«Σας ευχόμαστε μια νέα χρονιά που να λάμπει τόσο φωτεινά όσο τα φώτα της πόλης από το διάστημα»
Μοναδικές εικόνες μοιράστηκε η NASA, από το πώς φαίνονταν από το διάστημα οι εορτασμοί για την Πρωτοχρονιά σε όλο τον πλανήτη. Η Γη φωτίστηκε από τα πυροτεχνήματα Σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X, το διαστημικό κέντρο Johnson Space Center της NASA δείχνει τη φωτισμένη από τα πυροτεχνήματα Γη, με τις εικόνες να προκαλούν δέος. Οι φωτογραφίες της NASA συνοδεύονται και από μία ευχή: «Σας ευχόμαστε μια νέα χρονιά που να λάμπει τόσο φωτεινά όσο τα φώτα της πόλης από το διάστημα». Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο αποχαιρέτησαν το ταραχώδες 2023 -που χαρακτηρίστηκε από τους αιματηρούς πολέμους στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, την κλιματική κρίση και την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης -και υποδέχθηκαν με φαντασμαγορικές εκδηλώσεις το 2024 την Πρωτοχρονιά, με την ελπίδα να φέρει ειρήνη και ευημερία. Το 2023 θα παραμείνει στη μνήμη από τη χωρίς προηγούμενο πολυαίμακτη επίθεση της Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας στο ισραηλινό έδαφος στις 7 Οκτωβρίου – και από τα σκληρά αντίποινα του Ισραήλ που ακολούθησαν. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν πως σχεδόν δύο εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας εκτοπίστηκαν από την έναρξη της ισραηλινής πολιορκίας, περίπου το 85% του πληθυσμού. Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν στην Ουκρανία τις πρώτες ώρες του 2024, καθώς στο τέλος του επόμενου μήνα συμπληρώνονται δύο χρόνια από την έναρξη της ρωσικής εισβολής. Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι υποσχέθηκε να «αφανίσει» τις ρωσικές δυνάμεις που εισέβαλαν στη χώρα του. Το 2024 «ο εχθρός θα αισθανθεί την οργή (των οπλικών συστημάτων) της εγχώριας παραγωγής», είπε ο πρόεδρος Ζελένσκι, διαβεβαιώνοντας ότι η Ουκρανία θα έχει ένα εκατομμύριο drones στο οπλοστάσιό της. Όμως ο Βλαντίμιρ Πούτιν στη δική του ομιλία υποσχέθηκε πως η Ρωσία «δεν θα υποχωρήσει ποτέ», πλέκοντας το εγκώμιο των στρατιωτών που πολεμούν στην πρώτη γραμμή. Οι εικόνες της NASA:
Το σκάφος της NASA που έφερε φέτος στη Γη δείγματα από τον αστεροειδή Bennu αναλαμβάνει νέα αποστολή: θα παρακολουθεί από κοντά τον αστεροειδή Apophis καθώς περνά ξυστά από τη Γη το 2029, η πιο επικίνδυνη προσέγγιση που έχει ζήσει ο πλανήτης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τον Σεπτέμβριο, η αποστολή OSIRIS-REx προσπέρασε τη Γη και απελευθέρωσε μια κάψουλα που έπεσε με αλεξίπτωτο στην έρημο της Γιούτα, μεταφέροντας δείγματα που είχαν συλλεχθεί από τον αστεροειδή Bennu δύο χρόνια νωρίτερα (περιέργως η NASA ακόμα δεν έχει καταφέρει να ανοίξει το κάνιστρο με τον εξωγήινο θησαυρό). Μετά την παράδοση των δειγμάτων η δεξαμενή καυσίμων του σκάφους παρέμεινε γεμάτη κατά το ένα τέταρτο, οπότε η NASA αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι μέχρι τον Apophis. Για το νέο εγχείρημα η αποστολή μετονομάζεται σε OSIRIS-APEX (OSIRIS-Apophis Explorer), αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της. Θεός του Χάους Ο αστεροειδής Apophis («Απόφις») παίρνει το όνομα της αιγυπτιακής θεότητας του κακού και του χάους. Έχει μέγεθος ουρανοξύστη, με διάμετρο γύρω στα 300 μέτρα. Όταν ανακαλύφθηκε το 2024 έδειχνε να βρίσκεται σε πορεία πρόσκρουσης, όμως οι μετέπειτα υπολογισμοί της τροχιάς του απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο για τουλάχιστον έναν ακόμα αιώνα. Στις 13 Απριλίου 2029, δείχνουν οι τελευταίες εκτιμήσεις, ο διαστημικός βράχος θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση περίπου 30.000 χιλιομέτρων, πιο κοντά από πολλούς δορυφόρους τηλεπικοινωνιών, και δεν αποκλείεται να είναι ορατός με γυμνό μάτι. Σώματα τέτοιου μεγέθους πλησιάζουν τη Γη σε τόσο μικρές αποστάσεις περίπου μια φορά στα 7.500 χρόνια, εκτιμά η NASA. O Apophis όπως απαθανατίστηκε από επίγειο τηλεσκόπιο τον Μάρτιο του 2021 (NASA/JPL-Caltech and NSF/AUI/GBO) Η βαρυτική έλξη της Γης εκτιμάται ότι θα προκαλέσει μετρήσιμες μεταβολές στην κίνηση του αστεροειδή, ενδεχομένως και κατολισθήσεις στην επιφάνειά του ή εκτίναξη σύννεφων σκόνη. «Το κοντινό πέρασμα είναι ένα καταπληκτικό φυσικό πείραμα» σχολίασε η Ντάνι Μεντόζα ΝτελαΓκιουστίνα του Πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Τούσον, κύρια ερευνήτρια της αποστολής. Η συμπεριφορά των υλικών από τα οποία αποτελείται ο Απόφις ίσως προσφέρει στοιχεία για τον σχηματισμό των πλανητών, εξήγησε. Ο Apophis είναι πολύ μικρότερος από τον αστεροειδή των 10 χιλιομέτρων που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και οδήγησε τους δεινόσαυρους στην εξαφάνιση. Παρόλα αυτά, σε περίπτωση πρόσκρουσης θα ήταν αρκετός για να προκαλέσει καταστροφή σε επίπεδο χώρας ή να σηκώσει τεράστια τσουνάμι. Με τρομακτική ενέργεια πέρα από κάθε φαντασία το αγνώστου προελεύσεως «Αματεράσου» ανοίγει νέα σελίδα στην αστρονομία και ιστορία του γαλαξία μας Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος, ο οποίος πιστεύεται ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνο φαινόμενα όπως γιγάντιες μαύρες τρύπες σε μακρινούς γαλαξίες. Το δεδομένο είναι ότι μια κοσμική ακτίνα, ένας κοσμικός κεραυνός εξαιρετικά υψηλής ενέργειας έχει χτυπήσει τη Γη. Έχει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον πιο ισχυρό επιταχυντή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει την τροχιά του, αλλά δεν έχουν βρει κανένα αντικείμενο στον γαλαξία μας ή έξω από αυτόν που θα μπορούσε να εξηγήσει την προέλευσή του. Η ανακάλυψη από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, που μόλις δημοσίευσε το Science, μοιάζει με την αρχή μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας στην οποία οι ερευνητές, προς το παρόν, έχουν καταφέρει να της δώσουν μόνο έναν αποκαλυπτικό τίτλο: Amaterasu, η θεά του ήλιου της ιαπωνικής μυθολογίας. Οι κοσμικές ακτίνες είναι φορτισμένα σωματίδια ενέργειας που διασχίζουν το σύμπαν με ταχύτητες κοντά σε αυτή του φωτός. Αυτά με τις χαμηλές ενέργειες παράγονται από τον ήλιο, αλλά αυτά με τις υψηλές ενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνια, με αποτέλεσμα οι αστρονόμοι να προτείνουν ότι μπορούν να προέρχονται μόνο έξω από τον γαλαξία μας, καθώς θα απαιτούσε πιο ενεργητικά περιβάλλοντα, όπως το περιβάλλον των μαύρων τρυπών στα κέντρα των μακρινών γαλαξιών. «Είναι γνωστό ότι προέρχονται από πολύ βίαια φαινόμενα, όπως η έκρηξη ενός σουπερνόβα, η σύγκρουση δύο αστέρων ή όταν μια μαύρη τρύπα καταβροχθίζει ένα σύννεφο αερίου, αλλά πολλά είναι ακόμα άγνωστα για τη φύση και τις ιδιότητές τους», εξηγεί ο αστρονόμος και διευθυντής του ισπανικού Εθνικού Αστρονομικού Αστεροσκοπείου, Rafael Bachiller. Όταν μιλάμε για υψηλή ενέργεια, μιλάμε για περισσότερο από 10 στην ισχύ των 18 ηλεκτρον βολτ ή, το ίδιο, ένα βολτ εξαηλεκτρονίου (EeV), που είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από αυτό που μπορεί ο Μεγάλος Επιταχυντής στο CERN στη Γενεύη. Το Amaterasu είχε ενέργεια 244 EeV Εφόσον πρόκειται για ιονίζουσα ακτινοβολία, σημαίνει ότι έχουν αρκετή ενέργεια για να σχίσουν τα ηλεκτρόνια από τα άτομα και να τα ιονίσουν. Εάν φτάσουν σε δορυφόρους ή στη Γη, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αν χτυπήσει ένα ζωντανό ον, μπορεί να του βλάψει τον βιολογικό ιστό, προκαλώντας μια μετάλλαξη στο DNA. Ο καθηγητής Toshihiro Fujii, από το Graduate School of Science και το Nambu Yoichiro Institute of Theoretical and Experimental Physics στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Οσάκα, και μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, ανιχνεύουν αυτές τις ακτίνες από το 2008 μέσω του πειράματος Telescope Array. Ένας ανιχνευτής που αποτελείται από 507 σταθμούς που καλύπτουν μια έκταση 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηταν στις 27 Μαΐου 2021 όταν εντόπισαν το Amaterasu. «Όταν το ανακάλυψα σκέφτηκα ότι πρέπει να ήταν λάθος, καθώς έδειξε ένα επίπεδο ενέργειας πρωτόγνωρο εδώ και δεκαετίες», λέει ο καθηγητής Fujii. Ένα τέτοιο επίπεδο ενέργειας είναι συγκρίσιμο με αυτό της πιο ενεργητικής κοσμικής ακτίνας που έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία, που βαφτίστηκε από επιστήμονες με το καθόλου καθησυχαστικό όνομα Oh-My-God, που χτύπησε τη Γη το 1991 με ενέργεια 320 EeV. Στις 7 Αυγούστου 1912, ο φυσικός Victor Hess πέταξε ένα μπαλόνι στα 5.300 μέτρα και ανακάλυψε ότι σε αυτό το ύψος υπήρχε τρεις φορές περισσότερη ιονίζουσα ακτινοβολία από ό,τι στη Γη, επομένως η ακτινοβολία έπρεπε να προέρχεται από το διάστημα. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, δεν γνωρίζουμε ακόμη με βεβαιότητα πώς παράγονται ή τις πηγές από τις οποίες προέρχονται. Το Amaterasu, αυτή τη στιγμή, είναι τόσο μυστηριώδες όσο και η ίδια η Ιαπωνική θεά, αλλά υπάρχει ελπίδα ότι η ανίχνευσή του θα ανοίξει το δρόμο για τους επιστήμονες. «Δεν έχει εντοπιστεί ένα πολλά υποσχόμενο αστρονομικό αντικείμενο που να ταιριάζει με την κατεύθυνση από την οποία έφτασε, γεγονός που τροφοδοτεί την ύπαρξη άγνωστων ακόμη αστρονομικών φαινομένων με φυσική προέλευση πέρα από το τυπικό μοντέλο», τόνισε ο καθηγητής Fujii. Αποτελούμενες από φορτισμένα σωματίδια, οι ακτίνες που φτάνουν στη Γη αλλάζουν κατεύθυνση ακολουθώντας τις ιδιότροπες γραμμές των μαγνητικών πεδίων που διαπερνούν το διαστρικό μέσο. Επομένως, για να μάθουμε την προέλευσή τους, αντί να εντοπίζουμε απευθείας τις κοσμικές ακτίνες, μπορούμε να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε μερικά από τα αποτελέσματα που προκαλούν», εξηγεί ο Bachiller. Όταν μια ενιαία ενεργειακή κοσμική ακτίνα χτυπά τη Γη, τυπικά αλληλεπιδρά ψηλά στην ατμόσφαιρα της Γης, υφίσταται μια φυσική αντίδραση σωματιδίων με ένα άτομο αέρα, διασπώντας το άτομο. Τα θραύσματα του ατόμου που αναδύονται έχουν συνήθως αρκετή ενέργεια για να θρυμματίσουν, με τη σειρά τους, πρόσθετα άτομα και ούτω καθεξής, σχηματίζοντας μια βροχή από ενεργητικά υποατομικά σωματίδια. Πέρα από κάθε φαντασία και με την Επιστήμη να πηγαίνει πιο μακριά από ποτέ… (in.gr) Οι υπερμεγέθεις μελανές οπές που βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών φαίνεται ότι σχηματίζονται από διαφορετικό μηχανισμό από ό,τι οι μαύρες τρύπες μικρής μάζας. Δύο διαστημικά τηλεσκόπια της NASA εντόπισαν στο κέντρο ενός μακρινού γαλαξία μια γιγάντια μαύρη τρύπα που σχηματίστηκε μόλις 470 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, την αρχαιότερη που έχει βρεθεί, μια ανακάλυψη που ίσως λύνει ένα μεγάλο μυστήριο για την προέλευση αυτών των κοσμικών τεράτων. Τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Astronomy δείχνουν να επιβεβαιώνουν ότι οι μαύρες τρύπες εξαιρετικά μεγάλης μάζας εμφανίστηκαν νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος και δεν δημιουργήθηκαν απαραίτητα από την κατάρρευση ετοιμοθάνατων άστρων. Η μαύρη τρύπα που ανιχνεύθηκε από το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra, το οποίο βλέπει στο φάσμα των ακτίνων Χ, έχει ηλικία 13,2 δισεκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν ότι έχει περίπου την ίδια μάζα με τον γαλαξία που τη φιλοξενεί, περίπου 10 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της μαύρης τρύπας που κρύβεται στην καρδιά του δικού μας Γαλαξία. Τρύπες βαρέων βαρών Οι μαύρες τρύπες χωρίζονται χονδρικά σε δύο κατηγορίες. Η πιο πολυπληθής ομάδα είναι μαύρες τρύπες αστρικής μάζας, οι οποίες σχηματίζονται όταν μεγάλα άστρα εξαντλούν τα πυρηνικά τους καύσιμα και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Τα σώματα αυτής της κατηγορίες έχουν μάζα περίπου 10 με 100 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Η δεύτερη και πιο μυστηριώδης κατηγορία είναι οι «υπερμεγέθεις» μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα σχεδόν όλων των γαλαξιών και έχουν μάζα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Η προέλευση αυτών των γιγάντιων μελανών οπών προβληματίζει τους κοσμολόγους, οι οποίοι εδώ και χρόνια προσπαθούν να διευκρινίσουν αν τα σώματα αυτά σχηματίζονται σταδιακά απορροφώντας υλικό από το περιβάλλον τους, ή αν είναι υπερμεγέθεις εκ γενετής. Η ύπαρξη μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στο νεαρό Σύμπαν συνηγορεί στη δεύτερη θεωρία, λένε οι ερευνητές. «Είναι πολύ νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος για να υπάρχει αυτός ο γίγαντας» σχολίασε στο Associated Press η Πριγιαμβάντα Ναταράτζαν του Γέιλ, μέλος της ομάδας που υπογράφει τη μελέτη. «Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτό το πράγμα βρίσκεται ήδη στη θέση του μέσα στον Γαλαξία τόσο νωρίς μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα σχηματίστηκε απευθείας από τη βαρυτική κατάρρευση ενός γιγάντιου σύννεφου αερίου, τον ίδιο μηχανισμό που δημιουργεί νέα άστρα. Κάτι τέτοιο δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί να συμβαίνει. Οι νέες παρατηρήσεις προσφέρουν στήριξη στη θεωρία ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σχηματίζονται απευθείας από σύννεφα αερίου, δεν αρκεί όμως για να αποδείξει ότι το ίδιο ισχύει για τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες άλλων γαλαξιών. Χάρη όμως στο James Webb, το οποίο σχεδιάστηκε να κοιτάξει πιο μακριά από ποτέ στο Σύμπαν, οι ερευνητές ελπίζουν να ανακαλύψουν σύντομα κι άλλα παραδείγματα αρχέγονων μελανών οπών. Όπως σχολίασε η Ναταράτζαν, «περιμένουμε να ανοίξει ένα νέο παράθυρο στο Σύμπαν και πιστεύω πως αυτό ήταν μόνο η αρχή». (photo) H αρχαιότερη γνωστή μαύρη τρύπα σε εικόνες των διαστημικών τηλεσκοπίων Chandra και James Webb (NASA/ESA/CSA/STScI) Apollo 13: Πέθανε ο Τόμας Μάτινγκλι – Ποιος ήταν ο ήρωας αστροναύτης που διέσωσε την αποστολή4/11/2023
Ο Τόμας Κεν Μάτινγκλι, γνωστός ως T.K., πέθανε την Τρίτη (31/10), όπως ανακοίνωσε η NASA, η οποία ανέφερε ότι οι ΗΠΑ «έχασαν έναν ήρωα».
