Τα μικροπλαστικά βρίσκονται στον αέρα που αναπνέουμε, στο φαγητό, στο νερό μας και στον οργανισμό μας. Πώς απειλούν τον πλανήτη και την υγεία μας; Τα μικροπλαστικά είναι μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικών που ρυπαίνουν το περιβάλλον και έχουν μέγεθος μικρότερο από 5 χιλιοστά όπως αναφέρει η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά τα σωματίδια που είναι αόρατα με γυμνό μάτι – ωστόσο υπαρκτά και δυνητικώς βλαβερά – έχουν διεισδύσει σε όλα τα οικοσυστήματα και το ανθρώπινο σώμα. Είναι ευκίνητα και μπορούν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις στον αέρα μολύνοντας το περιβάλλον. Λόγω του μικρού μεγέθους τους (που φτάνει μέχρι και ελάχιστα μικρόμετρα, δηλαδή εκατομμυριοστά του μέτρου) μπορούν να εισέλθουν στον οργανισμό μας μέσω του στόματος, της μύτης και άλλων κοιλοτήτων. Καθημερινά εισπνέουμε, καταπίνουμε και απορροφάμε σωματίδια πλαστικού. Μάλιστα. ερχόμαστε σε επαφή με το πλαστικό από τα πρώτα κιόλας στάδια της ζωή μας. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Toxicological Science, έχουν βρεθεί μικροπλαστικά στον πλακούντα τον εγκύων και στο μητρικό γάλα. Υπάρχουν στο έδαφος, στις ακτές μας, στον αέρα, στη σκόνη, στο φαγητό μας, στο μπουκάλι του νερού μας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια υποστηρίζουν ότι στο εμφιαλωμένο νερό υπάρχουν κατά μέσο όρο 240.000 νανοπλαστικά σωματίδια ανά λίτρο – δηλαδή 100 φορές περισσότερα από προηγούμενες εκτιμήσεις. Επιπλέον, έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Physics of Fluids εκτιμά ότι 16,2 κομματάκια μικροπλαστικών την ώρα εισέρχονται στο σώμα μας μέσω της αναπνευστικής οδού. Οι κίνδυνοι για το περιβάλλον και την υγεία μας Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι λίγα, αόρατα κομμάτια από τα πλαστικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε ή συναντάμε καθημερινά μπορούν να αποσπαστούν και να βρουν το δρόμο τους στο σώμα μας. Ωστόσο, είναι ακόμη πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι μπορούν στη συνέχεια να απορροφηθούν – μαζί με τυχόν χημικές ουσίες που περιέχουν – στο κυκλοφορικό σύστημα. Εν μέσω όλων αυτών των ερευνών, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη σαφή εικόνα για τις επιπτώσεις τους στην υγεία μας. Η τοξικότητά τους εξακολουθεί να μελετάται, αλλά τα τρέχοντα στοιχεία δείχνουν ότι τα μικροπλαστικά θα μπορούσαν να μας κάνουν ευάλωτους στον καρκίνο, τις καρδιακές παθήσεις και τις αλλεργίες. Θα μπορούσαν, επίσης, να είναι παράγοντας κινδύνου της νόσου Αλτσχάιμερ και να μειώνουν τη γονιμότητα. Προς το παρόν οι ερευνητές βρίσκονται σε έναν «αγώνα δρόμου» ενάντια στον χρόνο. Και καθώς εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι πλαστικών διαρρέουν στο περιβάλλον κάθε χρόνο, πρόκειται για έναν αγώνα που μπορεί να χάσουν. Αν δεν γίνουν άμεσες και δραστικές αλλαγές, μέχρι το 2050 υπολογίζεται ότι θα υπάρχει περισσότερο πλαστικό στους ωκεανούς από ό,τι ψάρια. Τουλάχιστον 267 διαφορετικά είδη ζώων και οργανισμών έχουν επηρεαστεί από την πλαστική ρύπανση. Και μην ξεχνάτε πώς ό,τι «καταλήγει» στη θάλασσα δεν μένει εκεί, αλλά… επιστρέφει στον οργανισμό μας. