Οι άνδρες βρίσκονται μία ανάσα από το να νικήσουν τον χρόνο και να «κατακτήσουν» την νεότητα. «Σε πέντε χρόνια θα είναι πολύ δύσκολο να μαντέψουμε την ηλικία των ανθρώπων. Όλοι θα είμαστε 38 ετών».
​
Αυτά είναι τα λόγια του David Sampayo, ενός Ισπανού γιατρού που ειδικεύεται στη χειρουργική μαλλιών με γραφεία στη Μαδρίτη, τη Βαλένθια και την Ίμπιζα.
Σύμφωνα με τον ειδικό, οι ηλικιακοί κώδικες θολώνουν τόσο γρήγορα που σύντομα όλοι, άντρες και γυναίκες, θα είμαστε 40άρηδες επ’ αόριστον. Θα είναι το τέλος των ηλικιακών ομάδων. Θα είμαστε πάντα νέοι ενήλικες με διφορούμενη ηλικία.
Play Video
Advertisement: 0:35Ερευνητές στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για να εντοπίσουν συστατικά που μπορούν να εμποδίσουν τη
Η μέθοδος των Σουηδών ειδικών βασίζεται σε ένα νέο τρόπο καθορισμού της ηλικίας σε εργαστηριακά ανθρώπινα κύτταρα.
Μάλιστα, όπως αναφέρουν κατάφεραν ήδη να βρουν μια ομάδα υποψηφίων ουσιών που με αυτές θα μπορέσουν να αναγεννήσουν τα ανθρώπινα κύτταρα, θα αυξήσουν το προσδόκιμο ζωής και θα βελτιώσουν την υγεία ενός μικροοργανισμού που μελετούν, του C. elegans.
Η γήρανση είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία για όλους τους ζώντες οργανισμούς, η οποία χαρακτηρίζεται από την προοδευτική λειτουργική φθορά σε μοριακό, κυτταρικό και οργανικό επίπεδο. Αυτό την καθιστά καθοριστική για την διάρκεια ζωή μας και μείζονα παράγοντα κινδύνου για τις ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο καρκίνος.Συνεπώς, η πρόληψη της γήρανσης με φαρμακευτικά μέσα είναι μια ελκυστική στρατηγική για να βοηθηθούμε να ζήσουμε με υγεία και περισσότερα χρόνια.
Όμως η ανεύρεση των κατάλληλων φαρμακευτικών ουσιών για την πρόληψη της γήρανσης είναι μια πραγματική πρόκληση. Διότι τα πειράματα σε θηλαστικά είναι δαπανηρά και απαιτούν πολύ χρόνο.
Όμως, τα πειράματα σε ανθρώπινες κυτταρικές καλλιέργειες δίνουν την δυνατότητα ελέγχου μεγαλύτερου αριθμού ουσιών, αλλά η γήρανση παραμένει μια περίπλοκη διαδικασία που είναι δύσκολο να αξιολογηθεί σε κυτταρικό επίπεδο.
Μια λύση σε αυτό το πρόβλημα δίνεται μέσω της νέας μεθόδου του Ινστιτούτου Καρολίνσκα.«Με τη μέθοδο μας, οι κυτταρικές καλλιέργειες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δούμε πως διαφορετικές ουσίες επηρεάζουν τη βιολογική ηλικία των κυττάρων», εξηγεί ο Christian Riedel, ερευνητής στο Τμήμα Βιοεπιστημών και Διατροφής του σουηδικού ινστιτούτου και επικεφαλής της μελέτης.
Η μέθοδος βασίζεται σε ένα νέο τρόπο ερμηνείας των κυτταρικών πληροφοριών, συγκεκριμένα την μεταγραφή. Η μεταγραφή εμπεριέχει τις πληροφορίες για όλο το RNA σε ένα συγκεκριμένο κύτταρο ή ιστό, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η μεταγραφή σε ένα ανθρώπινο κύτταρο μπορεί να αποτελέσει προγνωστικό δείκτη για την ηλικία του ατόμου.
Οι επιστήμονες στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποίησαν έναν μεγάλο όγκο μεταγραφικών δεδομένων από δημοσιευμένες πηγές για να αναπτύξουν τη μέθοδό τους. Με διαδικασίες μηχανικής μάθησης, δημιούργησαν τους λεγόμενους ταξινομητές που μπορούν να διακρίνουν τις μεταγραφές από τους «νέους» έναντι των «παλαιών» δοτών.
Με τους ταξινομητές αναλύθηκαν στη συνέχεια οι αλλαγές στις μεταγραφές των ανθρώπινων κυττάρων που είχαν προκληθεί από περισσότερες από 1.300 ουσίες.
Με αυτό τον τρόπο οι ερευνητές θέλησαν να εντοπίσουν εκείνες τις ουσίες που μπορούν να αλλάξουν τις ανθρώπινες μεταγραφές προς μια «νεαρότερη» κατάσταση.
Η μέθοδος οδήγησε στην αναγνώριση αρκετών υποψηφίων ουσιών, αλλά αυτές είναι όλες ήδη γνωστό ότι επεκτείνουν το προσδόκιμο ζωής διαφόρων μικροοργανισμών, ενώ κάποιες άλλες είναι εντελώς νέες.
Οι πιο ενδιαφέρουσες ουσίες δοκιμάστηκαν περαιτέρω στο σκουλήκι C. elegans, που αποτελεί ένα δημοφιλές μοντέλο μελέτης της γήρανσης.
Δύο ουσίες, οι Monorden και Tanespimycin, που μπορούσαν να παρατείνουν τη ζωή του C. elegans ανήκουν σε μια κατηγορία ουσιών που μέχρι πρότινος δεν είχε διαπιστωθεί ότι έχουν αυτή την ιδιότητα.
Πρόκειται για αναστολείς που μπλοκάρουν την πρωτεΐνη Hsp90. Εκτός από την παράταση της ζωής του σκουληκιού βελτίωσαν επίσης και τους δείκτες υγείας του.
«Αναπτύξαμε μια καινοτόμο μέθοδο ανεύρεσης ουσιών που μπορούν να εμποδίσουν τη γήρανση και έτσι ανακαλύψαμε τους αναστολείς Hsp90 ως τέτοιες. Το ενθαρρυντικό είναι ότι οι αναστολείς Hsp90 ήδη δοκιμάζονται για άλλους σκοπούς και τώρα θα πρέπει να επεκτείνουμε τις μελέτες αυτές και στην ανθρώπινη γήρανση», σχολιάζει ο Δρ. Riedel.
Να σημειωθεί ότι οι αναστολείς Hsp90 ενεργοποιούν την πρωτεΐνη Hsf-1 και αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην έκφραση των λεγόμενων «συνοδών πρωτεϊνών» οι οποίες βελτιώνουν την ικανότητα των πειραματόζωων να διατηρούν σωστά αναδιπλωμένες τις πρωτεΐνες τους και άρα να είναι σε καλή λειτουργική κατάσταση κατά τη διάρκεια της ζωής τους.


