ΓΡΑΦΕΙ Ο Δρ. Κωνσταντίνος Ιακώβου* Πολλοί Παιδοψυχίατροι δηλώνουν σήμερα ότι πολλά παιδιά είναι θύματα φοβερής αναστάτωσης. Ανήμπορα να βρουν υγιείς τρόπους αντιμετώπισης της στενοχώριας τους, μάταια προσπαθούν να καταπνίξουν το άγχος και τη στενοχώρια τους. Αλλά η συσσωρευμένη πίεση, όπως την βλέπουν και την αναλύουν τα παιδιά τελικά ξεσπάει με διάφορες τρομερές συνέπειες. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το άγχος που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια θα καταλήξει σε σωματική ασθένεια, σε κατάθλιψη ή σε εγκληματική συμπεριφορά, σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες, οι οποίες περιλαμβάνουν αυτοτραυματισμούς, διαταραχές της διατροφής, εθισμό σε διάφορες ουσίες, ακόμη και αυτοκτονία.
Κάποτε υπήρχε η αντίληψη ότι πολλά από αυτά τα προβλήματα – ειδικά η αυτοκτονία – αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο τους ενήλικες και τους μεγαλύτερους εφήβους. Τώρα φαίνεται ότι αυτά αρχίζουν να αγγίζουν και τα πολύ μικρά παιδιά. Το ερώτημα είναι: “Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;” Σαστισμένοι οι ενήλικες διερωτώνται: “Δεν είναι η παιδική ηλικία καιρός παιγνιδιών και χαράς, καιρός γέλιου και διασκέδασης;” Για πολλά παιδιά η απάντηση είναι όχι. “Η παιδική ηλικία ως καιρός αδιατάραχης χαράς είναι μια φανταστική ιστορία που την επινόησαν οι ενήλικοι”, ισχυρίζεται ο Δρ. Τζούλιους Σίγκαλ. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα επιβεβαιώνεται από ένα αναγνωρισμένο παιδοψυχίατρο τον Τζόζεφ Λούπο: “Ασκώ αυτό το επάγγελμα για σαράντα χρόνια. Σήμερα βλέπω τέσσερις φορές περισσότερα παιδιά και εφήβους που πάσχουν από κατάθλιψη”. Θα προσπαθήσω περιληπτικά να απαντήσω στις πιο κάτω ερωτήσεις. - Τι προκαλεί αυτή την άνευ προηγουμένου πίεση στα παιδιά; - Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια; - Πώς μπορούν να βοηθηθούν τα παιδιά που βρίσκονται κάτω από πίεση; Χρειαζόμαστε να πάρομε την ψυχήν και τα μάτια ενός παιδιού. Τα παιδιά αντιμετωπίζουν φόβους τους οποίους οι γονείς μικροποιούν σε μεγάλο βαθμό. Σε πολλές περιπτώσεις η αναλογία του πόνου που νοιώθει ένα παιδί είναι μεγαλύτερη απ΄ ό,τι νομίζει ένας ενήλικας. Αυτό επιβεβαιώθηκε σε μια μελέτη στην οποία ζητήθηκε από τους γονείς να αξιολογήσουν την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών τους. Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι τα παιδιά τους ήταν “πολύ ευτυχισμένα”. Ωστόσο, όταν ρωτήθηκαν χωριστά από τους γονείς τους, τα περισσότερα από τα παιδιά περιέγραψαν τον εαυτό τους ως “θλιμμένο” ακόμη και “δυστυχισμένο”. Ας δούμε μερικά γεγονότα που συμβαίνουν στα παιδιά μέσα στο σπίτι τους, στο στενό και πιο ευρύ τους περιβάλλον και πόσο αυτά τα επηρεάζουν ψυχικά και σωματικά. · Θάνατος