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην 9η Διεθνή Διάσκεψη για τους Ωκεανούς «Our Ocean» (OOC-9), προσλαμβάνουμε το πλαστικό ισοδύναμο μιας πιστωτικής κάρτας κάθε εβδομάδα μέσω της διατροφής μας. Πώς θα «κερδίσουμε» χρόνο Μπροστά σε αυτή την τεράστια απειλή για το περιβάλλον και την ίδια μας την υγεία, δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Αλλάζοντας συνήθειες στην καθημερινότητά μας σταδιακά μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά αντικαθιστώντας τα πλαστικά με βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, όπως το αλουμίνιο. Προτού διαλέξετε την επόμενη συσκευασία που θα χρησιμοποιήσετε, αξίζει να γνωρίζετε ότι το πλαστικό είναι απίστευτα ανθεκτικό στη διάβρωση. Ένα πλαστικό μπουκάλι, για παράδειγμα, χρειάζεται περίπου 450 χρόνια για να αποσυντεθεί και, όταν αρχίζει να διασπάται, αφήνει χημικά επικίνδυνα σωματίδια στο περιβάλλον. Ποσοστό μεγαλύτερο από το 99% των χιλιάδων πλαστικών που υπάρχουν, παράγονται από ορυκτά καύσιμα. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών, σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου για την Ακεραιότητα του Κλίματος, δεν μπορεί να ανακυκλωθεί, δηλαδή να ανακατασκευαστεί σε νέα προϊόντα. Αντίθετα, το 75% του αλουμινίου που παράγεται ξαναχρησιμοποιείται. Ένα κουτί αλουμινίου που θα βρεθεί σε κάδο ανακύκλωσης μπορεί να επιστρέψει στο ράφι ως νέο προϊόν σε μόλις λίγες ημέρες και μπορεί να ανακυκλωθεί όσες φορές χρειάζεται, καθώς δεν υφίσταται αλλοίωση. Λέγοντας «όχι» στο πλαστικό, λέμε «ναι» στην υγεία μας και την υγεία του πλανήτη μας.
0 Comments
Αποτελούν μια από τις πιο εντυπωσιακές ποικιλίες λεμονιών στον κόσμο. Τα λεμόνια στο Αμάλφι της Ιταλίας έχουν ιστορία. Η γλυκιά, ιδιαίτερα καθαρή και αρωματική γεύση των λεμονιών που καλλιεργούνται κατά μήκος της άγριας ακτής στην περιοχή της Καμπανία τα έχει κάνει διάσημα σε όλο τον κόσμο. Εκτός από την γεύση αυτό που τα ξεχωρίζει είναι το μέγεθός τους, συγκεκριμένα 4 φορές μεγαλύτερα από τα φυσιολογικά λεμόνια. H ακτή Αμάλφι εξελίχτηκε σε έναν από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της Ιταλίας αλλά και αγαπημένο μέρος τόσο των απανταχού jet setters όσο και των ζευγαριών που αναζητούν το ρομάντζο. Ευτυχώς, εξαιτίας της γεωμορφολογίας της περιοχής, η τουριστική ανάπτυξη έγινε σε ήπιους ρυθμούς. Ως εκ τούτου αποτελεί ακόμη και σήμερα έναν επίγειο παράδεισο. Πώς ξεχωρίζει από τις ποικιλίες Ένα λεμόνι αυτής της ποικιλίας έχει βάρος σίγουρα πάνω από 100 γραμμάρια, ενώ μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και το ένα κιλό! Ο καρπός είναι γνωστός και ως «sfusato Amalfitano» και πήρε το όνομά του από την προέλευση της ποικιλίας του, αλλά και από το γεγονός ότι έχει ένα σχεδόν κωνικό σχήμα που δεν διαφέρει και πολύ από την άτρακτο (sfusato στα ιταλικά). Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα καθιστά εύκολη την αναγνώρισή των λεμονιών αυτών από τις άλλες πιο στρογγυλές ποικιλίες που καλλιεργούνται οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Οι τρόποι «μαγειρέματος»Ένα καλό λεμόνι του Αμάλφι μπορεί να φαγωθεί με τον ίδιο τρόπο που θα έτρωγες ένα μήλο ή πορτοκάλι. Κατά μήκος της ιταλικής ακτής το απολαμβάνουν συνήθως κομμένο σε κομμάτια, πασπαλισμένο με αλάτι, λίγο ελαιόλαδο και λίγο δυόσμο. Άλλοι το κάνουν σορμπέ, χρησιμοποιώντας τη λεμονόκουπα σαν μπολ, το βλέπεις ακόμη και ως ποτήρι για κοκτέιλ, ενώ φυσικά αποτελεί και το βασικό συστατικό για το διάσημο λιμοντσέλο, που προσφέρεται μετά το φαγητό. Το δημοφιλές επιδόρπιο της Αμάλφι Το σορμπέ λεμονιού είναι το πιο δημοφιλές επιδόρπιο της περιοχής, πωλείται σε όλες τις τζελατερίες της περιοχής, σερβίρεται σε όλα τα εστιατόρια, και προσφέρεται στο τέλος ενός πλούσιου γεύματος. Είναι πολύ φρέσκο και δροσιστικό και ιδιαίτερα βοηθητικό στη χώνεψη. Συνήθως παρουσιάζεται σερβιρισμένο μέσα σε μια κοίλη λεμονόκουπα που έχει τοποθετηθεί κι αυτή για αρκετή ώρα στην κατάψυξη και εντυπωσιάζει πραγματικά με την εμφάνισή του. Υλικά για τη Συνταγή
Εκτέλεση 1.Αρχικά, με έναν αποφλοιωτή πατάτας αφαιρέστε τη φλούδα λεμονιού, προσέχοντας να μην πάρετε το λευκό μέρος που είναι πικρό. Βάλτε το σε μια κατσαρόλα με το νερό και τη ζάχαρη. Ανακατέψτε καλά και αφήστε να έρθει σε βρασμό σε μέτρια φωτιά, ώστε να διαλυθούν οι κόκκοι της ζάχαρης και να έχει τη συνοχή ενός σιροπιού. Όταν είναι έτοιμο, σβήστε τη φωτιά και αφήστε το να ξεκουραστεί για περίπου δέκα λεπτά και να κρυώσει. 2. Εν τω μεταξύ, στύψτε τα λεμόνια μέχρι να έχετε την ποσότητα που απαιτείται (280 ml χυμού) και έπειτα σουρώστε το μίγμα περνώντας το από λεπτή σίτα. Φιλτράρετε επίσης το κρύο πλέον σιρόπι για να αφαιρέσετε τις φλούδες και προσθέστε το μέσα στον χυμό. 3. Ξεχωριστά, σε ένα άλλο μπολ, χτυπήστε με ένα σύρμα χειρός τα ασπράδια μέχρι να σφίξουν. Όταν φουσκώσουν καλά και αφρίσουν, προσθέστε τα στα υγρά και ενσωματώστε τα απαλά. Χρησιμοποιήστε, αν θέλετε, το μίξερ χειρός με τους αυγοδάρτες αλλά σε χαμηλή ταχύτητα. 4. Μεταφέρετε το μίγμα σε ένα μεταλλικό σκεύος ή ειδικό τάπερ για παγωτό και τοποθετήστε το στην κατάψυξη να σφίξει, ακολουθώντας προσεκτικά τη τυπική διαδικασία για προετοιμασία χωρίς παγωτομηχανή. Κατά διαστήματα δηλαδή βγάζετε το σορμπέ και ανακατεύετέ το με ένα σύρμα χειρός να σπάσουν οι παγοκρύσταλλοι και να γίνει ομοιόμορφο. Σιγά – σιγά θα έχετε τη συνοχή που επιθυμείτε, η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα αφράτο και λευκό μίγμα (σε περίπου οκτώ ώρες). 5. Στο μεταξύ, ετοιμάστε και τις λεμονόκουπες για το σερβίρισμα. Καθαρίστε καλά τα λεμόνια από το εσωτερικό τους και τοποθετήστε τα στην κατάψυξη. Λίγο πριν το σερβίρισμα, γεμίστε τα με το σορμπέ, βάλτε τα μέσα σε κολονάτα ποτήρια για να στέκονται και είναι έτοιμα να τα απολαύσετε. Σημείωση: Το χτυπημένο ασπράδι χρησιμοποιείται στην παρασκευή του σορμπέ, για να αποφευχθεί ο σχηματισμός μεγάλων κρυστάλλων πάγου, που θα είναι δυσάρεστοι στον ουρανίσκο. Η περιοχή ανήκει στο Ευρωπαϊκό δίκτυο natura 2000 και εποπτεύεται καθημερινά από την μονάδα διαχείρισης Εθνικού πάρκου Μεσολογγίου του Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.