Ο Dr Sampayo, ο οποίος δηλώνει εθισμένος στο υαλουρονικό οξύ και στους ορούς βιταμινών, λέει ότι ο ίδιος και αρκετοί συνάδελφοί του εξέτασαν επανειλημμένα το βίντεο του Μπραντ Πιτ -ο οποίος είναι 59 ετών και κλείνει τα 60 τον Δεκέμβριο- στο φετινό τουρνουά τένις του Γουίμπλεντον. «Το βάλαμε σε μια τεράστια οθόνη και κάναμε παύση δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Κοιτάξαμε τα ζυγωματικά, την ευκρίνεια του σαγονιού, τη γραμμή των μαλλιών, τα βλέφαρα, την υφή του δέρματος… Θέλαμε να μάθουμε αν είχε τρυπηθεί και πού». Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες δεν κατέληξαν σε συναίνεση. «Πολύ καλή γενετική», «Δεν έχει πέσει ακόμα μαχαίρι», «Μπορώ να εγγυηθώ ότι έχει κάνει ενέσεις αυξητικής ορμόνης», «αναγεννητές κολλαγόνου», ήταν μερικές από τις ετυμηγορίες.
Ραδιοσυχνότητες για να σφίξουν το δέρμα
«Βάζει λίγο σε πολλά σημεία», λέει η δερματολόγος Juanma Revelles, διευθύντρια της κλινικής Le Boost στη Μαδρίτη, για την αισθητική στρατηγική του Μπραντ Πιτ.
Κατά τη γνώμη της, ο ηθοποιός ακολουθεί μια ολοκληρωμένη θεραπεία με την οποία αλλάζει σταδιακά ολόκληρο το πρόσωπό του: «Νευροδιαμορφωτές στο μέτωπο και ανάμεσα στα φρύδια για να απαλύνουν τις ρυτίδες και να χαλαρώσουν τα μάτια, fillers στα ζυγωματικά για να στηρίξουν το πρόσωπο και στο σαγόνι για να το οριοθετήσουν, ραδιοσυχνότητες για να σφίξουν το δέρμα και να μειώσουν τη ρινοπαρειακή πτυχή και διαδικασίες για να βελτιώσουν την υφή και τη φωτεινότητα του δέρματος» απαριθμεί.
Στην κλινική του Revelles, το 20% των επεμβάσεων πραγματοποιείται πλέον σε άνδρες. Το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο μεταξύ των νεότερων και μειώνεται όσο αυξάνεται η ηλικία.
Οι άνδρες στα γραφεία του Sampayo είναι εκατοντάδες.
«Πριν, έπρεπε να φροντίζουμε να μην πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον στο ιατρείο- τώρα φτάνουν και χαιρετιούνται μεταξύ τους» λέει ο Sampayo, ο οποίος ειδικεύεται στην τριχόπτωση.
«Το χειρουργικό λίφτινγκ προσώπου ζητείται όλο και λιγότερο»
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι οι άνδρες υποβλήθηκαν σε περισσότερες από 13 εκατομμύρια επεμβάσεις μόνο το 2022.
Η «αρρενοποίηση» είναι η πιο δημοφιλής θεραπεία: «Συνίσταται στην έγχυση ουσιών στο μεσαίο και το κάτω τρίτο του προσώπου, ζυγωματικά, πηγούνι και σαγόνι, για να αποκτήσουμε ένα τετράγωνο, γωνιώδες πρόσωπο» εξηγεί η Revelles. Η δεύτερη πιο δημοφιλής διαδικασία είναι τα μοσχεύματα μαλλιών.
«Το χειρουργικό λίφτινγκ προσώπου ζητείται όλο και λιγότερο- οι άνθρωποι επιλέγουν μη επεμβατικές διαδικασίες όπως η Ultherapy, μια τεχνολογία που παράγει υψηλής πυκνότητας εστιασμένους υπερήχους που διεισδύουν έως και 4,5 χιλιοστά στο δέρμα και βελτιώνουν το χαλαρό δέρμα του λαιμού. Είναι πολύ επιτυχημένη θεραπεία επειδή δεν πονάει και τα αποτελέσματά της είναι φυσικά και μακροχρόνια» λέει ο δερματολόγος José María Ricart. «Μία από τις πιο κρίσιμες περιοχές είναι κάτω από τα μάτια και η περιοχή του κάτω μεσαίου τριτημορίου, επειδή χάνεται το λιπώδες συστατικό, ειδικά στους αθλητές» εξηγεί ο Ricart.

​
Ο Μράντ Πίτ στα 60 του

Επτά κρέμες προσώπου κάθε μέρα
Όπως δήλωσε στο Bloomberg, ο Bryan Johnson χρησιμοποιεί επτά κρέμες προσώπου κάθε μέρα, κάνει εβδομαδιαία απολέπιση με οξύ, κάνει ενέσεις λίπους στα ζυγωματικά του και δεν κάνει ποτέ ηλιοθεραπεία. Ο Τζόνσον θεωρεί τον εαυτό του «επαγγελματία αθλητή της αναζωογόνησης». Δύο χρόνια και 2 εκατομμύρια δολάρια αργότερα, έχει αρχίσει να αποκομίζει τις πρώτες χαρές: Τα τεστ φυσικής του κατάστασης είναι ισοδύναμα με εκείνα ενός 18χρονου, η ταχύτητα της διαδικασίας γήρανσης έχει επιβραδυνθεί κατά 28% και, σύμφωνα με τις μετρήσεις του DNA του, η επιγενετική του ηλικία – αυτή των κυττάρων του – έχει υποχωρήσει πέντε χρόνια.
Η προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πέρασμα του χρόνου και η γήρανση μπορεί να είναι μια πράξη υπερηφάνειας, πειθαρχίας και θυσίας, αλλά δεν υπάρχει επιστροφή. Έχουμε αλλάξει. «Παλαιότερα», σκέφτεται ο Sampayo, «οι άνθρωποι ήθελαν να γεράσουν με κομψότητα και αξιοπρέπεια. Τώρα απλά δεν θέλουν να γεράσουν. Και είναι ανοιχτοί σε όλα: Στον πόνο, στους πειραματισμούς και στο να ζητούν δάνεια από την τράπεζα».

pronews.gr

Περισσότεροι από τους μισούς άνδρες έχουν βιώσει ή εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται από ακράτεια ούρων, αλλά το θέμα θεωρείται ταμπού και έτσι δεν μιλούν ποτέ γι’ αυτήν, αναφέρει ο βρετανικός οργανισμός Prostate Cancer UK.
​
Ο αριθμός αυτός είναι πολύ υψηλότερος από εκείνον που ήταν έως σήμερα γνωστός. Επιπλέον, δεν αφορά μόνον μεσήλικες και ηλικιωμένους με προβλήματα προστάτη, αλλά ακόμα και νεαρούς ενήλικες.


Στη σχετική δημοσκόπηση συμμετείχαν σχεδόν 5.000 εθελοντές. Πιο αναλυτικά ήσαν:

• 2.024 άτομα αντιπροσωπευτικά του γενικού πληθυσμού
• 2.026 άνδρες
• 504 άνδρες με διαγνωσμένη ακράτεια ούρων
• 251 σύντροφοι των ασθενών

Η δημοσκόπηση διεξήχθη μεταξύ 22 Δεκεμβρίου 2022 και 3 Ιανουαρίου 2023. Το 51% των ανδρών είπαν ότι είχαν/έχουν κάποιου βαθμού ακράτεια ούρων. Ο ένας στους πέντε από τους πάσχοντες είχαν ηλικία 18-25 ετών.
Οι πιθανές αιτίεςΗ ακράτεια ούρων στους άνδρες συνήθως σχετίζεται με προβλήματα στον προστάτη αδένα. Στους νέους συνήθως σχετίζεται με την φλεγμονή του προστάτη αδένα (προστατίτιδα). Στις μεγαλύτερες ηλικίες πιο συχνή αιτία είναι η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη.
Στους άνδρες με καρκίνο του προστάτη, εξ άλλου, είναι συνηθισμένη μετά την ριζική προστατεκτομή – την εγχείρηση που γίνεται για την αντιμετώπισή του. Σχεδόν όλοι οι άνδρες που υποβάλλονται σε ριζική προστατεκτομή την εκδηλώνουν για μερικούς μήνες μετά την επέμβαση. Ωστόσο ποσοστό 6-8% των ανδρών αυτών, αναπτύσσουν μακροχρόνιο πρόβλημα.
Τα είδηΗ ακράτεια που παρουσιάζουν συνήθως οι ασθενείς είναι ακράτεια κατά την προσπάθεια, ακράτεια επιτακτικού τύπου ή μεικτή (συνδυασμός των δύο).

