ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ |
Τα μέλη της ιεραποστολής απήχθησαν από ένα λεωφορείο που κατευθυνόταν προς το αεροδρόμιο, όπου θα άφηναν μερικά μέλη της ομάδας πριν συνεχίσουν προς άλλο προορισμό στην Αϊτή. Δεκαπέντε έως 17 μέλη αμερικανικής ιεραποστολής απήχθησαν χθες, Σάββατο, το μεσημέρι από συμμορία σε ανατολικό προάστιο του Πορτ-ο-Πρνς, έγινε γνωστό από πηγές στις αϊτινές δυνάμεις ασφαλείας. Από 15 ως 17 αμερικανοι πολίτες, ανάμεσα στους οποίους παιδιά των οικογενειών των ιεραποστόλων, βρίσκονται στα χέρια της ένοπλης συμμορίας, η οποία εδώ και μήνες πολλαπλασιάζει τις απαγωγές και τις κλοπές στη ζώνη που βρίσκεται ανάμεσα στην πρωτεύουσα της Αϊτής και τα σύνορα με τη Δομινικανή δημοκρατία, διευκρίνισε μία από τις πηγές, η οποία δεν ήταν χθες το βράδυ σε θέση να διευκρινίσει αν έχουν ήδη ζητηθεί λύτρα. «Η ευημερία και η ασφάλεια των αμερικανών πολιτών στο εξωτερικό είναι μία από τις μεγαλύτερες προτεραιότητές μας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Γνωρίζουμε αυτές τις πληροφορίες και δεν έχουμε τίποτε να προσθέσουμε προς το παρόν», σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης. Το Ρόιτερς μεταδίδει πως, συμφωνα με αξιωματούχους των δυνάμεων ασφαλείας που επικαλούνται οι New York Times, τα μέλη της ιεραποστολής απήχθησαν από ένα λεωφορείο που κατευθυνόταν προς το αεροδρόμιο, όπου θα άφηναν μερικά μέλη της ομάδας πριν συνεχίσουν προς άλλο προορισμό στην Αϊτή. Η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αϊτή δεν απάντησε σε αίτημα για σχόλιο σχετικά με την απαγωγή. Οι ένοπλες συμμορίες, που ελέγχουν εδώ και χρόνια τις πιο φτωχές συνοικίες της αϊτινής πρωτεύουσας, έχουν επεκτείνει την εξουσία τους στο Πορτ-ο-Πρενς και τα περίχωρά του. Περισσότερα από 600 κρούσματα απαγωγής έχουν καταγραφεί τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2021, έναντι 231 κατά την ίδια περίοδο του 2020, σύμφωνα με το Κέντρο Ανάλυσης και Έρευνας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που έχει την έδρα του στην αϊτινή πρωτεύουσα. Εδώ και χρόνια μια βαθιά πολιτική κρίση παραλύει την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της Αϊτής. Η δολοφονία στις 7 Ιουλίου του προέδρου Ζοβενέλ Μοΐζ από ένοπλους κομάντο στην ιδιωτική κατοικία του βύθισε ακόμη περισσότερο στην αβεβαιότητα τη χώρα της Καραϊβικής. Πηγή: ΑΠΕ
0 Comments
Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι αντιτορπιλικό των ΗΠΑ προσπάθησε να παραβιάσει τα χωρικά της ύδατα15/10/2021
Ρωσικά σκάφη εκδίωξαν ένα αντιτορπιλικό του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού που επιχείρησε να παραβιάσει τα ρωσικά χωρικά ύδατα κατά τη διάρκεια ρωσοκινεζικών ναυτικών ασκήσεων στη Θάλασσα της Ιαπωνίας
Η Ρωσία ανακοίνωσε σήμερα ότι ένα από τα στρατιωτικά της σκάφη εκδίωξε ένα αντιτορπιλικό του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού που επιχείρησε να παραβιάσει τα ρωσικά χωρικά ύδατα κατά τη διάρκεια ρωσοκινεζικών ναυτικών ασκήσεων στη Θάλασσα της Ιαπωνίας, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Interfax. Δεν υπήρξε άμεσο σχόλιο από την αμερικανική πλευρά. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, το οποίο έδωσε σχετικό βίντεο στην δημοσιότητα, σε ανακοίνωση του αναφέρει ότι «το αμερικανικό αντιτορπιλικό Chafee (DDG 90), το οποίο ήδη μερικές μέρες ενεργεί στην περιοχή της Ιαπωνικής Θάλασσας, προσέγγισε σήμερα Παρασκευή τα ρωσικά χωρικά ύδατα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και επιχείρησε να παραβιάσει τα κρατικά σύνορα». Παράλληλα διευκρίνισε ότι το ρωσικό αντιτορπιλικό «Admiral Tributs» προειδοποίησε το ξένο πλοίο για τις ενέργειες του αυτές και ότι βρισκόταν σε περιοχή κλειστή για τη ναυσιπλοΐα λόγω βολών πυροβολικού στο πλαίσιο της ρωσοκινεζικής άσκησης «Ναυτική Συνεργασία 2021». «Αφού έλαβε την προειδοποίηση, το αντιτορπιλικό Chafee, αντί να αλλάξει πορεία και να εγκαταλείψει την κλειστή περιοχή, ύψωσε χρωματιστές σημαίες που υποδεικνύουν προετοιμασία για απογείωση από το κατάστρωμα ελικοπτέρων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει πορεία και ταχύτητα, και ανέλαβε δράση για να παραβιάσει τα ρωσικά κρατικά σύνορα στον κόλπο του Μεγάλου Πέτρου» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, στην οποία επισημαίνεται ότι «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες ναυσιπλοΐας, το Admiral Tributs επέλεξε πορεία με σκοπό να απομακρύνει τον εισβολέα από τα ρωσικά χωρικά ύδατα». Νωρίτερα, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας είχε ανακοινώσει ότι η Ρωσία και η Κίνα πραγματοποίησαν κοινά ναυτικά γυμνάσια στη Θάλασσα της Ιαπωνίας τα οποία συμπεριελάμβαναν απο κοινού επιχειρησιακές ασκήσεις καταστροφής εχθρικών ναρκών επιφάνειας με πυρά πυροβολικού. Οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα μετά την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου», παρότι ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε δηλώσει αυτή την εβδομάδα ότι έχει δημιουργήσει μια σταθερή σχέση με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν και βλέπει δυνατότητες βελτίωσης των σχέσεων. Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε εξαιρετικά έντονα στο γεγονός ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα σε μια από τις τηλεοπτικές εκπομπές χαρακτήρισε την ένωση με το Κοσσυφοπέδιο κύριο στόχο της καριέρας του. Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι ότι το Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνα με το Βελιγράδι και τη Μόσχα, είναι μέρος της Σερβίας. Και το γεγονός είναι ότι η παν-αλβανική ιδέα είναι η πιο επικίνδυνη από όλα αυτά που υπάρχουν τώρα στα Βαλκάνια. Ο αλβανικός εθνικισμός θεωρείται ιδιαίτερα καταστρεπτικός ακόμη και στις χώρες του ΝΑΤΟ αναφέρουν τα ρωσικά ΜΜΕ και μεταδίδει ο Εχέδωρος. Οι Σέρβοι έχουν τη δική τους διέξοδο - το Κίνημα των Αδεσμεύτων, άλλοτε ένα φιλόδοξο γεωπολιτικό έργο του Βελιγραδίου, του Καΐρου και του Δελχί, αλλά τώρα απλώς ένας σύνδεσμός που δεν αποφασίζει τίποτα και δεν επηρεάζει τις αποφάσεις κανενός. Αλλά η κληρονομιά του Κροάτη Τίτο επιτρέπει στους Σέρβους να αγγίξουν τον μισό κόσμο, οπότε η 60η επέτειος κορυφής διοργανώθηκε στο Βελιγράδι (όπως, στην πραγματικότητα, η πρώτη - το 1961) με λαμπρότητα και με καλεσμένους από 116 κράτη. Η Ρωσία (έχει μόνο το καθεστώς παρατηρητή) εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Ο οικοδεσπότης, εκπροσωπούμενος από τον Σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, έκανε τα πάντα για να τονίσει: πρόκειται για μια συνάντηση με έναν σύμμαχο. Οι Σέρβοι ενδιαφέρονται για παραλαβές των απότομα αυξημένων τιμών φυσικού αερίου με «αδελφική» έκπτωση, τα νεότερα ρωσικά όπλα για τον στρατό και την αστυνομία, καθώς και πολιτική υποστήριξη. Η ρωσική πλευρά τους είπε να ελπίζουν σε έκπτωση, υποσχέθηκε να πουλήσει όπλα και αμέσως παρείχε πολιτική υποστήριξη. Ο Λαβρόφ μίλησε αρκετά σκληρά για την κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα κάλεσε τη Δύση να απαντήσει επειγόντως στο γεγονός ότι οι κατηγορίες του στα Βαλκάνια αναβιώνουν την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας. Αυτή είναι μια ανοιχτά επικίνδυνη ιδέα. Και στη Δύση το γνωρίζουν. Νεκρός έπεσε το βράδυ της Πέμπτης από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών Παλαιστίνιος στη Δυτική Όχθη. Την ανακοίνωσε έκανε ο ισραηλινός στρατός. Παλαιστίνιος σκοτώθηκε το βράδυ της Πέμπτης από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με ανακοίνωση του στρατού. Η ανακοίνωση του στρατού«Δύο ύποπτοι που έριχναν μπουκάλια με εύφλεκτο υγρό σε οδική σήραγγα θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές οδηγών εξουδετερώθηκαν από στρατιώτες… Ο ένας από αυτούς συνελήφθη και ο άλλος, τραυματισμένος από τους πυροβολισμούς, υπέκυψε στα τραύματά του», ανέφερε ο ισραηλινός στρατός. (in.gr) Η κυβέρνηση των Ταλιμπάν διέταξε την εταιρία, τη μόνη διεθνή αεροπορική εταιρία που πραγματοποιτεί τακτικά δρομολόγια από την Καμπούλ, να μειώσει τις τιμές των εισιτηρίων στα επίπεδα που ήταν πριν από την πτώση της υποστηριζόμενης από τη Δύση κυβέρνησης τον Αύγουστο. Η αεροπορική εταιρία Pakistan International Airlines (PIA) ανέστειλε σήμερα τις πτήσεις προς την αφγανική πρωτεύουσα, την Καμπούλ, έπειτα από την «απρεπή» , όπως τη χαρακτήρισε, ανάμιξη των αρχών των Ταλιμπάν, περιλαμβανομένων αυθαίρετων αλλαγών των κανόνων και εκφοβισμού του προσωπικού. Η κυβέρνηση των Ταλιμπάν διέταξε την εταιρία, τη μόνη διεθνή αεροπορική εταιρία που πραγματοποιτεί τακτικά δρομολόγια από την Καμπούλ, να μειώσει τις τιμές των εισιτηρίων στα επίπεδα που ήταν πριν από την πτώση της υποστηριζόμενης από τη Δύση κυβέρνησης τον Αύγουστο. «Αναστέλλουμε τις πτήσεις μας προς την Καμπούλ από σήμερα λόγω της χονδροειδούς συμπεριφοράς των αρχών», δήλωσε ένας εκπρόσωπος. Νωρίτερα, οι Ταλιμπάν προειδοποίησαν την PIA και τον αφγανικό αερομεταφορέα Kam Air πως η λειτουργία της στο Αφγανιστάν κινδυνεύει να μπλοκαριστεί εκτός εάν συμφωνήσουν να μειώσουν τις τιμές των εισιτηρίων, που έχουν φθάνουν σε επίπεδα όλο και πιο δυσπρόσιτα για τους περισσότερους Αφγανούς. Με τις περισσότερες διεθνείς αεροπορικές εταιρίες να μην πετάνε πλέον προς το Αφγανιστάν, τα εισιτήρια για τις πτήσεις προς την πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ, πωλούνται ακόμη και 2.500 δολάρια στην PIA, σύμφωνα με ταξιδιωτικούς πράκτορες στην Καμπούλ, σε σύγκριση με 120-150 δολάρια προηγουμένως. Το αφγανικό υπουργείο Μεταφορών ανέφερε σε ανακοίνωση πως οι τιμές στη διαδρομή αυτή θα πρέπει «να προσαρμοστούν προκειμένου να συμφωνούν με τους όρους ενός εισιτηρίου πριν από τη νίκη του Ισλαμικού Εμιράτου» διαφορετικά οι πτήσεις θα σταματήσουν. Κάλεσε τους επιβάτες και άλλους να αναφέρουν οιεσδήποτε παραβιάσεις. Οι πτήσεις ανάμεσα στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν έχουν μειωθεί πολύ μετά την επαναλειτουργία του αεροδρομίου της Καμπούλ τον περασμένο μήνα έπειτα από τη χαοτική εκκένωση τουλάχιστον 100.000 Δυτικών και ευάλωτων Αφγανών μετά τη νίκη των Ταλιμπάν. Η PIA ανέφερε πως αφότου ανέλαβε η νέα κυβέρνηση των Ταλιμπάν, το προσωπικό της στην Καμπούλ αντιμετώπισε αλλαγές της τελευταίας στιγμής στους κανονισμούς και στις άδειες πτήσης και «πολύ εκφοβιστική συμπεριφορά» από διοικητές των Ταλιμπάν. Ανέφερε πως ο εκπρόσωπός της στη χώρα τέθηκε υπό κράτηση υπό την απειλή όπλου επί ώρες και αφέθηκε ελεύθερος μόνο όταν παρενέβη η πακιστανική κυβέρνηση στην Καμπούλ. Με τη διογκούμενη οικονομική κρίση να προστίθεται στις ανησυχίες για το μέλλον του Αφγανιστάν υπό τους Ταλιμπάν, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για πτήσεις από τη χώρα και το κύριο γραφείο έκδοσης διαβατηρίων στην Καμπούλ πολιορκήθηκε από ανθρώπους που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν ταξιδιωτικά έγγραφα αφότου ξανάνοιξε αυτόν τον μήνα. Η ζήτηση για πτήσεις έχει αυξηθεί περαιτέρω λόγω επαναλαμβανόμενων δυσκολιών στα χερσαία σημεία διέλευσης στο Πακιστάν. Πηγή: ΑΠΕ Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν προειδοποίησε χθες Τετάρτη εναντίον της μαζικής μετακίνησης εμπειροπόλεμων τζιχαντιστών από τη Συρία και το Ιράκ στο Αφγανιστάν, εξηγώντας πως ανησυχεί για το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης κρατών-συμμάχων της Μόσχας στην κεντρική Ασία. «Αρκετές τρομοκρατικές οργανώσεις είναι ενεργές στη χώρα αυτή. Και έμπειροι μαχητές προερχόμενοι από το Ιράκ και τη Συρία πάνε εκεί ενεργά», είπε ο κ. Πούτιν. Το Ισλαμικό Κράτος στο Χορασάν (ΙΚΧ), η πιο ριζοσπαστική ένοπλη οργάνωση που δρα στο Αφγανιστάν, έχει αποδυθεί σε σειρά επιθέσεων, σε εκστρατεία αποσταθεροποίησης του νέου καθεστώτος των Ταλιμπάν. «Είναι πιθανό οι τρομοκράτες να αποπειραθούν να αποσταθεροποιήσουν γειτονικές χώρες (...) ακόμη και να αρχίσουν άμεση επέκταση» στα εδάφη τους, πρόσθεσε ο ρώσος πρόεδρος κατά τη διάρκεια βιντεοδιάσκεψης με τους επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Κοινότητας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ), στην οποία συμμετέχουν πάλαι ποτέ σοβιετικές σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Κατά συνέπεια «είναι σημαντικό να επιτηρούμε μόνιμα την κατάσταση στα αφγανικά σύνορα», πρόσθεσε. Οι δηλώσεις αυτές αντανακλούν την ανησυχία της Ρωσίας μπροστά στην αβεβαιότητα στην οποία βυθίστηκε το Αφγανιστάν μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία εν μέσω της αποχώρησης των στρατευμάτων των ΗΠΑ και των υπολοίπων ξένων δυνάμεων. Το ισλαμιστικό κίνημα κατέλαβε την 15η Αυγούστου την πρωτεύουσα Καμπούλ, έπειτα από αστραπιαία προέλαση καθώς ο στρατός και η κυβέρνηση που υποστηρίζονταν από τις δυτικές χώρες κατέρρεαν. Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή τους από τις ΗΠΑ, οι Ταλιμπάν ολοκλήρωσαν τη θεαματική επιστροφή τους, εγείροντας σειρά προκλήσεων – κυρίως σε ό,τι αφορά την ασφάλεια – για τις γειτονικές χώρες και ευρύτερα. Αντιδρώντας, η Ρωσία διεξήγαγε το καλοκαίρι κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν, κράτη που γειτονεύουν με το Αφγανιστάν. Κατά τη διάρκεια της βιντεοδιάσκεψης με τον κ. Πούτιν, ο επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας ασφαλείας του Τατζικιστάν, ο Σαϊμουμίν Γιατίμοφ, έκανε λόγο για «εντατικοποίηση» της διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και πυρομαχικών στα σύνορα του Αφγανιστάν. Η Ρωσία χαρακτηρίζει το κίνημα των Ταλιμπάν τρομοκρατική οργάνωση, αλλά διεξάγει διάλογο με αντιπροσώπους του εδώ και χρόνια. Το Κρεμλίνο τηρεί συμφιλιωτική στάση αφότου οι ισλαμιστές αντάρτες κατέλαβαν την εξουσία και είχε αφήσει να εννοηθεί πως θα καλούσε τους Ταλιμπάν σε διεθνή σύνοδο για το Αφγανιστάν στη Μόσχα την προσεχή Τετάρτη 20ή Οκτωβρίου. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επισημοποίησε σήμερα ότι αντιπροσωπεία των ισλαμιστών θα βρίσκεται στη ρωσική πρωτεύουσα, με ανακοίνωσή του που επικαλέστηκε το πρακτορείο ειδήσεων TASS. Στις συνομιλίες στη Μόσχα πρόκειται να συμμετάσχουν επίσης Κίνα, Πακιστάν, Ινδία και Ιράν. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Ένα πανεπιστήμιο εκκενώθηκε στη βόρεια Ισπανία και νεαρός άνδρας συνελήφθη για πυροβολισμούς. Δεν υπήρχαν τραυματισμοί. Οι αρχές στη βόρεια Ισπανία εκκένωσαν ένα πανεπιστήμιο στη Λεϊόα, κοντά στο Μπιλμπάο και συνέλαβαν έναν ύποπτο για πυροβολισμούς, από τους οποίους δεν τραυματίστηκε κανείς. Ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας είπε ότι ο ύποπτος είναι ένας νεαρός άνδρας, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. «Το πανεπιστήμιο εκκενώθηκε στις 18.50 (τοπική ώρα) και ο ύποπτος συνελήφθη, δεν υπήρξαν τραυματισμοί» ανέφερε ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας στη Χώρα των Βάσκων. Πολλά τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο νεαρός ήταν οπλισμένος με ένα τουφέκι και ότι από τα πυρά έσπασαν τζάμια παραθύρων. Πηγή: AΠΕ – ΜΠΕ Ο ένας από τους συλληφθέντες στην Ισπανία είχε αγοράσει πρόσφατα τουφέκι. Η Αστυνομία στην Ισπανία ανακοίνωσε σήμερα ότι συνελήφθησαν τρία ύποπτα μέλη ενός τζιχαντιστικού πυρήνα στη Βαρκελώνη και άλλο ένα στη Μαδρίτη. Ο ένας από τους συλληφθέντες είχε επιχειρήσει να αγοράσει ένα τουφέκι για μια επίθεση. Ένα πέμπτο μέλος του ίδιου πυρήνα βρίσκεται ήδη στη φυλακή και εκτίει ποινή, αλλά η Αστυνομία δεν διευκρίνισε σε πόσα χρόνια έχει καταδικαστεί και πότε. «Σεΐχης» ονομαζόταν ο ηγέτης Οι αστυνομικοί βρήκαν τρεις ματσέτες και διάφορα πυρομαχικά στο σπίτι του ηγέτη της ομάδας αυτής, του αποκαλούμενου «Σεΐχη». Ο άνδρας αυτός είχε συλληφθεί στην Τουρκία το 2016 όταν προσπάθησε να μπει σε μια εμπόλεμη ζώνη για να ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος. Αργότερα ταξίδεψε σε διάφορες χώρες, όπως στη Μαλαισία, την Τανζανία και την Αλγερία, όπου συνέχισε να στρατολογεί μέλη για το Ισλαμικό Κράτος. Η ισπανική αστυνομία τον εντόπισε στη Βαρκελώνη τον Μάρτιο του 2021, όταν ήρθε σε επαφή με μια συμμορία νεαρών Αλγερινών, οι οποίοι λήστευαν τουρίστες και αργότερα άρχισαν να δείχνουν «σημάδια ριζοσπαστικοποίησης». Η δράση των τζιχαντιστικών ομάδων παραμένει προτεραιότητα για την ισπανική αστυνομία τα τελευταία χρόνια, αφού ισλαμιστές χρησιμοποίησαν ένα ημιφορτηγό για να παρασύρουν ένα πλήθος πεζών στη Λα Ράμπλας της Βαρκελώνης τον Αύγουστο του 2017 και στη συνέχεια επιτέθηκαν σε μια γειτονική κοινότητα, σκοτώνοντας συνολικά 16 ανθρώπους. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Σε άρθρο με τίτλο «Δεν καταλαγιάζουν οι άνεμοι της έντασης στο Αιγαίο. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θέλει την πλαγιά Γκιόζτεπε στην Τένεδο», η δημοσιογράφος Melike Capan ισχυρίζεται πως «ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ των δύο γειτόνων στο Αιγαίο Πέλαγος γίνεται όλο και πιο έντονος κάθε μέρα που περνά» Σε μία αποκάλυψη προβαίνει η τουρκική έκδοση του Independent, μεταδίδοντας πως το υπουργείο Άμυνας της χώρας επιδιώκει να εκμεταλλευτεί στρατιωτικά τον λόφο Γκιόζτεπε που βρίσκεται στην Τένεδο. Σε άρθρο με τίτλο «Δεν καταλαγιάζουν οι άνεμοι της έντασης στο Αιγαίο. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θέλει την πλαγιά Γκιόζτεπε στην Τένεδο», η δημοσιογράφος Melike Capan ισχυρίζεται πως «ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ των δύο γειτόνων στο Αιγαίο Πέλαγος γίνεται όλο και πιο έντονος κάθε μέρα που περνά. Ενώ η πιθανότητα κήρυξης των 12 μιλίων της Ελλάδας κάνουν την Τουρκία νευρική, το να βλέπει την τουρκική σημαία στα νότια, εξοργίζει την Ελλάδα. Λόγω παραβιάσεων, προειδοποιήσεων και τσακωμών, τα νερά στο Αιγαίο δεν ησυχάζουν». Σύμφωνα με τη δημοσιογράφος της εφημερίδας, οι ιστορικές διαμάχες από τη Θράκη μέχρι το Αιγαίο των δύο αιώνιων εχθρών και φίλων δεν τελειώνουν ποτέ. «Πρόσφατα, οι συχνές επισκέψεις από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην Ίμβρο και στην Τένεδο τράβηξαν την προσοχή. Από την άλλη, γνωστοποιήθηκε πως το υπουργείο επιθυμεί την απόκτηση περιοχής που αποτελεί βοσκότοπο, γνωστό ως πλαγιά Γκιόζτεπε, που είναι ο πιο ψηλός λόφος του νησιού». Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, ο Ρετζέπ Γιαλτσίν (CHP), μέλος του δημοτικού κοινοβουλίου, δηλώνει πως το υπουργείο Εθνικής Άμυνας αιτήθηκε στην τοπική διεύθυνση Γεωργίας, προκειμένου η περιοχή αυτή να πάψει να αποτελεί βοσκότοπο και να αναδασωθεί. Γιατί γίνονται τέτοιες κινήσεις Σε ερώτηση γιατί το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θέλει την περιοχή, ο Ρετζέπ Γιαλτσίν απαντά πως «πιθανώς για να επεκτείνει τη (στρατιωτική) μονάδα». Αυτή τη στιγμή -σύμφωνα με τον ίδιο- γίνονται προκαταρκτικές εργασίες, αλλά δεν υπάρχει τίποτα στην ατζέντα του δήμου. Η τουρκική ιστοσελίδα ήρθε σε επαφή με τον πρώην πρέσβη Τουγκάι Ουλούτσεβίκ, ο οποίος σημείωσε πως «εάν υπάρχει τέτοια ‘οχυρωματική’ δραστηριότητα στην Ίμβρο, ο λόγος είναι η ελληνική στρατιωτική ενίσχυση στα αφοπλισμένα νησιά». Ο πρώην πρέσβης Τουγκάι Ουλούτσεβίκ, μίλησε στην εφημερίδα σχετικά με τις διαμάχες που έχουν προκαλέσει ανέμους έντασης μεταξύ των δύο χωρών και σημείωσε πως «εάν υπάρχει τέτοια ‘οχυρωματική’ δραστηριότητα στην Τένεδο, ο λόγος είναι η ελληνική στρατιωτική ενίσχυση στα αφοπλισμένα νησιά». «Η Ελλάδα, επίμονα εξοπλίζει τα νησιά αυτά» λέει ο Ουλούτσεβίκ. Αναφερόμενος και στην επιστολή Σινιρλίογλου στον Γκουτέρες, δηλώνει πως «εάν το θέμα των εξοπλισμών βρίσκεται ακόμη στην επικαιρότητα σήμερα, ο λόγος είναι η συμπεριφορά της Ελλάδας». Ο ίδιος δεν βλέπει κανένα κακό στην επέκταση της (στρατιωτικής) μονάδας στην Τένεδο, καθώς αυτό αποτελεί φυσική απόφαση της Τουρκίας για νησιά που βρίσκονται υπό «τουρκική κυριαρχία». (in,gr) Η συμμαχία επενέβη στη σύρραξη στην Υεμένη στα τέλη του Μαρτίου του 2015, για να υποστηρίξει τις δυνάμεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης που υποχωρούσαν άτακτα μπροστά στην ραγδαία προέλαση των ανταρτών Χούθι «Στοχευμένη επιχείρηση» στη βόρεια Υεμένη είχε αποτέλεσμα να σκοτωθούν «πάνω από 156» αντάρτες Χούθι τις τελευταίες 24 ώρες, νότια της πόλης στρατηγικής σημασίας Μαρίμπ, η οποία έχει μετατραπεί από τις αρχές του χρόνου σε θέατρο πολυαίμακτης μάχης, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα η στρατιωτική συμμαχία υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας. «Η στοχευμένη επιχείρηση στην αλ Αμπντίγια κατέστρεψε οκτώ στρατιωτικά οχήματα και σκότωσε πάνω από 156 τρομοκρατικά στοιχεία», ανακοίνωσε η συμμαχία, σύμφωνα με το σαουδαραβικό επίσημο πρακτορείο ειδήσεων SPA. Διευκρίνισε ότι διεξήχθησαν 33 πλήγματα εναντίον των σιιτών ανταρτών τις προηγούμενες 24 ώρες. Μεγάλη αντεπίθεσηΗ συμμαχία επενέβη στη σύρραξη στην Υεμένη στα τέλη του Μαρτίου του 2015, για να υποστηρίξει τις δυνάμεις της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης που υποχωρούσαν άτακτα μπροστά στην ραγδαία προέλαση των ανταρτών Χούθι, που θεωρούνται προσκείμενοι στο Ιράν. Οι αντάρτες έχουν εξαπολύσει από τον Φεβρουάριο επιχείρηση ευρείας κλίμακας για να κυριεύσουν τη Μαρίμπ, το έσχατο κυβερνητικό οχυρό στον βορρά. Οι μάχες στην Αλ Αμπντίγια, η οποία πολιορκείται από τους Χούθι, στοίχισαν επίσης τη ζωή σε 17 μέλη των κυβερνητικών δυνάμεων τις προηγούμενες 48 ώρες, δήλωσε στρατιωτική πηγή στο Γαλλικό Πρακτορείο. Οι Χούθι σπανίως ανακοινώνουν απώλειες στις τάξεις τους. Πλούσια σε πετρέλαιοΗ Αλ Αμπντίγια βρίσκεται στην επαρχία Μαρίμπ, περίπου 100 χιλιόμετρα νότια από την ομώνυμη πρωτεύουσα της πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής. Η κλιμάκωση της μάχης της Μαρίμπ επιτείνει αυτήν που ο ΟΗΕ αποκαλεί τη χειρότερη ανθρωπιστική καταστροφή στον κόσμο. Ο Οργανισμός προειδοποιεί το τελευταίο διάστημα ολοένα εντονότερα εναντίον του κινδύνου να ξεσπάσει λιμός ευρείας κλίμακας. Η σύρραξη των τελευταίων επτά και πλέον ετών έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, στην πλειονότητά τους αμάχους, κι έχει εκτοπίσει εκατομμύρια άλλους, λένε διεθνείς οργανώσεις αρωγής. (in.gr) Η Ρωσία έχει κάνει σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές για να αναπτύξει την Βόρεια Θαλάσσια Οδό, την οποία θέλει να μετατρέψει σε σημαντική γραμμή ναυσιπλοΐας Η Ρωσία σχεδιάζει την έναρξη της ναυσιπλοΐας καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, μέσω της Βόρειας Θαλάσσιας Οδού η οποία διέρχεται μέσω της Αρκτικής, το 2022 ή το 2023, δήλωσε σήμερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιούρι Τρούτνεφ. Η Ρωσία έχει κάνει σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές για να αναπτύξει την Βόρεια Θαλάσσια Οδό, την οποία θέλει να μετατρέψει σε σημαντική γραμμή ναυσιπλοΐας, καθώς στην Αρκτική αυξάνεται η θερμοκρασία γρηγορότερα από τα άλλα μέρη του κόσμου. Προς το παρόν δεν χρησιμοποιείται τον χειμώνα, επειδή καλύπτεται από παχύ στρώμα πάγου. «Προγραμματίζουμε να αρχίσουμε την μετάβαση στην ναυσιπλοΐα καθ’ όλη την διάρκεια του έτους το 2022-2023» δήλωσε ο Τρούτνεφ στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι Rossiya 24. Η διαδρομή μέσω της Βόρειας Θαλάσσιας Οδού που γίνεται κατά μήκος των βόρειων παραλίων της Ρωσίας, χρησιμοποιείται σήμερα για την μεταφορά υδρογονανθράκων και άλλων πηγών ενέργειας, έως εννέα μήνες τον χρόνο. Οι αξιωματούχοι θέλουν να αυξήσουν τον όγκο των εμπορευμάτων που αποστέλλονται μέσω αυτής της οδού, στους 80 εκατομμύρια τόνους ετησίως. Πέρυσι ο όγκος των εμπορευμάτων είχε φθάσει τους 33 εκατομμύρια τόνους. Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε δηλώσει τον περασμένο μήνα ότι η Ρωσία πρέπει να αρχίσει συστηματικά την μεταφορά εμπορευμάτων με κοντέινερ μέσω της Βόρειας Θαλάσσιας Οδού. Η Ρωσία σχεδιάζει επίσης να ναυπηγήσει παγοθραυστικά που θα κινούνται με υγροποιημένο φυσικό αέριο, καθώς και μεγάλα παγοθραυστικά με σκοπό να αναπτύξει την διαδρομή αυτή ώστε να χρησιμοποιείται καθ όλη την διάρκεια του έτους. (in.gr) «Λόγω των αυξημένων κινδύνων, σας συμβουλεύουμε να μην παραμείνετε στα ξενοδοχεία» αυτά της Καμπούλ, υπογράμμισε μέσω του ιστοτόπου του το Φόρεϊν Όφις, αναφερόμενο ειδικά στο ξενοδοχείο Serena. Οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του Ηνωμένου Βασιλείου έκρουσαν σήμερα τον κώδωνα του κινδύνου, αναφερόμενες σε απειλή για την ασφάλεια ξενοδοχείων της Καμπούλ –ιδίως του πολυτελούς ξενοδοχείου Serena–, χωρίς να δώσουν λεπτομέρειες για τη φύση της, καλώντας πάντως τους πολίτες τους να τα εγκαταλείψουν το ταχύτερο δυνατό αν διαμένουν σε αυτά και να αποφεύγουν τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται. «Λόγω των αυξημένων κινδύνων, σας συμβουλεύουμε να μην παραμείνετε στα ξενοδοχεία» αυτά της Καμπούλ, υπογράμμισε μέσω του ιστοτόπου του το Φόρεϊν Όφις, αναφερόμενο ειδικά στο ξενοδοχείο Serena. «Λόγω απειλών για την ασφάλεια, συνιστούμε στους αμερικανούς πολίτες να αποφεύγουν τη διαμονή τους και να αποφεύγουν την περιοχή», ανέφερε από τη δική του πλευρά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναφερόμενο σε ξενοδοχεία που υποδέχονται ξένους στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Η φύση της απειλής και η προέλευσή της δεν διευκρινίστηκαν από τα δύο ΥΠΕΞ. Τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία υποδέχονται ξένους πολίτες –δημοσιογράφους, εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και άλλους–, καθώς και αξιωματούχους του καθεστώτος των Ταλιμπάν, οι οποίοι πραγματοποιούν συχνά συναντήσεις εργασίας σ’ αυτά. Τα ξενοδοχεία που υποδέχονται ξένους έχουν γίνει επανειλημμένα στόχοι αιματηρών επιθέσεων στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Το ξενοδοχείο Serena, στο κέντρο της Καμπούλ, είχε υποστεί έφοδο την 20ή Μαρτίου 2014 από ομάδα ενόπλων η οποία δολοφόνησε εννέα ανθρώπους, ανάμεσά τους δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου και την οικογένειά του. Στο ίδιο ξενοδοχείο έγινε τον Ιανουάριο του 2008 επίθεση βομβιστή-καμικάζι ενώ στο εσωτερικό του βρισκόταν ο νορβηγός υπουργός Εξωτερικών, με αποτέλεσμα επτά άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, ανάμεσά τους ένας αμερικανός πολίτης κι ένας νορβηγός δημοσιογράφος. Η πιο πρόσφατη επίθεση εναντίον ξενοδοχείου της Καμπούλ είχε διαπραχθεί την 20ή Ιανουαρίου 2018. Τουλάχιστον 25 άνθρωποι –πάνω από 40, κατ’ άλλες πηγές–, ανάμεσά τους 15 ξένοι, είχαν σκοτωθεί σε επίθεση βαριά οπλισμένων ανδρών η οποία διήρκεσε κάπου δέκα ώρες στο πολυτελές ξενοδοχείο Intercontinental της αφγανικής πρωτεύουσας. Πηγή: ΑΠΕ Marines are conducting raids alongside Swedish marines on a handful of the more than 30,000 wooded islands, islets and crags of Sweden’s shoreline. For decades U.S. Marines have touted their partnership and training in Norway to counter any Russian aggression against the Scandinavian country. But the bilateral military exercise known as “Archipelago Endeavor” began in 2018 with a company of Marines from Marine Rotational Force Europe 18.1, according to an official release. defensenews.com ARLINGTON, Va. — The first iteration of the Army’s virtual training environment is in the hands of some troops, giving an early glimpse of the tool’s promise to reshape the way soldiers prepare for combat. The Synthetic Training Environment brings together live and virtual training environments, aiming to deliver accessible exercises that mimic the full complexity of the physical world. “Training is the one asymmetric advantage that we have over our adversaries,” said Brig. Gen. William Glaser, director of the Synthetic Training Environment Cross-Functional Team within Army Futures Command. “We need to make sure that we are using all the technology advances that are out there in industry today to transform our fighting force.” It will take some years for all the pieces of the Synthetic Training Environment, or STE, to come together. The environment eventually will host detailed and ever-updating models of fighting terrains across the globe, along with a vast repository of training scenarios. In the meantime, some soldiers are training with the first version, with more widespread deployment of the iteration anticipated in 2022. Known as the Squad Immersive Virtual Trainer, or SIVT, the version offers an accessible way for soldiers to train using a fighting goggle that mixes simulated images with soldiers’ view of their surroundings. Anywhere, anytime The SIVT training software is deployed through the goggle known as the Integrated Visual Augmentation System. Together they immerse the soldier in a simulated fighting situation that is available on demand, from any location. “This allows the soldier to rehearse before actually going into a fight,” said Joe Parson, an expert assigned to the STE Cross-Functional Team. “That is going to have a huge impact, when you can get the sets and reps necessary to do your war-fighting mission well in advance.” The first iteration of the Army’s virtual training environment is in the hands of some troops, giving an early glimpse of the tool’s promise to reshape the way soldiers prepare for combat. (U.S. Army) The virtual nature of the training means that soldiers will have more opportunities to hone their skills, participating in the same exercises multiple times with minimal setup needed. The portable headset makes it easier for the Army to make training available at the point of need. “We have to be able to deliver this training capability to where the soldiers are, vice bringing the soldiers to the training,” Glaser said. “A soldier ought to be able to go to the motor pool in the morning, and later in the day be able to just flip a switch and be immersed in this synthetic environment and training — with his crew, with his platoon, with another company — right there in the motor pool.” Outdoor scenarios next Looking ahead, military planners want to develop an augmented reality version of the training. In this iteration, soldiers would be able to go outdoors and fire simulated weapons at simulated enemies hidden among real-world trees and buildings. “We intend to scale this up to the battalion and brigade levels — not doing it just in a synthetic environment, but using it in a live environment, indoor and outdoor, day and night,” Glaser said. Some technological advances will need to occur for that to happen. “Imagine the sensors pick up a glint of light at noontime on a tree leaf, as opposed to 2 o’clock in the afternoon on the same tree leaf — and the tree leaf is blowing around,” Parson said. Realistic training would require a level of machine intelligence that could depict that action with a high degree of accuracy. “We are creating an environment that is physics-based; it’s realistic. If you were to shoot at that tree or at a building or a glass window, it would act like it’s actually been shot,” Parson said. “There are still some technology challenges that have to be worked through in both the hardware and the software. But there is some great work being done on this.” Sensors and cameras are improving all the time, as are the algorithms that help the software to make sense of that data, he said. As all this comes together, the STE will bring a higher-than-ever level of realism to virtual training, while simultaneously making that training more readily accessible. “This is not to say that this will ever completely replace live training. There is no substitute for that,” Parson said. “But we can give commanders options, which in turn increases their readiness. The STE is all about creating as many training opportunities for them as possible.” defencenews.com WASHINGTON — The Army has released its unified network plan, which aligns various modernization efforts to provide a network the service needs if it’s to share data from the enterprise to the tactical sphere in support of multidomain operations. The plan, published Oct. 8, outlines five lines of effort:
“We want the ability of our tactical formations to be able to rapidly deploy anywhere in the world, immediately plug back into the unified network, and have the data and information that they need to conduct operations,” he said in a Sept. 22 interview. “It’s not only data and information; it’s access to strategic, operational and tactical effects — all three of them being able to be applied at the time and place of the maneuver commander’s choosing.” Morrison explained that networks were previously theater-centric and lacked a global focus. Because of that, force transitions from one theater to another could prove difficult from a network perspective. Some of that was due to bureaucratic challenges, some of it was technical and related to theater architectures. As a result, the Army has devised what it is calling the unified network — an attempt to align tactical networks for forces directly on the battlefield and the enterprise systems used by stationary forces at installations. For the last four years, the service has been undergoing an aggressive modernization effort to improve its tactical network, but the Army is now taking that same vigor to linking its enterprise strategic systems to tactical forces to better share data. The new plan outlines three phases of modernization beginning in the near term all the way out to 2028 and beyond. In the near term – between now and 2024 – the goal is to begin establishing the unified network. Work in this sphere has already begun with tactical network modernization but also involves a standardized secure architecture based upon zero trust, inserting emerging technologies such as 5G and software-defined capabilities, and movement toward cloud infrastructures, among other activities. The phase ends with the creation of a standardized and integrated security architecture that sets the foundation going forward, the plan says. The midterm, from 2025-2027, focuses on “operationalizing” the unified network and begins with convergence of the tactical and enterprise network capabilities. Other efforts involve the completion of a Department of Defense Information Network operations modality that enables defense of the network. Morrison described this DoDIN framework as involving operations, maintenance, configuration and security of the network from the tactical edge to the installation level. Certain organizational designs or force structure changes the Army made and is continuing to evolve created efficiencies. This primarily involves the creation of expeditionary signal brigades-enhanced, which support units that don’t have organic communications capabilities. These groups could include military intelligence battalions, chemical battalions, engineering battalions or air defense artillery branches. Morrison described these units as “significant combat multipli[ers],” and said the concept is proven. The Army is currently in the process of moving beyond the initial two battalions, adding more overseas. The Army has also been able to reinvest personnel it saved from the ESB-Es into the DoDIN operations framework to more intently focus on the operations and defense of the network. “We are reinvesting personnel to reenforce our regional cyber centers so we have that theater-level capability. We are reinvesting those personnel efficiencies into Army Cyber and NETCOM [Network Enterprise Technology Command] to establish that global DoDIN ops capability that will nest over the top of the theater structures. We are transforming our theater tactical signal brigades into corps signal brigades to support corps maneuver and provide that DoDIN ops for the corps,” Morrison said. “We’re doing the same with our theater strategic signal brigades, and they are now becoming theater signal brigades, but with that enhanced DoDIN ops capability to really be able to do the command and control of their formations both at the installation and theater level but also the organic tactical formations that are assigned to them.” The midterm also involves the establishment of a hybrid cloud that accelerates artificial intelligence and machine learning. The far term involves continuous modernization, as officials have explained the network will never be final given the Army will always strive to insert new and emerging technologies. Staff Sgt. Keila Peters, an embedded noncommissioned officer within the C5ISR Center, conducts testing on equipment during Network Modernization Experiment 20 at Joint Base McGuire-Dix-Lakehurst, N.J. (Jasmyne Douglas/U.S. Army) When it comes to testing these new concepts and techniques, Morrison said, operations will inform much. However, from an experimentation standpoint, the Army will use events, such as Project Convergence, from which to take lessons. The Army is also working to align the unified network efforts with its Multi-Domain Task Force and military exercises to determine if the service is on the right path with modernization efforts. “I think we have a really good blend of real-world operations that will drive learning demands and experimentation. And between the two of them, I think it’s really going to inform us as we move forward,” Morrison said. However, he acknowledged that while the unified network approach is meant to lead the Army’s effort to become