Έριξε σταγόνες αίματος στον ωκεανό για να δει την αντίδραση των καρχαριών – Το αποτέλεσμα τον σόκαρε14/5/2024 Πρόκειται για πείραμα πρώην μηχανικού της NASA Από τότε που είδαμε για πρώτη φορά την ταινία «Ψάχνοντας τον Νέμο» και είδαμε τον Bruce, τον μεγάλο λευκό καρχαρία, να χάνει κάθε αυτοέλεγχο όταν μύρισε μια σταγόνα από το αίμα της Dory, πολλοί θεώρησαν το γεγονός ως απαράβατο κανόνα για τα τεράστια αρπακτικά. Φυσικά δεν περιμέναμε την ταινία κινουμένων σχεδίων για να μάθουμε την αδυναμία τους στο αίμα. Αρκετοί μάλιστα είναι πεπεισμένοι πως μπορούν να το μυρίσουν από μίλια μακριά. Ο πρώην μηχανικός της NASA που έγινε YouTuber Mark Rober είχε επίσης αυτή την εντύπωση και δήλωσε ότι ήθελε να δοκιμάσει τη θεωρία «από τότε που θυμάται τον εαυτό του» – έτσι τον Ιούλιο του 2019, έκανε ακριβώς αυτό. Ο 44χρονος κατευθύνθηκε σε ένα σημείο γεμάτο καρχαρίες 20 μίλια ανοιχτά των Μπαχαμών για να πραγματοποιήσει το πείραμά του μαζί με τον θαλάσσιο βιολόγο και ειδικό σε καταδύσεις καρχαριών Luke Tipple. «Πρώτα ήθελα να αποδείξω ότι όντως προτιμούν το αίμα από οποιαδήποτε άλλη μυρωδιά» Ο Mark είπε στους θαυμαστές του ότι επινόησε μια «ισχυρή διαδικασία δοκιμής» και κατασκεύασε μόνος του ένα «υλικό επιπέδου NASA» για να διαπιστώσει εάν ισχύει η θεωρία σχετικά με το αίμα και τους καρχαρίες. Ο ίδιος εξήγησε: «Σχεδίαζα να δοκιμάσω πόσο μακριά μπορούν να μυρίσουν μια μόνο σταγόνα αίματος στο νερό, αλλά πρώτα ήθελα να αποδείξω ότι όντως προτιμούν το αίμα από οποιαδήποτε άλλη μυρωδιά». Το πείραμα Για να το κάνει αυτό, τοποθέτησε τέσσερις σανίδες σέρφινγκ που αντλούσαν από δύο λίτρα διαφορετικού υγρού – ιχθυέλαιο, αίμα αγελάδας, θαλασσινό νερό και ούρα. Αυτά τα υγρά χύθηκαν στον ωκεανό σε διάρκεια μιας ώρας, ενώ ο Mark και ο Luke παρακολουθούσαν από το σκάφος τους και τράβαγαν πλάνα από drone για να καταγράψουν πόσοι καρχαρίες επισκέφθηκαν κάθε σανίδα. Τα πρώτα δέκα λεπτά κύλησαν χωρίς πολλή δράση κοντά σε κάποια από τις σανίδες – κάτι που, όπως είπε ο Mark, ήταν αρκετά καθησυχαστικό για τους ανθρώπους που ανησυχούν μήπως αρχίσουν ξαφνικά να αιμορραγούν στον ωκεανό ή φοβούνται ότι το να ουρήσουν με στολή μπορεί να προσελκύσει καρχαρίες. «Θα πίστευε κανείς ότι λίγο αίμα και θα υπήρχε ένα τεράστιο σμήνος, αλλά αυτό δεν ισχύει μέχρι στιγμής», λέει ο ίδιος. Τώρα το ερώτημα είναι πόσο αίμα; Η δραστηριότητα φάνηκε να αυξάνεται μετά το 20λεπτο, αν και τα θηρία δεν συνέρρεαν ακριβώς στις σανίδες. Στο τέλος του πειράματος, η ομάδα διαπίστωσε ότι τέσσερις καρχαρίες πήγαν να ελέγξουν το ιχθυέλαιο, κανένα δεν ασχολήθηκε με το θαλασσινό νερό ή τα ούρα, αλλά την σανίδα με το αίμα επισκέφθηκαν άμεσα 41 καρχαρίες. «Τώρα που καταρρίψαμε ορισμένους μύθους των σέρφερ για τα ούρα και αποδείξαμε ότι οι καρχαρίες σίγουρα προτιμούν το αίμα από οτιδήποτε άλλο, το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσο ακριβώς αίμα τους ενδιαφέρει», συνεχίζει ο Mark. Η δεύτερη φάση Αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκαν 3 σανίδες σερφ, οι δύο με αίμα που είχαν δωρίσει ο ίδιοι οι συμμετέχοντες, και μία που απλά αντλούσε θαλασσινό νερό. Η σανίδα με την αντλία νερού τοποθετήθηκε στη μέση, και απλά ανάδευε το νερό γύρω της. Από τις άλλες δύο, μία απελευθέρωνε αίμα με αργό ρυθμό, μίας σταγόνας το λεπτό, ενώ η άλλη με γρήγορο ρυθμό, μίας σταγόνας κάθε 4 δευτερόλεπτα. Τα αποτελέσματα ήταν τουλάχιστον ενδιαφέροντα. Κανένας καρχαρίας, μέσα σε αρκετή ώρα, δεν προσέγγισε