Πρώτο θέμα στα πρωτοσέλιδα του τουρκικού Τύπου είναι η κακοκαιρία που πλήττει και την Τουρκία. Η πυκνή χιονόπτωση στην Κωνσταντινούπολη και ο εγκλωβισμός των ανθρώπων επί ώρες στους δρόμους και στο αεροδρόμιο απασχολεί τις εφημερίδες. Ακόμη και οι φιλο-κυβερνητικές εφημερίδες καταγγέλλουν τον κρατικό και δημοτικό μηχανισμό για τη μη έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης. Παράλληλα, εντύπωση και θαυμασμό προκαλεί στον τουρκικό τύπο η αποζημίωση 2000 ευρώ που δίνεται από την ελληνική κυβέρνηση στους οδηγούς της Αττικής οδού, αντιπαραβάλλοντας την απόφαση της Αθήνας με την έλλειψη κοινωνικού κράτους στην Τουρκία. Χουριέτ - 17 ώρες εφιάλτης Η Κων/λη αιχμάλωτη του χιονιού επί 17 ώρες Τουρκιγέ - Μέγα χωριό Η Κων/λη κλείδωσε για μία ημέρα Στην 14η πόλη του κόσμου, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν Γενί Σαφάκ - Η Κων/λη δεν μπόρεσε να πάει σπίτι της Μιλιέτ - Μέγα πόλη – Μέγα Χάος Η Κων/λη δεν πέρασε τις εξετάσεις χιονιού Ακσάμ - Ο δήμος εγκλωβίστηκε Κατηγορεί τον Ιμάμογλου ότι όταν η Πόλη ήταν εγκλωβισμένη στο χιόνι, εκείνος έτρωγε για 1 ώρα σε ψαροταβέρνα Σοζτζού - Μείνατε στην ίδια τάξη (κυβέρνηση και νομαρχία) Η Κων/λη έζησε έναν εφιάλτη Καράρ - Η ζωή σταμάτησε στην Κων/λη Αν γινόταν σεισμός, τί θα γινόταν; ΧαμπέρΤουρκ - Η Αθήνα θα πληρώσει 2 χιλιάδες ευρώ σε όσους έμειναν στο δρόμο λόγω χιονιού Μιλί Γκαζετέ - Μακάρι να γινόταν το ίδιο και σε εμάς! Γκαζίαντέπ Χαμπερλέρ (τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα) Δείτε τον Έλληνα γκιαούρη: 2 χιλιάδες ευρώ αποζημίωση στους καθηλωμένους από το χιόνι οδηγούς Σον ντακικά 2000 ευρώ από την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τον αυτοκινητόδρομο της Αθήνας στους εγκλωβισμένους στο χιόνι οδηγούς! Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στις δικές μας εταιρείες που διαχειρίζονται τους αυτοκινητόδρομους μας! (sigmalive)
0 Comments
Σε μία περίοδο κρίσης στη γείτονα, η «βασίλισσα» της τουρκικής μουσικής σκηνής έγινε ξαφνικά εξιλαστήριο θύμα ισλαμιστών και εθνικιστών, ακόμη και του ίδιου του προέδρου Ερντογάν. Φυσικά, δεν είναι η μόνη…
Καθώς τα προβλήματα συσσωρεύονται στην Τουρκία -από την παραπαίουσα οικονομία και την τοξική πολιτική πόλωση ενόψει των εκλογών του 2023 (ή όποτε τέλος πάντων αυτές γίνουν), έως τις γεωπολιτικές εντάσεις- ακόμη και η υπόνοια επικρίσεων κατά της κυβέρνησης Ερντογάν αρκεί για να σε βάλει στο στόχαστρο. Τελευταία παραδείγματα αποτελούν δύο γυναίκες. Η μία είναι η γνωστή στη γείτονα δημοσιογράφος του δικτύου Tele1 Σεντέφ Καμπάς, που προφυλακίστηκε το Σάββατο για «εξύβριση» του Τούρκου προέδρου και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ποινή φυλάκισης 1-5 ετών. Το… «έγκλημα» που διέπραξε ήταν η αναφορά της, στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, σε ένα διάσημο ρητό στην Τουρκία. «Λέει ότι “η εστεμμένη κεφαλή γίνεται σοφότερη”, όμως βλέπουμε πως αυτό δεν αληθεύει», ανέφερε. «Δεν γίνεται βασιλιάς το βόδι που μπαίνει στο παλάτι, γίνεται στάβλος το παλάτι». Την ίδια δήλωση ανήρτησε μετέπειτα στο Twitter. Προφανώς, ο Ταγίπ Ερντογάν το πήρε… προσωπικά. Η δεύτερη και ίσως ακόμη πιο σοκαριστική περίπτωση είναι αυτή της 68χρονης Σεζέν Ακσού: της διεθνώς αναγνωρισμένης «βασίλισσας» της σύγχρονης τουρκικής μουσικής και μιας από τις σημαντικότερες φωνές στη γειτονική χώρα. Γνωστή με το παρατσούκλι «Μικρό Σπουργίτι», τις τελευταίες ημέρες μπήκε ξαφνικά στο «στόχαστρο» ισλαμιστών και εθνικιστών, ακόμη και του ίδιου του προέδρου Ερντογάν. Αφορμή αποτέλεσε ένα -«βλάσφημο», όπως όψιμα χαρακτηρίστηκε- τραγούδι της, το «Şahane Bir Şey Yaşamak» («Πόσο υπέροχο να είσαι ζωντανός»), που είχε κυκλοφορήσει προ πενταετίας και η ίδια αποφάσισε να το αναρτήσει εκ νέου την Πρωτοχρονιά στο κανάλι της You Tube, ευχόμενη στους συμπολίτες της για το νέο έτος. Με πρόσχημα… «τον Αδάμ και την Εύα» «Ευχαρίστηση και πόνος, σχέδια και παιχνίδια, να στέκεσαι ψηλά ή να πιάνεις πάτο, είναι υπέροχο να είσαι ζωντανός», λένε οι στίχοι του τραγουδιού. «Να ‘μαστε, σε ένα τρενάκι του τρόμου, πηγαίνοντας κατευθείαν στην καταστροφή, απλά πείτε γεια στον Αδάμ και στην Εύα, αυτούς τους αδαείς». Αν και το τραγούδι χρονολογείται από το 2017, η αναδημοσίευσή του, συνοδεία ενός προσωπικού μηνύματος της Ακσού προς τους συμπολίτες της με ευχές για «άνευ όρων ελευθερία» και «εγκαθίδρυση πραγματικής Δικαιοσύνης» άνοιξαν για τη διάσημη Τουρκάλα τις «Πύλες της Κολάσεως». Οι επιθέσεις εναντίον της άρχισαν με υβριστικές αναρτήσεις στο Twitter, όπου χρήστες την κατηγορούσαν για βλασφημία (κατά το Ισλάμ, ο Αδάμ είναι ο πρώτο προφήτη του Ισλάμ, αποδίδοντας στον ίδιο και στην Εύα θρησκευτικούς τιμητικούς τίτλους). Συνεχίστηκαν με έμμεση, πλην σαφή στοχοποίησή της από την πανίσχυρη Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας (Diyanet), που με ανακοίνωσή της προειδοποίησε τους Τούρκους να προσέχουν τις ευαισθησίες του κοινού όταν αναφέρονται σε θρησκευτικά πρόσωπα, αποφεύγοντας να κατονομάσει την Σεζέν Ακσού. Το μήνυμα ήταν ωστόσο ξεκάθαρο για τους Τούρκους ισλαμο-εθνικιστές. Μέλη του αυτοαποκαλούμενου «Κινήματος Εθνικής Επιβίωσης» (που διατηρεί στενούς δεσμούς και με το κυβερνών κόμμα AKP) πολιόρκησαν την περασμένη εβδομάδα το σπίτι της Ακσού στην Κωνσταντινούπολη, απειλώντας ότι οι κινητοποιήσεις εναντίον της θα συνεχιστούν. «Αν είσαι σπουργίτι, μείνε σπουργίτι, μην φιλοδοξείς να γίνεις κοράκι», προειδοποίησε την εμβληματική Τουρκάλα ο εθνικιστής σύμμαχος του Ερντογάν και ηγέτης του ακροδεξιού MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, μάλιστα από βήματος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του. Μέχρι τη μουσουλμανική προσευχή της περασμένης Παρασκευής, τον λόγο είχε πάρει πια ο ίδιος ο Ερντογάν, υποκινώντας το μίσος και τη βία από το μιχράμπ (βωμό) του Τσαμλιτζά Τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, το μεγαλύτερο της Τουρκίας. «Καμία γλώσσα δεν μπορεί να διαφημίζει τον προφήτη μας Αδάμ» και «να λέει αυτές τις λέξεις για την μητέρα μας Εύα», τόνισε. «Είναι καθήκον μας να κόψουμε αυτές τις γλώσσες!». Στο μεσοδιάστημα, οι αναφορές για απειλές κατά ζωής σε βάρος της Σεζέν Ακσού πλήθαιναν. Το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο της Τουρκίας έδωσε ήδη εντολή στα ΜΜΕ της γείτονος να μην μεταδίδουν το «βλάσφημο» τραγούδι. Επικαλούμενη δε το άρθρο 216/3 του τουρκικού Ποινικού Κώδικα περί «δημόσιας υποβάθμισης των θρησκευτικών αξιών» (που έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις για τη φίμωση διανοούμενων, αλλά και των πρόσφατων φοιτητικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου), ομάδα δικηγόρων με έδρα την Άγκυρα κατέθεσε μήνυση κατά της τραγουδίστριας, συνθέτριας και στιχουργού που έχει επί σχεδόν πέντε δεκαετίες δοξάσει η Τουρκία. «Δεν μπορείς να με σκοτώσεις» «Είμαι το θήραμα, εσύ είσαι ο κυνηγός. Πυροβόλησε. Δεν μπορείς να με αισθανθείς. Δεν μπορείς να συνθλίψεις τη γλώσσα μου», ήταν η έμμεση απάντηση της Ακσού στον Ερντογάν. «Δεν μπορείς να με σκοτώσεις. Η φωνή μου, το όργανό μου, έχω μια λέξη όταν λέω ότι είμαι όλοι», αναφέρει στους στίχους ενός νέου τραγουδιού που έγραψε και ανήρτησε μέσα στο Σαββατοκύριακο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο ιστολόγιό της, μαζί με ευχαριστίες σε όσους έσπευσαν να τη στηρίξουν. Πράγματι, πολιτικοί της αντιπολίτευσης, καλλιτέχνες και πλήθος χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εκφράζονται δημόσια υπέρ της, κυρίως μέσω του Twitter, στο hashtag #SezenAksuYalnızDeğildir: «Η Σεζέν Ακσού δεν είναι μόνη». «Οι καλλιτέχνες θα μιλούν. Είναι η φωνή στην ψυχή αυτής της χώρας. Κανείς δεν μπορεί να τις κάνει να σιωπήσουν, για να αλλάξει την ατζέντα», έγραψε στο Twitter o κεμαλιστής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και ένας από τους πιθανούς αντιπάλους του Ερντογάν στις επόμενες προεδρικές εκλογές, Εκρέμ Ιμάμογλου. Στην ανάρτησή του μάλιστα μνημόνευσε, μαζί με την Ακσού, τον Ταρκάν και τον Μουσταφά Σαντάλ: δύο καλλιτέχνες που επίσης στοχοποιήθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση, επειδή άσκησαν κριτική για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γείτονα. «Η Τουρκία μπορεί να αναπτυχθεί μόνο εάν υπάρχει ελευθερία σκέψης και έκφρασης», έγραψε στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατίας και Προόδου, πρώην στενός συνεργάτης του Ερντογάν και πάλαι ποτέ «τσάρος» της οικονομίας, Αλί Μπαμπατζάν. «Η στοχοποίηση της Ακσού είναι απαράδεκτη», προσέθεσε, προκαλώντας ωστόσο αντιδράσεις μέσα στο ίδιο του το κόμμα, από το οποίο παραιτήθηκε ήδη ένα τοπικό στέλεχος, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Την αλληλεγγύη τους έχουν έχουν επίσης εκφράσει δημόσια πολλοί καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών και ο κορυφαίος Τούρκος συνθέτης Ζουλφί Λιβανελί καθώς και πλήθος νεαρών κυρίως μουσικών, που διδάχθηκαν μέσα από το έργο της Σεζέν Ακσού. Δεδομένου του καλλιτεχνικού -και όχι μόνο- εκτοπίσματός της, ωστόσο, η στήριξη που έχει λάβει μέχρι στιγμής δεν είναι η αρμόζουσα, σχολιάζει ο αρχισυντάκτης της ιστοσελίδας Ahval, Γιαβούζ Μπαϊντάρ, κάνοντας λόγο για «ταλιμπανοποίηση της Τουρκίας» Μια πολιτικοποιημένη «ντίβα»Η Σεζέν Ακσού έχει μακρά πορεία. Η καριέρα της μετρά σχεδόν 50 χρόνια, στη διάρκεια της οποίας «πάντρεψε» την εγχώρια παραδοσιακή μουσική με τη δυτική και επηρέασε έκτοτε βαθιά τη σύγχρονη μουσική σκηνή στην Τουρκία. Εχει συμπεριληφθεί στις 50 κορυφαίες φωνές διεθνώς από το Αμερικανικό Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο. Οι πωλήσεις των άλμπουμ της φτάνουν τα 40 εκατομμύρια παγκοσμίως. Οι διεθνείς συνεργασίες της, πολλές. Μεταξύ αυτών με τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς και με