Η ακράτεια από προσπάθεια χαρακτηρίζεται από διαφυγή ούρων όταν ασκείται πίεση στην ουροδόχο κύστη:

• Λόγω του βήχα
• Με το φτάρνισμα
• Με το γέλιο
• Με την σωματική άσκηση
• Με την άρση βάρους

Η ακράτεια επιτακτικού τύπου είναι η ξαφνική και έντονη ανάγκη για ούρηση, που ακολουθείται από διαφυγή ούρων. Ο ασθενής μπορεί να νιώθει την ανάγκη να ουρεί συχνά, ακόμη και στην διάρκεια της νύχτας.
Άγνοια και στεναχώριαΗ νέα δημοσκόπηση έδειξε ότι υπάρχει μεγάλη άγνοια των ανδρών για το θέμα. Λιγότερο από το ένα τρίτο ήξεραν ότι η εγχείρηση για τον καρκίνο του προστάτη μπορεί να προκαλέσει ακούσια διαφυγή ούρων. Το 60% νόμιζαν ότι αφορά κυρίως τις γυναίκες και δεν ήξεραν ότι είναι συνηθισμένη στους άνδρες.
Από τους άνδρες που είπαν ότι έχουν ακράτεια, σχεδόν οι οκτώ στους δέκα (το 78%) είπαν ότι νιώθουν άγχος όταν πρέπει να βγουν από το σπίτι τους. Το ένα τρίτο, δε, είπαν ότι το πρόβλημά τους είναι που θα πετάξουν τα επιθέματα ακράτειας που φορούν κρυφά, εάν παραστεί ανάγκη.
Επιπλέον, το 28% είπαν ότι η όλη κατάσταση τους έχει δημιουργήσει συμπτώματα κατάθλιψης, λόγω της επιβάρυνσης στην καθημερινότητά τους. Το ποσοστό αυτό έφτασε στο 100% στους πάσχοντες νέους κάτω των 25 ετών.

Διαπίστωσαν ότι επηρέαζε την ψυχική τους υγεία και τη συναισθηματική τους ευεξία.

Με το πάτημα ενός κουμπιού στο κινητό του τηλέφωνο, ο οποιοσδήποτε είναι ικανός να βρει πορνό, εύκολα και γρήγορα. Ωστόσο, αυτή η μαζική διάθεση πορνό στο κοινό, ίσως να κρύβει και «παγίδες».

Μια νέα έρευνα αποκάλυψε ότι πάνω από το 30% των ανδρών αισθάνονται σύγχυση σχετικά με τις σεξουαλικές τους επιθυμίες μετά την παρακολούθηση πορνό. Η έρευνα για τις ταινίες ερωτικού περιεχομένου που διεξήχθη από το GQ, πραγματοποιήθηκε σε 604 άνδρες ηλικίας 16 έως 44 ετών, και διαπίστωσε ότι από τους ερωτηθέντες που παρακολουθούν πορνό, περισσότεροι από τους μισούς ένιωσαν πως το πορνό επηρεάζει την ψυχική τους υγεία και τη συναισθηματική τους ευημερία.

Οι ανασφάλειες

Παράλληλα, περισσότεροι από τους μισούς (54%) δήλωσαν ότι η παρακολούθηση πορνό τους έκανε να αισθάνονται αμήχανα για το σώμα τους, ενώ το 42% δήλωσε ότι τους άφησε αισθήματα ενοχής ή αυτοαποστροφής.

Από τους άνδρες που συμμετείχαν στην έρευνα, το 43% δήλωσε ότι έχει παρακολουθήσει πορνό με τη σύντροφό του και το 25% το παρακολουθεί τακτικά.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δε σταματά στο «εικονικό σεξ». Το πορνό επηρεάζει και τις ανθρώπινες επαφές των ανδρών, καθώς άλλα στοιχεία της έρευνας αναφέρουν πως το 70% των ανδρών έχουν πει ψέματα για τον εαυτό τους σε εφαρμογές γνωριμιών. Μεταξύ αυτών των κατηγοριών, το 36% παραποίησε τον εαυτό του στις φωτογραφίες του, ενώ το 35% είπε ψέματα για την ηλικία του. Παράλληλα, ένα ποσοστό της τάξεως του 27% έλεγε ψέματα για το ύψος του.

Ακόμα και σε μονογαμικές σχέσεις

Η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι το 21% των ανδρών σε μονογαμικές σχέσεις εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν εφαρμογές γνωριμιών.

Οι συγκεκριμένοι άνδρες ρωτήθηκαν, επίσης, για το πόσο προτεραιότητα έχουν το σεξ και οι σχέσεις στη ζωή τους. Σχεδόν οι μισοί από τους άνδρες, το 47%, δήλωσαν ότι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι σε μια σχέση με λίγο έως καθόλου σεξ. Αυτό αντικατοπτρίζει και τις γενικότερες προτεραιότητές τους, σύμφωνα με τη μελέτη, με το 35% των ανδρών να δίνει προτεραιότητα στο να περνούν χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά τους.

Σύμφωνα με το independent.co.uk, το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η γυμναστική και η απόκτηση χρημάτων ήταν προτεραιότητα, ενώ το σεξ και ο ρομαντισμός ήταν προτεραιότητα μόνο για το 12% των ατόμων.
(in.gr)

Ένας ειδικός στη διαχείριση θυμού ξεφλουδίζει τα στρώματα του θυμού στους άνδρες για να βρει την πηγή - και μια «αλοιφή».

​Όταν ο Δρ Τόμας Χάρμπιν δημοσίευσε το θεμελιώδες έργο του Beyond Anger: A Guide for Men το 2000, ήταν μια απλούστερη εποχή. Κατά κάποιο τρόπο. Ο θυμός, ιδίως μεταξύ των ανδρών, ήταν ένα ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα, αλλά δεν ήταν τόσο μεταδοτικό όσο σήμερα. Τώρα, ο θυμός ταξιδεύει σαν ιός, μεταδίδεται από το άτομο στις μάζες με το πάτημα μιας οθόνης αφής. Όπως γράφει στον πρόλογο της νέας έκδοσης του βιβλίου, η εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει αποδειχθεί «στρεβλά απελευθερωτική» για τους θυμωμένους άνδρες.

«Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των οργισμένων διαμαρτυριών και δεν χρειάζεται να φοβούνται την τιμωρία» γράφει. «Μπορούν να λένε ό,τι θέλουν σε όποιον θέλουν και να τη γλιτώνουν. Μπορούν να ξεσαλώνουν, να βρίζουν ανθρώπους, να κάνουν ψευδείς δηλώσεις για ανθρώπους, να ξεκινούν ή να συμβάλλουν σε φήμες και μερικές φορές να καταστρέφουν ζωές – και να τα ξεχνούν όλα όταν απομακρύνονται από την οθόνη». Αυτή η συμπεριφορά, καταλήγει, δεν είναι τίποτα λιγότερο από δειλία.

Οι άντρες εκφράζουν διαφορετικά τον θυμό τους

Κλινικός ψυχίατρος που ασκεί το επάγγελμα στη Βόρεια Καρολίνα, ο Δρ Χάρμπιν έχει περάσει δεκαετίες δουλεύοντας με θυμωμένους άνδρες και τις οικογένειές τους, διδάσκοντάς τους να συμβιβαστούν με τον θυμό τους και να τον ελέγξουν. Αυτό το διάστημα, έχει καταλήξει σε μια στιβαρή, διαφοροποιημένη κατανόηση του θυμού, από πού προέρχεται, πώς λειτουργεί και πώς οι άνθρωποι μπορούν να τον αντιμετωπίσουν.