καμία από τις 3 σανίδες, δίνοντας μία ένδειξη πως η εικόνα του θηρίου που χάνει τα «λογικά» του και μετατρέπεται σε αδίστακτο θηρευτή στη θέα του αίματος μάλλον δεν αληθεύει. Το αποθέματα εκτιμάται ότι φτάνουν τα 511 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, περίπου 10 φορές η παραγωγή της Βόρειας Θάλασσας τα τελευταία πενήντα χρόνια. Ρωσικό ερευνητικό σκάφος που υποτίθεται ότι πραγματοποιεί επιστημονικές έρευνες στην Ανταρκτική ενημέρωσε τη Μόσχα για τον εντοπισμό γιγάντιου κοιτάσματος πετρελαίου και φυσικού αερίου, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα The Telegraph. Σύμφωνα με καταθέσεις στην Επιτροπή Περιβαλλοντικού Ελέγχου της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων, η δραστηριότητα της Ρωσίας στην Ανταρκτική προμηνύει γεωπολιτικές εντάσεις και ίσως τελικά ανοίξει το δρόμο για εξορύξεις στην προστατευόμενη σήμερα ήπειρο. Τα αποτελέσματα των ερευνών δημιουργούν επίσης ανησυχία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, καθώς σύμφωνα με τις ίδιες πηγές το κοίτασμα φτάνει τα 511 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, περίπου 10 φορές η παραγωγή της Βόρειας Θάλασσας τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η λευκή ήπειρος προστατεύεται από τη Συνθήκη της Ανταρκτικής του 1959, η οποία απαγορεύει την εξόρυξη οποιουδήποτε φυσικού πόρου. Ωστόσο η Επιτροπή Περιβαλλοντικού Ελέγχου φέρεται να ανησυχεί για ενδεχόμενη απόσυρση της Ρωσίας από τη συνθήκη και καλεί το Φόρεϊν Όφις να προστατεύσει τα συμφέροντα της Βρετανίας. Και αυτό επειδή ένα μεγάλο μέρος του κοιτάσματος βρίσκεται εντός των Βρετανικών Εδαφών στην Ανταρκτική, τα οποία διεκδικούν μέχρι σήμερα και η Χιλή και η Αργεντινή. Το κοίτασμα φέρεται να ανακαλύφθηκε από το ερευνητικό σκάφος Alexander Karpinsky της Rosgeo, κρατικής ρωσικής εταιρείας για την αναζήτηση ορυκτών πόρων. Εμπορική αξιοποίηση Ο Κλάους Ντοντς, καθηγητής Γεωπολιτικής στο Royal Holloway College, εκτίμησε ότι οι δραστηριότητες της Ρωσίας υποδηλώνουν ενδιαφέρον για εμπορική αξιοποίηση των ορυκτών πόρων. «Η Συνθήκη για την Ανταρκτική αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις» όχι μόνο από τη Ρωσία αλλά και από την Κίνα, είπε. «Οι δραστηριότητες της Ρωσίας πρέπει να ερμηνευτούν ως απόφαση υπονόμευσης των κανόνων για τις σεισμικές έρευνες και τελικά ως προάγγελος της εξόρυξης πόρων» εκτίμησε. Η Ρωσία πιθανότατα θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις στη σύνοδο των χωρών-μελών της συνθήκης που θα πραγματοποιηθεί αυτό το μήνα στην Ινδία. Άλλοι ειδικοί εκτίμησαν πάντως ότι η Ανταρκτική κινδυνεύει περισσότερο από τις γεωπολιτικές αλλαγές που φέρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Οι εντάσεις αυτές θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν στην πτώση της Συνθήκης για την Ανταρκτική, είπε ο Άλαν Χέμινγκς, διοικητής της βρετανικής αποστολής στην Ανταρκτική στη διάρκεια του πολέμου των Φόκλαντς ανάμεσα στη Βρετανία και την Αργεντινή, σήμερα ερευνητής του Πανεπιστημίου του Κάντερμπουρι στη Νέα Ζηλανδία. Προειδοποίησε δε ότι «δεν θα υπάρξει ποτέ κατάλληλη στιγμή για εξόρυξη υδρογονανθράκων από την Ανταρκτική». «Οποιαδήποτε απόπειρα να αξιοποιηθούν οι υδρογονάνθρακες της Ανταρκτικής θα μας βουλιάξει όλους». Το αναδομημένο πρόσωπο μιας 40χρονης γυναίκας Νεάντερταλ, που έζησε πριν από 75.000 χρόνια, αποκάλυψε μια ομάδα Βρετανών αρχαιολόγων.
|
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|