αρκετούς Έλληνες τραγουδιστές και μουσικούς. Από τις πλέον πετυχημένες είναι αυτές με τη Χαρούλα Αλεξίου, με την οποία είχαν δώσει και κοινή συναυλία τον Νοέμβριο του 1999 στο αθηναϊκό Παλλάς, λίγες εβδομάδες μετά τους καταστροφικούς σεισμούς σε Ελλάδα και Τουρκία, προς στήριξη των σεισμόπληκτων, αλλά και της ελληνοτουρκικής φιλίας. Λαμπρή στιχουργός, η Ακσού συνδυάζει καθημερινές φράσεις ή και αυθάδεις εκφράσεις σε πιασάρικα ρεφρέν και αποτυπώνει στα τραγούδια της τις πραγματικές πτυχές της ζωής των Τούρκων. Στήριξε σθεναρά τις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί το 2013, αφιερώνοντας στους εξεγερεμένους το τραγούδι «Yeni ve Yeni Kalanlar» («Οι νέοι και αυτοί που παραμένουν νέοι»). Εξέφρασε επίσης την υποστήριξή της στον διάλογο με τους Κούρδους επί τότε πρωθυπουργίας Ερντογάν. Προ δεκαετίας, έδωσε μια θρυλική, αξέχαστη πολυπολιτισμική συναυλία στην Έφεσο, τραγουδώντας στα κουρδικά, αρμενικά, αραβικά, ποντιακά, μέχρι και στα ελληνικά, ερμηνεύοντας το «Πίστα από φώσφορο» της Χαρούλας Αλεξίου. Απέκτησε το προσωνύμιο «η Λίζα Μινέλι της Τουρκίας», λόγω της στήριξης που έδωσε στο κίνημα LGBTG+ στη χώρα της, κόντρα στον «σκοταδισμό» της ισλαμιστικής κυβέρνησης. Είναι ένθερμη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, του αγώνα των γυναικών για ισότητα και περιβαλλοντικών ζητημάτων. «Όπως γνωρίζετε, το θέμα δεν είμαι εγώ, είναι η χώρα», αναφέρει στο τελευταίο μήνυμά της. «Γράφω εδώ και 47 χρόνια και θα συνεχίσω. Σας ευχαριστώ». Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εν τω μεταξύ, υπάρχουν ακόμη και αναρτήσεις Τούρκων που απειλούν ότι θα τη λιντσάρουν δημόσια. Στη σημερινή Τουρκία, έχει σαφώς στηθεί ένα νέο «κυνήγι μαγισσών». (in.gr)
Kλιμακώνει τις προκλήσεις η Τουρκία, καθώς ετοιμάζει μία νέα στην καρδιά του Αιγαίου, με αποκλειστικές πληροφορίες του MEGA να κάνουν λόγο για έκδοση παράνομης τουρκικής Navtex την ερχόμενη Παρασκευή. Με την ευκαιρία διάβασε εδώ για τους "κεραυνούς" κατά Τουρκίας για την προκλητικότητα και τη Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί ΗΠΑ-Μπαρζανί και Κύπρος μπήκαν ξανά στο στόχαστρο των Τούρκων λόγω "Κουρδικού κράτους"20/1/2022 Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε σήμερα τους Τούρκους πολίτες και τις εταιρείες να μετατρέψουν σε τουρκικές λίρες τις αποταμιεύσεις τους που έχουν σε ξένο νόμισμα, καθώς η Άγκυρα προσπαθεί να τονώσει τη ζήτηση για το τοπικό νόμισμα. Μιλώντας μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο Ερντογάν είπε ότι 163 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες (12,2 δισεκατομμύρια δολάρια) έχουν κατατεθεί σε λογαριασμούς στο πλαίσιο του κυβερνητικού προγράμματος που προστατεύει τις καταθέσεις της λίρας από την υποτίμηση του συναλλάγματος. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Εκτενής ανάλυση στην ελληνική έκδοση του περιοδικού Foreign Affairs Για προσπάθεια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία -συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης μιας δίκαιης εκλογικής διαδικασίας, της αγνόησης του αποτελέσματος, ή ακόμη και της υποκίνησης μιας εξέγερσης όπως εκείνη της 6ης Ιανουαρίου 2021, στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον- προειδοποιεί ο Soner Cagaptay με φόντο τις επερχόμενες, σε 18 μήνες, εκλογές στην Τουρκία. Σε εκτενή ανάλυσή του στην ελληνική έκδοση του περιοδικού Foreign Affairs, με τίτλο «Το τελικό παιχνίδι του Ερντογάν», ο ανώτερος συνεργάτης στο Washington Institute for Near East Policy, ο οποίος σημειωτέον παρακολουθεί επισταμένως την πορεία του τούρκου προέδρου τα τελευταία χρόνια, επισημαίνει πως τους τελευταίους μήνες, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται όλο και πιο απελπισμένος. Έχει εντείνει την καταστολή των επικριτών και των πολιτικών αντιπάλων του, συμπεριλαμβανομένου, πιο πρόσφατα, του Metin Gurcan, ιδρυτικού μέλους του αντιπολιτευόμενου Κόμματος Δημοκρατίας και Προόδου (Democracy and Progress Party, DEVA), ενώ έχει απειλήσει να απελάσει διπλωμάτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από ορισμένους από τους συμμάχους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Και καθώς η δημοτικότητά του στο εσωτερικό βρίσκεται σε κάθετη πτώση, έχει ξεκινήσει ένα απερίσκεπτο πείραμα μείωσης των επιτοκίων εν μέσω ενός ήδη υψηλού πληθωρισμού, μια πολιτική που έχει ρίξει την χώρα σε οικονομική αναταραχή. Εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζει μια ενθαρρυμένη -και όλο και πιο ενωμένη- αντιπολίτευση που για πρώτη φορά αποτελεί άμεση απειλή για την κυριαρχία του. «Η αλλαγή ήταν δραματική» παρατηρεί, σημειώνοντας πως για μεγάλο μέρος των τελευταίων δύο δεκαετιών, αρχικά ως πρωθυπουργός μεταξύ του 2003 και του 2014 και στην συνέχεια ως πρόεδρος από το 2014 και μετά, ο Ερντογάν φαινόταν ανίκητος. «Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ο αυταρχικός λαϊκισμός του Ερντογάν έχει χάσει τη μαγεία του. Από την απόπειρα πραξικοπήματος και μετά, η κυβέρνησή του γίνεται όλο και πιο παρανοϊκή, καταδιώκοντας όχι μόνο υπόπτους ως πραξικοπηματίες αλλά και μέλη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, και στη συνέχεια συλλαμβάνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και αναγκάζοντας περισσότερους από 150.000 ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, και άλλους να εγκαταλείψουν τις εργασίες τους λόγω υποψιών για δεσμούς τους με το πραξικόπημα ή απλώς επειδή όρθωσαν το ανάστημά τους στον Ερντογάν» επισημαίνει ο Soner Cagaptay στο Foreign Affairs, εστιάζοντας στις επερχόμενες εκλογές και στο κοινό μέτωπο που φαίνεται να υψώνει η αντιπολίτευση. Φαίνεται ξεκάθαρο, όπως αναφέρει, ότι ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει στα καθήκοντά του, συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης μιας δίκαιης ψηφοφορίας, της αγνόησης του αποτελέσματος, ή ακόμη και της υποκίνησης μιας εξέγερσης όπως εκείνη της 6ης Ιανουαρίου, στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον. Το μοιραίο λάθος Στο σημείο αυτό, ο αναλυτής «βλέπει» ένα μοιραίο λάθος του τούρκου προέδρου, το 2017. «Πέτυχε να επιβάλλει μια συνταγματική τροποποίηση που αντικατέστησε το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας από κοινοβουλευτική δημοκρατία σε εκτελεστική προεδρική [δημοκρατία]. Εκτός από την κατάργηση του αξιώματος του πρωθυπουργού, η τροπολογία έδωσε στον Ερντογάν πιο άμεσο έλεγχο της κρατικής γραφειοκρατίας και αποδυνάμωσε σημαντικά τις εξουσίες