Το fatherly.com μίλησε με τον Δρ Χάρμπιν για όσα έμαθε, γιατί ο θυμός είναι τόσο παρών σήμερα και τι μπορούν να κάνουν οι άνδρες για να διαχειριστούν τον δικό τους.

-Για τους αναγνώστες που μπορεί να μην είναι εξοικειωμένοι με το έργο σας, θα μπορούσατε να περιγράψετε εν συντομία έναν ορισμό εργασίας για τον ανδρικό θυμό και πώς σκέφτεστε γι’ αυτόν;

Νομίζω ότι ο ανδρικός θυμός είναι μάλλον σαν τον θυμό όλων μας, μόνο που οι άνδρες τείνουν να τον εκφράζουν διαφορετικά από τις γυναίκες. Οι άνδρες τείνουν να είναι πιο επιθετικοί σωματικά από τις γυναίκες, οι άνδρες τείνουν να είναι πιο επιθετικοί λεκτικά από τις γυναίκες. Αλλά νομίζω ότι σε γενικές γραμμές, ο θυμός είναι θυμός.

-Πώς έχουν αλλάξει οι πολιτισμικές αντιλήψεις ή προσεγγίσεις του θυμού κατά τη διάρκεια της ιστορίας;

Νομίζω ότι η δημόσια αναγνώριση ορισμένων συμπεριφορών που συνηθίζαμε να αποδεχόμαστε δεν υπάρχει πλέον. Αν και απέχουμε πολύ από το να αντιμετωπίσουμε πολλά από τα προβλήματα που σχετίζονται με τον θυμό στους άνδρες, υπάρχει τουλάχιστον, τώρα, μια αναγνώριση ότι η σωματική επιθετικότητα δεν είναι συνήθως αποδεκτή, ότι το να φωνάζεις και να ουρλιάζεις στην οικογένεια ή σε συναδέλφους ή σε άλλους ανθρώπους δεν είναι αποδεκτό. Έτσι, νομίζω ότι η αποδοχή πολλών παραδοσιακών θυμωμένων ανδρικών συμπεριφορών αρχίζει να διαβρώνεται.

-Εκτός από τη δική σας εργασία επί του θέματος, έχετε κάποια αίσθηση των παραγόντων που οδηγούν στην αλλαγή αυτών των κανόνων;

Οι τελευταίες δύο γενιές ανδρών – οι δύο γενιές μετά τη γενιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή οι baby boomers και στη συνέχεια η επόμενη γενιά, έχουν πραγματικά ζήσει τις μεγαλύτερες αλλαγές. Σε παλαιότερες εποχές, ο ορισμός του άνδρα ήταν ότι πήγαινες στη δουλειά κάθε μέρα, δούλευες με τους μυς σου, έφερνες στο σπίτι έναν μισθό και αυτό ήταν όλο. Και τώρα οι γυναίκες μπορούν να κάνουν τις περισσότερες από τις εργασίες που μπορούν να κάνουν οι άνδρες. Ο ορισμός του τι σημαίνει να είσαι άντρας τώρα είναι σε εξέλιξη, και νομίζω ότι αυτό είναι ανησυχητικό για πολλούς άντρες τώρα. Δεν έχουμε πραγματικά σκληρούς και σταθερούς κανόνες για το τι σημαίνει να είσαι άντρας και επιτυχημένος άντρας. Νομίζω ότι αυτό προκαλεί μεγάλη δυσαρέσκεια που εκφράζεται ως θυμός.

Πολλοί θυμωμένοι άνδρες έχουν αυτό που ονομάζω βασική αίσθηση κατωτερότητας. Αισθάνονται ότι δεν ανταποκρίνονται. Και στη συνέχεια υπάρχει μια ιδέα που ο Δρ Μάιλ Κίμελ έχει διατυπώσει σε κάποια από τα βιβλία του, την οποία αποκαλεί «θιγμένη δικαιοδοσία». Και αυτό σημαίνει ότι πολλοί άνδρες, ειδικά λευκοί άνδρες, αισθάνονται ότι οι άλλοι άνθρωποι παίρνουν πράγματα που δικαιούνται κι αυτοί και δεν τα λαμβάνουν. Νομίζω λοιπόν ότι είναι ένα σύμπλεγμα που έχει αλλάξει τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια.

-Πώς έχουν αλλάξει οι δικές σας απόψεις σχετικά με το θυμό και οι στάσεις σας απέναντι στη θεραπεία και την αντιμετώπιση του θυμού με την πάροδο των ετών, καθώς έχετε εξασκηθεί;

Ανησυχώ. Νομίζω ότι τα τελευταία 10 ή 15 χρόνια πολλές πτυχές της κουλτούρας μας έχουν γίνει όλο και πιο επιθετικές. Υπάρχει μια αποδοχή της ταπεινωτικής κουβέντας στον αθλητισμό, αλλά και στην πολιτική, κάθονται και ουρλιάζουν ο ένας στον άλλο αντί να πετύχουν κάτι θετικό. Πολλοί άνθρωποι εκτιμούν τη μαχητικότητα από μόνη της, έτσι ώστε η μαχητικότητα να αποτελεί πλέον αρετή. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ενοχλητικές τάσεις στην κουλτούρα μας τα τελευταία 20 χρόνια.

Οι θυμωμένοι νεαροί άνδρες βρίσκονται συχνά στις ειδήσεις αυτές τις μέρες, μεταξύ των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ανδρών, των Proud Boys, τόσο μεγάλου μέρους της alt right. Και αυτό φαίνεται να διασταυρώνεται τόσο πολύ με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους τρόπους που ζούμε στο διαδίκτυο.

Νομίζω ότι ο θάλαμος αντήχησης έχει κάνει πολλά για να επιδεινώσει και να διαιωνίσει τον ανδρικό θυμό. Οι άντρες μπορούν να μπουν στο διαδίκτυο και να βρουν χιλιάδες άλλους άντρες που είναι εξίσου θυμωμένοι με αυτούς και το ανταλλάσσουν μπρος-πίσω, θυμώνοντας ακόμα περισσότερο. Νομίζω ότι υπήρξε μεγάλη μείωση της ευγένειας και της λογικής τις τελευταίες δύο γενιές, και νομίζω ότι θα ήταν λάθος να κατηγορήσετε εξ ολοκλήρου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γι’ αυτό, αλλά σίγουρα πιστεύω ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συμβάλλουν σε αυτό. Παλαιότερα, αν θέλατε να συγκεντρώσετε μια ομάδα ανθρώπων για να διαμαρτυρηθούν για κάτι, έπρεπε να κάνετε κάποια τηλεφωνική ή ταχυδρομική επαφή, έπρεπε να κανονίσετε ένα μέρος για να βρεθείτε. Και τώρα οι άνθρωποι μπορούν απλώς να προχωρήσουν με μερικά κλικ και να συνδεθούν με χιλιάδες ανθρώπους που είναι εξίσου θυμωμένοι με αυτούς.