what senior leaders call “multidomain capable” by 2028, there is no set end state for network modernization efforts. Rather, it will be an ever-evolving process that will adjust with emerging technology trends. “We want to set the foundation so we can incrementally modernize over time. For an enterprise as large as the U.S. Army, where we have over a million users on the network, to sit there and think that we’re going to field all the way across that one common solution and then have that one common solution for 10, 15 years is a misnomer,” Morrison said. “Having that foundation so we iteratively modernize over time is absolutely critical.” defencenews.com Nέα επίθεση στην Συρία πραγματοποίησαν οι Ισραηλινοί. Ισραηλινοί πύραυλοι έβαλαν στο στόχαστρο ψες το στρατιωτικό αεροδρόμιο της επαρχίας Χομς, στην κεντρική Συρία, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν έξι Σύροι στρατιώτες, μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο Sana. Αργά το βράδυ «ο ισραηλινός εχθρός (…) εξαπέλυσε πυραύλους προς το στρατιωτικό αεροδρόμιο T4» με αποτέλεσμα να τραυματιστούν έξι Σύριοι στρατιώτες και να προκληθούν υλικές ζημιές… Οι επιχειρήσεις της Ανσαρούλ Ισλάμ μειώθηκαν θεαματικά μετά το θάνατο του Ιμπραχίμ Μαλάμ Ντίκο, τον οποίο αντικατέστησε στην ηγεσία της οργάνωσης ο αδελφός του Η γαλλική αντιτζιχαντιστική δύναμη στο Σάχελ ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι σκότωσε στο Μαλί, κοντά στα σύνορα με την Μπουρκίνα Φάσο, ένα «σημαντικό» στέλεχος μιας τζιχαντιστικής οργάνωσης, που ειδικευόταν στην τοποθέτηση αυτοσχέδιων ναρκών. Ο Ουμάρου Μόμπο Μόντι, ο επικεφαλής αυτού του δικτύου που τοποθετούσε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, «εξουδετερώθηκε» στην περιοχή Χομπόρι, σε μια επιχείρηση της αποστολής Μπαρκάν, «σε συντονισμό» με τις ένοπλες δυνάμεις του Μαλί και των ΗΠΑ. Ο αμερικανικός στρατός παρέχει επιμελητειακή στήριξη και πληροφορίες στις γαλλικές δυνάμεις στο Σάχελ. Ο Ουμάρου Μόμπο Μόντι ήταν «ο επικεφαλής μιας σημαντικής ομάδας στους κόλπους της Ανσαρούλ Ισλάμ». Ήταν δεύτερος τη τάξει, κάτω από τον Τζαφάρ Ντίκο, τον «εμίρη» αυτής της οργάνωσης και δρούσε στην περιοχή της Εθνικής Οδού 16, μεταξύ του Γκόσι και του Γκάο, σύμφωνα με την Μπαρκάν. Οι αυτοσχέδιες νάρκες είναι το όπλο που προτιμούν οι τζιχαντιστές, που δρουν σε αυτή τη ζώνη. Η Ανσαρούλ Ισλάμ ιδρύθηκε το 2016 στην Μπουρκίνα Φάσο, από τον ιεροκήρυκα Ιμπραχίμ Μαλάμ Ντίκο. Αρχικά, δρούσε στη βόρεια Μπουρκίνα Φάσο, αλλά κατόπιν απέκτησε διασυνδέσεις με την ομάδα του Αμαντού Κούφα, που ανήκε στην Αλ Κάιντα του Σάχελ και δρούσε στο κεντρικό Μαλί. Τα πρώτα χρόνια της δράσης της, είχε αναλάβει την ευθύνη για πολλές επιθέσεις στη βόρεια Μπουρκίνα Φάσο. Οι επιχειρήσεις της Ανσαρούλ Ισλάμ μειώθηκαν θεαματικά μετά τον θάνατο του Ιμπραχίμ Μαλάμ Ντίκο, τον οποίο αντικατέστησε στην ηγεσία της οργάνωσης ο αδελφός του, Τζαφάρ. Ο Μακρόν διαβεβαιώνει ότι οι γαλλικές δυνάμεις δεν θα μείνουν «αιωνίως» στο ΜαλίΗ Γαλλία δεν θα παραμείνει αιωνίως στο Μαλί, διαβεβαίωσε στο μεταξύ ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, απαντώντας στις επίμονες ερωτήσεις νεαρών Αφρικανών, που του ζητούσαν να αποχωρήσουν οι γαλλικές δυνάμεις από το Σάχελ. «Πιστεύω ότι δεν είναι ο προορισμός μας να μείνουμε, γι’ αυτό είμαστε στη διαδικασία να κλείσουμε βάσεις. Στο Τεσαλίτ ή στο Κιντάλ (βόρειο Μαλί), η δουλειά μας δεν είναι να έχουμε στρατιωτικές βάσεις. Το κράτος του Μαλί θα πρέπει να επιστρέψει», υπογράμμισε, μιλώντας σε ένα στρογγυλό τραπέζι, στη Σύνοδο Αφρικής-Γαλλίας που διεξήχθη στο Μονπελιέ. «Αυτό που θέλω είναι να αποσύρουμε τις στρατιωτικές βάσεις το συντομότερο δυνατόν, αλλά αυτό προϋποθέτει την επιστροφή ενός ισχυρού κράτους (σ.σ. του Μαλί) και επενδυτικά σχέδια, ώστε οι νέοι να μην στραφούν στο χειρότερο, όταν επανακάμψουν οι τρομοκρατικές ομάδες. Αυτός είναι ο στόχος μου. Δεν με ενδιαφέρει να έχω βάσεις αιωνίως στο αφρικανικό έδαφος. Δεν είναι αυτός ο προορισμός της Γαλλίας», διαβεβαίωσε. «Η Γαλλία δεν βρίσκεται εκεί, παρά μόνο για να πολεμήσει την τρομοκρατία, όχι για να στηρίξει το ένα ή το άλλο καθεστώς», πρόσθεσε ο Μακρόν, υπενθυμίζοντας ότι οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις επενέβησαν το 2013, κατόπιν αιτήματος της κυβέρνησης του Μαλί. Από τον Ιούνιο, το Παρίσι αναδιοργανώνει τις στρατιωτικές δυνάμεις του στο Σάχελ. Ο στρατός έχει αποχωρήσει από τις βάσεις στο βορρά (Κιντάλ, Τομπουκτού, Τεσαλίτ) και προβλέπεται ότι, μέχρι το 2023, θα μειωθούν οι στρατιώτες που σταθμεύουν στην περιοχή, από τους 5.000 σήμερα, στους 2.500-3.000. Ο Γάλλος πρόεδρος συνομιλούσε με πολλούς νεαρούς Αφρικανούς, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Σενεγαλέζος μπλόγκερ, Σεΐχ Φαλ, ο οποίος του είπε: «Σταματήστε να συνεργάζεστε με αυτούς τους δικτάτορες προέδρους. Και προγραμματίστε τη σταδιακή και οριστική αποχώρηση από τις στρατιωτικές βάσεις σας στην Αφρική». Ο Μακρόν απάντησε επίσης στις κατηγορίες των νέων, ότι η Γαλλία στηρίζει Αφρικανούς «δικτάτορες που καταπατούν το Σύνταγμα», για να παραμείνουν στην εξουσία. Οι νέοι ανέφεραν ως παραδείγματα το Τσαντ, τη Γουινέα και την Ακτή Ελεφαντοστού. Σε καθεμιά από αυτές τις χώρες, είπε ο Μακρόν, η Γαλλία περιόρισε τα επενδυτικά σχέδιά της «από κυβέρνηση σε κυβέρνηση» και, αντιθέτως, στηρίζει περισσότερο τα σχέδια της κοινωνίας των πολιτών. Εξήγησε επίσης ότι το Παρίσι στηρίζει τις προσπάθειες δημοκρατικής μετάβασης, όπως στο Τσαντ, όπου η διαδικασία αυτή προωθείται από την Αφρικανική Ένωση. (in.gr) Από τις αρχές του πολέμου στη Συρία, το 2011, ο ισραηλινός στρατός εξαπολύει συχνά επιθέσεις στη χώρα αυτή, βάζοντας στο στόχαστρο, κατά κύριο λόγο, τις δυνάμεις του Ιράν και της Χεζμπολάχ, των συμμάχων του συριακού καθεστώτος Ισραηλινοί πύραυλοι έβαλαν στο στόχαστρο το στρατιωτικό αεροδρόμιο της επαρχίας Χομς, στην κεντρική Συρία, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν έξι Σύροι στρατιώτες, μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο Sana, το βράδυ της Παρασκευής. Αργά το βράδυ «ο ισραηλινός εχθρός (…) εξαπέλυσε πυραύλους προς το στρατιωτικό αεροδρόμιο T4», με αποτέλεσμα να τραυματιστούν έξι στρατιώτες και να προκληθούν υλικές ζημιές, σύμφωνα με την πηγή αυτή. Νωρίτερα, το Sana ανέφερε ότι τα αντιαεροπορικά συστήματα αναχαίτισαν πυραύλους στον ουρανό της επαρχίας Χομς. Σύμφωνα με τον Ράμι Άμπντελ Ραχμάν, τον επικεφαλής του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα ισραηλινά πλήγματα είχαν ως στόχο μια αποθήκη μη επανδρωμένων, τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών στο στρατιωτικό αεροδρόμιο T4. Από τις αρχές του πολέμου στη Συρία, το 2011, ο ισραηλινός στρατός εξαπολύει συχνά επιθέσεις στη χώρα αυτή, βάζοντας στο στόχαστρο, κατά κύριο λόγο, τις δυνάμεις του Ιράν και της Χεζμπολάχ, των συμμάχων του συριακού καθεστώτος. Το Ισραήλ σπανίως επιβεβαιώνει αυτές τις επιδρομές στη Συρία, όμως, επαναλαμβάνει τακτικά ότι δεν θα επιτρέψει στη χώρα αυτή να μετατραπεί σε προγεφύρωμα των ιρανικών δυνάμεων. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Η εκδίωξη οκτώ ρώσων διπλωματών από την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες αποτελεί τελευταία εξέλιξη στην ολοένα και πιο τεταμένη σχέση Κρεμλίνου και Δύσης Το ΝΑΤΟ απελαύνει οκτώ ρώσους διπλωμάτες οι οποίοι ήταν μέλη της διπλωματικής αποστολής της χώρας του στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, κατηγορώντας τους ότι είναι κατάσκοποι – η τελευταία εξέλιξη σε μια όλο και πιο τεταμένη σχέση Κρεμλίνου και Δύσης. «Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ανακαλέσαμε τη διαπίστευση οκτώ μελών της ρωσικής αποστολής στο ΝΑΤΟ, τα οποία ήταν αξιωματικοί της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, χωρίς να έχει δηλωθεί» ανέφερε το ΝΑΤΟ σε ανακοίνωσή του. Εκτός από την απέλαση των διπλωματών, το ΝΑΤΟ μείωσε το μέγιστο μέγεθος της ρωσικής αντιπροσωπείας στο μισό, μια κίνηση που θα μπορούσε να περιορίσει περαιτέρω την ικανότητα επικοινωνίας μεταξύ της Συμμαχίας και της Μόσχας. «Η πολιτική του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας παραμένει συνεπής» προστίθεται στην ανακοίνωση. «Ενισχύσαμε την ικανότητα αποτροπής και την άμυνά μας ως απάντηση στις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας, ενώ ταυτόχρονα παραμένουμε ανοιχτοί για ουσιαστικό διάλογο». Οι διπλωμάτες πρέπει να φύγουν από τις Βρυξέλλες, όπου έχει την έδρα της η Συμμαχία, μέχρι το τέλος Οκτωβρίου. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη σε μια σειρά απελάσεων φέτος την άνοιξη, όταν 12 χώρες εκδίωξαν ρώσους διπλωμάτες, προκαλώντας αντίποινα από τη Μόσχα. Οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δεν απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς ανακάλυψαν ότι οι συγκεκριμένοι Ρώσοι εργάζονταν κρυφά ως κατάσκοποι ή ποιος ήταν ο ρόλος τους στην αποστολή. «Αυτή η απόφαση βασίζεται στη νοημοσύνη και δεν πρόκειται να σχολιάσουμε τη νοημοσύνη» ανέφερε η ανακοίνωση. Αρνήθηκε Ο Λεονίντ Σλούτσκι, ρώσος βουλευτής που προεδρεύει της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων στην Κάτω Βουλή του κοινοβουλίου της χώρας, αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του ΝΑΤΟ σε συνέντευξή του στα κρατικά ΜΜΕ και είπε ότι το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών θα ανταποδώσει. «Η συλλογική Δύση συνεχίζει μια πολιτική για τη διπλωματική αντιπαράθεση με τη Ρωσία» είπε. «Η κατάργηση της διαπίστευσης οκτώ υπαλλήλων της Μόνιμης Αποστολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο ΝΑΤΟ θα μειώσει περαιτέρω το επίπεδο συνεργασίας». Το ΝΑΤΟ προηγουμένως μείωσε το μέγιστο μέγεθος της ρωσικής αντιπροσωπείας από 30 σε 20 διπλωμάτες το 2018, αφού ο διπλός πράκτορας Σεργκέι Σκριπάλ δηλητηριάστηκε στη Βρετανία σε μια απόπειρα δολοφονίας των ρώσων πρακτόρων από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Οι σχέσεις ΝΑΤΟ και Μόσχας επιδεινώθηκαν σταδιακά μετά την προσάρτηση από τη Ρωσία της χερσονήσου της Κριμαίας που ανήκε στην Ουκρανία, το 2014. Η Μόσχα κατηγορεί συχνά το ΝΑΤΟ για την ανάπτυξη στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων κοντά στα σύνορά της. Η κατάσταση οξύνθηκε την άνοιξη, όταν η Ρωσία ενίσχυσε σημαντικά τη στρατιωτική παρουσία της στα σύνορα με την Ουκρανία. Το Κρεμλίνο ανέφερε ότι η ενίσχυση αυτή έγινε λόγω προγραμματισμένων ασκήσεων. Οι νέες απελάσεις έρχονται έπειτα από μια τεταμένη συνάντηση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και του ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον περασμένο μήνα. Κατά τη διάρκειά της ο Λαβρόφ διέκοψε τον Στόλτενμπεργκ, σε μια ανταλλαγή την οποία δύο ευρωπαίοι αξιωματούχοι χαρακτήρισαν «αγενή», και κατηγόρησε το ΝΑΤΟ για υποστήριξη των νεοναζί στην Ουκρανία και εγκατάλειψη του Αφγανιστάν. Ο Λαβρόφ είπε επίσης ότι το Συμβούλιο ΝΑΤΟ – Ρωσίας – ένα φόρουμ που δημιουργήθηκε το 2002 για την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών – ήταν άσκοπο, διαμαρτυρόμενος ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ συχνά επιτίθενται στη Ρωσία. Ο Στόλτενμπεργκ απάντησε εκφράζοντας ανησυχίες σχετικά με τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία, τη στήριξή της στη Λευκορωσία και τις υβριδικές ενέργειες εναντίον συμμάχων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των εκλογικών παρεμβάσεων. Ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας επανέλαβε επίσης μια πρόταση που έγινε αρχικά πριν από 18 μήνες για τη διεξαγωγή άλλης μιας συνεδρίασης του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας, χαρακτηρίζοντας το συμβούλιο «σημαντική πλατφόρμα διαλόγου». (in.gr) Οπτικό υλικό δείχνει πτώματα περιστοιχισμένα από συντρίμμια μέσα στο τέμενος, στο οποίο προσεύχονται σιίτες μουσουλμάνοι που αποτελούν μειονότητα στο Αφγανιστάν. Η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν, όπου έχασαν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι, με μια ανακοίνωση που εξέδωσε το «πρακτορείο» προπαγάνδας των τζιχαντιστών «Amaq» και αναρτήθηκε στο Telegram. Η αιματηρή έκρηξη σημειώθηκε σε σιιτικό τέμενος στην πόλη Κουντούζ, στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν. H αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη χώρα έκανε λόγο για τουλάχιστον 100 νεκρούς ή τραυματίες, ενώ νωρίτερα νοσοκομειακές πηγές -τις οποίες επικαλείται το Γαλλικό Πρακτορείο- ανέφεραν πως τα θύματα ξεπερνούν τα 50. Άλλες πηγές μιλούν για έως και 100 νεκρούς και 200 τραυματίες, σύμφωνα με ανταποκριτή του Iran International. Οπτικό υλικό δείχνει πτώματα περιστοιχισμένα από συντρίμμια μέσα στο τέμενος, στο οποίο προσεύχονται σιίτες μουσουλμάνοι που αποτελούν μειονότητα στο Αφγανιστάν. Τι σημαίνει για τους Ταλιμπάν η νέα επίθεση του ISIS Προ της ανάληψης ευθύνης για την νέα επίθεση, την οποία άλλωστε άπαντες προεξοφλούσαν ως έργο του ISIS, το ΒΒC, με ανάλυση του ανταποκριτή του στο Πακιστάν, Σεκιουντέρ Κερμανί, αξιολογούσε ως εξής τη σημασία αυτής για το καθεστώς των Ταλιμπάν. «Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ανάληψη ευθύνης για την πολύνεκρή επίθεση στην Κουντούζ, η επίθεση αυτή φέρει όλα τα χαρακτηριστικά τους ISIS – Κ. (ISIS Χορασάν), του γκρουπ που είχε πραγματοποιήσει και τη βομβιστική ενέργεια του Αυγούστου στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Το ISIS – K πραγματοποίησε επίθεση σε μία κηδεία στην οποία είχε προσέλθει μεγάλος αριθμός κορυφαίων στελεχών των Ταλιμπάν ενώ υπήρξε και ένα κύμα μικρότερων στις ανατολικές επαρχίες Νανγκαχάρ και Κουνάρ, που στο παρελθόν αποτελούσαν προπύργια του ISIS – Κ. Η οργάνωση έχει κατ’ επανάληψη βάλει στο στόχαστρό της η σιιτική μειονότητα του Αφγανιστάν με βομβιστές αυτοκτονίας να χτυπούν τεμένη, αθλητικές εγκαταστάσεις και σχολεία. Τις περασμένες εβδομάδες, το ISIS κλιμάκωσε επίσης τις επιθέσεις του κατά των Ταλιμπάν. Η επίθεση της Παρασκευής, εάν εκτελέσθηκε από το ISIS, σηματοδοτεί μία δυσοίωνη επέκταση των δραστηριοτήτων του στα βόρεια τμήματα της χώρας. Οι Ταλιμπάν λένε ότι έχουν συλλάβει δεκάδες από τα μέλη του ISIS και πιστεύεται ότι έχουν εξοντώσει πολλούς άλλους, ύποπτους για σύνδεση με την τρομοκρατική οργάνωση, αλλά δημοσίως υποβαθμίζουν τις απειλές που θέτει το ISIS. Πολλοί Αφγανοί ήλπισαν ότι η ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν επρόκειτο να σημάνει μία πιο ειρηνική, έστω και αυταρχική περίοδο. Όμως το ISIS αντιπροσωπεύει μία σημαντική απειλή στις υποσχέσεις των Ταλιμπάν για περισσότερη ασφάλεια». (in.gr) Το αίτημα για την αγορά, αξίας δισεκατομμυρίων, περνά από την διαδικασία εξαγωγών στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ και υπόκειται σε έγκριση από το Υπουργείο Εξωτερικών και το Κογκρέσο που έχει την εξουσία να το μπλοκάρει. Η Τουρκία υπέβαλε επίσημο αίτημα για την αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin και 80 συλλογών αναβάθμισης για υπάρχοντα μαχητικά της σε μία προσπάθεια εκσυγχρονισμού της πολεμικής της αεροπορίας μετά την αποβολή της από το πρόγραμμα των F-35, όπως ανέφεραν πηγές με γνώση του θέματος. Το αίτημα για την αγορά, αξίας δισεκατομμυρίων, περνά από την διαδικασία εξαγωγών στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ και υπόκειται σε έγκριση από το Υπουργείο Εξωτερικών και το Κογκρέσο που έχει την εξουσία να το μπλοκάρει. Δεν υπάρχει επίσημη αντίδραση από το ΥΠΕΞ των ΗΠΑΣύμφωνα με το Reuters, οι πηγές μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας. Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και η τουρκική πρεσβεία δεν σχολίασαν το θέμα. Η Άγκυρα είχε παραγγείλει περισσότερα από 100 αεροσκάφη F-35, επίσης της Lockheed Martin Corp, αλλά εξοβελίστηκε από το πρόγραμμα μετά την απόκτηση των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400 τα οποία σύμφωνα με την Ουάσιγκτον απειλούν τα «αόρατα» αεροσκάφη. (in.gr) Από το 2013 η Γαλλία έχει επιλέξει τη στρατιωτική παρουσία στην Αφρική παρουσιάζοντάς την ως αντιτρομοκρατική πολιτική. Όμως, αρκετοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν προβλήματα με αυτή την επιλογή Όταν αναφερόμαστε στο Σαχέλ, αναφερόμαστε σε μια ολόκληρη ζώνη στην αφρικανική ήπειρο που βρίσκεται νοτιότερα της Ερήμου Σαχάρας και απλώνεται ανάμεσα στον Ατλαντικό Ωκεανό και την Ερυθρά Θάλασσα. Έχει έκταση πάνω από 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Γεωπολιτικά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε 5 χώρες, τη Μπουρκίνα Φάσο, το Τσαντ, το Μάλι , τη Μαυριτανία και τον Νίγηρα, που αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις, τόσο αυτές που αφορούν την κλιματική αλλαγή και τα δημογραφικά ζητήματα, όσο και ζητήματα οργανωμένου εγκλήματος και ενόπλων κινημάτων. Η εμφάνιση ένοπλων κινημάτων στην περιοχή Στην περιοχή αυτή δραστηριοποιούνται τα τελευταία χρόνια ένα σύνολο ένοπλων οργανώσεων, ισλαμικού προσανατολισμού. Παρότι υπάρχουν σαφή στοιχεία επιρροής από τα ισλαμικά ένοπλα ρεύματα που διεκδίκησαν να εκπροσωπήσουν την διεθνή «τζιχάντ», όπως την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, κάτι που φαίνεται και στις ονομασίες των οργανώσεων (π.χ. Ισλαμικό Κράτος στην Ευρύτερη Σαχάρα), εντούτοις σε μεγάλο βαθμό η ανάπτυξή τους τροφοδοτήθηκε από τοπικά προβλήματα και συγκρούσεις, δεσμούς ανάμεσα σε φυλές, όπως και τα ενδημικά προβλήματα λειτουργίας των τοπικών κρατών, που ούτως ή άλλως είχαν εξαρχής στη διαδρομή τους να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της αποικιοκρατίας, τα προβλήματα διαφθοράς, αλλά και την αδυναμία να διαμορφώσουν τις ανάλογες υποδομές. Παρότι έχουν υιοθετήσει πρακτικές όπως οι επιθέσεις αυτοκτονίας και συχνά είναι ιδιαίτερα βίαια, εντούτοις σε αντίθεση με ένοπλες οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα ή το Ισλαμικό Κράτος δεν έχουν επιλέξει στόχους εκτός των χωρών ή των περιοχών όπου δραστηριοποιούνται, ούτε έχουν στοχοποιήσει ανοιχτά τη Δύση. Παράλληλα, η δράση τους στην περιοχή ενισχύθηκε είτε από προηγούμενες ενεργές αντιπαραθέσεις, όπως είναι η δράση ισλαμιστικών οργανώσεων στην Αλγερία, αλλά και από τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη που εκτός των άλλων έκανε και εύκολη την πρόσβαση σε οπλισμό. Γιατί ήταν καταλύτης οι εξελίξεις στο Μάλι Το Μάλι είναι μια χώρα που είχε την όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία της γαλλικής αποικιοκρατίας πριν ανακτήσει την ανεξαρτησία της. Είχε μια σχετικά ταραγμένη πολιτική ιστορία μέχρι τη σχετική αποκατάσταση δημοκρατικών λειτουργιών το 1991, παρότι τα τελευταία χρόνια ξαναμπήκε σε μια φάση αστάθειας με αποκορύφωμα τα πραξικοπήματα το 2012, το 2020 και το 2021. Το Μάλι από την αρχή είχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τις ένοπλες εξεγέρσεις των νομάδων Τουαρέγκ, που υποστήριζαν ότι αντιμετώπιζαν τόσο στο Μάλι όσο και στον Νίγηρα περιθωριοποίηση και φτωχοποίηση. Στο Μάλι υπήρχε ένα ένοπλο κίνημα Τουαρέγκ που διεκδικούσε ανεξαρτησία. Οι εξελίξεις στη Λιβύη και ο εμφύλιος πόλεμος σήμαινε και ευκολότερη πρόσβαση σε οπλισμό. Παράλληλα προς τη βασική οργάνωση, το Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση του Αζαγουάντ (MNLA), εμφανίστηκαν και ισλαμικές οργανώσεις, με συμμετοχή κυρίως Τουαρέγκ και που σκοπό δεν είχαν την εδαφική απελευθέρωση αλλά τη διαμόρφωση ισλαμικού καθεστώτος, με σχέση και με οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ. Η κλιμάκωση αυτών των μορφών ένοπλης δράσης, με το MNLA να αποκτά τον έλεγχο σημαντικών περιοχών, ιδίως μέσα στην αβεβαιότητα που δημιούργησε το πραξικόπημα της 21ης Μαρτίου 2012 (που τελικά θα οδηγήσει σε μια πολιτική λύση), διαμόρφωσε και το έδαφος για τη Γαλλική παρέμβαση. Γιατί η γαλλική κυβέρνηση επέλεξε την αποστολή στρατευμάτωνΔιάφοροι λόγοι συνετέλεσαν στην επιλογή της Γαλλίας να στείλει στρατεύματα σε μια σύγκρουση που είχε αρκετά τοπικό χαρακτήρα. Ο πολιτικός που κατεξοχήν συνέβαλε στο να ξεκινήσει η γαλλική στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι και συνολικά στο Σαχέλ ήταν ο τότε υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ, Ζαν-Υβ Λε Ντριάν. Ο Λε Ντριάν, που είχε δώσει μάχη για να πάρει το υπουργείο σημαντικές αρμοδιότητες που είχε είτε η στρατιωτική ηγεσία είτε η Προεδρία της Δημοκρατίας, θεώρησε ότι αυτή ήταν μια ευκαιρία ώστε η Γαλλία να δείξει ότι αποτελεί μια σημαντική δύναμη ικανή να διαχειριστεί διεθνείς κρίσεις και να συμβάλει αποτελεσματικά στη σταθερότητας μιας περιοχής. Μια τέτοια στάση συντονιζόταν με μια πάγια επιδίωξη της γαλλικής πολιτικής, που να είναι να διατηρήσει η Γαλλία ένα καθεστώς «μεγάλης δύναμης». Για να το πετύχει αυτό ο Λε Ντριάν, που συνεργάστηκε μάλιστα και με τον επικοινωνιολόγο Σασά Μαντέλ, καταρχάς παρουσίασε τη σύγκρουση στο Μάλι όχι ως μια τοπική σύγκρουση που απαιτούσε ειρηνευτική παρέμβαση και προσπάθεια για συμφιλίωση, αλλά ως ένα ζήτημα τρομοκρατίας που έπρεπε να ενταχθεί στον παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Είναι χαρακτηριστικό ότι συστηματικά χρησιμοποιήθηκε η αναφορά σε τζιχαντιστικές ομάδες, παρότι αυτό δεν περιγράφει επακριβώς τα ένοπλα κινήματα στο βόρειο Μάλι. Ουσιαστικά, αντί για μια τοπική κρίση παρουσιάστηκε η όλη κατάσταση ως μια εστία ανάφλεξης που μπορούσε να δημιουργήσει φαινόμενα ανάλογα με αυτά της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία, δηλαδή να διαμορφωθεί στην Αφρική ένα νέο Αφγανιστάν που θα λειτουργούσε ως ορμητήριο για επιθέσεις ενάντια στη Δύση. Η κατεύθυνση αυτή είχε την στήριξη του Ολάντ, που θεωρούσε ότι αυτό μπορούσε να δώσει κύρος στη Γαλλία και βρήκε και μια απήχηση σε κυβερνήσεις της περιοχής που θεωρούσαν ότι η Γαλλία μπορούσε να ρίξει το ένοπλο βάρος και να αντιμετωπίσει τις διάφορες ένοπλες ομάδες. Παράλληλα, η πολιτική αυτή είχε και τη στήριξη της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας, που θεωρούσε ότι μπορούσε η επέμβαση να αποτελέσει και πεδίο απόδειξης της αξιοπιστίας των γαλλικών οπλικών συστημάτων. Είχε επίσης και τη στήριξη των γαλλικών ένοπλων δυνάμεων, που άλλωστε μπορούσαν και πιο εύκολα να στρατολογούν προσωπικό που μπορεί να δελεαζόταν από την επιπλέον αποζημίωση που δίνεται σε όσους υπηρετούν εκτός γαλλικών συνόρων. Και παρότι οι ίδιες οι περιοχές στο Μάλι που αποτέλεσαν το αρχικό επίδικο δεν έχουν άμεσο γαλλικό οικονομικό ενδιαφέρον, η ευρύτερη περιοχή του Σάχελ έχει σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον για τη Γαλλία. Για παράδειγμα σημαντικό μέρος του ουρανίου που χρησιμοποιεί η εκτεταμένη γαλλική πυρηνική βιομηχανία ενέργειας προέρχεται από τον Νίγηρα. Αυτό οδήγησε στις δυο διαδοχικές γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή, τη «Σαμπρ» και την «Μπαρχάν» που συνεχίζεται ακόμη και η οποία αφορά τη στρατιωτική υποστήριξη και στις 5 χώρες του Σαχέλ που συμμετέχουν στη συνεργασία G5 (Μαυριτανία, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Τσαντ). Οι επιχειρήσεις αυτές, έφτασαν να εμπλέκουν ακόμη και 5100 ένστολους Γάλλους, 6 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, 7 καταδιωκτικά αεροσκάφη, 20 ελικόπτερα, 5-8 τακτικά και στρατηγικά μεταγωγικά αεροσκάφη, 280 βαριά θωρακισμένα οχήματα προσωπικού, 220 ελαφρά θωρακισμένα οχήματα προσωπικού, και 400 φορτηγά. Παράλληλα, υπήρχε και ειδική αποστολή του ΟΗΕ και ειρηνευτική δύναμη («κυανόκρανοι») αν και ο συνδυασμός ανάμεσα σε ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ και αντιτρομοκρατική διεθνή ένοπλη δράση δεν ήταν πάντα ο καλύτερος. Ένοπλη επέμβαση και διαπραγματεύσεις Στη γαλλική στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή έχει ασκηθεί κριτική για τον τρόπο που υποτιμά την ανάγκη διαπραγματεύσεων. Ουσιαστικά, η Γαλλία προβάλλει ιδιαίτερα τη θέση «δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες». Όμως, αρκετοί υποστηρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο υποτιμάται η τοπική διάσταση του ζητήματος, τα υπαρκτά προβλήματα που δημιουργεί η ανεπάρκεια των κρατικών δομών και υποδομών στην περιοχή, τα ανεπίλυτα ζητήματα συνοχής αυτών των κοινωνιών και τα προβλήματα ως προς τη διαμόρφωση αποτελεσματικών πολιτικών μορφών. Με αυτόν τον τρόπο τελικά υποτιμάται και η αξία των διαπραγματεύσεων που θα μπορούσαν να δρομολογηθούν και να οδηγήσουν σε μια διαδικασία ειρήνευσης. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις διαπραγματεύσεις και στην προσπάθεια ειρηνευτικών συμφωνιών σε κάθε χώρα, στη βάση και διαλόγων που έχουν ήδη γίνει και στο ίδιο το Μάλι και στη Μπουρκίνα Φάσο και στον Νίγηρα. Μάλιστα στο βαθμό που οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ισλαμιστικές οργανώσεις, έχει υποστηριχτεί ότι πρέπει να δοκιμαστούν ξανά πρακτικές διαλόγου σε διάφορα επίπεδα, με αφετηρία μια πιο βαθιά κατανόηση των λόγων που οδηγούν στις πρακτικές βίας, πέραν της γενικευτικής κατάταξής τους ως «τρομοκρατικών». Μάλιστα έχει ασκηθεί κριτική στη Γαλλία ότι ειδικά στο Μάλι (που είχε δύο διαδοχικά πραξικοπήματα το 2020 και το 2021) έχει ουσιαστικά αποτελέσει εμπόδιο στην προσπάθεια για πιο αποφασιστικό διάλογο. Η Γαλλία αναζητά τρόπους απεμπλοκής και διεθνοποίηση της διαχείρισης του προβλήματος Παρότι η γαλλική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι χάρη στην αποστολή γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων δεν έπεσε στα χέρια των ανταρτών σημαντικό μέρος του Μάλι, εντούτοις πρόσφατα ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν παραδέχτηκεότι η γαλλική παρουσία δεν μπορεί να παραταθεί επ’ αόριστον. «Η διαρκής παρουσία στο πλαίσιο των εξωτερικών επιχειρήσεων της Γαλλίας δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επιστροφή του κράτους, την πολιτική σταθερότητα και την επιλογή των κυρίαρχων κρατών. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε ασφάλεια στις περιοχές που ξαναπέφτουν στην ανομία επειδή τα κράτη αποφασίζουν να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είναι αδύνατο ή είναι μια εργασία χωρίς τέλος», ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή του Εμανουέλ Μακρόν τον περασμένο Ιούνιο. Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο η επιχείρηση Μπαρχάν ως εξωτερική στρατιωτική επέμβαση θα τερματιστεί για να δώσει τη θέση της «σε μια επιχείρηση στήριξης, υποστήριξης και συνεργασίας με τους στρατούς της περιοχής που το επιθυμούν», ενώ θα τεθεί σε λειτουργία «μια στρατιωτική επιχείρηση και μια διεθνή συμμαχία που θα συνασπίζει τα κράτη της περιοχής και όλους τους εταίρους μας με αυστηρή επικέντρωση στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας». Σε αυτό το πλαίσιο η Γαλλία επιθυμεί να μειώσει τον αριθμό των στρατιωτών που έχει στο Σαχέλ κατά τουλάχιστον 2000. Άλλωστε, ήδη έχει σχηματιστεί η ειδική δύναμη Τακούμπα, στην οποία συμμετέχουν στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πέραν της Γαλλίας και όπου έχει ανακοινωθεί ότι θα συμμετέχει και η Ελλάδα. (in.gr) Γιατί η Τουρκία θέτει ξανά ζήτημα αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου7/10/2021 Η Τουρκία επιμένει να αναζητά στοιχεία ελληνικής «παραβατικότητας» σε ζητήματα όπως η αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει τη δική της αντίληψη για τη διαπραγμάτευση Η Τουρκία, αρκετές δεκαετίες τώρα, διεκδικεί μια συνολική διαπραγμάτευση των ελληνοτουρκικών θεμάτων, χωρίς ιδιαίτερα δεσμευτικές αφετηρίες πέραν του συσχετισμού δύναμης που προσπαθεί να αποτυπώσει στο ίδιο το «πεδίο» με τις διάφορες προβολές ισχύος που κάνει. Τμήμα αυτής της τακτικής και ιδιαίτερα της προσπάθειας να παρουσιαστεί ένα σύνολο από «γκρίζες ζώνες» είναι και η αντίστοιχη προσπάθεια να παρουσιαστεί και η Ελλάδα ως μια «παραβατική» χώρα σε πλευρές των διεθνών συνθηκών που ορίζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό επιτρέπει στην Τουρκία να υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα δεν είναι μια «αναθεωρητική» χώρα, δηλαδή μια χώρα που αμφισβητεί οτιδήποτε θεωρείται δεδομένο στο διεθνές δίκαιο. Κομμάτι αυτής της προσπάθειας και ο τρόπος που η Τουρκία διαρκώς επαναφέρει το ζήτημα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις σχετικές συνθήκες. Ποιο είναι το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου ως προς την παρουσία ενόπλων δυνάμεων; Το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου ορίστηκε από μια σειρά από συνθήκες. Καταρχάς υπήρξαν οι προβλέψεις της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του 1923. Εκεί όντως ορίζεται ένα καθεστώς μερικής αποστρατικοποίησης για τη Μυτιλήνη, τη Χίο, τη Σάμο και την Ικαρία – μερικής με την έννοια ότι η Ελλάδα αναλάμβανε να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις και οχυρωματικά έργα. Η Συνθήκη της Λωζάνης για τα Στενά του 1923 όριζε επίσης ένα καθεστώς αποστρατικοποίησης της Λήμνου και της Σαμοθράκης στο πλαίσιο της συνολικότερης αποστρατικοποίησης των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου (κατ’ αναλογία προβλεπόταν και αποστρατικοποίηση Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών. Ωστόσο, πάγια θέση της ελληνικής πλευράς είναι ότι η Συνθήκη της Λωζάνης για τα Στενά καταργήθηκε με τη Σύμβαση του Μοντρέ, που ακόμη και σήμερα αποτελεί τη βάση για την προσέγγιση των σχετικών ζητημάτων και άρα η Ελλάδα απέκτησε δικαίωμα να εξοπλίσει πλήρως και τα δύο αυτά νησιά. Το καθεστώς των Δωδεκανήσων διαμορφώθηκε με βάση τη συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947, τη συμφωνία δηλαδή ανάμεσα στους Συμμάχους και την Ιταλία. Η Συνθήκη αυτή όντως προβλέπει πλήρη αποστρατικοποίηση αυτών των περιοχών. Ωστόσο, έχει μια σημασία ότι η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο σε αυτή τη συνθήκη. Τι σήμαιναν οι προβλέψεις αποστρατικοποίησης;Οι προβλέψεις αποστρατικοποίησης ήταν μια προσφιλής πρακτική εκείνων της εποχής και αποτύπωναν από τη μια συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων (για παράδειγμα η Τουρκία ήθελε μια εξασφάλιση στη δεκαετία του 1920 ότι τα πολύ κοντινά στις τουρκικές ακτές νησιά δεν θα γίνονταν ορμητήρια επιθέσεων κατά του τουρκικού εδάφους) και από την άλλη την αντίληψη ότι η αποστρατικοποίηση συνοριακών περιοχών συνέβαλε στην προώθηση της ειρήνης. Όμως, στην πραγματικότητα ήταν μια προηγούμενη αντίληψη του διεθνούς δικαίου, που από ένα σημείο και μετά δεν αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα στο πεδίο. Η κυριαρχία και το δικαίωμα νόμιμης άμυνας Επί της ουσίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι από τη στιγμή που στα νησιά αυτά η Ελλάδα ασκεί πλήρη κυριαρχία, έπεται ότι έχει και το δικαίωμα να εξασφαλίσει την άμυνά τους με όποιο μέσο κρίνει πρόσφορο, συμπεριλαμβανομένης της παρουσία ενόπλων δυνάμεων. Διαφορετικά θα ήταν ως να παραδεχόταν ότι στα νησιά αυτά ασκεί περιορισμένη κυριαρχία ή κυριαρχία υπό προϋποθέσεις. Ουσιαστικά, η ίδια η έννοια της πλήρους κυριαρχίας, που περιλαμβάνει προφανώς και τη δυνατότητα των κρατών να έχουν ένοπλες δυνατότητες υπεράσπισής της, ακυρώνει τις απαιτήσεις αποστρατικοποίησης. Σε αυτή την κατεύθυνση κατατείνει και το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ που ρητά αναγνωρίζει στις χώρες το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας. Επιπλέον, οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά παράδοση επικαλούνται και το γεγονός ότι η επαναστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου ήταν μια αναγκαστική αμυντική απάντηση στο γεγονός ότι η Τουρκία μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974 κλιμάκωσε την επιθετικότητά της, συμπεριλαμβανομένης της συγκέντρωσης μονάδων της «Στρατιάς του Αιγαίου» στα τουρκικά παράλια. Προφανώς και η παρουσία ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων σε συνοριακές γραμμές, η ύπαρξη στρατών παραταγμένων στα σύνορα, μπορεί σε μια όξυνση των διακρατικών σχέσεων να οδηγήσει και σε ευκολότερη και μεγαλύτερης κλίμακας πολεμική ανάφλεξη. Όμως, αυτό είναι κάτι που αφορά την διεθνή πολιτική, τις διακρατικές σχέσεις, την ύπαρξη ή όχι ειρηνευτικών προσπαθειών, το εάν κυριαρχεί η διπλωματία ή η συγκρουσιακή λογική. Δεν αφορά με τη στενή έννοια το εάν υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα. Για να το πούμε διαφορετικά: η ανάγκη οι διμερείς και πολυμερείς σχέσεις των κρατών να «αποστρατικοποιούνται» ως τμήμα μιας προσπάθειας για την παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να μεταφραστεί και αυτόματα σε απαίτηση χώρες να μην έχουν ένοπλες δυνάμεις σε περιοχές στις οποίες ασκούν πλήρη κυριαρχία. Η Τουρκία προσπαθεί να συνδέσει κυριαρχία και αποστρατικοποίησηΤο ενδιαφέρον στα πρόσφατα τουρκικά διαβήματα που επανάφεραν το ζήτημα στο προσκήνιο, δηλαδή τις επιστολές του μονίμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ Φεριντούν Σινιρλίογλου είναι ότι θεωρεί ότι η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου έχει ως προϋπόθεση την αποστρατικοποίηση τους, σε μια προσπάθεια ακόμη και να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία εφόσον συνεχίζεται η στρατικοποίηση. Κατά τα άλλα η Τουρκία επιμένει ότι οι Συνθήκες Ισχύουν, ότι η Συνθήκη του Μοντρέ δεν προσδίδει δικαίωμα στην Ελλάδα να στρατικοποιήσει Λήμνο και Σαμοθράκη και ότι το γεγονός ότι η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, εφόσον τέτοιες συνθήκες διαμορφώνουν ένα «αντικειμενικό καθεστώς» και κατά συνέπεια ισχύουν erga omnes (έναντι όλων). Επιπλέον, η Τουρκία επιμένει ότι η Ελλάδα με το να παραβιάζει η ίδια τις συνθήκες απεμπολεί το δικαίωμα να τις επικαλείται και να κατηγορεί την Τουρκία ότι τις παρουσιάζει. Πώς εντάσσονται αυτές οι αξιώσεις στη συνολική τουρκική στρατηγική;Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διεκδικεί να παίξει έναν ρόλο περιφερειακής δύναμης, κάτι που αποτυπώνεται και στην εκτεταμένης της στρατιωτική παρουσία εκτός συνόρων και την εμπλοκή της σε ανοιχτές γεωπολιτικές κρίσεις όπως αυτή στη Συρία ή τη Λιβύη. Σε αυτό το πλαίσιο έχει και αυξημένες αξιώσεις και διεκδικήσεις ιδίως σε ό,τι αφορά της Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα ζητήματα εξορύξεων. Ταυτόχρονα, είναι σε μια περίπλοκη διαδικασία διαμόρφωσης των διεθνών της σχέσεων, αναζητώντας μια νέα ισορροπία με τις ΗΠΑ που δεν έχει ακόμη βρεθεί, προσπαθώντας να διατηρήσει ένα επίπεδο σχέσεων με τη Ρωσία ιδίως σε σχέση με τη Συρία και επιδιώκοντας να αναβαθμίσει σχέσεις και με την ΕΕ. Από την άλλη, σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά δεδομένα η Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει και τα όποια νέα δεδομένα διαμορφώνουν εξελίξεις όπως η πρόσφατη ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, ή οι πρόσφατες μεγάλες εξοπλιστικές παραγγελίες της ελληνικής πλευράς. Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία προσπαθεί ταυτόχρονα να διαμορφώσει «τετελεσμένα», π.χ. με κινήσεις όπως η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την προηγούμενη κυβέρνηση της Λιβύης ή ο τρόπος που κατά περίπτωση δοκίμασε να διεκδικήσει να κατοχυρώσει δικαιώματα εξόρυξης σε περιοχές που η Ελλάδα υποστηρίζει ότι ανήκουν στη δική της υφαλοκρηπίδα, αλλά και να αποφύγει να θεωρηθεί ανοιχτά παραβατική κυβέρνηση (ενδεικτικός ο περιορισμός των εξορμήσεων τουρκικών ερευνητικών σκαφών ώστε να μην ενεργοποιηθούν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις). Σε ένα τέτοιο κλίμα και με βασικό σκοπό να διαμορφωθεί η εικόνα ότι έχουμε να κάνουμε με μια διαπραγμάτευση (που παραμένει ακόμη στο στάδιο των διερευνητικών επαφών) που αφορά «γκρίζες ζώνες», διαφιλονικούμενα πεδία και χώρες που συνθήκες που δεν έχουν παραβιαστεί μόνο από τη μία πλευρά, ακριβώς δηλαδή μια διαπραγμάτευση για όλα και χωρίς προκαταβολικές δεσμεύσεις, είναι αναμενόμενο η Τουρκία να επαναφέρει και το ζήτημα της υποτιθέμενης παραβατικότητας της Ελλάδας σε σχέση με το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών. (in.gr) Το Πεκίνο κλιμακώνει επίδειξη στρατιωτικής ισχύος απέναντι στην Ταϊβάν, στέλνοντας μήνυμα στις ΗΠΑ και τη Δύση ότι εξακολουθεί να επιμένει στην προοπτική της επανένωσης με κάθε τρόπο Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας παρά την ιστορική του ιδεολογική αναφορά σε παραδόσεις διεθνισμού δεν παύει να είναι και ένα κατεξοχήν «εθνικό κόμμα», με την έννοια ότι ιστορικά και ήδη από τον αγώνα κατά της Ιαπωνικής Κατοχής διεκδίκησε να είναι η κατεξοχήν πατριωτική πολιτική δύναμη και ο βασικός εκπρόσωπος της κινεζικής εθνικής ταυτότητας. Ούτε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η κινεζική εθνική ταυτότητα είναι ιδιαίτερα ισχυρή και με ιστορικό βάθος σε μια χώρα που παρά τον τεράστιο πληθυσμό της είναι ταυτόχρονα από τις πιο εθνικά ομοιογενείς στον κόσμο. Στην τρέχουσα φάση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι η στρατηγική της κινεζικής ηγεσίας πέραν της έμφασης σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότιμης διανομής των ωφελημάτων της οικονομικής ανάπτυξης, περιλαμβάνει και την ιδιαίτερη ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Κίνας αλλά και την προβολή μιας εικόνας ισχύος. Ως προς τις ίδιες τις κινεζικές αξιώσεις έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι η εξωτερική πολιτική της Κίνας κινείται σε δύο επίπεδα. Σε ότι αφορά το ευρύτερο διεθνές πεδίο, η Κίνα διεκδικεί σε γενικές γραμμές έναν κόσμο χωρίς μεγάλες