του νομοθετικού σώματος. Ουσιαστικά, ο Ερντογάν έστεψε τον εαυτό του ως τον νέο σουλτάνο της Τουρκίας —γινόμενος ταυτόχρονα επικεφαλής του κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης, επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος, και επικεφαλής της αστυνομίας (η οποία είναι μια εθνική δύναμη στην Τουρκία)». Ωστόσο -συνεχίζει- παρόλο που έδωσε στον Ερντογάν περισσότερη εξουσία, η συνταγματική μεταρρύθμιση ενίσχυσε ακούσια την αντιπολίτευση. Σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό σύστημα, οι εκλογές διεξάγονταν μεταξύ όλων των κομμάτων ταυτόχρονα, δίνοντας στο AKP ένα φυσικό πλεονέκτημα έναντι των πολλαπλών αντιπάλων του. Όμως το νέο προεδρικό σύστημα απαιτεί δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων. Αυτό σημαίνει ότι ο πρώτος υποψήφιος της αντιπολίτευσης έχει πλέον την δυνατότητα να ενώσει έναν ευρύ συνασπισμό κατά του Ερντογάν κάτω από ένα λάβαρο. Εν τω μεταξύ, η προεδρική βάση του ΑΚΡ παραπαίει. Η υποστήριξη για το κυβερνητικό λαϊκιστικό μπλοκ, που περιλαμβάνει το AKP και το μικρότερο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (Nationalist Action Party, MHP), ένας σύμμαχος του Ερντογάν από το 2018, έχει μειωθεί σε περίπου 30% με 40% στις δημοσκοπήσεις, από 52% στις προεδρικές εκλογές του 2018. Κάποιοι πρώην υποστηρικτές του AKP έχουν συρρεύσει στο MHP και άλλοι έχουν πάει σε πιο πρόσφατα ιδρυθέντα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως το DEVA, με επικεφαλής τον πρώην υπουργό Οικονομίας, Ali Babacan. «Αυτό σημαίνει», εξηγεί ο αναλυτής, «ότι ο Ερντογάν πρέπει τώρα να βασισθεί σε μια μειοψηφία για να καταπιέσει την πλειοψηφία, κάτι που, με το νέο επαναληπτικό σύστημα, θα είναι όλο και πιο δύσκολο να γίνει». Όπως επισημαίνεται στο άρθρο του Foreign Affairs, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, έχοντας επίγνωση των νικών τους το 2019, έχουν δεσμευθεί να μείνουν μαζί. Εξαιρουμένης μιας δραματικής τροπής των γεγονότων, όπως ο Ερντογάν να αποκλείσει βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης και να φυλακίσει τους ηγέτες τους ή να αναβάλλει επ’ αόριστον τις εκλογές, το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τον Ερντογάν το 2023 είναι, λοιπόν, μια ηχηρή ήττα που αυτός και οι υποστηρικτές του θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ανατρέψουν. Ερντογάν εναντίον εκλογικού σώματος Εάν διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση, ο Ερντογάν οδεύει προς μια σύγκρουση με το εκλογικό σώμα, η οποία θα έχει βαθιές επιπτώσεις στο μέλλον της Τουρκίας. Υπάρχουν δύο πιθανοί τρόποι για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η σύγκρουση. Στην πρώτη, ο Ερντογάν χάνει τις εκλογές αλλά ισχυρίζεται αμέσως [ότι έγινε] εκτεταμένη νοθεία. Στη συνέχεια, σε μια επανάληψη της [εκλογής της] Κωνσταντινούπολης το 2019, επιδιώκει να απορριφθεί το αποτέλεσμα, ρίχνοντας τη χώρα σε κρίση. Σύμφωνα με τον Soner Cagaptay, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2020, μια τέτοια επίθεση στο εθνικό εκλογικό σύστημα δεν θα είχε προηγούμενο. Ωστόσο, φαίνεται εύλογο για τον Ερντογάν, δεδομένης της προηγούμενης προθυμίας του να υπονομεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς στην