-Υπάρχουν κοινά σημεία, πιστεύετε, μεταξύ του τρόπου με τον οποίο μια κοινωνία μπορεί να θεραπεύσει τον θυμό και του τρόπου με τον οποίο τα άτομα τον αντιμετωπίζουν στη δική τους ζωή, στην οικογένειά τους και στις σχέσεις τους;
​
Νομίζω ότι η κοινωνία θέτει τις παραμέτρους. Έτσι, οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι προπονητές, άλλες αρχές θέτουν τον πήχη για το τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Αυτή είναι λοιπόν κατά κάποιο τρόπο η συμβολή της κοινωνίας. Και στη συνέχεια το άτομο πρέπει να βρει τρόπους να ζήσει μέσα σε αυτούς τους κανόνες ή να υποστεί τις συνέπειες. Και νομίζω ότι πολλές από τις κοινωνικές παραμέτρους είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή.
*Με στοιχεία από fatherly.com

Για το φαινόμενο των περισσοτέρων θανάτων ανδρών από τον κορωνοϊό εκτιμούν ότι βρήκαν μια εξήγηση ερευνητές του Κέντρου Hackensack Meridian για τις Ανακαλύψεις και την Καινοτομία (CDI) στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ.
H Δρ. Τζιότι Ναγκατζιότι και οι συνεργάτες της αναφέρουν ότι οι άνδρες έχουν χειρότερη έκβαση επειδή ο ιός SARS-CoV-2 επιτίθεται πιο εύκολα στον ιστό των πνευμόνων τους, ενώ στις γυναίκες «κρύβεται» πιο εύκολα στον λιπώδη ιστό με αποτέλεσμα να μην αυξάνεται τόσο το ιικό φορτίο στους πνεύμονές τους.
«Με βάση τα ευρήματά μας είδαμε ότι σε θηλυκά ποντίκια ο λιπώδης ιστός λειτουργεί ως ένα ρεζερβουάρ για τον ιό με αποτέλεσμα να γλιτώνουν οι πνεύμονες από μεγαλύτερο ιικό φορτίο και να αποτρέπονται έτσι οι βλάβες στον ιστό των πνευμόνων εξαιτίας ενεργοποιημένων προφλεγμονωδών κυτταροκινών», αναφέρουν οι ερευνητές.
Τα μοντέλα ποντικών που μελετήθηκαν είχαν ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο μιμείτο το ανθρώπινο. Τα πειράματα σε αυτά τα ποντίκια έδειξαν ότι τα θηλυκά έχασαν περισσότερο λίπος σε σύγκριση με τα αρσενικά όταν μολύνθηκαν με τον SARS-CoV-2.
Τα αρσενικά ποντίκια είχαν μεγαλύτερες ποσότητες ιού στους πνεύμονές τους, ενώ τα θηλυκά περισσότερο ιό στον λιπώδη ιστό τους. Η θεωρία λοιπόν των ερευνητών είναι ότι ο λιπώδης ιστός των θηλυκών λειτουργεί ως ρεζερβουάρ του ιού προφυλάσσοντάς τα από σοβαρή προσβολή των πνευμόνων.
Η ίδια ομάδα ερευνητών είχε διαπιστώσει σε προηγούμενη μελέτη ότι ο SARS-CoV-2 διεισδύει πιο εύκολα στους πνεύμονες των αρσενικών παρά των θηλυκών πειραματόζωων. Η νέα μελέτη προχωρά ένα βήμα πιο πέρα αποδεικνύοντας ότι υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ του ιικού φορτίου των πνευμόνων και του λιπώδους ιστού η οποία είναι μάλιστα διαφορετική μεταξύ αρσενικών και θηλυκών.
«Τα δεδομένα αυτά βοηθούν στο να εξηγηθεί γιατί οι άνδρες είναι πιο ευάλωτοι στην COVID-19 από τις γυναίκες», καταλήγουν οι επιστήμονες.

Το να εξαπατήσετε το άτομο με το οποίο υποτίθεται ότι είστε ερωτευμένοι είναι ένα ζωτικό λάθος, το οποίο αποκαλύπτει άλλα σοβαρά προβλήματα μεταξύ των συντρόφων.
Τις περισσότερες φορές η απιστία έρχεται ως το «κερασάκι στην τούρτα» των σύννεφων που έχουν συγκεντρωθεί πάνω από τη σχέση για καιρό.
Υπάρχουν άλλα ζητήματα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, τα οποία μπορεί να γίνουν εξίσου -αν όχι- περισσότερο καταστροφικά από την απιστία.
Η Maria Hakki, συγγραφέας και relationshio editor, παρουσιάζει τα πέντε πιο σοβαρά στο yourtango.com.
Ο έρωτας δεν υπάρχει πια
Στην αρχή της σχέσης βλέπουμε τα πάντα μέσα από «τα ροζ γυαλιά του έρωτα». Όσο, όμως, περνάει ο καιρός είτε επειδή συνηθίζουμε τον άλλο είτε επειδή αρχίζουμε να βλέπουμε τα ελαττώματά του, η μαγεία του έρωτα φθίνει. Αν αντιληφθείτε και εσείς πως η «σπίθα» σας πάει να σβήσει, συζητήστε το ήρεμα και ευγενικά με το ταίρι σας, ώστε να δείτε τι φταίει και τι μπορεί να αλλάξει.
Συσσωρευμένος αρνητισμός
Τα χαρακτηριστικά που μας εκνευρίζουν μπορεί να οδηγήσουν στη συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων και θυμού για τον σύντροφό μας. Αυτά τα συναισθήματα πρέπει να τα συζητήσετε με το ταίρι σας, διαφορετικά όσο τα κρύβετε, ο θυμός και τα νεύρα σας θα γιγαντώνονται και θα πρέπει να αντιμετωπίσετε μια πολύ πιο σοβαρή κατάσταση από την άβολη συζήτηση.
Ζήλια
Η ζήλια είναι ένα αρνητικό συναίσθημα που μας κάνει να κατηγορούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα λόγω των δικών μας εσωτερικών φόβων. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλά ζευγάρια. Αν δεν αντιμετωπιστεί γίνεται τοξική και καταστρέφει τη σχέση. Η εσωτερική αναζήτηση και οι ξεκάθαρες κουβέντες μπορούν να σώσουν τον δεσμό σας.
Έλλειψη επικοινωνίας
Το να ελέγχετε τα συναισθήματά σας είναι σημαντικό. Το ίδιο σημαντικό είναι να τα εκφράζετε κιόλας. Η έλλειψη επικοινωνίας είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στις σύγχρονες σχέσεις. Αν δεν μπορείτε να μοιραστείτε με το πιο αγαπημένο σας πρόσωπο τις σκέψεις, τότε η κρίση μεταξύ σας είναι μεγάλη.
Χειριστική συμπεριφορά
Συνήθως γίνεται διακριτικά και κεκαλυμμένα, πίσω από όμορφα λόγια και μεγάλες πράξεις αγάπης, ώστε ο δέκτης να παραπλανηθεί. Εάν αντιλαμβάνεστε πως ο σύντροφός σας στοχεύει στο να σας κάνει «υποχείριό» πρέπει να σκεφτείτε πολύ σοβαρά αν θέλετε να είστε μαζί του.

Στο πλαίσιο της έρευνας σε περισσότερους από 60,000 άνδρες, εκείνοι που ήταν σχετικά πιο κοντοί (λιγότερο από 1,77 εκ., σύμφωνα με τους ερευνητές, αν και για τα βορειοευρωπαικά και τα αμερικανικά δεδομένα μπορεί αυτά τα εκατοστά να μην εντυπωσιάζουν, για τα ελληνικά δεδομένα πάντως σίγουρα δεν κατατάσσουν έναν άνδρα στους κοντούς!) ανέφεραν έναν έως τρεις λιγότερους ερωτικούς συντρόφους συγκριτικά με τους ψηλότερους άνδρες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας βέβαια δεν εξέπληξαν τους ερευνητές μια και όπως είπε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. David Frederick «Οι γυναίκες τείνουν να αναφέρουν συστηματικά μια προτίμηση για ψηλούς άνδρες τόσο σε έρευνες όσο και όταν σερφάρουν σε προφίλ ανδρών σε online εφαρμογές dating».
Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; H απάντηση μάλλον είναι ζήτημα εξελικτικής βιολογίας. Εξελικτικά το καλό ύψος αποτελούσε δείγμα καλής υγείας ενός άνδρα και εκλαμβανόταν από τις γυναίκες ως σημάδι της ικανότητάς του να προσφέρει τόσο σε εκείνες όσο και στα παιδιά τους προστασία. Σήμερα η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι ψηλοί άνδρες θεωρούνται πιο κυριαρχικοί κάτι το οποίο ενδέχεται να είναι πολύ ελκυστικό για μερικές γυναίκες.
Ωστόσο το ύψος δεν επισκιάζει άλλα χαρακτηριστικά που καθιστούν τους άνδρες ελκυστικούς όπως εξηγεί ο David Frederick:
«Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αναφέρουν ότι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό σε μια μακροχρόνια σχέση είναι η γνήσια καλοσύνη και κατανόηση». Τόσο μέσα όσο και έξω από την κρεβατοκάμαρα προσθέτει εκείνος και εμείς θα συμφωνήσουμε.