εξωτερικές παρεμβάσεις και με έμφαση στην οικονομική συνεργασία. Όμως, σε ό,τι αφορά τα ζητήματα που η Κίνα θεωρεί ότι «εσωτερικά» ή ότι άπτονται της δικής της κυριαρχίας ή αποτελούν δικά της «εθνικά ζητήματα» εκεί η στάση είναι ότι δεν δέχεται οποιαδήποτε υπόδειξη ή παρέμβαση. Το έδειξε με το πώς αντιμετώπισε τις διεθνείς αντιδράσεις για τη «σκλήρυνση» του καθεστώτος στο Χονγκ Κονγκ, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα, ενώ με τον ίδιο επιθετικό τρόπο αντιμετωπίζει και τα ζητήματα που αφορούν τη Νότια Σινική Θάλασσα. Η σημασία της Ταϊβάν Η ιστορία της Ταϊβάν ανάγεται στον εμφύλιο πόλεμο στην Κίνα ανάμεσα στο Εθνικιστικό Κουομιτάνγκ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. Η νίκη των κομμουνιστών υπό την ηγεσία του Μάο Τσε Τουνγκ υποχρέωσε το Κουομιτάνγκ υπό την ηγεσία του Τσανγκ Κάι-Σεκ να καταφύγει στην Ταϊβάν. Μέχρι το 1971 η Ταϊβάν (επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Κίνας) – που από το 1949 έως το 1987 ήταν υπό ένα αυταρχικό καθεστώς στρατιωτικού νόμου – αναγνωριζόταν ως η εκπρόσωπος της Κίνας στον ΟΗΕ. Άλλωστε, ήταν μια φιλοδυτική δύναμη. Το 1971 αναγνωρίστηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ως η εκπρόσωπος της Κίνας. Η τακτική της Κίνας απέναντι στην Ταϊβάν συμπυκνώνεται σε μια αντίληψη που θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια αναπόφευκτη ενοποίηση. Για το Πεκίνο, η Ταϊβάν είναι εθνικό έδαφος και χρειάζεται να υπάρξει και πολιτική ενοποίηση. Η γενική μορφή της ενοποίησης ήταν στο πνεύμα «μία χώρα – δύο συστήματα» κατ’ αναλογία προς αυτό που εφαρμόστηκε με την εκ νέου ένταξη του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα. Παρότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στην Ταϊβάν που θα τείνουν σε μια τέτοια κατεύθυνση, υπάρχει και ένα ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα, που θεωρεί ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο χώρες και θα πρέπει η Ταϊβάν να διεκδικήσει να είναι μια χώρα με τη δική της ανεξάρτητη πορεία. Παρότι ιστορικά οι ΗΠΑ είχαν στενούς δεσμούς με την Ταϊβάν, όταν στη δεκαετία του 1970 αναβάθμισαν τη σχέση τους με την Κίνα (ξεκινώντας από την περίφημη επίσκεψη Νίξον στο Πεκίνο) ως αντίβαρο στην ΕΣΣΔ, προχώρησαν στην σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την Κίνα, διατηρώντας έκτοτε με την Ταϊβάν αναβαθμισμένες μη διπλωματικές σχέσεις. Παρότι αυτή η αμφισημία διατηρείται, εντούτοις το τελευταίο διάστημα οι ΗΠΑ δείχνουν να αναβαθμίζουν τη σχέση με την Ταϊβάν, στο πλαίσιο της αντίστοιχης κλιμάκωσης ενός αντιπαραθετικού τόνου με την Κίνα. Και δεν είναι τυχαίο ότι ένα πάγια αιτήματα των πιο αντικινεζικών φωνών μέσα στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι η παροχή σαφών αμυντικών εγγυήσεων στην Ταϊβάν απέναντι σε ενδεχόμενη κινεζική επιθετική ενέργεια. Η τρέχουσα όξυνση Η τρέχουσα όξυνση έχει να κάνει με διάφορες παραμέτρους. Από τη μια είναι σαφές ότι απέναντι στη μεγαλύτερη απήχηση εθνικιστικών απόψεων στην Ταϊβάν το Πεκίνο έχει αποφασίσει να δείξει ότι μπορεί να επιβάλει ακόμη και με στρατιωτικούς όρους της διαδικασία της «επανένωσης». Αυτό αποτυπώνεται σε ενέργειες όπως οι διαρκείς υπερπτήσεις κινεζικών αεροσκαφών (συμπεριλαμβανόμενων και στρατηγικών βομβαρδιστικών) στην Ταϊβάν αλλά και σε μια ιδιαίτερα επιθετική ρητορική ιδίως σε μέσα που εκπροσωπούν την πιο «εθνικιστική» εκδοχή της στρατηγικής της κινεζικής ηγεσίας (ενδεικτική αρθρογραφία της ιστοσελίδας Global Times. Από την άλλη, ο τρόπος που η ρητορική των ΗΠΑ, ακόμη και εάν δεν παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» γίνεται πιο επιθετική ως προς ζητήματα που αφορούν την υπεράσπιση της Ταϊβάν, προκαλεί επίσης ανάλογες απαντήσεις από την κινεζική πλευρά με κεντρικό στίγμα τη διαρκή υπογράμμιση ότι οι κινεζικές στρατιωτικές δυνατότητες είναι αρκούντως μεγάλες ώστε να είναι απαγορευτικές για όποιον θα ήθελε να εμπλακεί σε μια τέτοια σύγκρουση. Δεν είναι τυχαίο έτσι πώς χρησιμοποιείται και από την κινεζική ηγεσία αλλά και από αμερικανούς αξιωματούχους το γεγονός ότι σε μερικά χρόνια οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις θα είναι σε θέση όντως να μπορούν να προχωρήσουν σε ένοπλη κατάληψη της Ταϊβάν. Το ίδιο γεγονός επικαλείται και η τρέχουσα κυβέρνηση της Ταϊβάν στην προσπάθεια εκτός όλων των άλλων να διεκδικήσει και μεγαλύτερη στρατιωτική υποστήριξη. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα από τη συνολικότερη πόλωση που καταγράφεται στις αμερικανοκινεζικές σχέσεις και την ένταση ανάμεσα στη μεσοπρόθεσμη αμερικανική στρατηγική που σαφώς κατατείνει προς την αντιπαράθεση με την Κίνα και την άμεση προσπάθεια διαχείρισης των εντάσεων. Πάντως φαίνεται ότι το Πεκίνο αυτή τη στιγμή εισπράττει την αμερικανική πολιτική περισσότερο ως απόπειρα επιθετικής κλιμάκωσης και δη σε ζητήματα που η Κίνα θεωρεί κυριαρχικά και αυτό μπορεί να εξηγήσει την αντίστοιχη προσπάθεια να φανεί ότι τυχόν αντίδραση θα είναι ιδιαίτερα αποφασιστική. Προφανώς και αυτή τη στιγμή η Κίνα δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε ένα πόλεμο με την Ταιβάν. Μια τέτοια ένοπλη σύγκρουση θα μπορούσε να έχει μεγάλο κόστος και άμεσο και πολιτικό. Περισσότερο η Κίνα θέλει να κάνει εκείνη την επίδειξη δύναμης και υπεροπλίας που στέλνει το μήνυμα ότι μόνη εφικτή διέξοδος είναι η διαπραγμάτευση στην προοπτική της επανένωσης και στη χειρότερη περίπτωση η διατήρηση του σημερινού καθεστώτος. Άλλωστε, το Πεκίνο γνωρίζει ότι σε αυτή τη φάση όχι μόνο ότι οι ΗΠΑ θα ταλαντεύονταν να πάνε σε μια στρατιωτική υπεράσπιση της Ταϊβάν, κίνηση που θα μπορούσε να έχει χαρακτηριστικά τεράστιας ανάφλεξης, αλλά και ότι οι ΗΠΑ ανησυχούν ότι ακόμη και εάν επέλεγαν μια στρατιωτική παρέμβαση δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορούσαν να υπερισχύσουν των κινεζικών δυνάμεων σε μια αντιπαράθεση γύρω από την Ταϊβάν (κυρίως γιατί σε προσομοιώσεις μιας τέτοιας σύγκρουσης οι ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οποιαδήποτε προσπάθειά τους να συγκεντρώσουν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις – αεροπλανοφόρα κ.λπ.- στην περιοχή θα σήμαινε ότι αυτές θα καθίσταντο σχετικά εύκολοι στόχοι των κινεζικών δυνάμεων). Πάντως το γεγονός ότι ο Τζο Μπάιντεν δήλωσε τις 5 Οκτωβρίου ότι έχει μιλήσει με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ για το θέμα της Ταϊβάν και ότι συμφώνησαν ότι να τηρηθεί η «συμφωνία για την Ταϊβάν» –δηλαδή το ισχύον πλαίσιο όπου οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν «μία Κίνα», έχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις με το Πεκίνο και όχι την Ταϊπέι και θεωρούν ότι το ζήτημα της Ταϊβάν πρέπει να λυθεί με ειρηνικά μέσα– παραπέμπει περισσότερο σε μια διάθεση μη όξυνσης του κλίματος και από την αμερικανική πλευρά. (in.gr) Το ίδιο βράδυ που ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron έμαθε πως οι ΗΠΑ είχαν κλείσει κρυφά αμυντική συμφωνία με την Αυστραλία, η οποία έβγαζε τη Γαλλία από ένα συμβόλαιο για υποβρύχια, ανακοίνωνε έναν δικό του στρατιωτικό θρίαμβο. Ο Adnan Abu Walid al-Sahrawi επικεφαλής της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος της Ευρύτερης Σαχάρας, σκοτώθηκε «από γαλλικές δυνάμεις». Επρόκειτο για μια αμήχανη σύμπτωση για τον Macron. Για τον Γάλλο πρόεδρο, η συμφωνία AUKUS ήταν ξεκάθαρη δικαίωση του επιχειρήματος πως η Γαλλία, και η Ευρώπη, πρέπει να χτίσουν μια αμυντική συμμαχία που δεν θα εξαρτάται από μια άστατη Αμερική. Εν τούτοις, η δολοφονία ενός κορυφαίου αντάρτη ήταν μια επιτυχία του γαλλικού στρατού που ο Macron γνώριζε πως οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην σύμμαχο υπερδύναμη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο θάνατος του Sahrawi ήταν ένα ορόσημο για τη σημαντικότερη εν εξελίξει στρατιωτική επιχείρηση της Γαλλίας, την επταετή εκστρατεία της στην περιοχή Sahel της βόρειας Αφρικής, που στόχο έχει εξτρεμιστικές ομάδες. Ήταν επίσης αποτέλεσμα της κρίσιμης και επίμονης παρασκηνιακής στήριξης που παρείχε στην αποστολή αυτή η Ουάσινγκτον. Κάπου 3.500 Γάλλοι στρατιώτες βρίσκονται στην περιοχή στο πλαίσιο της Επιχείρησης Barkhane. Εξαρτώνται από αμερικανικά μεταγωγικά αεροσκάφη για την υλικοτεχνική τους υποστήριξη, από τα αμερικανικά drones για τις αναγνωριστικές αποστολές, και από τις αμερικανικές πληροφορίες για να εντοπίζουν στόχους όπως ο Sahrawi. Τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Mirage περιπολούν τον ουρανό χάρη στις τακτικές εννεάωρες πτήσεις των αμερικανικών αεροσκαφών ανεφοδιασμού KC-135 από μια αεροπορική βάση στη νότια Ισπανία. Καθώς η αρχική οργή της Γαλλίας έναντι των αμερικάνων εταίρων τους για τη συμφωνία AUKUS καταλάγιασε τις τελευταίες 12 μέρες και μετατράπηκε σε δυσφορία, το Παρίσι και οι ευρωπαίοι εταίροι του έχουν αναγκαστεί να αντιμετωπίσουν ένα ευρύτερο συμπέρασμα: ότι ενώ οι ΗΠΑ δεν είναι τόσο επικεντρωμένες στην ευρωπαϊκή άμυνα, ωστόσο παραμένουν ο απαραίτητος εταίρος για τα κράτη της ΕΕ. Αν και συνειδητοποιούν την ανάγκη να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την προστασία της ηπείρου τους, οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι του τομέα της άμυνας αναγνωρίζουν πως μια πιο δυνατή και αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Αντιθέτως, το ερώτημα δεν έχει να κάνει με την στρατιωτική ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, αλλά με το πώς μπορεί να γίνει ένας πιο αξιόπιστος και δυνατός σύμμαχος. «Αυτή η διατλαντική συμμαχία είναι ύψιστης σημασίας για την ασφάλεια στον κόσμο. Ποτέ δεν την αμφισβητήσαμε στην Ευρώπη», λέει ο Charles Michel, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Μια πιο εύρωστη Ευρώπη καθιστά τη συμμαχία μας πιο εύρωστη». Ο Michel μίλησε στους Financial Times λίγο μετά το τεταμένο τηλεφώνημα Macron-Biden, όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ προσπάθησε να κατευνάσει κάπως τον θυμό του Γάλλου εταίρου του για τη συμφωνία AUKUS, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στη Γαλλία πως η ίδια -αλλά και η Ευρώπη- έχουν περισσότερα να χάσουν από μια ρήξη στις σχέσεις με την Ουάσινγκτον, από ένα συμβόλαιο 66 δισ. δολαρίων για υποβρύχια. Ο Biden αναγνώρισε «τη σημασία μιας ισχυρότερης και πιο ικανής ευρωπαϊκής άμυνας, που συμβάλει θετικά στη διατλαντική και παγκόσμια ασφάλεια», ανέφερε κοινή ανακοίνωση. Ο Michel, που ηγείται του συμβουλίου των 27 ηγετών της ΕΕ, λέει πως περιστατικά πως η ανακοίνωση-έκπληξη της συμφωνίας AUKUS και η απότομη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν νωρίτερα φέτος το καλοκαίρι, πρέπει να αποτελέσουν έναυσμα ώστε οι Ευρωπαίοι να «ενεργήσουν από κοινού και να πάρουν μαθήματα από κοινού». Αλλά αυτό με κανέναν τρόπο δεν τον οδηγεί να υποστηρίξει πως η Ευρώπη πρέπει να απομακρυνθεί από τις ΗΠΑ ή να αποδυναμώσει τη συνεργασία της με την Ουάσινγκτον. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ξεκάθαρη αναγνώριση από τις ΗΠΑ πως μια ισχυρότερη Ευρώπη… καθιστά τη διατλαντική συμμαχία ισχυρότερη», λέει ο Michel. «Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν πως η ΕΕ είναι στρατηγικός σύμμαχος». Τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη της ΕΕ γνωρίζουν βαθύτατα την έκταση στην οποία οι ΗΠΑ έχουν επαναπροσανατολίσει την εξωτερική τους πολιτική προς τον ανταγωνισμό με την Κίνα, καθιστώντας τα ζητήματα της ευρωπαϊκής ασφάλειας πολύ λιγότερο πιεστική προτεραιότητα σε σχέση με την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ορισμένοι θεωρούν πως είναι θέμα χρόνου οι ΗΠΑ να αποσύρουν περισσότερα στρατιωτικά στοιχεία από την Ευρώπη, καθώς συνεχίζουν τη στροφή τους προς την περιοχή Ινδίας-Ειρηνικού. Η συμφωνία AUKUS έχει δυναμώσει την αποφασιστικότητα της ΕΕ να διαμορφώσει αυτό που οι ηγέτες της έχουν αποκαλέσει «στρατηγική αυτονομία», μια έννοια που θα της επέτρεπε να αναπτύξει τα στρατιωτικά της assets ανεξάρτητα από άλλες δυνάμεις. Αλλά μια ΕΕ χωρίς της Βρετανία, που ήταν προηγουμένως ένας από τους σημαντικότερους αμυντικούς παίκτες της μαζί με τη Γαλλία, δεν έχει συναντήληψη για το θέμα αυτό. «Τα κράτη μέλη της ΕΕ ποτέ δεν άρθρωσαν τι εννοούν λέγοντας στρατηγική αυτονομία. Για ορισμένους έχει να κάνει με το να ξεφύγουν από το ΝΑΤΟ. Για άλλους έχει να κάνει περισσότερο με την αναγνώριση πως ήρθε ο καιρός να κάνουμε περισσότερα για να βρεθούμε στο ίδιο επίπεδο με τους Αμερικάνους» λέει η Judy Dempsey, senior fellow στο Carnegie Europe. «Αλλά η στρατηγική αυτονομία είναι ανούσια εάν οι Ευρωπαίοι συλλογικά δεν σκεφτούν στρατηγικά». Το άγχος του ΝΑΤΟ Οι διαχωρισμοί αυτοί εντός του ΝΑΤΟ αναφορικά με την στρατηγική άμυνας και ασφάλειας υπήρξαν επώδυνα εμφανείς τις τελευταίες ημέρες μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας ΗΠΑ-Αυστραλίας-Ηνωμένου Βασιλείου για την ασφάλεια και τη συμφωνία για τα υποβρύχια. Η γαλλική οργή για την προσβολή ήταν αχαλίνωτη. Ο υπουργός Εξωτερικών Jean-Yves Le Drian, κατηγόρησε τους συμμάχους για «διπροσωπία, τεράστια ρήξη εμπιστοσύνης και περιφρόνηση». Ωστόσο, η πολύ δημόσια οργή του Παρισιού ενεργοποίησε έναν ιδιωτικό συναγερμό σε ορισμένα κράτη μέλη, σύμφωνα με ευρωπαίους διπλωμάτες. Ενώ πολλοί αντιλαμβάνονταν γιατί η Γαλλία έγινε έξω φρενών για την έλλειψη διαβουλεύσεων από το αγγλόφωνο τρίο εν όψει της ανακοίνωσης, ωστόσο αυτό μπλέχτηκε με την ανησυχία για την παράπλευρη ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η οργή της Γαλλίας στην ευρύτερη ατζέντα της επανεμπλοκής της ΕΕ με τις ΗΠΑ, μετά τα θυελλώδη χρόνια του Trump. Ιδιαίτερα αγχώθηκαν οι πρωτεύουσες που είναι σθεναροί υπέρμαχοι του ΝΑΤΟ και της στρατιωτικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ –περιλαμβανομένων ορισμένων πρώην κομμουνιστικών κρατών. Η δήλωση του Γάλλου Ευρωπαίου επιτρόπου Thierry Breton στους Financial Times πως «κάτι έχει σπάσει» στη διατλαντική συνεργασία, προκάλεσε έντονη ενόχληση σε ορισμένους. Το άγχος βγήκε στην επιφάνεια την Τετάρτη, με ωμά σχόλια από την πρωθυπουργό της Δανίας Mette Fredriksen, που κατά την επίσκεψή της στη Νέα Υόρκη δήλωσε στην δανέζικη εφημερίδα Politiken πως ο Biden είναι «πολύ πιστός» στην διατλαντική συμμαχία και πως η ίδια δεν νοιώθει καμία απογοήτευση με την αμερικανική κυβέρνηση. Μέχρι να μιλήσει ο Macron στον Biden την περασμένη Τετάρτη, είχε ήδη ξεκινήσει μια συντονισμένη προσπάθεια στην Ευρώπη να κατέβουν οι τόνοι της θυμωμένης ρητορικής. Το μήνυμα που προέκυψε μέχρι το τέλος της εβδομάδας ήταν μια επαναβεβαίωση της συνεργασίας, σε έντονη αντίθεση με τα προηγούμενα μηνύματα που βγήκαν από τη Γαλλία και αλλού πως η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί καλύτερα για να σταθεί μόνη. «Ήμασταν ειλικρινείς και ανοικτοί, αλλά δεν έχουμε αμφισβητήσει τη διατλαντική συμμαχία», δήλωσε στους FT ο Michel. «Υπάρχει ενότητα των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Έχουμε αποφασίσει να μείνουμε ενωμένοι». Το «ενωμένοι» σημαίνει μια Ευρώπη που παρουσιάζεται ως ένας πιο αξιόπιστος παράγοντας στην αμυντική αρένα, αλλά όπως παραδέχεται ένας ανώτατος ευρωπαίος διπλωμάτης «η πρόοδος στο θέμα αυτό υπήρξε βραδεία». Πάρτε για παράδειγμα το Αφγανιστάν και την χαοτική εκκένωση της Καμπούλ. «Η Ευρώπη συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου δεν διαθέτει τα assets για να διασφαλίσει από μόνη της το αεροδρόμιο της Καμπούλ», σημειώνει ο διπλωμάτης. «Οι ΗΠΑ είχαν δυο ομάδες στην περιοχή που στήριζαν την προσπάθεια. Αυτό δεν είναι κάτι που οι ευρωπαϊκές δυνάμεις μπορούν εύκολα να αντιγράψουν». Όπως υποστηρίζει ο διπλωμάτης, το πρόβλημα είναι «μια έλλειψη πολιτικής βούλησης» εντός της Ευρώπης σε ό,τι αφορά την ενίσχυση των αμυντικών της δυνατοτήτων. «Πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και ποια συμπεράσματα θα βγάλει η νέα κυβέρνηση στο Βερολίνο από τα πρόσφατα γεγονότα». Για την ώρα, η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη για τις ενισχυμένες αμυντικές ικανότητες. Ο Christoph Heusgen, ο οποίος μέχρι τον Ιούνιο ήταν ο πρέσβης της Γερμανίας στον ΟΗΕ και πρώην σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της καγκελαρίου Angela Merkel, λέει πως το Βερολίνο έχει καλούς λόγους να είναι συγκρατημένο σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές ενέργειες, δεδομένης της ιστορίας του. Προσθέτει όμως πως «δεν είμαστε εκεί που θα έπρεπε σε όρους στρατιωτικής ετοιμότητας. Οι εταίροι μας περιμένουν η Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη. Και οδεύουμε προς τα εκεί. Αλλά είναι μια μακρά διαδικασία». Αυτό το επιχείρημα θα συνεχίσει να παίζει δυνατά στην Γαλλία. Η οργή για τη συμφωνία AUKUS για την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού έγινε μεγαλύτερη, καθώς το Παρίσι συνειδητοποίησε πως οι Αμερικάνοι ουσιαστικά έκαναν πέρα τη Γαλλία, παρά το ότι γνώριζαν πως ήταν η μόνη χώρα-μέλος της ΕΕ με ένοπλες δυνάμεις ικανές να προβάλουν την ισχύ τους στο εξωτερικό, και η μόνη με σημαντική εδαφική και στρατιωτική παρουσία στον Ειρηνικό. Η Sylvie Bermann, πρώην πρέσβης της Γαλλίας και νυν πρόεδρος του Institute of Advanced Studies in National Defense λέει πως η μείωση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στην Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή καθώς επικεντρώνεται στην Κίνα, μελλοντικά θα πείσει τους μέχρι στιγμής απρόθυμους ευρωπαίους εταίρους της Γαλλίας για την ανάγκη να κάνουν περισσότερα μαζί στο θέμα της άμυνας. «Θα χρειαστεί χρόνος, αλλά θα γίνει», λέει. «Επειδή στην πραγματικότητα οι Αμερικάνοι δεν ενδιαφέρονται πια για εμάς». Αποσπασματικός συντονισμός Η αμερικανική στρατιωτική στήριξη υπήρξε ουσιώδης για το ευρωπαϊκό εγχείρημα μετά την αποτυχία της επικύρωσης της Συνθήκης του Παρισιού του 1952, που θα ένωνε έξι κράτη. Οι ΗΠΑ ήταν που διευκόλυναν την ιδέα μιας κοινής ευρωπαϊκής ασφάλειας εν όψει μιας δυνητικής απειλής από τη Σοβιετική Ένωση, μέσω του ΝΑΤΟ –μια συμμαχία στην οποία σήμερα δεν συμμετέχουν μόνο έξι από τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Αλλά οι αμυντικοί αναλυτές θεωρούν πως η δέσμευση των ΗΠΑ για την ασφάλεια είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, δεδομένου ότι έχει οδηγήσει σε μια εξάρτηση που σημαίνει πως ελάχιστοι ευρωπαϊκοί στρατοί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά χωρίς την Ουάσινγκτον. Οι συνδυασμένες δυνατότητες της ΕΕ δεν είναι μικρές. Τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν συνδυασμένη δύναμη 1,26 εκατ. εν ενεργεία στρατιωτών, αριθμός που δεν απέχει πολύ από τους 1,37 εκατ. των ΗΠΑ. Αλλά αυτός ο αριθμός κρύβει κρίσιμης σημασίας «τρύπες» στην στρατιωτική τους ικανότητα που πάντα τις κάλυπταν οι Αμερικάνοι. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν έχουν στρατηγικές δυνατότητες αερομεταφορών, δηλαδή μεταγωγικά αεροσκάφη αρκετά μεγάλα ώστε να μεταφέρουν γρήγορα χιλιάδες στρατιώτες, όπλα και εξοπλισμό στο πεδίο της μάχης. Δεν έχουν χερσαία και κινητά συστήματα αεράμυνας. Και ο εξοπλισμός που έχουν ορισμένα κράτη μέλη, συχνά δεν έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τον εξοπλισμό άλλων κρατών-μελών. «Έχει να κάνει με αυτό που ονομάζουμε διευκολυντές: τις μεγάλες, παρασκηνιακές δυνατότητες, κυρίως τις μεταφορές και επικοινωνίες» αναφέρει ο Brooks Tigner, αναλυτής της εταιρείας αμυντικών πληροφοριών Janes. «Ακόμα και τον πιο βασικό εξοπλισμό: το ΝΑΤΟ τον διευκολύνει. Και οι ΗΠΑ, ως το μεγαλύτερο μέλος, διευκολύνει το ΝΑΤΟ», προσθέτει ο Tigner. «Μηχανισμοί και στρατηγικές που χρησιμοποιούνται για να αποτραπούν οι επιχειρήσεις ή η είσοδος του εχθρού σε ένα πεδίο μάχης: οι ΗΠΑ τα έχουν σχεδόν όλα αυτά». Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ από καιρό ζητούν οι ευρωπαϊκοί στρατοί να βελτιώσουν τη διαλειτουργικότητά τους και η σημασία διεξάγει τακτικές ασκήσεις που σκοπό έχουν να βρεθεί τρόπος για να έρθουν τα κράτη μέλη σε κοινές πλατφόρμες που, για παράδειγμα, θα επέτρεπαν στον γαλλικό εξοπλισμό αναγνώρισης να παρέχει στόχους σε ένα πολωνέζικο τανκ. Ωστόσο, αντί αυτού, πολλά κράτη μέλη έχουν προσπαθήσει να προστατεύσουν τις δικές τους αμυντικές βιομηχανίες, αγοράζοντας εξοπλισμό εξειδικευμένο για το δικό τους κράτος, που μπορεί να ενσωματωθεί στα αμερικανικά ή νατοϊκά λειτουργικά συστήματα, όχι όμως και σε αυτά των ευρωπαίων συμμάχων. «Μέχρι να ψηφιοποιηθούν όλα αυτά, χρησιμοποιώντας το ίδιο λογισμικό, λειτουργώντας με τα ίδια σήματα, θα έχουμε μόνο αποσπασματικό συντονισμό», σύμφωνα με τον Tigner. «Χρειάζονται δεκαετίες για την έρευνα, τον σχεδιασμό, τη δοκιμή και την εγκατάσταση αυτού του είδους του κοινού εξοπλισμού. Άρα, ακόμα και αν οι ευρωπαίοι σύμμαχοι έβαζαν στην άκρη το τεράστιο χρηματικό ποσό που απαιτείται για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, θα χρειάζονταν 15-20 χρόνια για να μπορέσουν πραγματικά να φτάσουν στο επίπεδο που χρειάζονται». Το ευρωπαϊκό μήνυμα Εν τούτοις, για πολλά κράτη της ΕΕ, ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται ανατολικά και που προσβλέπουν στο ΝΑΤΟ για την παροχή ενός ακλόνητου τείχους προστασίας ενάντια στη Ρωσία, ακόμα και μια Αμερική με αποσπασμένη προσοχή και μια Βρετανία εκτός του μπλοκ, είναι καλύτερα απ’ ότι ένας διακανονισμός για την ασφάλεια του οποίου θα ηγούνται οι Βρυξέλλες. Η αναποδιά στο Αφγανιστάν αναζωπύρωσε μια συζήτηση αναφορικά με το αν η ΕΕ πρέπει να δημιουργήσει δικό της στρατό, για παράδειγμα, αλλά ορισμένα κράτη μέλη απορρίπτουν την ιδέα, στην οποία έγινε μια βιαστική μόνο αναφορά κατά τη διάρκεια της ομιλίας της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen για την κατάσταση της ένωσης αυτόν τον μήνα. «Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο: αυτό είναι το ασφάλιστρό μας. Χωρίς αυτά δεν έχουμε εθνική άμυνα», ανέφερε ανώτερος διπλωμάτης χώρας που ανήκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. «Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποιον διακανονισμό που δεν εξαρτάται από τους Αμερικάνους, και το ίδιο ισχύει για πολλές χώρες στα ανατολικά της ΕΕ». Η αντίδραση στη Μόσχα στην ιδέα το ΝΑΤΟ να κάνει πίσω για να αντικατασταθεί από την ΕΕ, θα ήταν να γελάσει, όπως προειδοποιεί ο διπλωμάτης. Ορισμένα κράτη μέλη, ιδιαίτερα αυτά στα βόρεια και ανατολικά του μπλοκ, πιέζουν για ισχυρότερους δεσμούς άμυνας και ασφάλειας με την Βρετανία ώστε να συμπληρώνονται οι δεσμοί με τις ΗΠΑ. Παρά την αντιπάθεια εντός του κυβερνώντος βρετανικού Συντηρητικού κόμματος για οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας με την ΕΕ, αναγνωρίζουν πως η Βρετανία είναι η μόνη άλλη μεγάλη στρατηγική δύναμη στην Ευρώπη μαζί με τη Γαλλία, και μια γέφυρα-κλειδί με την Ουάσινγκτον. Αυτή η «πάσα» για να ερευνήσουν Λονδίνο και Βρυξέλλες τρόπους να ενισχύσουν την αμυντική συνεργασία ήταν μέρος των διαβουλεύσεων μεταξύ του Ολλανδού πρωθυπουργού Mark Rutte και του Βρετανού ομολόγου του Boris Johnson στο Λονδίνο στις αρχές του μήνα, σύμφωνα με πηγές που ενημερώθηκαν για τη συνάντηση. Ο Rutte έστειλε «ένα ευρωπαϊκό μήνυμα» στον Johnson, σύμφωνα με ευρωπαίο διπλωμάτη, προσθέτοντας πως υπάρχει «αμοιβαία πρόθεση» στα κράτη μέλη να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Για τους αισιόδοξους, μια συνεργασία της ΕΕ με το ΗΒ θα μπορούσε να παράσχει έναν τρόπο ώστε να τραβηχτεί μια γραμμή κάτω από τις απογοητευτικές διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία αποχώρησης στο πλαίσιο του Brexit, και να στραφούν οι σχέσεις προς μια πιο εποικοδομητική βάση. «Πολιτικά, η διάθεση έχει οπωσδήποτε αλλάξει. Είναι λιγότερο ανταγωνιστική απ’ ότι πριν από έναν χρόνο και υπάρχουν ενδείξεις, μικρές ενδείξεις, πως μπορεί να αρχίσουν να γίνονται πράγματα», ανέφερε ένας Βρετανός αξιωματούχος, προειδοποιώντας όμως πως η πρόοδος θα εξαρτηθεί από την αποφυγή εντάσεων για τη Βόρεια Ιρλανδία. «Δεν αποκλείεται μέχρι τα μέσα του επόμενου έτους να δούμε προσπάθειες για σχηματισμό κάποιου είδους συνεργασίας», ανέφεραν αξιωματούχοι. «Υπάρχουν προφανώς κράτη μέλη όπου αυτός ο διάλογος είναι ευκολότερος όμως επίσης καταλαβαίνουμε πως είναι ένα μπλοκ και πως πρέπει χρειάζεται επίσης να τους μιλήσουμε συλλογικά». Το πιο επείγον ερώτημα που αντιμετωπίζει η ΕΕ τώρα, όμως, είναι πώς θα αντιδράσει στην συνειδητοποίηση πως ενώ η ρητορική της Αμερικής μπορεί να έχει αλλάξει σε σχέση με τα χρόνια του Tramp, ωστόσο η ένταση της προσοχή της στην αντιπαλότητά της με την Κίνα δεν έχει αλλάξει». «Το ΝΑΤΟ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας της ΕΕ και πάντα θα είναι, αλλά μπορούμε να κοιτάμε πιο δυνατά και τον εαυτόν μας», ανέφερε αξιωματούχος άμυνας της ΕΕ. «Έχει να κάνει με το να είμαστε μια πιο ώριμη και ενήλικη αμυντική δύναμη. Αυτό θα κάνει άλλες χώρες να θέλουν να συνεργαστούν περισσότερο μαζί μας».Πηγή: Financial Times (των Henry Foy και Sam Fleming) |
Archives
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|