Ένας αστροναύτης που βρέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και βοήθησε στη διάσωση του πληρώματος της αποστολής Apollo 13, ώστε να επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη μετά την έκρηξη που κατέστρεψε το διαστημόπλοιο, πέθανε σε ηλικία 87 ετών. Ο Τόμας Κεν Μάτινγκλι, γνωστός ως T.K., πέθανε την Τρίτη (31/10), όπως ανακοίνωσε η NASA, η οποία ανέφερε ότι οι ΗΠΑ «έχασαν έναν ήρωα». «Ο Μάτινγκλι ήταν το κλειδί για την επιτυχία του προγράμματος Apollo και η λαμπερή προσωπικότητά του θα διασφαλίσει ότι θα τον θυμούνται στην ιστορία», ανέφερε σε δήλωσή του ο διοικητής της NASA, Μπιλ Νέλσον, χαρακτηρίζοντας τον Μάτινγκλι, «έναν από τους ήρωες της χώρας μας». Προς το παρόν δεν έχει γνωστή η αιτία του θανάτου του αστροναύτη. Ο Μάτινγκλι επρόκειτο να πετάξει στην αποστολή Apollo 13, αλλά απομακρύνθηκε λίγες ημέρες πριν από την εκτόξευση τον Απρίλιο του 1970 λόγω της νόσησής του από γερμανική ιλαρά. Η διαστημική πτήση υπέστη έκρηξη σε δεξαμενή οξυγόνου καθώς πλησίαζε τη Σελήνη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη διάσημη ατάκα «Χιούστον, είχαμε πρόβλημα» (Houston, we’ve had a problem), που συχνά παραφράζεται ως «Χιούστον, έχουμε πρόβλημα» (Houston, we have a problem). Οι ομάδες της NASA που βρίσκονταν στη Γη εργάστηκαν μανιωδώς ώστε να επιστρέψει το πλήρωμα στην πατρίδα, με τον Μάτινγκλι να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάσωση βοηθώντας το πλήρωμα να εξοικονομήσει ενέργεια κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα. Τέθηκε τελικά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 Ποιος ήταν ο Τόμας Μάτινγκλι Σύμφωνα με το βιογραφικό του στη NASA, ο Μάτινγκλι γεννήθηκε στο Σικάγο στις 17 Μαρτίου 1936. Αφού αποφοίτησε από το λύκειο του Μαϊάμι, πήρε πτυχίο αεροναυπηγού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Auburn το 1958. Ξεκινώντας την καριέρα του στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ο Μάτινγκλι χρησιμοποιούσε τα ονόματα Κεν και T.K., εντάχθηκε τελικά στη Σχολή Πιλότων Αεροδιαστημικών Ερευνών της Πολεμικής Αεροπορίας ως φοιτητής, προτού επιλεγεί από τη NASA για να ενταχθεί στην τάξη των αστροναυτών του 1966. «Ίσως ο πιο δραματικός του ρόλος στη NASA διαδραματίστε εξαιτίας της νόσησής του από γερμανική ιλαρά, λίγο πριν από την εκτόξευση του Apollo 13», δήλωσε ο Νέλσον. «Έμεινε πίσω και παρείχε σημαντικές αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο για την επιτυχή επιστροφή του διαστημοπλοίου το οποίο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές, καθώς και του πληρώματος του Apollo 13 – των αστροναυτών της NASA Τζέιμς Άρθουρ Λόβελ, Τζακ Σουάιγκερτ και Φρεντ Χέιζ». Ο ηθοποιός Γκάρι Σινίζ υποδύθηκε τον Μάτινγκλι στην ταινία «Apollo 13». Ο Γκάρι Σινίζ χαρακτήρισε «τιμή» να υποδυθεί τον Μάτινγκλι σε μια ανάρτηση στο X νωρίτερα φέτος με αφορμή την 53η επέτειο της αποστολής Apollo 13. Τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 Ο Μάτινγκλι τέθηκε τελικά σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με το Apollo 16 τον Απρίλιο του 1972. Ο ίδιος περιέγραψε την εμπειρία του λέγοντας: «Είχα αυτόν τον πολύ ζωντανό φόβο ότι αν έβλεπα πάρα πολλά, δεν θα μπορούσα να θυμηθώ. Ήταν απλά τόσο εντυπωσιακό». Ο Μάτινγκλι είχε «απαράμιλλη ικανότητα ως πιλότος», δήλωσε ο Νέλσον, σημειώνοντας ότι ήταν πιλότος της μονάδας διοίκησης του Apollo 16 και κυβερνήτης διαστημικού σκάφους στις αποστολές των διαστημικών λεωφορείων STS-4 και STS 51-C. «Η προσήλωση στην καινοτομία και η ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιδράσεις έκαναν τον Τ.Κ. μια εξαιρετική προσωπικότητα για να ενσαρκώσει την αποστολή μας και τον θαυμασμό του έθνους μας». Η συνεισφορά του Μάτινγκλι «επέτρεψαν την πρόοδο της μάθησής μας πέρα από αυτή του διαστήματος», δήλωσε ακόμα ο Νέλσον. «Έβλεπε το απέραντο του σύμπαντος ως ένα ατελείωτο φόρουμ δυνατοτήτων. Ως ηγέτης στις εξερευνητικές αποστολές, ο ΤΚ θα μείνει στη μνήμη μας επειδή αψήφησε το άγνωστο για χάρη του μέλλοντος της χώρας μας», κατέληξε ο Νέλσον.
Κίνα: Έστειλε στον κινεζικό διαστημικό σταθμό Τιανγκόνγκ το νεαρότερο πλήρωμα αστροναυτών της26/10/2023
Η Κίνα έστειλε σήμερα Πέμπτη (26/10) στον κινεζικό διαστημικό σταθμό Τιανγκόνγκ, το νεαρότερο πλήρωμα αστροναυτών της. Το διαστημόπλοιο Σενζού-17 (Θεϊκό Σκάφος) και οι τρεις επιβάτες του απογειώθηκαν στις 11:14 (τοπική ώρα, 06:14 ώρα Ελλάδας) με ένα πύραυλο Μεγάλη Πορεία 2F από το κέντρο εκτοξεύσεων του Τζιουτσουάν, στην έρημο Γκόμπι (βορειοδυτική Κίνα), σύμφωνα με τις εικόνες που μεταδόθηκαν από το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο CCTV. Το πλήρωμα περιλαμβάνει τον διοικητή Τανγκ Χονγκμπό, ο οποίος έχει γεννηθεί τον Οκτώβριο 1975 και είναι ηλικίας 48 ετών, και τους Τανγκ Σενγκτζιέ (33 ετών) και Τζιάνγκ Σινλίν (35 ετών). Η μέση ηλικία του πληρώματος είναι τα 38 έτη, σε σύγκριση με τα 42 έτη που ήταν στην προηγούμενη αποστολή Σενζού-16. Δεκάδες εργαζόμενοι του διαστημικού προγράμματος, πολλοί από τους οποίους ζουν όλο το χρόνο στο τεράστιο κέντρο εκτοξεύσεων του Τζιουτσουάν, παρευρέθηκαν στην εκτόξευση και γιόρτασαν την επιτυχία της γύρω από μια κινεζική σημαία. Το διαστημόπλοιο πρόκειται να προσδεθεί στο κεντρικό τμήμα του σταθμού Τιανγκόνγκ (Ουράνιο Παλάτι) «περίπου εξίμισι ώρες» μετά την απογείωση, είχε ανακοινώσει χθες, Τετάρτη, ο Λιν Σιτσιάνγκ, εκπρόσωπος του κινεζικού διαστημικού προγράμματος. Η παραμονή των αστροναυτών στον Τιανγκόνγκ πρόκειται να διαρκέσει έξι μήνες. Η εμπειρία αυτή είναι πολύτιμη για τον ασιατικό γίγαντα, ο οποίος φιλοδοξεί να στείλει έναν Κινέζο στη Σελήνη μέχρι το 2030, κάτι που αποτελεί το μεγάλο στόχο του κινεζικού διαστημικού προγράμματος που προχωρεί με σταθερό ρυθμό εδώ και δεκαετίες. Ο Τιανγκόνγκ, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πέρυσι, έχει έκτοτε την τελική μορφή του σχήματος Τ. Παρόμοιος σε μέγεθος με τον πρώην ρωσικό σταθμό Mir -είχε τεθεί σε τροχιά από τη Σοβιετική Ένωση- είναι ωστόσο πολύ πιο μικρός από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και είναι επίσης γνωστός ως CSS (τα αρχικά της αγγλικής ονομασίας του, Chinese Space Station). Θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τη Γη για τουλάχιστον 10 χρόνια. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST), προχώρησε σε μια σπουδαία ανακάλυψη καθώς εντόπισε περίπου 40 ζεύγη αντικειμένων στο μέγεθος του Δία σε μια εκπληκτικά λεπτομερή νέα έρευνα του διάσημου νεφελώματος του Ωρίωνα. Έχουν το παρατσούκλι Jupiter Mass Binary Objects ή «JuMBOs» για συντομία. Μια πιθανότητα είναι ότι αυτά τα αντικείμενα να αναπτύχθηκαν από περιοχές του νεφελώματος όπου η πυκνότητα του υλικού ήταν ανεπαρκής για να δημιουργήσει πλήρη άστρα. Play VideoΜια άλλη πιθανότητα είναι να δημιουργήθηκαν γύρω από αστέρια και στη συνέχεια να εκτοξεύτηκαν στο διαστρικό διάστημα μέσω διαφόρων αλληλεπιδράσεων. «Η υπόθεση της εκτίναξης είναι η πιο δημοφιλής αυτή τη στιγμή», είπε ο καθηγητής Mark McCaughrean. «Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής που διέπουν τα αέρια δεν είναι δυνατή η δημιουργία σωμάτων αποκλειστικά με τη μάζα του Δία ενώ γνωρίζουμε ότι μεμονωμένοι πλανήτες μπορεί να εκδιωχθούν από αστρικά συστήματα. Αλλά πώς γίνεται η εκδίωξη ζευγαριών μαζί; Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε απάντηση. Είναι μια απάντηση για