Γονέα = Ενοχή. Φέρνοντας στη μνήμη του στιγμιαίες σκέψεις θυμού για τον γονέα, το παιδί βαθειά μέσα του μπορεί να νοιώθει ευθύνη για το γεγονός. · Διαζύγιο = Εγκατάλειψη. Η λογική του παιδιού λέει, αν οι γονείς πάψουν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, μπορεί να πάψουν να αγαπούν και το ίδιο. · Αλκοολισμός = ΄Ενταση. Το καθημερινό περιβάλλον φόβου, εγκατάλειψης, άρνησης, ασυνέπειας και πραγματικής ή πιθανής βίας που επικρατεί στο σπίτι αλκοολικών δεν αποτελεί λειτουργικό υγιές περιβάλλον. · Καβγάς μεταξύ γονέων = Φόβος. Μια μελέτη που διεξάχθηκε με 24 μαθητές αποκάλυψε ότι οι καβγάδες μεταξύ των γονέων δημιουργούσαν τέτοια πίεση ώστε τα παιδιά υπέφεραν από εμετούς, νευρικά τικ του προσώπου, απώλεια μαλλιών, απώλεια ή αύξηση βάρους, ακόμη και από έλκος. · Μεγάλες Επιδόσεις = Απογοήτευση. ΄Οπου και να στραφούν τα παιδιά, φαίνεται να αγωνίζονται για την ζωήν τους σε αγώνες που ετοίμασαν γι΄ αυτά οι ενήλικοι. Το παιδί νιώθοντας την πίεση να είναι πρώτο στο σχολείο, στο σπίτι, ακόμα και στο παιγνίδι, ποτέ δεν κερδίζει και ο αγώνας ποτέ δεν τελειώνει. · Νεογέννητο = Απώλεια. Τώρα που πρέπει να μοιράζεται την προσοχή και τη στοργή των γονέων το παιδί να νοιώθει ότι μάλλον έχασε ένα γονέα παρά ότι κέρδισε ένα αδελφάκι. · Σχολείο = ΄Αγχος για το χωρισμό. Το να αφήσει τη μητέρα του ένα παιδί και να πάει στο σχολείο είναι σαν να βιώνει ένα μικρό θάνατο κάθε μέρα. · Λάθη = Ταπείνωση. Με την ασταθή εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, τα παιδιά “τείνουν να δίδουν υπερβολικές διαστάσεις σε μερικά πράγματα”. Η ταπείνωση όπως διαπιστώνεται είναι ένας από τους συνηθέστερους παράγοντες που διαπιστώνεται στις αυτοκτονίες παιδιών. · Αναπηρίες = Απογοήτευση. Εκτός από την γελοιοποίηση που υφίσταται το παιδί από άσπλαχνους συνομήλικους του, το σωματικά ή διανοητικά ανάπηρο μπορεί να είναι αναγκασμένο να ανέχεται την ανυπομονησία των δασκάλων και των μελών της οικογένειας, οι οποίοι εκφράζουν την απογοήτευσή τους για πράγματα που απλώς είναι πάνω από τις δυνάμεις του. Αγαπητοί γονείς μάθετε ένα πράγμα μόνο, ότι: “Το πολυτιμότερο αγαθό που έχετε στη γη είναι τα παιδιά και τα εγγόνια σας. ΄Ο,τι δεν σας άρεσε ή δεν σας αρέσει να σας κάμουν μην το κάμετε κι εσείς σ΄ αυτά. - Μην υβρίζετε τα παιδιά σας, γιατί καταστρέφετε τον Συναισθηματικό τους κόσμο ανεπανόρθωτα με απρόβλεπτες συνέπειες. - Αποφεύγετε τη σωματική κακοποίησή τους, γιατί η βία φέρνει βία. - Η κτηνώδης Σεξουαλική Κακοποίηση τους δεν ξεπερνιέται ποτέ και με τίποτα, γιατί ο πρώτιστος προστάτης τους μετατρέπεται σε άτομο που το επιβουλεύεται. *Επίκουρος καθηγητής στο American College
0 Comments
Leave a Reply. |
ARXEIA
April 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|