Η ουκρανική σημαία δέσποζε στη σκηνή όταν άνοιξαν τη συναυλία τους στην Αθήνα οι Pet Shop Boys.
Το βρετανικό ποπ δίδυμο, ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό, εμφανίζεται σήμερα Πέμπτη στο Release Athens στην Πλατεία Νερού, στο Φάληρο.

Η αορτική ανατομή, μια σοβαρή πάθηση της καρδιάς είναι η αίτια θανάτου του αγαπημένου καλλιτέχνη.
​
Οι Depeche Mode ανακοίνωσαν την αιτία θανάτου του Andrew Fletcher, αποδίδοντας τον σε αορτική ανατομή, (μια σοβαρή πάθηση στην οποία το εσωτερικό στρώμα της αορτής, το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο που διακλαδίζεται, σχίζεται από την καρδιά)

Σε μια δήλωσή τους στα social media, το γνωστό συγκρότημα είπε:

«Πριν από μερικές εβδομάδες λάβαμε το αποτέλεσμα από τους ιατροδικαστές, το οποίο η οικογένεια του Andy μας ζήτησε να μοιραστούμε μαζί σας τώρα.

Ο Άντι υπέστη αορτική ανατομή (aortic dissection), ενώ βρισκόταν στο σπίτι του στις 26 Μαΐου.

Έτσι, παρόλο που ήταν μόλις 60 χρονών, έφυγε από τη ζωή, χωρίς όμως να ταλαιπωρηθεί».

Το γκρουπ ευχαρίστησε τους θαυμαστές του για τα συλλυπητήρια μηνύματα τους, λέγοντας:

«Ήταν παράξενες, θλιβερές, αποπροσανατολιστικές οι τελευταίες εβδομάδες για εμάς εδώ. Αλλά έχουμε δει και αισθανθεί όλη την αγάπη και την υποστήριξή σας, και ξέρουμε ότι η οικογένεια του Andy την έλαβε επίσης».

Η ανακοίνωση των Depeche Mode όταν πέθανε ο Andrew Fletcher

«Είμαστε συγκλονισμένοι και γεμάτοι με συντριπτική θλίψη με τον πρόωρο θάνατο του αγαπημένου μας φίλου, μέλους της οικογένειάς μας και συμπαίκτη του συγκροτήματος Andy Fletch Fletcher», είχαν γράψει οι Depeche Mode σε δήλωσή τους την Πέμπτη, 26 Μαΐου.

«Ο Fletch είχε μια αληθινή καρδιά από χρυσό και ήταν πάντα εκεί όταν χρειαζόσουν υποστήριξη, μια ζωντανή συζήτηση, ένα καλό γέλιο.
Οι καρδιές μας είναι με την οικογένειά του και σας ζητάμε να τους κρατήσετε στις σκέψεις σας και να σεβαστείτε την ιδιωτικότητά τους σε αυτή τη δύσκολη στιγμή», κατέληξαν στην ανακοίνωση.
(in.gr)

Εικόνες ντροπής στην απονομή των ετησίων βραβείων «Mad Video Music Awards 2022» εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do.

Χωρίς κανέναν σεβασμό στη διοργάνωση που τους φιλοξενούσε, αλλά και στον κόσμο που βρισκόταν στον χώρο, οι τράπερς Light και Snik, έπαιξαν άγριο ξύλο κατά τη διάρκεια της μουσικής διοργάνωσης.
Οι τράπερς πιάστηκαν δύο φορές στα χέρια, με αποτέλεσμα να διακοπεί το σόου την πρώτη φορά για μισή ώρα ενώ στη σκηνή ήταν η Τάμτα, ενώ τη δεύτερη φορά την ώρα που ετοιμαζόταν η Ελενα Παπαρίζου να παραλάβει βραβείο από την Ιωάννα Παλιοσπύρου.

«Oχι βία, εδώ είναι γιορτή»
Η Ιωάννα Παλιοσπύρου ήταν στην σκηνή και ενώ όλοι την χειροκροτούσαν συγκινημένοι, οι δύο τράπερς χωρίς ίχνος ντροπής και σεβασμού πιάστηκαν στα χέρια. Η Ιωάννα από τη σκηνή ακούστηκε να φωνάζει «όχι βία, εδώ είναι γιορτή» και εκείνοι αδιαφόρησαν πλήρως και συνέχισαν να χτυπούν ο ένας τον άλλο.
Το σόου διεκόπη για άλλα 20 λεπτά, με τους διοργανωτές να ζητούν να αποχωρήσουν όσοι δημιουργούσαν προβλήματα. Κάτι που μετά από κάποια λεπτά έπραξε ο Snik. Η απονομή από την Ιωάννα Παλιοσπύρου τελικά δεν έγινε.