τους θεωρητικούς», δήλωσε στο BBC News ο ανώτερος επιστημονικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (Esa). Ο καθηγητής McCaughrean ηγήθηκε της ομάδας που διεξήγαγε τη νέα έρευνα στον Ωρίωνα. Συνδυάζοντας την εκπληκτική ανάλυση και ευαισθησία του JWST, οι αστρονόμοι έχουν προσθέσει ουσιαστικά πληροφορίες σε εκείνες που είχαν ήδη λάβει από παλαιότερα τηλεσκόπια, συμπεριλαμβανομένου του άμεσου προκατόχου του Webb, του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το νεφέλωμα του Ωρίωνα, επίσης γνωστό με την ονομασία M42, είναι η πιο κοντινή, μεγάλη περιοχή σχηματισμού άστρων στη Γη. Ο αστερισμός του Ωρίωνα πήρε το όνομά του από τον μυθικό Έλληνα κυνηγό. Το νεφέλωμα αποτελεί μέρος του «σπαθιού» του κυνηγού, που κρέμεται από τη «ζώνη» του. Η αμερικανική εταιρεία Virgin Galactic ανακοίνωσε σήμερα ότι έστειλε τρεις τουρίστες στο διάστημα, σε μια πτήση που κράτησε περίπου μία ώρα και είναι η τέταρτη επιτυχημένη τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι επιβάτες της αποστολής Galactic 03 ήταν από τους πρώτους που είχαν αγοράσει εισιτήρια από την εταιρεία που ίδρυσε ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος Ρίτσαρντ Μπράνσον το 2004. Οι επιχειρηματίες Κεν Μπάξτερ από τις ΗΠΑ και Τίμοθι Νας, από τη Νότια Αφρικής, καθώς και ο Βρετανός μηχανικός Άντριαν Ρέϊναρντ πήραν θέση στο διαστημικό σκάφος VSS Unity, μαζί με την αστροναύτισσα Μπεθ Μόουζις. «Τι απίστευτη ημέρα για τους τρεις νέους, μη επαγγελματίες αστροναύτες μας και όλη την ομάδα της Virgin Galactic», σχολίασε ο πρόεδρος της εταιρείας, Μάικλ Κολγκλέιζερ. Αυτά τα τουριστικά ταξίδια γίνονται με τη βοήθεια ενός γιγαντιαίου αεροσκάφους που απογειώνεται από τη βάση του Σπέισπορτ, στην έρημο του Νέου Μεξικού. Όταν φτάσει στο κατάλληλο ύψος, εκτοξεύει το διαστημικό σκάφος το οποίο μοιάζει με μεγάλο, ιδιωτικό τζετ. Οι επιβάτες περνούν μόλις λίγα λεπτά στο διάστημα και στη συνέχεια επιστρέφουν στη Γη. Τον Ιούνιο η Virgin Galactic έστειλε στο διάστημα τους πρώτους πελάτες της, υψηλόβαθμα στελέχη της ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας. Η σημερινή πτήση απογειώθηκε στις 8.34 τοπική ώρα (17.34 ώρα Ελλάδας) και προσγειώθηκε στις 9.36 (18.36), αφού έφτασε προηγουμένως σε ύψος τα 89 χιλιόμετρα. Ο Τίμοθι Νας, που αγόρασε το εισιτήριό του το 2006, πήρε μαζί του στο διάστημα απολιθώματα ανθρωπίδων, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία, σύμφωνα με τη Virgin Galactic. Έχει το οστό της κλείδας ενός Australopithecus sediba, είδους που έζησε πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια και ένα οστό από δάχτυλο του Homo naledi, ηλικίας περίπου 250.000 ετών. Η Virgin Galactic ανταγωνίζεται την εταιρεία του δισεκατομμυριούχου Τζεφ Μπέζος, την Blue Origin, η οποία έχει ήδη στείλει στο διάστημα 31 τουρίστες. Όμως έπειτα από ένα ατύχημα τον Σεπτέμβριο του 2022, σε μια μη επανδρωμένη πτήση, ο πύραυλός της είναι καθηλωμένος στο έδαφος. Η Blue Origin υποσχέθηκε τον Μάρτιο ότι θα ξαναρχίσουν σύντομα οι πτήσεις. Η Virgin Galactic σχεδιάζει να πραγματοποιεί εμπορικές πτήσεις κάθε μήνα. Έχει πουλήσει μέχρι τώρα 800 εισιτήρια – τα 600 από αυτά μεταξύ 2005-2014 έναντι 200-250.000 δολαρίων και άλλα 200 στη συνέχεια, έναντι 450.000 δολαρίων το καθένα. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Mία δεύτερη πανσέληνο θα δούμε στον νυχτερινό ουρανό στα τέλη Αυγούστου, μετά το «Φεγγάρι του Οξύρρυγχου». Το «Μπλε Φεγγάρι» ή «Μπλε Σελήνη» θα κάνει αισθητή την παρουσία της στις 30 Αυγούστου και τη συναντούμε τις χρονιές που η πανσέληνος «επισκέπτεται» τον συγκεκριμένο μήνα δύο φορές.
Η ιδέα ότι η Σελήνη επηρεάζει τη ψυχολογία και τη συμπεριφορά των ανθρώπων έχει τις ρίζες της χιλιάδες χρόνια πριν. Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από τις αρχαίες αυτές θεωρίες.
Η υπερπανσέληνος ορίζεται ως το φαινόμενο κατά το οποίο η Σελήνη βρίσκεται στο πιο κοντινό σημείο της Γης, στα 363.000 χιλιόμετρα και κατά 7% μεγαλύτερη από μια συνηθισμένη πανσέληνο.
Ρωσία και ΗΠΑ συμφώνησαν στην πρόσθετη αποστολή Αμερικανού αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό27/8/2023
Ρωσία και ΗΠΑ διατηρούν τη συνεργασία τους στο Διάστημα, παρότι οι σχέσεις τους έχουν φθάσει στο χαμηλότερο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία Οι διαστημικές αρχές της Ρωσίας και των ΗΠΑ συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί μια πρόσθετη πτήση με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz MS, το οποίο θα μεταφέρει έναν Αμερικανό αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), μετέδωσε την Παρασκευή το ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax, σε μια σπάνια ένδειξη διμερούς συνεργασίας σε μια περίοδο ιδιαίτερα τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Η αποστολή συνιστά μέρος μιας συμφωνίας μεταξύ της ρωσικής υπηρεσίας διαστήματος Roskosmos και της NASA των Ηνωμένων Πολιτειών για διασταυρούμενες αποστολές με προορισμό τον ISS. «Ένας από τους Αμερικανούς έχει ουσιαστικά μείνει (στον ISS) για δύο αποστολές. Προσθέσαμε άλλη μια πτήση, για να αντισταθμίσουμε τον χρόνο που πέρασε στον σταθμό», δήλωσε στο Interfax ο Σεργκέι Κρικάλεφ, εκτελεστικός διευθυντής της ρωσικής κρατικής εταιρείας για τα επανδρωμένα προγράμματα. «Πρόκειται για μια αμοιβαία επωφελή επιχείρηση, αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και αναζητούμε την καλύτερη επιλογή. Κατ’ αρχήν, μια καλή ιστορία – η ανταλλαγή πτήσεων – προσθέτει λίγη αξιοπιστία στο πρόγραμμά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά. ΗΠΑ και Ρωσία συνεργάτες στο… ΔιάστημαΗ Ουάσιγκτον και η Μόσχα διατηρούν τη συνεργασία τους στο Διάστημα, παρότι οι σχέσεις τους έχουν φθάσει στο χαμηλότερο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, με τους αστροναύτες να παραμένουν μαζί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και να πηγαινοέρχονται σε αυτόν από κοινού. Με βάση μια συμφωνία, που υπεγράφη πέρυσι ως μέρος του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για διασταυρούμενες πτήσεις, τρεις Ρώσοι κοσμοναύτες έπρεπε να πετάξουν με το αμερικανικό διαστημόπλοιο Crew Dragon και τρεις Αμερικανοί αστροναύτες με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz MS, την περίοδο 2022-2024. Η Ρωσία έχει ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει από τον ISS και θα εγκαταστήσει τον δικό της διαστημικό σταθμό κάποια στιγμή στο μέλλον, αν και τα σχέδια για το πώς και πότε θα γίνει αυτό εξακολουθούν να είναι υπό συζήτηση. Ο ISS, ένα επιστημονικό εργαστήριο που έχει το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων από τη Γη, είναι συνεχώς κατειλημμένος για περισσότερες από δύο δεκαετίες, στο πλαίσιο μιας εταιρικής σχέσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας, στην οποία συμμετέχουν επίσης ο Καναδάς, η Ιαπωνία και 11 ευρωπαϊκές χώρες. Το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας υπέστη ένα μεγάλο πλήγμα αυτή την εβδομάδα, όταν το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Luna-25 συνετρίβη ενώ προσπαθούσε να προσεδαφιστεί στο νότιο πόλο της Σελήνης, τρεις ημέρες πριν το Chandrayaan-3 της Ινδίας το καταφέρει με επιτυχία. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Απάντηση στο ερώτημα τι ήταν τελικά το μετέωρο που φώτισε χθες βράδυ τον ουρανό της Κύπρου έδωσε ο αστροφυσικός Χρύσανθος Φάκας.
