ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ |
Όταν η γραφτεί η ιστορία του πολέμου στη Συρία, μια από τις πιο αποφασιστικές συγκρούσεις που θα μείνουν σε αυτή θα είναι αυτή του συριακού στρατού και των συμμάχων του από τη μια μεριά, και του τουρκικού στρατού και των ανταρτών από την άλλη. Όντας κάτι περισσότερο από μια εμπλοκή τουρκικών και ρωσικών δυνάμεων, η μάχη του Σαρακέμπ αποτέλεσε μια δοκιμασία πολιτικής βούλησης μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ερντογάν και του Ρώσου ομόλογού του, Πούτιν. Η ιστορία θα δείξει ότι η Τουρκία, έχασε και στα δύο πεδία. Γράφει ο Σκοτ Ρίτερ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Αλέξανδρος Μουτζουρίδης (SLpress) Η μάχη του Σαρακέμπ ξεκίνησε ουσιαστικά το Δεκέμβριο του 2019, όταν ο συριακός στρατός πραγματοποίησε επιχείρηση, με την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας, ενάντια στις φιλοτουρκικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, σε περιοχές της επαρχίας Ιντλίμπ. Η ρωσοσυριακή επιχείρηση σήμανε την κατάργηση της λεγόμενης συμφωνίας του Σότσι, της 17ης Σεπτεμβρίου 2018, η οποία οριοθέτησε τις ζώνες “αποκλιμάκωσης”, διαχωρίζοντας το συριακό στρατό από τις αντικυβερνητικές δυνάμεις των ανταρτών στο Ιντλίμπ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η Τουρκία έστησε 12 παρατηρητήρια, τα οποία στην πραγματικότητα είναι οχυρωμένες θέσεις με εκατοντάδες μαχητές και εξοπλισμό, διάσπαρτες στη ζώνη αποκλιμάκωσης του Ιντλίμπ. Σε αντάλλαγμα για τη νομιμοποίηση των παρατηρητηρίων αυτών, η συμφωνία επέτρεπε στην Τουρκία να επιβλέψει τη δημιουργία “αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης”, εντός της ζώνης αποκλιμάκωσης. Από την περιοχή αυτή άρματα μάχης, πυροβολικό και εκτοξευτές πυραύλων έπρεπε να απομακρυνθούν, καθώς και οι “τρομοκρατικές, εξτρεμιστικές ομάδες”, έως τις 15 Οκτωβρίου 2018. Επιπλέον, η Τουρκία ήταν υπεύθυνη για την επανέναρξη της λειτουργίας στρατηγικών αυτοκινητοδρόμων που συνδέουν το Χαλέπι με τη Λαττάκεια (είναι ο Μ4) και τη Δαμασκό (ο Μ5). Ενώ λοιπόν η Τουρκία έφτιαξε τα παρατηρητήρια, δεν σημείωσε πρόοδο στις άλλες δεσμεύσεις της στο πλαίσιο της συμφωνίας του Σότσι, δεν δημιουργήθηκαν οι αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες, δεν απομακρύνθηκε ο βαρύς οπλισμός και ούτε και οι “τρομοκρατικές ομάδες” από τη ζώνη αποκλιμάκωσης. Το τελευταίο σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού οι πιο σημαντικές από αυτές τις ομάδες -η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS)- ήταν η μεγαλύτερη και η πιο ισχυρή από τις αντικυβερνητικές δυνάμεις που δρούσαν στην επαρχία Ιντλίμπ. Ο στόχος της συριακής επιχείρησης του Δεκεμβρίου ήταν να επιτευχθεί, με πολεμικά μέσα, αυτό που δεν έκανε η Τουρκία, δηλαδή να λειτουργήσουν οι αυτοκινητόδρομοι Μ4 και Μ5 και, κατ’ επέκταση να απομακρυνθεί η HTS και άλλες αντικυβερνητικές ομάδες από τις ζώνες αποκλιμάκωσης. Από τις αρχές Φεβρουαρίου, ο στρατός της Συρίας επέλαυνε, και περικύκλωσε αρκετά από τα τουρκικά παρατηρητήρια. Αυτό δυσκόλεψε τη θέση της Τουρκίας η οποία ήταν αναγκασμένη να παρακολουθεί τις αντικυβερνητικές δυνάμεις, στη δημιουργία, εκπαίδευση και εξοπλισμό των οποίων η ίδια βοήθησε, να ηττώνται στο πεδίο της μάχης. Πηγή: The American Concervative
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|