Η ηλικία πλέον είναι κάτι που προσπαθούμε να μην του δίνουμε σημασία, κι αυτό είναι κάτι καλό.
Η κοινωνία προσπαθεί να διώξει πολλά από τα ταμπού της ηλικίας και οι άνθρωποι αποφεύγουν να γίνονται ηλικιακοί ρατσιστές. Αν όμως δεν προσέχουμε η ηλικία θα κάνει την εμφάνιση της απότομα και θα δείχνουμε γερασμένοι στα μάτια των άλλων.
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους κατά καιρούς, ειδικά αν δεν προσέχουμε τη διατροφή και την ψυχολογία μας. Επίσης η υπερβολική εργασία μπορεί εύκολα να προσθέσει χρόνια στο πρόσωπο μας.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι από μια ηλικία και επάνω οι περισσότεροι άνδρες θέλουν να διατηρήσουν κι αυτοί τη νεότητά τους και να δείχνουν ότι έχουν ακόμα ζωτικότητα και είναι στα καλύτερά τους. Και ενώ δεν μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο, σίγουρα υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις για να δείχνεις πιο νέος. Και όσο νωρίτερα ξεκινήσεις να εφαρμόζεις τα ακόλουθα, τόσο περισσότερο θα προλάβεις τον χρόνο.
Οι ρυθμοί της ζωής μας δημιουργούν άγχος και αυτό έχει κακές επιπτώσεις στην υγεία μας. Σίγουρα θα έχεις ακούσει την φράση «μη βιάζεσαι θα πεθάνεις νέος» ή το «η δουλειά τρώει τον αφέντη». Αυτό που θέλουν να πουν με αυτή τη φράση είναι ότι όσο περισσότερο βιάζεσαι τόσο περισσότερο άγχος έχεις. Το άγχος δυστυχώς σε κάνει να νιώθεις μεγαλύτερος από ότι πραγματικά είσαι.
Αυτό που όλοι κάνουμε, είναι να προσπαθούμε να δείχνουμε πιο νέοι από ότι είμαστε στην πραγματικότητα. Κάποιοι το πετυχαίνουν και κάποιοι άλλοι όχι.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι πρέπει να κάνεις για να δείχνεις πιο νέος; Αν ναι, τότε σε αυτό το άρθρο θα σου λυθούν όλες οι απορίες. Βασικά, μπορείς να το δεις και κάπως αλλιώς, ποιες είναι οι συνήθειες που σε γερνάνε;

Εμείς μαζέψαμε 10 από τις πιο σοβαρές.

1. Κάθεσαι πολύ ώρα στον ήλιο. Ό,τι χειρότερο για το δέρμα σου.
2. Έχεις έλλειψη βιταμίνης D, ιδιαίτερα το χειμώνα.
3. Δεν κοιμάσαι αρκετές ώρες.
4. Δεν βάζεις κρέμα στο πρόσωπο σου, κυρίως κρέμα ενυδάτωσης.
5. Δεν ασκείσαι συχνά.
6. Είσαι πολύ πιεσμένος με τη δουλειά κι έχεις πολύ άγχος.
7. Η διατροφή σου είναι πολύ κακή. Δεν τρως φρούτα και λαχανικά.
8. Πίνεις πολύ αλκοόλ.
9. Καπνίζεις πολύ.
10. Δεν πίνεις πολύ νερό και είσαι διαρκώς αφυδατωμένος.

Δεν χρειάζεται πτυχίο ψυχολογίας για να γνωρίζετε ότι οι φιλίες είναι διαφορετικές, ανάλογα με το φύλο. Οι άντρες ιστορικά δένονταν με το να χλευάζουν ανελέητα το κούρεμα του άλλου και να δίνουν ο ένας στον άλλον παρατσούκλια όπως «Σφουγγάρι» και «Κεφτέ». Οι γυναίκες, εν τω μεταξύ, θα δεθούν αποκαλύπτοντας μικρά κομμάτια της ψυχής τους η μία στην άλλη, μέχρι που μια μέρα θα στριμωχτούν τέσσερα άτομα στον ίδιο θάλαμο τουαλέτας επειδή δεν αντέχουν να είναι χώρια η μία από την άλλη ούτε για πέντε λεπτά.

Αυτό είναι μια γενίκευση, βέβαια. Προφανώς, κάποιες γυναίκες θα δυσκολεύονται να συνδεθούν με άλλες γυναίκες και κάποιοι άνδρες θα έχουν στενές φιλίες με άλλους άνδρες – κάποιοι άλλοι μπορεί να μην αισθάνονται καθόλου σχέση με αυτές τις κατηγορίες φύλου. Αλλά οι έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να δημιουργήσουν στενές φιλίες από ό,τι οι γυναίκες: μια έρευνα της YouGov από το 2019 διαπίστωσε ότι ένας στους πέντε άνδρες δεν έχει στενούς φίλους – διπλάσιο ποσοστό από αυτό των γυναικών. Και τα πράγματα χειροτερεύουν: έρευνα του 2021 από τη φιλανθρωπική οργάνωση για την ψυχική υγεία Movember δείχνει ότι σχεδόν το ένα τρίτο των ανδρών αισθάνεται ότι δεν έχει στενούς φίλους – ή καθόλου φίλους. (Είναι επίσης αυτονόητο ότι, σε γενικές γραμμές, αυτό είναι κατά κύριο λόγο ένα ζήτημα που αφορά και τους στρέιτ άνδρες).

Αυτοκίνητα και ποδόσφαιρο –Πόσο ακόμα κλισέ θα ακούσουμε;
Ο Μπάρνι, 23 ετών, λέει ότι δυσκολεύεται να νιώσει κοντά στους άντρες φίλους του. «Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να καταλάβω και να διαβάσω τους άντρες» λέει. «Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνδρες επικοινωνούν με το να μοιράζονται ενδιαφέροντα και πάθη, είτε αυτά είναι τα αυτοκίνητα είτε το ποδόσφαιρο είτε, ξέρετε, οι γυναίκες. Έτσι, αν δεν μοιράζεσαι αυτά τα πάθη -δεν με ενδιαφέρουν πραγματικά τα σπορ ή τα αυτοκίνητα- τότε είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις με τους ανθρώπους». Ο Νάθαν, 23 ετών, αισθάνεται παρόμοια. «Αν και είχα φιλίες με άνδρες, δεν ήταν ποτέ πολύ στενές» λέει. «Έχω μια κολλητή φίλη – είναι γυναίκα – και είναι ίσως το μόνο άτομο με το οποίο μιλάω για τα προσωπικά μου θέματα».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο καθηγητής Ρόμπιν Ντάνμπαρ, ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δίνει μια απλή απάντηση: «Επειδή είναι άνδρες».
«Γενικά, οι άνδρες έχουν λιγότερες στενές σχέσεις από ό,τι οι γυναίκες» εξηγεί. «Οι φιλίες των ανδρών έχουν επίσης πολύ διαφορετική ποιότητα από τις φιλίες των γυναικών. Βασίζονται περισσότερο στη δραστηριότητα, με τη συζήτηση να είναι σε μεγάλο βαθμό βοηθητική και χωρίς περιεχόμενο- οι σχέσεις τους είναι πιο περιστασιακές και πιο ομαδικές, ενώ οι φιλίες των γυναικών είναι πιο δυαδικές και εξατομικευμένες».