Κορυφώνεται από τις 11 μέχρι τις 13 Αυγούστου το φαινόμενο των Περσείδων. Πρόκειται για τη φωτεινότερη και πιο γνωστή βροχή διαττόντων αστέρων, που ονομάζονται και πεφταστέρια.
Η Ρωσία επιστρέφει στη Σελήνη μετά από σχεδόν 50 χρόνια καθώς απογειώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες πύραυλος Σαγιούζ 2,1 της υπηρεσίας διαστήματος της Ρωσίας για να μεταφέρει εξερευνητικό σκάφος στον δορυφόρο της Γης. Επί της ουσίας πρόκειται για την επανέναρξη του σοβιετικού προγράμματος Luna, με το οποίο η πρώην Σοβιετική Ένωση εξερευνούσε το φεγγάρι. Ο πύραυλος με το σκάφος Luna-25 απογειώθηκε όπως προέβλεπε το χρονοδιάγραμμα, στις 02:10 [σ.σ. ώρα Μόσχας και ώρα Ελλάδας] από το κοσμοδρόμιο Βαστότσνι, 5.500 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας, στη ρωσική Άπω Ανατολή, και τα πλάνα αναμεταδόθηκαν απευθείας από τη ρωσική υπηρεσία διαστήματος, τη ROSCOSMOS. Ο πύραυλος υψώθηκε στον γκρίζο ουρανό μέσα σε καπνούς και φλόγες. Αναμένεται να τεθεί σε σεληνιακή τροχιά εντός πέντε ημερών, και κατόπιν θα χρειαστούν από τρεις ως επτά ημέρες για την επιλογή του κατάλληλου σημείου προσεδάφισης, στην περιοχή του νότιου πόλου της Σελήνης. Σύμφωνα με πηγή του Γαλλικού Πρακτορείου στη ROSCOSMOS, η υπηρεσία προβλέπει πως το εξερευνητικό σκάφος θα προσσεληνωθεί από την 21η ως την 23η Αυγούστου. Το Luna-25, που αναμένεται να παραμείνει στη Σελήνη για έναν μήνα, έχει αποστολή να συγκεντρώσει δείγματα εδάφους, να τα «αναλύσει» και επίσης να κάνει «μακροπρόθεσμη επιστημονική έρευνα», εξήγησε η ρωσική υπηρεσία διαστήματος. Η εκτόξευση είναι η πρώτη του νέου ρωσικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, που ξεκινά με την ROSCOSMOS να μην έχει πλέον εταίρους στη Δύση, εν μέσω του πολέμου με την Ουκρανία. Πρόκειται για την πρώτη αποστολή σκάφους στη Σελήνη από τη Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η προηγούμενη είχε γίνει το 1976, την περίοδο που υπήρχε ακόμη η ΕΣΣΔ, πρωτοπόρος χώρα ως προς την κατάκτηση του διαστήματος. Χαρακτηρίζεται εξαιρετικά σημαντική για τον τομέα της διαστημικής έρευνας στη Ρωσία που είναι αντιμέτωπος με ολοένα εντονότερο ανταγωνισμό — από τις ΗΠΑ, από την Κίνα, από την Ινδία, καθώς και από ιδιωτικές εταιρίες, όπως κυρίως η SpaceX του δισεκατομμυριούχου Ίλον Μασκ. Για αιώνες, αστρονόμοι αναρωτιούνταν αν υπάρχει νερό στη Σελήνη, που χαρακτηρίζεται εκατό φορές πιο ξηρή από την έρημο της Σαχάρας. Χάρτες της NASA, της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος, που είχαν δημοσιοποιηθεί το 2018, υπεδείκνυαν την παρουσία πάγου στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και το 2020 η ίδια πηγή επιβεβαίωσε πως υπάρχει νερό στις περιοχές της που φωτίζει ο ήλιος. Το νερό είναι πολύ σημαντικό γιατί στο άμεσο μέλλον οι μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη σχεδιάζουν να κατασκευαστούν σεληνιακές βάσεις ακριβώς σε αυτές τις τοποθεσίες. Φυσικά, εννοείται ότι οι περιοχές αυτές θα διεκδικηθούν σα να είναι εδάφη τους. Η Σελήνη θεωρείται ως το πρώτο μεγάλο ορυχείο εκτός Γης και το δεύτερο θα είναι ο πλανήτης Άρης. Αυτό σημαίνει πως πολλοί από τους πόρους του μέλλοντος θα προέρχονται από τα κοντινά μας ουράνια σώματα (η ζωνη των αστεροειδών θα είναι ο αμέσως επόμενος στόχος). Η Ρωσία δεν θέλει να μείνει πίσω στις διαστημικές κατακτήσεις καθώς όποιος κυριαρχήσει στο διάστημ θα κυριαρχήσει και στην Γη. H Ρωσία, ή τουλάχιστον η πρότερη μορφή της, η Σοβιετική Ένωση, είχε πολλές διαστημικές πρωτιές. Ο πρώτος δορυφόρος εκτοξεύτηκε από αυτήν. Ο πρώτος αστροναύτης που μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη ήταν ο Σοβιετικός/Ρώσος Γιούρι Γκαγκάριν. Η Ρωσία/Σοβιετική Ένωση, επίσης είναι η πρώτη χώρα που κατασκεύασε διαστημικούς σταθμούς. Συγκεκριμένα κατασκεύασε την δεκαετία του ’70, επτά διαστημικούς σταθμούς, του προγράμματος Σαλιούτ. Έπειτα από 20 χρόνια χρήσης, το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο έχει συσσωρεύσει τοξικούς ρύπους. Δυνητικά τοξικές ουσίες αιωρούνται στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) σε επίπεδα που υπερβαίνουν τις μετρήσεις στο μέσο αμερικανικό ή ευρωπαϊκό σπίτι, αποκαλύπτει η πρώτη μελέτη του είδους της. Ερευνητές εξέτασαν δείγματα της σκόνης που συλλέγεται από τα φίλτρα του συστήματος καθαρισμού και ανακύκλωσης αέρα στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο και ανίχνευσαν οργανικές χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή μιας πληθώρας προϊόντων και υλικών. «Τα ευρήματά μας έχουν σημασία για τον σχεδιασμό μελλοντικών διαστημικών σταθμών και χώρων διαμονής, όπου ίσως είναι εφικτό να αποκλειστούν πολλές πηγές ρύπων με προσεκτική επιλογή υλικών» δήλωσε ο Στούαρτ Χάραντ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ όπου μεταφέρθηκαν τα δείγματα για ανάλυση. Όπως αναφέρουν οι Χάραντ και οι συνεργάτες του στο Environmental Science and Technology Letters, η σκόνη του ISS περιέχει:Πολυβρωμιωμένους διφαινυλαιθέρες (PBDE)
Ορισμένες από τις ενώσεις αυτές έχουν αναγνωριστεί ως «έμμονοι οργανικοί ρύποι» σύμδωνα με τη Συνθήκη της Στοκχόλμης. Ορισμένοι PAF θεωρούνται καρκινογόνοι, ενώ η ΕΕ εξετάζει τον περιορισμό ορισμένων OPE, επισημαίνουν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους. «Αν και οι συγκεντρώσεις οργανικών ρύπων στη σκόνη του ISS συχνά υπερβαίνουν τις μέσες τιμές σε σπίτια και άλλους εσωτερικούς χώρους στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, τα επίπεδα των ενώσεων αυτών ήταν γενικά εντός του εύρους που ανιχνεύεται στη Γη» διευκρίνισε ο δρ. Χάραντ. Πολλοί από τους ρύπους αυτούς εκτιμάται ότι προέρχεται από αντικείμενα που μεταφέρουν μαζί τους οι αστροναύτες από τη Γη, όπως κάμερες, τάμπλετ, ιατρικές συσκευές και ρούχα. Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα ιονίζουσας ακτινοβολίας που δέχεται ο σταθμός επιταχύνουν τη φθορά των υλικών και πιθανώς διασπούν τα πλαστικά σε μικρο- και νανο-σωματίδια. Ο αέρας του σταθμού καθαρίζεται και ανακυκλώνεται 8 με 10 φορές την ώρα, είναι όμως άγνωστο αν τα φίλτρα κατακρατούν αυτές τις χημικές ουσίες. Η ρύπανση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι ο ISS κατοικείται αδιάκοπα εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Tο άστρο Earendel βρίσκεται σε απόσταση 29 δισεκατομμυρίων ετών και παίρνει το όνομα χαρακτήρα από βιβλίο του Τόλκιν. Μια νέα ματιά στο πιο απομακρυσμένο άστρο που έχουμε ανακαλύψει μέχρι σήμερα στο Σύμπαν προσφέρει το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Το αρχέγονο αστέρι είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο φωτεινό από τον Ήλιο, αποκαλύπτουν οι νέες παρατηρήσεις. Tο άστρο Earendel είχε ανακαλυφθεί πέρυσι με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και πήρε το ανεπίσημο όνομα ενός χαρακτήρα από το βιβλίο Το Σιλμαρίλλιον του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Το φως του ταξίδευε 12,9 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, κάτι που σημαίνει ότι οι εικόνες δείχνουν το άστρο όπως ήταν λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Παρόλα αυτά, το Earandel δεν βρίσκεται σε απόσταση 12,9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Λόγω της διαστολής του Σύμπαντος που τεντώνει τον χώρο, η απόσταση έχει αυξηθεί στο εντυπωσιακό νούμερο των 28 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Υπό κανονικές συνθήκες, το Hubble δεν μπορεί να διακρίνει αντικείμενα σε τέτοιες αποστάσεις. Μπόρεσε να εντοπίσει το άστρο λόγω ενός οπτικού φαινομένου που προκύπτει από τη γενική θεωρία της σχετικότητας και ονομάζεται «βαρυτικός φακός».