Τουρκία, της φύσης του σημερινού στενού κύκλου του, και της αποφασιστικότητάς του να διατηρήσει την εξουσία. «Σε εκείνο το σημείο, ο Ερντογάν θα αντιμετώπιζε μια συντριπτική δημόσια κατακραυγή, με εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές της αντιπολίτευσης να γεμίζουν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας. Αλλά θα μπορούσε να αναπτύξει την εθνική αστυνομία -μια σύγχρονη, καλά οπλισμένη δύναμη πάνω από 300.000 [ατόμων] που αναφέρουν απευθείας σε αυτόν- επισπεύδοντας μια καταστολή. Θα έθετε αμέσως εκτός νόμου όλες τις διαδηλώσεις, θα συλλάμβανε βασικούς διοργανωτές των διαμαρτυριών, θα έκλεινε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και πιθανότατα θα κήρυττε απαγόρευση κυκλοφορίας, ακολουθούμενη από μια πιθανή κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπως αυτή που επέβαλε μετά το πραξικόπημα του 2016. Ομάδες υπέρ του Ερντογάν θα μπορούσαν επίσης να ασκήσουν αυτόκλητη βία κατά των διαδηλωτών με την σιωπηρή υποστήριξη της αστυνομίας». Αλλά η κίνηση για την ακύρωση των αποτελεσμάτων, σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν θα μπορούσε να υπονομεύσει τις εκλογές. Μια δεύτερη πιθανότητα είναι ότι αυτός και οι σύμβουλοί του θα μπορούσαν να επιχειρήσουν να «στήσουν» την ψηφοφορία εκ των προτέρων. Αν το κάνουν, είναι πολύ πιθανό να αποτύχουν. Από αυτή την άποψη, η εμπειρία της Κωνσταντινούπολης το 2019 είναι αποκαλυπτική. Όταν ο Ερντογάν ακύρωσε την πρώτη ψηφοφορία, η αντιπολίτευση διοργάνωσε μια αριστοτεχνική εκστρατεία «προστατεύστε την ψήφο» για τις επαναληπτικές εκλογές, προσελκύοντας περίπου 100.000 εθελοντές για να παρακολουθούν τα εκλογικά τμήματα, να τεκμηριώνουν την καταμέτρηση των ψήφων σε smartphone, ακόμη και να περνούν τη νύχτα κοιμώμενοι κυριολεκτικά πάνω στις κάλπες για να εμποδίσουν τη νοθεία. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τον Ερντογάν να παρέμβει στις εκλογές του 2023 θα τεκμηριωθεί, πυροδοτώντας μια άμεση λαϊκή αντίδραση, μεταξύ πολλών από αυτούς που τον ψήφισαν. Το πιο πιθανό αποτέλεσμα, λοιπόν, θα είναι είτε τεράστιες διαδηλώσεις, στις οποίες η αστυνομία και η αντιπολίτευση πρόκειται, και δυστυχώς, να εμπλακούν για άλλη μια φορά σε μια κούρσα για να πάρουν τον έλεγχο των δρόμων της Τουρκίας, είτε, εάν εντοπιστεί νωρίς η παρέμβαση και προστατευθεί επιτυχώς η ψηφοφορία, μια νίκη για την αντιπολίτευση. Καταλήγοντας ο Soner Cagaptay, υποστηρίζει ότι «αν είχε φύγει ο Ερντογάν από το προσκήνιο μετά την πρώτη δεκαετία της θητείας του, με ένα ιστορικό ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης και ευρείας λαϊκής υποστήριξης, θα θεωρείτο σήμερα ένας από τους πιο επιτυχημένους ηγέτες της Τουρκίας». «Αλλά η επιδίωξή του για ανεξέλεγκτη εξουσία τα τελευταία χρόνια οδήγησε αυτόν και την Τουρκία σε μια πολύ πιο επικίνδυνη κατεύθυνση. Και αν δεν εφαρμοστεί τώρα μια αποτελεσματική στρατηγική για να τον αναγκάσει να φύγει από το προσκήνιο, μπορεί κάλλιστα να καταλήξει να τον θυμούνται ως τον Τούρκο ηγέτη που «έκανε τον Τραμπ», ισχυριζόμενος ότι οι εκλογές νοθεύτηκαν και ρίχνοντας τη χώρα του και τους πολίτες της στο χάος». Πηγή: Foreign Affairs |
Archives
April 2024
CategoriesClick to set custom HTML
Click to set custom HTML
|