματος. Τον αντιμετωπίζαμε όπως τα άλλα τα μωρά. Η μεγάλη μου κόρη, ήταν τότε ενάμιση χρονών και είχαμε και τα νεογέννητα. Στο σπίτι, ήταν σαν είχαμε τρίδυμα, έτσι στο σπίτι είχαμε πάντα χαρές, γέλια και αυτό βοήθησε πολύ. Όπου ήταν να πάμε, θα πηγαίναμε όλοι μαζί. Γενέθλια μαζί, τα πάντα μαζί απλώς ο Νικολάς, δεν μπορούσε να σταθεί μόνος του, ή να πιάσει με τα χεράκια του κάτι, όμως αντιλαμβανόταν πλήρως. Όταν ήταν ευτυχισμένος χαμογελούσε και για εμάς ήταν αρκετό. Περνούσαμε καλά τόσο εμείς όσο και αυτός. Δεν θυμάμαι να ήταν κάτι το τραυματικό, πέρα από την αγωνία και το όλο το τρέξιμο για τα επόμενα βήματα. Τι χρειάζεται το παιδί και τι αποφάσεις θα πάρουμε. Ήταν περισσότερο η σωματική κούραση. Η ψυχολογική κούραση ήρθε μετά, όταν έπρεπε να παλέψουμε με το κράτος». Ήρθε... ο ρατσισμός Πήγαμε σε ένα νηπιαγωγείο να τον γράψουμε μαζί με την αδελφή του, και εκεί βιώσαμε για πρώτη φορά τον ρατσισμό. Μας είπε η νηπιαγωγός, «να ρωτήσω τους γονείς αν δέχονται». Εκεί στενοχωρηθήκαμε και ψάξαμε να βρούμε λύσεις για το παιδί μας. Δεν γνωρίζαμε τα δικαιώματα του, ενώ ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος επειδή εργαζόμουν αρκετές ώρες. Τότε, βρήκαμε το ίδρυμα Ανεμώνη. Το Κέντρο Σπαστικών και Αναπήρων Παιδιών. Θεωρήσαμε ότι εκεί ήταν ο χώρος για το παιδί μας. Εκεί έμεινε δυο χρόνια. Δυστυχώς δεν γνωρίζαμε ότι μπορούσε να πάει νηπιαγωγείο και ένα έχει συνοδό. Ήμασταν σε μια συνεχή άγνοια όπως επίσης και για το τροχοκάθισμα του και για την ακοή του. Δεν υπήρχε κανείς μας να συμβουλέψει». Απλώς παρατηρητής «Όταν ήρθε η ώρα να πάει δημοτικό, μας είπαν ότι αυτό το παιδί φαίνεται ότι είναι έξυπνο, έτσι πιστεύουμε ότι αντί ειδικό σχολείο να πάει ειδική μονάδα. Το δεχτήκαμε με χαρά. Εκεί ο Νικόλας ήταν πάντα παρατηρητής. Στο σπίτι, εμείς, είχαμε επικοινωνία μαζί του. Του δείχναμε πράγματα και όταν ήθελε κάτι χαμογελούσε, όταν δεν ήθελε, έβγαζε την γλώσσα του. Δεν μπορούσαμε, όμως, να δούμε τις δυνατότητες του μωρού. Δείξαμε εμπιστοσύνη στο σύστημα, κάτι που αποδείχθηκε στην συνέχεια μεγάλο λάθος. Η σκέψη μας, ήταν περισσότερο στα ιατρικά θέματα του παιδιού και γι’ αυτό, ότι ακούγαμε ότι μπορεί να βοηθήσει τον Νικόλα, εμείς το δοκιμάζαμε με έξοδα δικά μας». Η αντίστροφη μέτρηση Κάποια στιγμή η Γιούλα έπρεπε να σταματήσει την δουλειά της και να αφοσιωθεί πλέον στον Νικόλα. «Όταν σταμάτησα την δουλειά μου, είχα την ευκαιρία να ζήσω το παιδί περισσότερο. Εκεί, αντιλήφθηκα ότι ήταν έξυπνος. Ότι του έλεγα το έβρισκε. Τότε, εντάχθηκα στο ΔΣ της Αγκαλιάς Ελπίδας και γνώρισα τα δικαιώματα των