Κοινωνικοποίηση και χόμπι εναντίον συναισθηματισμού
«Είναι λογικό και είναι κάτι που έχω παρατηρήσει και στη δική μου ζωή» γράφει η Σερένα Σμιθ στο άρθρο της στο dazeddigital.com. «Συνήθως πηγαίνω για καφέ ή δείπνο με τις γυναίκες φίλες μου, ενώ οι άντρες φίλοι μου είναι πιο πιθανό να παίξουν ποδόσφαιρο ή να παρακολουθήσουν μια ταινία ή να πάνε μαζί για αναρρίχηση. Για μένα, η πραγματική συζήτηση με τον φίλο μου είναι το νόημα της παρέας. Για τους άνδρες, όμως, η κοινωνικοποίηση φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από κοινά χόμπι και το να κάνουν πράγματα μαζί».
Όπως το θέτει ο Ντάνμπαρ: «Για τις γυναίκες, το ποιος είσαι μετράει πολύ περισσότερο από το τι είσαι, ενώ το αντίστροφο ισχύει για τους άνδρες».
Αξίζει να κάνουμε μια παύση εδώ για να σκεφτούμε αν αυτό έχει πραγματικά σημασία. Είναι ο ένας τρόπος κοινωνικοποίησης πραγματικά καλύτερος από τον άλλο; Ή μήπως απλώς οι άνδρες και οι γυναίκες είναι εκ φύσεως διαφορετικοί; Ο Ντάνμπαρ φαίνεται να πιστεύει ότι ισχύει το τελευταίο. «Οι διαφορές έχουν πολύ βαθιές ρίζες, βλέπουμε το ίδιο μοτίβο στους πιθήκους και στους χιμπατζήδες» λέει. «Οι άνδρες δεν φτάνουν σε συναισθηματική οικειότητα, είναι πραγματικά μια ξένη έννοια. Απλώς δεν είναι μια πτυχή της ζωής που τους ενδιαφέρει».

Η σεξιστική γλώσσα αιώνων είναι ξεπερασμένη και ανεδαφική
Αλλά άλλοι ακαδημαϊκοί θα διαφωνήσουν. Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες δεν είναι πιο συναισθηματικές από τους άνδρες, και πρότεινε ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη σεξιστική γλώσσα αιώνων που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα συναισθήματα των γυναικών. Οι άνδρες μπορεί επίσης να εμφανίζονται λιγότερο συναισθηματικοί λόγω των κοινωνικών πιέσεων: καθώς εδώ και γενιές, τους λένε τόσο ρητά όσο και σιωπηρά να είναι στωικοί, ανθεκτικοί και σκληροί και να καταπιέζουν χαρακτηριστικά όπως η ευαισθησία, η υπομονή και η τρυφερότητα – γεγονός που με τη σειρά του αποκλείει κάθε πραγματική πιθανότητα οι άνδρες να καλλιεργήσουν γνήσιες, βαθιές σχέσεις μεταξύ τους.
«Σας λένε ότι πρέπει να αντιμετωπίσετε τον εκφοβισμό – ο οποίος συχνά μεταμφιέζεται σε «αστείο» – με το κεφάλι ψηλά» λέει ο Νάθαν. «Και αν μιλήσεις γι’ αυτό, τότε είσαι απλά αδύναμος. Είναι κάτι που το έχω δει συχνά τόσο στην πανεπιστημιακή όσο και στη σχολική ζωή – δεν είναι κάτι που έχει εκλείψει». Προσθέτει ότι αυτή η πανταχού παρούσα στάση έχει προκαλέσει «προβλήματα» με την ψυχική του ευεξία.
Ο Μπάρνι, επίσης, είχε μια παρόμοια εμπειρία. «Νομίζω ότι οι άντρες είναι μαθημένοι να είναι λιγότερο συναισθηματικοί μεταξύ τους. Δεν μιλάω πολύ για τα προσωπικά μου θέματα με τους άνδρες φίλους μου» λέει. «Νομίζω ότι όλα προέρχονται από μια θέση ανησυχίας, φόβου και άγχους για το αν δεν είμαι αρκετά «άντρας». Παραλύεις τόσο πολύ από αυτό που περιμένει η κοινωνία – να είσαι δυνατός και στιβαρός. Είναι δύσκολο».

Οι πιο σοβαροί κίνδυνοι αυτής της κατάστασης
Αυτή η έλλειψη πλατωνικής, ανδρικής οικειότητας δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύβεται κάτω από το χαλί: Έρευνες δείχνουν ότι η κοινωνική απομόνωση μπορεί να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να κάνει τους ανθρώπους πιο ευάλωτους σε ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ, οι καρδιακές παθήσεις και η υψηλή πίεση. Και, φυσικά, το αίσθημα αδυναμίας να εμπιστευτείς έναν φίλο μπορεί επίσης να επιβαρύνει την ψυχική υγεία ενός άνδρα. Ενώ οι γυναίκες ευκολότερα ξεδιπλώνουν την καρδιά τους η μία στην άλλη και νιώθουν καλύτερα γι’ αυτό, οι άνδρες είναι πιο πιθανό να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους μέχρι να ανοίξουν είτε μια τρύπα στον τοίχο είτε να καταρρεύσουν αφού κατεβάζουν επτά μπύρες. Προφανώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο και είναι μέρος του λόγου για τον οποίο οι άνδρες αντιπροσωπεύουν σχεδόν τα τρία τέταρτα των αυτοκτονιών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεν υπάρχουν μόνο ατομικές επιπτώσεις – υπάρχουν και κοινωνικές επιπτώσεις. Ο συγγραφέας και ψυχολόγος καθηγητής Νιόμπ Γουέι έχει υποστηρίξει ότι η αυξανόμενη απομόνωση των ανδρών συσχετίζεται με την αύξηση της κοινωνικής βίας, και η έρευνα που δημοσιεύθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός: οι incels*, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι ιδιαίτερα δεξιοί ή κατά κύριο λόγο λευκοί – αλλά σε σύγκριση με τους μη incels, είναι πιο μοναχικοί, χωρίς κοινωνική υποστήριξη και το πιο πιθανό να υποφέρουν από άγχος και κατάθλιψη. Αυτός είναι ο πραγματικός κοινός παρονομαστής – η μοναξιά.
(*Οι incels εμφανίστηκαν το 1993 ως μία ομάδα μοναχικών ανθρώπων που δεν μπορούσαν να βρουν σύντροφο. Τα τελευταία χρόνια όμως, η κοινότητα αυτή αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό και απέκτησε πολύ διαφορετικό χαρακτήρα. Ουσιαστικά έχει εξελιχθεί σε μία ομάδα μίσους, που συμπεριλαμβάνει άντρες οι οποίοι υιοθετούν εξτρεμιστικές ιδέες και συχνά οδηγούνται και σε αποτρόπαιες πράξεις).

