ΤΗΣ ΑΝΝΙΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Η Μίνα Σαμψών μας ανοίγει … το κουτάκι της καρδιάς της και μας εξιστορεί στιγμές της ζωής της, που είτε τη σημάδεψαν είτε της χάρισαν γέλιο και αναμνήσεις που θα αναμφισβήτητα θα μείνουν χαραγμένες στην καρδιά της. Μέσα από το πρώτο βιβλίο της, με τίτλο «Το κουτάκι της καρδιάς», το οποίο αφορά 49 χρονογραφήματα, καταθέτει τη ψυχή της και τη δική της αλήθεια όπως η ίδια την αισθάνεται. Η ίδια είναι θετικός άνθρωπος και όπως μας λέει στα μικρά και στα απλά και σε όσα θεωρούμε δεδομένα κρύβεται τελικά η ευτυχία και η ευλογία της ζωής.
Το βιβλίο «Το κουτάκι της καρδιάς» θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία στο τέλος Νοεμβρίου και μέρος των πωλήσεων θα προσφερθούν στην πρωτοβουλία του Λουκά Φουρλά για τους μικρούς ήρωες στο παιδοογκολογικό, στο ίδρυμα Ελπίδα. «Το κουτάκι της καρδιάς». Το πρώτο σου βιβλίο είναι πλέον γεγονός. Είναι ένα βιβλίο με μικρές ιστοριούλες καθημερινότητας. Αφηγήσεις, άλλες ευχάριστες και αστείες κι άλλες λιγάκι δύσκολες και σοβαρές. Είναι ένα ταξίδι μεταξύ σοβαρού και αστείου όπως είναι άλλωστε και η ίδια η ζωή μας. «Το κουτάκι της καρδιάς» που είναι και ο τίτλος του βιβλίου, είναι ένα από τα 49 χρονογραφήματα αυτής της συλλογής. Το 49 είναι συμβολικό λόγω ηλικίας. Πως αποφάσισες να κάνεις τα χρονογραφήματα βιβλίο; Την ευκαιρία να γράφω αυτά τα χρονογραφήματα μου την έδωσε η εφημερίδα μετά από επιθυμία του αδελφού μου Σωτήρη να έχω μια στήλη και να γράφω ένα χρονογράφημα κάθε εβδομάδα. Έτσι η εφημερίδα Free Press μου έδωσε την ευκαιρία να γράφω αυτά τα χρονογραφήματα. Στην συνέχεια τα χρονογραφήματα ανέβαιναν στα διάφορα site της εφημερίδας, στο ίντερνετ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί είδαμε ότι είχαν απήχηση στον κόσμο, και όταν έγινε η πρόταση από τον εκδοτικό οίκο Ηλία Επιφανίου, στο πλαίσιο μιας άλλης συνεργασίας που είχαμε σχετικά με τον πατέρα μου, σκεφτήκαμε ότι είναι ένας ωραίος τρόπος να μαζέψουμε κάποια από τα χρονογραφήματα και να τα δημοσιεύσουμε σε μια ωραία έκδοση. Εδώ, θα ήθελα να αναφέρω ότι μέρος των εσόδων αυτής της έκδοσης θα δοθούν στα παιδιά και στους γονείς του παιδοογκολογικού, μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας του Λουκά Φουρλά. Ο Λουκάς, μετά την προσωπική ιστορία του πιστεύει, ότι κανένα παιδάκι δεν πρέπει να παλεύει με τον καρκίνο μόνο του. Έτσι εύχομαι να πάει καλά αυτή η έκδοση επειδή θέλω και εγώ με την σειρά μου να βοηθήσω με τον τρόπο μου. Μακάρι να μπορούσα πολύ περισσότερο. Από που αντλείς την έμπνευση για να γράφεις αυτά τα χρονογραφήματα; Εμπνέομαι από παντού. Από την καθημερινότητα μου, τη ζωή μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τη δουλειά μου. Τεράστια πηγή έμπνευσης η μητέρα μου. Η Βέρα, είναι ο χαρακτήρας που θα συναντήσεις συχνά στα χρονογραφήματα μου. Είναι ένας ρόλος από μόνη της αυτή η γυναίκα. Σαφώς υπάρχουν αναφορές και στον Νίκο Σαμψών που είναι ο πατέρας μου. Δύο χρονογραφήματα, εξάλλου, είναι αφιερωμένα σε εκείνον και αυτό επειδή ημερολογιακά όταν τα έγραφα στην εφημερίδα ήταν η μέρα του μνημοσύνου του. Σαφώς έχω επηρεαστεί από τα βιώματα μου ως κόρη του Σαμψών, κάτι που καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας τα χρονογραφήματα μου. Ποιο από τα χρονογραφήματα που υπάρχουν στο βιβλίο σε αγγίζει περισσότερο; Όλα με αγγίζουν. Ιδιαίτερα «το κουτάκι της καρδιάς» το οποίο αφορά στα παιδιά μου και είναι μια ιστορία προσωπική μας. Το παραμύθι με το κουτάκι, το επινόησα για τα παιδιά μου από φόβο ότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσο πολύ τα αγαπώ. Είναι αν θέλεις μια δική μου ανασφάλεια, μια εγωιστική ανάγκη να νιώθουν τα παιδιά μου πως είμαι το κέντρο του σύμπαντος τους. Δηλαδή, όπως καταλαβαίνεις, πιο εγωίστρια πεθαίνεις. Τώρα που τα παιδιά μεγάλωσαν, ο ένας σπουδάζει στην Αμερική και τα άλλα δύο τελειώνουν το σχολείο και νιώθω ότι φεύγουν, αντιλαμβάνεσαι ότι το κουτάκι είναι μια μελό κατάσταση που, ωστόσο, την έχω απόλυτη ανάγκη. Ένα άλλο χρονογράφημα που με αγγίζει ιδιαίτερα είναι αυτό, για το κοριτσάκι που πάλευε με τον παλιοκαρκίνο. Όλα όμως τα χρονογραφήματα με αγγίζουν. Υπάρχουν χρονογραφήματα που αναφέρονται στον αδελφό μου, ένα άλλο με την γριούλα που γνώρισα η οποία μου άφηνε λουλούδια στο αυτοκίνητο και τελευταία έμαθα ότι έφυγε από τη ζωή. Όλα είναι δικά μου κομμάτια, κομμάτια της καρδιάς. Πότε θα βρίσκεται το βιβλίο στα βιβλιοπωλεία; Με το καλό τέλος του Νοέμβρη θα είναι στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ηλία Επιφανίου και θα πραγματοποιήσω δύο παρουσιάσεις, την μια ελπίζω πριν τα Χριστούγεννα και μια μετά τις γιορτές. Πως εμπνεύστηκες το εξώφυλλο του βιβλίου; Το εξώφυλλο το σχεδίασε ο Ξένιος Σημειωνίδης ο οποίος είναι κουμπάρος μου και αδελφικός μου φίλος. Ένα κομμάτι της ζωής μου μεγάλο και επίσης ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης. Ο Ξένιος με ξέρει τόσο καλά που δεν χρειάστηκε να του πω ή να προτείνω κάτι. Το έφτιαξε όπως ακριβώς το ήθελα χωρίς να το έχουμε συζητήσει καθόλου. Σκέφτεται και δεύτερο βιβλίο; Ναι, αφού γράφω κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα. Αν νιώσω ότι αξίζει τον κόπο κάποιος να τα διαβάσει, γιατί θέλω πάλι μέσω μιας άλλης έκδοσης να βοηθήσω αυτούς που μας έχουν πραγματική ανάγκη. Βιβλίο για τον πατέρα σου να περιμένουμε κάποια στιγμή; Σε πρώτη φάση, ετοιμάζω μαζί με την μητέρα μου τη δική της ιστορία και το πως έζησε δίπλα από τον Νίκο Σαμψών. Τώρα, σε ότι αφορά κάποιο βιβλίο για τον πατέρα μου, επειδή αυτό θέλω να είναι μια πολύ σοβαρή δουλειά, με ντοκουμέντα και στοιχεία που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας και τα οποία είναι στην κατοχή μας, πιστεύω ότι θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο και ειδικούς μελετητές για να ολοκληρωθεί κάτι τέτοιο. Σίγουρα, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο αληθινό, με τα καλά αλλά και τα κακά γιατί η περιπέτεια του πατέρα μου αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη, πολύ παράξενη περίοδο για την Κύπρο. Θέλω λοιπόν, μέσω αυτού του βιβλίου να ακουστούν αλήθειες και ο καθένας να μπορεί, αντικειμενικά να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αυτά τα λες με αφορμή τον φάκελο της Κύπρου που άνοιξε πρόσφατα; Όχι, αυτά τα έλεγα πάντα γιατί διαβάζω συνεχώς και μελετώ τα πάντα γύρω από την περίοδο εκείνη. Ωστόσο, θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ περίεργη συγκυρία γεγονότων και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να ειπωθούν κάποια πράγματα με το όνομα τους. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες εικόνες με την μητέρα σου και τον πατέρα σου; Στιγμές που είναι στην καρδιά σου χαραγμένες; Μπορεί να περάσαμε κάποια δύσκολα γεγονότα, ως παιδιά αλλά μεγαλώσαμε με πολύ αγάπη. Και μεγαλώσαμε έχοντας πάντοτε πλήρη επίγνωση του τι γινόταν στο σπίτι μας. Φυσικά τα βιώματα που έχω με τον πατέρα μου είναι λίγα αλλά πολύ έντονα. Δεν έχω ζήσει πολύ μαζί του γιατί έφυγε όταν ήμουν έξι χρονών και ξανασυναντηθήκαμε ουσιαστικά όταν ήμουν σχεδόν 25 χρονών. Αυτό είναι ένα τεράστιο χρονικό διάστημα απουσίας που δεν αναπληρώνεται. Πολύ έντονη η ανάμνηση της πρώτης επίσκεψης στην φυλακή ή τα πρώτα Χριστούγεννα με τον πατέρα μας φυλακισμένο. Αυτά όμως εμένα με έκαναν πιο δυνατή και σίγουρα πιο ευαίσθητη. Για παράδειγμα, οποιοδήποτε παιδί έχει γονιό στην φυλακή το νιώθω δικό μου παιδί. Ξέρεις, στην ακαδημία ποδοσφαίρου, «Φάρμα FC» που διατηρώ με τον συνέταιρο μου νιώθω όλα τα παιδιά δικά μου. Ειδικά αυτά που μπορεί αν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, σε αυτά, θέλω να γίνομαι ασπίδα προστασίας. Με την μητέρα μου έχω αμέτρητες ιστορίες. Είναι βράχος μας. Μπορεί να σου λύσει ένα σοβαρό πρόβλημα μέσα σε κάποια δευτερόλεπτα και από την άλλη μπορεί να πάθει υστερία επειδή μπορεί να της κάηκε ας πούμε το φασολάκι. Είναι μια ενδιαφέρουσα και τόσο μοναδική προσωπικότητα. Με την μητέρα μου κάνουμε τρελά γέλια και έχουμε μεταξύ μας μια πολύ ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ. Αυτοσαρκαζόμαστε και αυτό πίστεψε με είναι η καλύτερη ψυχανάλυση. Είμαστε και οι δύο πολύ έντονοι χαρακτήρες αλλά δεν συγκρίνομαι, φυσικά μαζί της. Άλλη η πορεία της, άλλες οι αποφάσεις της και διαφορετικός ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα. Η μάνα μου, είναι αιώνια ερωτευμένη με τον Σαμψών, ακόμη και 17 χρόνια μετά τον θάνατο του και παρόλο που πέρα από τα γνωστά προβλήματα που την ταλαιπώρησαν τόσο πολύ, στις καλές εποχές ο Νίκος ήταν και λιγάκι ατακτούλης. Τρυφερές στιγμές, εγώ έχω με τον παππού μου και την γιαγιά μου αφού λόγω καταστάσεων μεγάλωσα μαζί τους. Παρόλο λοιπόν τον κυκεώνα γύρω μας, εγώ έχω πολύ γερές βάσεις λόγω της προστασίας και της ασφάλειας που ένιωθα από τον παππού. Όταν τον έχασα στα 17 μου ένιωσα ότι χάνω τον κόσμο όλο. Στο βιογραφικό σου σημείωμα, στο βιβλίο, αναφέρεις ότι λατρεύεις τα ζώα και θα ήθελες να φτιάξεις ένα χώρο φιλοξενίας για τα αδέσποτα και να βοηθάς τους πάντες χωρίς να ζητάς χάρη από κανέναν . Ναι, αυτός είναι ένας από τους στόχους μου. Η ανάγκη μου, Αννίτα, να βοηθώ τον κόσμο και να προστατεύω και τα αδέσποτα είναι η κινητήριος δύναμη μου. Όμως, και επειδή ζούμε στην Κύπρο για να πετύχεις πράγματα ακόμη και αυτονόητα πρέπει να παρακαλάς και να ζητάς ρουσφέτια. Και εγώ προσωπικά, δεν μπορώ να παρακαλώ κανένα. Δεν γίνεται για να λάβει ένας παππούλης το ΕΕ που δικαιούται ή την σωστή περίθαλψη του να πρέπει να παρακαλούμε το σύμπαν. Γι’ αυτό παρακαλώ τον Θεό να με αξιώσει να βοηθώ ουσιαστικά και άμεσα χωρίς να πρέπει να γλύφω. Αν ανοίξουμε το δικό σου κουτάκι της καρδιάς, τι έχει μέσα; Έχει σίγουρα τα παιδιά μου, την οικογένεια, τους φίλους μου. Αγαπώ τον κόσμο, άσχετα αν δεν μου φαίνεται πάντα (χα-χα) γιατί όντως μερικές φορές είμαι μούτρο. Όμως δεν κρατώ κακίες μέσα μου, ακόμη και για ανθρώπους που με έχουν βλάψει. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου να κουβαλώ αρνητικά συναισθήματα. Επιλέγω να αφήνω πίσω καταστάσεις που με στεναχωρούν και απλά να προχωρώ. Ωστόσο, μέσα μου έχω πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Απόλυτα!! Δεν θέλω βρε παιδί μου να αδικείται κανείς. Σίγουρα αυτό είναι κατάλοιπο της παιδικής μου ηλικίας. Και έχω και αυτή την πεποίθηση ότι η αλήθεια όποια και αν είναι αυτή στο τέλος φανερώνεται. Και όσο και αν πονάει πρέπει να αποκαλύπτεται γιατί είναι λυτρωτική. Μότο μου είναι το «Never give up». Μην τα παρατάς! Στάση ζωής: Μόνο θετική.
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
February 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|