παιδιών τα οποία είναι τόσα πολλά. Καμιά αναπηρία σήμερα, δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην μόρφωση των παιδιών. Μετά από μεγάλη έρευνα κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα μας. Πήγα πίσω στην ειδική μονάδα (ήταν στον τέταρτο χρόνο το παιδί και ήταν ακριβώς στο ίδιο σημείο που εντάχθηκε στην μονάδα). Παρακολουθούσε μουσική και τέχνη σε τάξη. Μουσική σε ένα μωρό κωφό και τέχνη σε ένα μωρό τετραπληγικό. Τότε ρώτησα, που είναι τα βιβλία του Νικόλα, γιατί δεν κάνει την πρώτη ανάγνωση; Η απάντηση που πήρα, ήταν ότι τα παιδιά της μονάδας δεν παίρνουν βιβλία. Τότε απαίτησα να ενταχθεί στην πρώτη τάξη. Δεν το δέχτηκαν αφού δεν μπορούσε ηλικιακά». Το εκπαιδευτικό σύστημα, στέρησε από τον Νικόλα, τα πρώτα χρόνια της μάθησης του στο Δημοτικό και να μάθει να διαβάζει». «Ξεκίνησα να πιέζω» «Αυτό το παιδί θα κάθεται πάνω στο τροχοκάθισμα για το υπόλοιπο της ζωής του. Αν δεν μάθει να διαβάζει τι θα κάνει;» ρώτησε η Γιούλα τους εκπαιδευτικούς. «Γιατί δεν φέρνετε μια εκπαιδευτικό της νοηματικής, αφού το μωρό είναι κωφό και δεν μπορεί να επικοινωνήσει διαφορετικά;» ρώτησε. «Εμείς στο σπίτι, είμαστε όλη μέρα με τις καρτέλες για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Γιατί να μην βρούμε ένα άλλο τρόπο ή γιατί να μην βρούμε μια συσκευή που να μπορεί ο ίδιος να την χειριστεί; Όπως για παράδειγμα το σύστημα του βλεμματικού ελέγχου. Στην Κύπρο δυστυχώς είμαστε πολύ πίσω. Έτσι ξεκίνησα να πιέζω. Βρήκα στον δρόμο μου πολύ καλούς επιστήμονες, μου εξήγησαν την σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, τι προνοεί και ποια είναι τα δικαιώματα του παιδιού. Μου άνοιξαν τα μάτια και αποφάσισα και εγώ πλέον να ανοίξω τα μάτια και άλλων γονιών. Είναι ευθύνη του κράτους να διδάξει τα δικαιώματα σε κάθε γονιό. Να τους ενημερώσει τι παροχές προσφέρει το κράτος. Αυτό στην Κύπρο, δεν γίνεται». «Έτσι αφού πιέσαμε καταστάσεις, τον πρώτο χρόνο μου έδωσαν δύο ώρες νοηματική την εβδομάδα. Έκανα ένα τεράστιο αγώνα για να αγοραστεί ο υπολογιστής βλεμματικού ελέγχου στο σχολείο. Επειδή οφείλει το κράτος να παρέχει την υποστηρικτική τεχνολογία στα παιδιά. Ζητήσαμε ένα σύστημα που λέγεται συμβολογράφος ο οποίος είναι αγορασμένος από το Υπουργείο Παιδείας. Θα μπορούσε να μου τον προτείνει κάποιος. Με αυτό, έχεις το κείμενο σε εικόνες. Αυτό βοήθησε το παιδί να κατανοήσει τις λέξεις και τις προτάσεις. Ευτυχώς είχαμε ένα πολύ καλό διευθυντή στο δημοτικό, ο οποίος άτυπα μας επέτρεψε να παρακολουθεί το μάθημα των Ελληνικών, δυστυχώς χωρίς βοήθεια νοηματικής. Είχα όμως τα βιβλία