Τελικά τι;
Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες απαντήσεις σε ένα τόσο ακανθώδες ζήτημα και σίγουρα δεν είναι τόσο απλό όσο το να πούμε στους άνδρες να αρχίσουν να αγκαλιάζουν περισσότερο ο ένας τον άλλον. Αλλά υπάρχει ακόμα ελπίδα. «Νομίζω ότι πρόσφατα υπήρξε μια μαζική ώθηση για να κάνουν τους άνδρες να ανοιχτούν λίγο περισσότερο, ακόμη και αν πρόκειται για τον στενότερο κύκλο τους» λέει ο Μπάρνι. Και ίσως αυτό να είναι το μόνο που χρειάζονται οι άνδρες – όχι μια ομάδα θεραπείας που συναντιέται στην παμπ κάθε δεύτερη μέρα, αλλά μόνο λίγους κοντινούς ανθρώπους στους οποίους μπορούν να βασιστούν όταν οι καιροί είναι δύσκολοι.
*Το άρθρο ανέβηκε στο dazeddigital.com

Οι πρώτες μέρες σε μια σχέση είναι γεμάτες ενθουσιασμό, πολλά μηνύματα, ατελείωτα τηλεφωνήματα, ραντεβού σε όμορφα μέρη και αγωνία για να γνωρίσεις έναν άνθρωπο και να καταλάβεις πόσο ταιριάζετε.
​
Και ενώ για αρκετά ζευγάρια το στάδιο αυτό εξελίσσεται σε μία σταθερή σχέση που διαρκεί για πάντα, πολλές φορές, έπειτα από λίγο, το ενδιαφέρον χάνεται και έτσι επέρχεται ο χωρισμός.
Το χρονικό διάστημα δεν είναι δεδομένο, καθώς μπορεί να συμβεί στον πρώτο μήνα ή έπειτα από πολλά χρόνια. Μπορεί να συμβεί αμέσως μόλις ο ενθουσιασμός σβήσει ή λίγο καιρό μετά και ενώ η σχέση έχει προχωρήσει. Μπορεί να καταλάβατε ότι δεν ενδιαφέρεστε πια για το άτομο που έχετε απέναντί σας ή ότι δεν θέλετε να επενδύσετε περισσότερο σε αυτή τη σχέση. Και το γεγονός πως δεν είστε πια ερωτευμένη δεν σημαίνει ότι σας τελείωσε και η αγάπη.
Ίσα ίσα, αγαπάτε το άλλο πρόσωπο, αλλά πλέον δεν νιώθετε αυτή τη «σπίθα» όταν είστε μαζί του. Επίσης, μπορεί να αγαπάτε κάποιον, αλλά να συνειδητοποιήσατε πως δεν κάνετε και τον καλύτερο συνδυασμό ως άνθρωποι.
«Είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις μια σχέση στην οποία έχεις επενδύσει χρόνο και κόπο. Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη δικαιολογία για να μείνουν, ακόμα κι αν δεν είναι ευτυχισμένοι», λέει η ψυχοθεραπεύτρια με έδρα το Σικάγο, Alyssa Arnol.
Αν παρατηρήσετε, όμως, κάποιο από τα παρακάτω 10 σημάδια και, παρά τις προσπάθειες για αλλαγή, η κατάσταση δεν βελτιωθεί τότε ίσως θα ήταν καλύτερο να συνεχίσετε τη ζωή σας σε άλλα μονοπάτια.
Θυμάστε όταν ακόμα και τα ψώνια του σούπερ μάρκετ ήταν κάτι πολύ διασκεδαστικό και όμορφο; Μια εμπειρία που λαχταρούσατε να μοιραστείτε με το ταίρι σας; «Η “καρδιά” κάθε σχέσης είναι τα μέλη της να απολαμβάνουν τον χρόνο που περνούν παρέα, χωρίς να έχει σημασία πού βρίσκονται και τι κάνουν», λέει η σύμβουλος σχέσεων και γάμου, Heidi McBain. Αν πιάνετε τον εαυτό σας να βαριέται συνέχεια και να δυσανασχετεί που βρίσκεται στο πλευρό του άλλου, ίσως θα έπρεπε να αναζητήσετε τι συμβαίνει.

Χάθηκε η επικοινωνία
Μέχρι πριν λίγο καιρό λέγατε στον σύντροφό σας τα πάντα. Συζητούσατε για ώρες και για οποιοδήποτε θέμα. Πλέον, όχι μόνο δεν μιλάτε μεταξύ σας, μα δεν θέλετε ούτε να ξεκινήσετε κουβέντα. Αν η επικοινωνία σας έχει χαθεί και δεν σκοπεύετε να κάνετε κάτι για να βελτιωθεί η κατάσταση, τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα.
Συγκρίνετε τη σχέση σας με άλλους
Δεν είναι κακό να σχολιάζετε τη σχέση μιας φίλης για να τονίσετε το πόσο ευτυχισμένη δείχνει ή για να εμπνευστείτε για τη δική σας. Όταν, όμως, αυτό φτάνει σε υπερβολικά σημεία και σας προκαλεί ζήλια ή σας βάζει στο «τριπάκι» να συγκρίνεστε, σημαινει πως κάτι λείπει από τη δική σας σχέση και χρειάζεται να το ανακαλύψετε.
Το μέλλον σας αφήνει αδιάφορη
Όταν βρίσκεστε σε μια υγιή σχέση, στην οποία περνάτε καλά και έχετε σωστή επικοινωνία, τότε αναπόφευκτα σκέφτεστε το μέλλον. Όχι απαραίτητα τον γάμο και τα παιδιά, αλλά τη συγκατοίκηση ή τις κοινές εμπειρίες, όπως τα ταξίδια. Σε περίπτωση που αυτό δεν συμβαίνει, ίσως τα συναισθήματά σας να μην είναι και τόσο δυνατά, τελικά.
Το σεξ έχει ελλατωθεί
Πολύ! Είναι φυσιολογικό να μειώνεται με τον καιρό η συχνότητα που κάνετε σεξ με τον σύντροφό σας, ειδικά όταν οι υποχρεώσεις και τα άγχη αυξάνονται. Αν, όμως, οι ερωτικές συνευρέσεις είναι λίγες έως και ανύπαρκτες, καλό θα ήταν να συνεχίσετε τη ζωή σας χωρίς αυτόν τον άνθρωπο.
Αποφεύγετε κάθε μορφή τρυφερότητας
Και απομακρύνεστε όταν ο άλλος σας πλησιάζει. Όπως και το σεξ έτσι και οι τρυφερές στιγμές δεν είναι συνεχείς σε μια σχέση. Σίγουρα, θα υπάρξουν μέρες που δεν θα καθίσετε αγκαλιά στον καναπέ. Σε περίπτωση όμως που δεν αγκαλιάζεστε καθόλου, δεν αγγίζετε ο ένας τον άλλο ή σε κάθε κίνηση του συντρόφου σας να έρθει πιο κοντά σας απομακρύνεστε, τα πράγματα δεν θα έχουν ευχάριστη κατάληξη για τη σχέση.
Ακόμα και οι καβγάδες σάς αφήνουν αδιάφορη
Πλεόν δεν έχετε όρεξη ούτε να αντιμιλήσετε στον άλλο. Αδιαφορείτε και απαξιείτε για όσα σας λέει. Δεν χρειάζεστε κάτι παραπάνω για να καταλάβετε ότι «σας τελείωσε».
Ξεχνάτε τι σας είπαν
Ακόμα και τα πιο σημαντικά. Αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς αδιαφορείτε για όσα σας λέει το ταίρι σας. Δεν σας νοιάζει ποια είναι τα όνειρά του ή τι προβλήματα έχει στη δουλειά του. Ενδιαφέρεστε μόνο για εσάς, σε σημείο να μην το ακούτε όταν σας μιλάει.
Αναζητάτε αλλού το χαμένο ενδιαφέρον
Στην ουσία ψάχνετε αλλού τη «σπίθα» που χάθηκε. Συνομιλείτε (κρυφά) με άλλους ανθρώπους, βγαίνετε με παρέες χωρίς εκείνον. Γενικά «ψάχνεστε» και αυτό δεν μπορεί παρά να δείχνει πως η σχέση σας βαδίζει προς το τέλος της.
Δεν σας λείπει
Οι ερωτευμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να περάσουν πάρα πολλές ώρες μακριά ο ένας από τον άλλον. Εσείς από την άλλη, και μέρες να περάσετε μακριά δεν θα πτοηθείτε. Αν, μάλιστα, νιώσετε και άβολα όταν βρεθείτε ξανά μαζί με τον σύντροφό σας, ε ναι, τότε ξέρετε πως πια δεν είστε ερωτευμένη.