Ακριβώς ανάμεσα στη Γη και το Earandel τυχαίνει να βρίσκεται ένα γιγάντιο γαλαξιακό σμήνος με την ονομασία WHL0137-08, το οποίο παραμορφώνει με τη μάζα του τον χωροχρόνο, καμπυλώνει τις ακτίνες φωτός και ουσιαστικά λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός. Χάρη στον βαρυτικό φακό, η εικόνα του Earandel εμφανίζεται μεγεθυμένη κατά 5.000 φορές. Ακόμα κι έτσι όμως, το άστρο διακρίνεται ως σημειακή κουκίδα. Οι νέες παρατηρήσεις με το James Webb «αποκαλύπτουν ότι πρόκειται για ένα γιγάντιο άστρο Β τύπου με θερμοκρασία υπεριπλάσια σε σχέση με τον Ήλιο και φωτεινότητα περίπου ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη» αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της. Στα χρώματα του άστρου «οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι βλέπουν τις ενδείξεις ενός ψυχρότερου, πιο κόκκινου συνοδού άστρου. «Το φως αυτό έχει τεντωθεί από τη διαστολή του Σύμπαντος σε μήκη κύματος τα οποία δεν μπορούν να καταγράψουν τα όργανα του Hubble και διακρίνονται μόνο με το Webb». Τα επόμενα χρόνια το Webb θα μπορούσε να ανακαλύψει ακόμα πιο μακρινά άστρα, ακόμα και τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν μόλις 100 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το άστρο διακρίνεται ως κουκκίδα, ενώ ο γαλαξίας που το φιλοξενεί εμφανίζεται παραμορφωμένος ως κόκκινη γραμμή [NASA, ESA, CSA, D. Coe (STScI/AURA for ESA; Johns Hopkins University), B. Welch (NASA’s Goddard Space Flight Center; University of Maryland, College Park). Image processing: Z. Levay.] Η πρώτη απόπειρα της Ινδίας πριν από τέσσερα χρόνια είχε καταλήξει σε αποτυχία. Μόνο τρεις χώρες έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να προσεδαφιστούν στη Σελήνη. Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη, αποτυχημένη απόπειρα της Ινδίας να πραγματοποιήσει προσσελήνωση, ινδικό ρομποτικό σκάφος τέθηκε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι ενόψει νέας προσπάθειας σε μερικές εβδομάδες. «Το Chandrayaan-3 τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη» ανακοίνωσε το απόγευμα της Παρασκευής ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας (ISRO), τρεις εβδομάδες μετά την εκτόξευση της αποστολής. Το μητρικό σκάφος που βρίσκεται σε τροχιά προγραμματίζεται να απελευθερώσει μια σεληνάκατο που θα μεταφέρει ένα μικρό τροχοφόρο ρομπότ κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης, μια περιοχή που ελάχιστα έχει εξερευνηθεί ως σήμερα. Εφόσον πετύχει η προσσελήνωση που προγραμματίζεται για τις 23-24 Αυγούστου, η Ινδία θα είναι μόλις η τέταρτη χώρα που προσεδαφίζεται στο φεγγάρι, μετά τις ΗΠΑ, την πρώην ΕΣΣΔ και την Κίνα. Το Chandrayaan-3, όνομα που σημαίνει «σεληνιακό όχημα» στα σανσκριτικά, είναι η τρίτη αποστολή της Ινδίας στο φεγγάρι και κόστισε μόλις 75 εκατομμύρια δολάρια, πολύ λιγότερο από αντίστοιχες αποστολές της NASA. Η προηγούμενη αποστολή, Chandrayaan-2, έθεσε με επιτυχία σε τροχιά έναν δορυφόρο που παρακολουθεί και σήμερα στη Σελήνη, όμως η σεληνάκατος που μετέφερε καταστράφηκε κατά την απόπειρα προσσελήνωσης στον νότιο πόλο. Νερό στη Σελήνη Ο νότιος πόλος της Σελήνης είναι η περιοχή που θα εξερευνήσουν στο τέλος της δεκαετίας οι επανδρωμένες αποστολές του αμερικανικού προγράμματος Artemis, ενώ την επόμενη δεκαετία αναμένονται οι επανδρωμένες αποστολές της Κίνας. Στον νότιο πόλο υπάρχουν κρατήρες που δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου. Στον πυθμένα τους ανακαλύφθηκαν την περασμένη δεκαετία σημαντικές ποσότητες νερού στη μορφή πάγου, μια πολύτιμη πρώτη ύλη για την παραγωγή οξυγόνου και καυσίμων για τις μελλοντικές σεληνιακές αποικίες. Η Ινδία θα μπορούσε να φτάσει πρώτη στην περιοχή με το Chandrayaan-3. Συμφωνία που υπέγραψε τον περασμένο μήνα ο ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ προβλέπει ότι η Ινδία θα στείλει για πρώτη φορά αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για το 2024 προγραμματίζεται επίσης η πρώτη επανδρωμένη διαστημική αποστολή της Ινδίας, η οποία έγινε το 2014 η πρώτη χώρα της Ασίας που θέτει δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τον Άρη. (photo) H σεληνάκατος θα απελευθερώσει ένα μικρό τροχοφόρο ρομπότ (ISRO) Ακούστε το ορχηστρικό κομμάτι Πώς μετατρέπεις πέντε χρόνια λειτουργίας ενός δορυφόρου σε μουσική; Πώς μπορεί να βιώσει μουσικά ο ακροατής τον άνεμο, τα σύννεφα και τη θερμοκρασία; Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) προχώρησε στην ηχοποίηση των δεδομένων του δορυφόρου Aeolus σε μία ορχηστρική σύνθεση με τίτλο «Life of Aeolus». Μέρος της σύνθεσης αποτελεί και ένα ακραίο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης, που διερευνά το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Στο μισής ώρας διάρκειας «Life of Aeolus» κάθε δευτερόλεπτο παραπέμπει σε μία μέρα στη ζωή του δορυφόρου Aeolus και στον άνεμο που μετρούσε, καθώς περιστρεφόταν γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα. Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 με στόχο να δείξει πώς η καταγραφή των προφίλ των ανέμων της Γης από το Διάστημα μπορεί να βελτιώσει τις μετεωρολογικές προγνώσεις και τα κλιματικά μοντέλα. Το καινοτόμο λέιζερ Aladin που έφερε πάνω του ο δορυφόρος ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί. Χρειάστηκαν 20 χρόνια συνεργατικών προσπαθειών από τη βιομηχανία για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή αυτή πρωτιά για την παρατήρηση προφίλ ανέμων από το Διάστημα. Ο δορυφόρος ολοκλήρωσε την αποστολή του πρόσφατα έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια λειτουργίας. Τα δεδομένα του χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άνεμος επηρεάζει τη μετεωρολογική πρόγνωση και τη μεταφορά αερολυμάτων. Δεδομένα από τη χαρτογράφηση του ανέμου χρησιμοποιούνται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για την πρόγνωση του καιρού σε όλη την Ευρώπη. Για να τιμήσει την πενταετή λειτουργία αυτής της πρωτοποριακής αποστολής, η ESA συνεργάστηκε με τον συνθέτη Τζέιμι Περέρα για να δημιουργήσει μια ορχηστρική ηχοποίηση (sonification) της αποστολής. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν πνευστά όργανα που αναπαρήγαν τους διάφορους τύπους δεδομένων του Aeolus με αντίστοιχο μουσικό τόνο, διάρκεια και ένταση. Το πίκολο παράγει στη σύνθεση τις ψηλότερες νότες που σηματοδοτούν τις κορυφές των σύννεφων. Στις χαμηλότερες νότες ακούγονται το φαγκότο και το μπάσο κλαρινέτο που παραπέμπουν στις ακτίνες λέιζερ του δορυφόρου όταν φτάνουν ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της Γης. Στις ενδιάμεσες οκτάβες, μέσα από κλαρινέτα, φλάουτα και όμποε μπορούμε να ακούσουμε την ταχύτητα του ανέμου και την ατμοσφαιρική πίεση, την πυκνότητα των νεφών και τη θερμοκρασία. Τέλος, το συνθεσάιζερ παραπέμπει στη διακοπή λειτουργίας του δορυφόρου. Στο ορχηστρικό κομμάτι παρουσιάζονται, επίσης, γεγονότα ορόσημα της περιόδου λειτουργίας του Aeolus, όπως ηφαιστειακές εκρήξεις που αντιπροσωπεύονται από τύμπανα, τυφώνες που αποδίδονται με ηχητικά εφέ ανέμου, αλλά και η πανδημία του κορονοϊού που αντιπροσωπεύεται από ένα συνθεσάιζερ. Η έρευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Στη μουσική σύνθεση, το όμποε χρησιμοποιήθηκε για να ηχοποιηθεί ένα ακραίο φαινόμενο που συνέβη τον Ιούνιο του 2020. Πρόκειται για το σημαντικότερο τα τελευταία 50 χρόνια επεισόδιο μεταφοράς σκόνης από τη Σαχάρα μέχρι τον Ατλαντικό και την Καραϊβική, που έφερε την ονομασία «Godzilla». «Το απόσπασμα με το όμποε στοχεύει στην ηχοποίηση των μετεωρολογικών συνθηκών που επικρατούν μέσα σε μια ατμοσφαιρική στρωμάτωση ερημικής σκόνης. Προσπαθεί δηλαδή ο συνθέτης να «μεταφράσει» κατά κάποιο τρόπο τις συνθήκες αυτές με βάση τις μετρήσεις του δορυφόρου, ώστε να τις βιώσουμε μέσω του ήχου», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, Βασίλης Αμοιρίδης. Η ερευνητική ομάδα ReACT του συγκεκριμένου Ινστιτούτου έχει αναλάβει να διερευνήσει με τη βοήθεια του Aeolus το συγκεκριμένο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης «Godzilla», καθώς και τη μεταφορά άλλων αιωρημάτων στην ατμόσφαιρα, όπως η ηφαιστειακή τέφρα, ο καπνός από τις πυρκαγιές και τα θαλάσσια αιωρήματα. Πρόσφατα είχε δημοσιεύσει εξάλλου, μελέτη για τη διασπορά ηφαιστειακής τέφρας έπειτα από την έκρηξη της Αίτνας τον Μάρτιο του 2021, η οποία είχε επεκταθεί και πάνω από την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η ερημική σκόνη, εξηγεί ο κ. Αμοιρίδης, διερευνάται λόγω των πολύπλευρων επιπτώσεων που έχει στον άνθρωπο και το περιβάλλον. «Τα υψηλά επίπεδα σκόνης στην ατμόσφαιρα έχουν ανεπιθύμητες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς: στον τομέα της υγείας η σκόνη αυξάνει τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τις αναπνευστικές λοιμώξεις, στον τομέα της ενέργειας εξασθενεί την ηλιακή ακτινοβολία και μειώνει την απόδοση των ηλιακών πάνελ, στον τομέα των μεταφορών επηρεάζει την ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων». Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, «η σκόνη λειτουργεί ευεργετικά. Για παράδειγμα, ο σίδηρος και ο φώσφορος που περιέχονται στην ερημική σκόνη λειτουργούν ως λίπασμα για τα θαλάσσια και χερσαία οικοσυστήματα ενισχύοντας την παραγωγικότητά τους, στοιχείο πολύ σημαντικό για τη Μεσόγειο και την Ελλάδα». Όπως παρατηρεί ο κ. Αμοιρίδης, η καινοτομία του Aeolus ήταν ότι «η μέτρηση από τον ίδιο δορυφόρο του ανέμου και των συγκεντρώσεων ερημικής σκόνης βοηθά στον υπολογισμό ροών εκπομπών και εναπόθεσης για την ποσοτικοποίηση της παραγωγής σκόνης από τον άνεμο πάνω από τις ερήμους, αλλά και την τροφοδότηση των ωκεανών λόγων εναπόθεσης. Ο Aeolus με τις καινοτόμες τεχνολογίες λέιζερ που έφερε, κατάφερε να προσφέρει στην κοινότητα αυτές τις μετρήσεις πάνω από τις ερήμους και τους ωκεανούς, όπου δεν έχουμε άλλη πηγή παρόμοιας πληροφορίας». Ο διδακτορικός φοιτητής της ομάδας ReACT, Θανάσης Γεωργίου, αναφέρει ότι «ενώ το επεισόδιο Godzilla παρατηρήθηκε και από δορυφόρους και από το έδαφος, τα ατμοσφαιρικά μοντέλα δεν μπόρεσαν να το αναπαράγουν σύμφωνα με τις παρατήρησεις. Αυτή η θεωρητική αδυναμία συνοδεύεται από άλυτα επιστημονικά ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας, ώστε να βελτιώσουμε μέσα από τις μετρήσεις του Aeolus τις προσομοιώσεις μεταφοράς σκόνης στα μοντέλα, για την παροχή καλύτερων προγνώσεων». Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Η σεληνάκατος Eagle προσεδαφίστηκε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 20 Ιουλίου 1969. Οι δυό τους έμειναν περίπου 2 ώρες και ένα τέταρτο έξω από το διαστημικό σκάφος και συνέλεξαν 21,5 κιλά σεληνιακού υλικού. Το ημερολόγιο έγραφε, σαν σήμερα, 20 Ιουλίου του 1969. Μια μέρα που θα άλλαζε την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Νιλ Άρμστρονγκ πατώντας στη Σελήνη και καρφώνοντας την αμερικάνικη σημαία στο έδαφος του γειτονικού μας πλανήτη γινόταν «Ο πρώτος άνθρωπος στη Σελήνη». Μια στιγμή που παρακολούθησαν περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη Γη. «Ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα», είχε δηλώσει ο επιστήμονας. Συνολικά 12 άνθρωποι έχουν πατήσει στην επιφάνεια της Σελήνης, όλοι άνδρες και Αμερικανοί, μέλη αποστολών των διαστημικών πτήσεων Apollo που πραγματοποιήθηκαν από τον Ιούλιο του 1969 έως τον Δεκέμβριο του 1972, με τις ΗΠΑ να είναι η μοναδική χώρα που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα. Ο άγνωστος προορισμός που προκαλούσε πάντα δέος για κατάκτηση Η Σελήνη ήταν ένας εντελώς άγνωστος προορισμός και οι επιστήμονες δεν ήταν καθόλου σίγουροι για το τι είδους βακτήρια υπήρχαν σε αυτόν τον τόπο ή τι επρόκειτο να μεταφερθεί στη Γη, μετά την επιστροφή των αστροναυτών. Οποιοδήποτε είδος θανατηφόρου διαστημικού ιού θα μπορούσε να μεταφερθεί στη Γη από τις στολές των ταξιδιωτών. Έτσι, για να αποτρέψουν την εξάπλωση τυχόν μικροβίων του διαστήματος, οι επιστήμονες κατέληξαν σε ένα σχέδιο: Η κάψουλα επανεισόδου προσθαλασσώθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 24 Ιουλίου του 1969 και οι αστροναύτες μεταφέρθηκαν αμέσως σε απομονωμένο εργαστήριο στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον για υποχρεωτική καραντίνα. Η προετοιμασία για την αποστολή και η απομόνωση Οι τρεις ταξιδευτές του διαστήματος αναγκάστηκαν να μείνουν εκεί για να μην διαδώσουν οποιοδήποτε θανατηφόρο διαστημικό βακτήριο. Ο Άρμστρονγκ μάλιστα γιόρτασε τα 39α γενέθλιά του ενώ βρισκόταν στην καραντίνα. Τελικά πήγαν σπίτια τους στις 10 Αυγούστου 1969, σχεδόν ένα μήνα μετά την εκτόξευση στις 24 Ιουλίου στον Ειρηνικό Ωκεανό. Λίγες ημέρες μετά ξεκίνησε μια παγκόσμια τουρνέ με χιλιάδες ή και εκατομμύρια κόσμου να πανηγυρίζουν μαζί τους το τεράστιο αυτό κατόρθωμα. Η αποστολή του Apollo 11 σίγουρα δεν ήταν εύκολη και αποτέλεσε επιστέγασμα μιας τεράστιας προσπάθειας χιλιάδων ανθρώπων, ενώ θεωρείται και η κορύφωση του «Ψυχρού πολέμου» μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης που έλαβε χώρα τη δεκαετία του 60. Άλλωστε ήταν το 1961 όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy, έθετε τον μεγαλεπήβολο στόχο η χώρα του να είναι η πρώτη που θα καταφέρει «πριν το τέλος της δεκαετίας να φέρει έναν άνθρωπο στη Σελήνη και να τον επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη.» Η Σελήνη που μύριζε σαν σβησμένο τζάκι Όταν ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν πάτησαν στο φεγγάρι, δεν ήταν σίγουροι σε τι είδους έδαφος επρόκειτο να προσεδαφιστούν. Αποδείχθηκε τελικώς ότι ήταν συμπαγές σαν γρανιτένιος βράχος και οι δύο αστροναύτες μάζεψαν γρήγορα