στο σπίτι και έτσι τον εκπαίδευα εγώ. Τότε, άρχισε να κατανοεί τις συλλαβές, έβγαζε φωνήματα που πρώτη φορά έβγαζε. Ήταν καθαρό πλέον το ΝΑΙ που ήταν πολύ σημαντικό και προχωρούσε κανονικά όπως τα αλλά τα παιδιά, μόνο που δεν μπορούσε να γράψει ή να μιλήσει καθαρά. Έβλεπες όμως ότι ακολουθούσε, διάβαζε τις λέξεις. Οπόταν άρχισαν και οι δάσκαλοι να πιστεύουν λίγο περισσότερο. Εκεί αντιλήφθηκα ότι στερήσαμε στο παιδί την επικοινωνία και ότι πλέον θα τα έδινα όλα για να έχει αυτό που δικαιούται». Όλοι μια αγκαλιά «Ο Νικόλας μάθαινε πολύ γρήγορα την νοηματική και πηγαίναμε πολύ καλά και επιτέλους είχε μια σημαντική εκπαίδευση. Έφτασε ο καιρός να πάμε γυμνάσιο. Στο γυμνάσιο, εντάχθηκε στο πρόγραμμα κωφών. Βρήκαμε ένα εξαίρετο συνοδό, ο οποίος είναι προσοντούχος και τονίζουμε ότι οι συνοδοί πρέπει να είναι προσοντούχοι για να βοηθούν το παιδί εκεί που χρειάζεται. Του δίδασκε την νοηματική ταυτόχρονα με την ύλη του μαθήματος. Ευτυχώς που δεν ακούσαμε πάλι το Υπουργείο Παιδείας που επέμενε να πάρουμε το παιδί σε μονάδα στο γυμνάσιο, ευτυχώς που δεν τους ακούσαμε να μπει παρατηρητής στην τάξη. Φέτος αποφασίσαμε να πάρουμε το παιδί στο Γυμνάσιο Παλλουριώτισσας, (Β’ γυμνασίου), από το γυμνάσιο Φανερωμένης όπου ήταν. Πάλι το Υπουργείο έφερνε αντιρρήσεις. Όμως, ήταν μια εξαιρετική χρονιά. Συνεργαστήκαν όλοι οι εκπαιδευτικοί άψογα όπως και οι μαθητές της τάξης. Οι γονείς, αγκάλιασαν την παρουσία μας. Ο Νικόλας ήταν παρόν στις δραστηριότητες του σχολείου. Πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή που όλο το σχολείο, τα Χριστούγεννα, τραγούδησε στην νοηματική γλώσσα, σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα. Ήταν συγκινητική η προσπάθεια όλων και ελπίζω να έχουμε μια καλή πορεία από εδώ και πέρα». «Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί» «Φέτος πήγαμε και σε γενέθλια, κάτι που ήμασταν στερημένοι τόσο χρόνια. Ήταν μεγάλη η χαρά του. Έκανε και τα δικά του γενέθλια την τελευταία ημέρα του σχολείου και κάλεσε τους συμμαθητές του. Ήρθαν από τους 20 οι 16 μαθητές. Αυτό δείχνει και την αγάπη που του έχουν. Δεν διαφέρει από οποιοιδήποτε άλλο παιδί. Εκεί που ήταν ένα μωρό χωρίς να ζητά πολλά και καθόταν στην καρέκλα του σιωπηλός, τώρα απαιτεί και διεκδικεί πράγματα. Μέχρι και έκπληξη για τα γενέθλια μου, μου έκανε. Έβαλε τον συνοδό του, να αγοράσει τούρτα για να μου την φέρει. Πρωτοβουλίες που ποτέ δεν τις έπαιρνε. Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί, πάρα πολύ τυχεροί. Έστω και αργά» Προσφυγή Η κ. Πιτσιάλη, έχει ήδη κάνει και προσφυγή «εναντίον απόφασης του Υπουργείου Παιδείας να μην μου παρέχει ειδική δασκάλα κωφών και εκδικάζεται η υπόθεση. Κάτι το οποίο θα τον βοηθήσει να προχωρήσει στην γλώσσα των Ελληνικών που έχει πολλά κενά από το Δημοτικό». Σημείωσε επίσης, ότι πρόσφατα κατέθεσε και αγωγή κατά του κράτους για όλες τις παραλείψεις σε σχέση με την παιδεία και την υγεία. Ποινή φυλάκισης 12 χρόνων σε 47χρονο για υπόθεση βιασμού της 12χρονης θυγατέρας της γυναίκας του29/6/2018 Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας – Αμμοχώστου επέβαλε σήμερα ποινή φυλάκισης 12 χρόνων σε 47χρονο από τη Λάρνακα, αφού κρίθηκε ένοχος κατόπιν κεκλεισμένων των θυρών ακροαματικής διαδικασίας σε 4 υποθέσεις βιασμού, 4 υποθέσεις διαφθοράς νεαρής γυναίκας κάτω των 13 χρόνων, άσεμνης επίθεσης και δύο υποθέσεις που αφορούν επίθεση προκαλούσας πραγματική σωματική βλάβη. Η Phoebe Collorick εξαφανίστηκε από τον Άγιο Επίκτητο, χωριό στη βόρεια Κύπρο, την Τρίτη γύρω στις 6:40. Οι τοπικές και οι βρετανικές αρχές και η οικογένειά της απευθύνουν έκκληση για βοήθεια. «Ας ψάξουμε σε όλη την Κύπρο. Μπορεί να ψάχνει βοήθεια» έγραψε η γιαγιά της Mary Woreham στο facebook. Η μητέρα της 11χρονης, Laura, σημείωσε ότι είναι μόλις 11 ετών αλλά μοιάζει για 16χρονη.Η ανήλικη έκανε διακοπές με τον παππού της στην Κύπρο και σύμφωνα με πηγές εξαφανίστηκε ενώ προσπαθούσε να προλάβει ένα τοπικό minibus. Όποιος έχει πληροφορίες για την εξαφάνιση της μικρής Phoebe καλείται να επικοινωνήσει με τις αρχές. Σε κινητοποίηση τέθηκε το μεσημέρι η Πυροσβεστική Υπηρεσία για κατάσβεση φωτιάς σε οικία, στην Αγία Φύλα Λεμεσού, που φαίνεται να ξεκίνησε στην προσπάθεια του ιδιοκτήτη να κάψει ξηρά χόρτα στην αυλή. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού με ελαφρά εγκαύματα στα άκρα ενώ μια ηλικιωμένη γυναίκα απομακρύνθηκε εγκαίρως από την οικία. Σε 89 κλήσεις για βοήθεια και 53 πυρκαγιές ανταποκρίθηκε το τελευταίο τριήμερο η Πυροσβεστική25/6/2018 Στις 26 Ιουνίου απαντά στις κατηγορίες 34χρονος για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού σε όχημα22/6/2018 Ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου προσήχθησαν σήμερα τέσσερις γυναίκες, που είχαν τεθεί υπό διήμερη κράτηση σχετικά με ερευνώμενη υπόθεση συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, πλαστογραφίας, κυκλοφορίας πλαστού εγγράφου, πλαστοπροσωπίας, απόπειρας εξασφάλισης εγγραφής δια ψευδών παραστάσεων, παράνομης απασχόλησης και παράνομης παραμονής στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. |
APXEIO
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|