δείγματα πετρωμάτων για να τα αναλύσουν. Καθώς περπατούσαν, μια οσμή «πότισε» τις στολές τους που την έφεραν πίσω στο διαστημόπλοιο. Όταν έβγαλαν τα διαστημικά κράνη τους, οι αστροναύτες συνειδητοποίησαν ότι η οσμή του φεγγαριού ήταν ιδιαίτερη: ανέδυε μια μυρωδιά παρόμοια με τη στάχτη που έχει μείνει στο τζάκι ή σαν τον αέρα μετά από μια έκρηξη πυροτεχνημάτων. Συγκεκριμένα μύριζε καμένη πυρίτιδα. Ωστόσο τα πετρώματα όταν έφτασαν στα εργαστήρια της Γης είχαν χάσει την οσμή τους. Ο αριθμός των απαιτούμενων ελιγμών αυξάνεται εκθετικά καθώς ο αριθμός των δορυφόρων μεγαλώνει. Με τον αριθμό των δορυφόρων και των διαστημικών σκουπιδιών να αυξάνεται με ραγδαία ταχύτητα τα τελευταία χρόνια, ο κίνδυνος καταστροφικών αλυσιδωτών συγκρούσεων αυξάνεται εκθετικά. Οι δορυφόροι του Starlink, της υπηρεσίας δορυφορικού Διαδικτύου που προσφέρει η SpaceX του Έλον Μασκ, αναγκάστηκαν να αλλάξουν πορεία για να αποφύγουν συγκρούσεις 25.000 φορές σε διάστημα μόλις έξι μηνών, από την 1η Δεκεμβρίου 2022 έως τις 31 Μαρτίου 2023. Το νούμερο, το οποίο εμφανίζεται σε έκθεση που ήταν υποχρεωμένη να υποβάλει η SpaceX στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή των ΗΠΑ (FTC), είναι σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με το εξάμηνο που προηγήθηκε. Και από την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου Starlink το 2019, ο συνολικός αριθμός των ελιγμών αποφυγής υπερβαίνει τις 50.000. «Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των ελιγμών ανεβαίνει εκθετικά» σχολίασε στο Space.com ο Χιου Λιούις του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στη Βρετανία, ο οποίος μελετά την επίπτωση των αστερισμών δορυφόρων στην τροχιακή ασφάλεια. Οι ελιγμοί «διπλασιάζονται κάθε έξι μήνες. Το πρόβλημα με τις εκθετικές τάσεις είναι ότι ανεβαίνουν σε πολύ μεγάλους αριθμούς πολύ γρήγορα» προειδοποίησε. Αν η εκθετική αύξηση συνεχιστεί, είπε, μέχρι το 2018 οι δορυφόροι του Starlink θα πρέπει να αποφεύγουν σχεδόν ένα εκατομμύριο συγκρούσεις ανά εξάμηνο. Όλο και συχνότερα Μέχρι σήμερα η SpaceX έχει εκτοξεύσει το ένα τρίτο από τους 12.000 δορυφόρους που σχεδιάζει για την πρώτη φάση του αστερισμού και συνεχίζει να εκτοξεύει πάνω από 800 τον χρόνο. Για τον αστερισμό Starlink δεύτερης γενιάς, η εταιρεία φιλοδοξεί να αυξήσει τους δορυφόρους της στους 30.000. Η SpaceX όμως δεν είναι ο μόνος παίκτης στην αγορά δορυφορικού διαδικτύου. Το Project Kuiper της Amazon, το Guowang της Κίνας και η εταιρεία OneWeb επίσης σχεδιάζουν την εκτόξευση χιλιάδων δορυφόρων. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA, γύρω από τη Γη περιφέρονται σήμερα περίπου 10.500 δορυφόροι, από τους οποίους οι 8.100 είναι ενεργοί. Ο αριθμός είναι σημαντικά αυξημένους σε σχέση με τους 2.300 ενεργούς δορυφόρους το 2019 και αναμένεται να αυξηθεί με ταχύτερο ρυθμό. Η αύξηση του αριθμού των δορυφόρων σε συνδυασμό με το πρόβλημα των εκατομμυρίων διαστημικών σκουπιδιών που κινούνται σε τροχιά ανεβάζει τον κίνδυνο συγκρούσεων. Σήμερα, το αυτοματοποιημένο σύστημα της SpaceX δίνει εντολή για ελιγμούς διαφυγής όταν τα τροχιακά μοντέλα δείχνουν ότι η πιθανότητα σύγκρουσης υπερβαίνει τη 1 ανά 100.000, όριο δέκα φορές αυστηρότερο σε σχέση με τα στάνταρτ της NASA. Ο Λιούις, πάντως, πιστεύει πως η εταιρεία δεν θα μπορεί να τηρεί τόσο αυστηρά όρια στο μέλλον, καθώς ο συναγερμός θα ηχεί όλο και συχνότερα. Η κατάσταση μοιάζει με ένα αυτοκίνητο που αναγκάζεται να αλλάζει λωρίδα κάθε δέκα μέτρα για να αποφύγει συγκρούσεις, είπε. Την ανησυχία του Λιούις συμμερίζεται ο Τζόναθαν ΜακΝτάουελ, αστροφυσικός του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, ο οποίος κρούει συχνά τον κώδωνα του κινδύνου για τον κίνδυνο συγκρούσεων. «Ανησυχώ ότι λειτουργούμε στο όριο του ασφαλούς» είπε, και επισήμανε ότι οι υπολογισμοί των τροχιακών μοντέλων δεν είναι ποτέ απόλυτα ακριβείς. Στη χειρότερη περίπτωση η κατάσταση θα οδηγηθεί στο λεγόμενο «Σύνδρομο του Κέσλερ», το οποίο πήρε το όνομα του φυσικού της NASA Ντόναλντ Κέσλερ που το περιέγραψε τη δεκαετία του 1970. Στο ολέθριο αυτό σενάριο, το οποίο γινόταν πραγματικότητα στην ταινία Gravity του 2013, τα συντρίμμια από μια πρώτη σύγκρουση σε τροχιά προκαλούν νέες συγκρούσεις σε μια αλυσιδωτή αντίδραση που τελικά εμποδίζει την πρόσβαση στο Διάστημα για χρόνια. H SpaceX εκτοξεύει περίπου 800 δορυφόρους το χρόνο (Reuters) Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του, θα αυξηθεί σε 100 φορές το σημερινό του μέγεθος, καταπίνοντας και τη Γη. Πολλοί πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα αντιμετωπίζουν παρόμοια μοίρα, καθώς τα αστέρια που τους φιλοξενούν, γερνούν. Ωστόσο, αστρονόμοι από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης λένε ότι ίσως… υπάρχει ελπίδα: ανακάλυψαν έναν πλανήτη που επιβίωσε, έπειτα από ένα τέτοιο γεγονός. Ο πλανήτης 8 UMi b, που επίσημα ονομάζεται Halla, μοιάζει με τον Δία και περιστρέφεται γύρω από το ερυθρό γιγάντιο άστρο Baekdu (8 UMi), σε απόσταση μόλις το μισό της απόστασης που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Η ομάδα των αστρονόμων ανακάλυψε ότι ο Halla συνεχίζει να υπάρχει, παρά την επικίνδυνη εξέλιξη που είχε το Baekdu. Διαπίστωσαν ότι το άστρο καίει ήλιο στον πυρήνα του, γεγονός που σηματοδοτεί ότι είχε ήδη επεκταθεί πάρα πολύ ως ερυθρό γιγάντιο αστέρι κάποτε στο παρελθόν. Το άστρο θα είχε διογκωθεί έως και 1,5 φορά την τροχιακή απόσταση του πλανήτη καταπίνοντας τον πλανήτη κατά τη διαδικασία, πριν συρρικνωθεί στο σημερινό του μέγεθος, μόλις στο ένα δέκατο της απόστασης αυτής. Ωστόσο, ο πλανήτης συνεχίζει να υπάρχει, αποτελώντας έναν «εξαιρετικό επιζώντα», όπως δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Μαρκ Χον. Το ερώτημα είναι πώς κατάφερε ο πλανήτης να επιζήσει και οι κυρίαρχες θεωρίες είναι τρεις: ότι ξεκίνησε από μεγαλύτερη τροχιά πριν φτάσει κοντά στο άστρο του, όπως οι «θερμοί» ή «καυτοί» πλανήτες σαν τον Δία, ή ότι δεν αντιμετώπισε ποτέ κίνδυνο καταστροφής, καθώς το άστρο-ξενιστής Baekdu μπορεί αρχικά να ήταν δύο αστέρια, των οποίων η συγχώνευση απέτρεψε το κάθε ένα από αυτά να επεκταθεί τόσο ώστε να καταβροχθίσει έναν πλανήτη. Η τρίτη πιθανότητα είναι ότι ο Halla είναι σχετικά νεογέννητος και σχηματίστηκε από το νέφος αερίων που παρήγαγε η βίαιη σύγκρουση μεταξύ των δύο άστρων. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Αντιμέτωποι με τη μοίρα της Γης είναι πολλοί πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα , καθώς τα αστέρια που τους φιλοξενούν, γερνούν. Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του, θα αυξηθεί σε 100 φορές το σημερινό του μέγεθος, καταπίνοντας και τη Γη.
Τα UFO στο… μικροσκόπιο της NASA: Οι 800 «μυστηριώδεις» υποθέσεις και οι πέντε «αποκαλύψεις»1/6/2023
Πάνω από 800 μυστηριώδεις υποθέσεις UFO -ή αγνώστων ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων- διερεύνησε μια επιτροπή της NASA στην οποία μετέχουν 16 επιστήμονες, με ελάχιστες από αυτές να είναι πραγματικά… ανεξήγητες.
|
APXEIO
May 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|