Έξι χρόνια πέρασαν από τότε που η Beyonce κυκλοφόρησε το τελευταίο άλμπουμ της με τίτλο «Lemonade».
Σήμερα αναστατώνει τους θαυμαστές της μόνο με μία ανάρτηση στο λογαριασμό της.
Στην ουσία προαναγγέλλει ότι στις 29 Ιουλίου θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ της με τίτλο «Renaissance», δηλαδή «Αναγέννηση».
Και επειδή η 40χρονη σταρ είναι εξπέρ στην επικοινωνία έκανε μια ανατρεπτική φωτογράφιση για την βρετανική έκδοση της Vogue, με το περιοδικό να αποκαλύπτει το πρωτοσέλιδο που θα αφιερώσει στην τραγουδίστρια στο τεύχος Ιουλίου.


Ελάχιστοι έχουν ακούσει τη νέα μουσική της και αναφέρουν πως πρόκειται για μία πολύ προσεγμένη δουλειά αφού η Beyonce είχε άπλετο χρόνο λόγω της πανδημίας.
Σε κάθε περίπτωση και οι τρεις πλατφόρμες -Spotify, Apple Music και Tidal- που θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ αποφεύγουν να δώσουν περαιτέρω πληροφορίες γύρω από το ύφος της νέας αυτής μουσικής δουλειάς.
Αναρτήσεις χρηστών στο twitter πάντως αναφέρουν πως ο δίσκος θα έχει 16 νέα τραγούδια.
Το πρώτο της σόλο «Dangerously in love» κυκλοφόρησε το 2003 όταν ήταν ακόμα μέλος του συγκροτήματος Destiny’s Child.
Από τότε η Beyonce αναδείχθηκε σε μια από τις τραγουδίστριες με τη μεγαλύτερη επιρροή χάρη στη φοβερή αισθητική της και την εκπληκτική μουσική της που συνδυάζει R’n’B, ποπ και χιπ-χοπ.

Η Έλενα Παπαρίζου βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές περιστατικό σε συναυλία που έδωσε στη Θεσσαλονίκη στις 15 Ιουνίου. Η ίδια όπως φαίνεται και από το βίντεο αντιλήφθηκε ότι υπάρχει μία αναστάτωση στο κοινό και σταμάτησε τη συναυλία. Ρώτησε από το μικρόφωνο εάν συμβαίνει κάτι, με τα κορίτσια που βρισκόταν κοντά στην εξέδρα να της εξηγούν ότι ένας άνδρας είχε κατεβάσει το παντελόνι του.
Τότε η Έλενα Παπαρίζου ζήτησε ο άνδρας να απομακρυνθεί από τον χώρο και να ειδοποιηθεί η αστυνομία καθώς όπως είπε στη συναυλία υπάρχουν μικρά παιδιά. Η δημοφιλής τραγουδίστρια αν και ταράχτηκε με αυτό που άκουσε, κατάφερε να χειριστεί την υπόθεση με την απαραίτητη ψυχραιμία και υπευθυνότητα.
Κόσμος από το κοινό την ενημέρωσε πως ο άνδρας απομακρύνθηκε και την χειροκρότησε για την παρέμβασή της.

Τα χρόνια από την έναρξη του Rock’n’ Roll το 1955 μέχρι σήμερα, υπήρξαν χιλιάδες ταλαντούχοι μουσικοί, όμως δεν είναι πολλοί αυτοί που έμειναν στη μνήμη μας επειδή άλλαξαν το ρου της ιστορίας. Ο McCartney το έκανε για δέκα χρόνια σαν βασικό μέλος των Beatles, άλλα τόσα σαν ιδρυτικό μέλος των Wings και 42 χρόνια σαν solo καλλιτέχνης μέχρι σήμερα. Όμως του κλέβουμε κάποια χρόνια δημιουργικά.
​
Η πρώτη σύνθεση του ήταν στα 14 του με το » I lost my little girl’’ λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας του και ένα χρόνο αργότερα συνέθεσε στο πιάνο μια μελωδία για τα 64χρονα του πατέρα του, που ο κόσμος το άκουσε το 1967. Ήταν το “When i’m sixty-four’’ που μπήκε στο άλμπουμ ‘’Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band’’.
H εμφάνιση των Beatles έφερε τον κόσμο τούμπα, επηρέασε την μουσική, τη μόδα, τα εικαστικά, τον κινηματογράφο και τελειωμό δεν είχε. Όταν τον Φεβρουάριο του 1964 πατούσαν στην Αμερική ο John, ο Paul, ο George και ο  Ringo, η χώρα ηταν σε συλλογική κατάθλιψη. Ο πρόεδρος Κένεντι είχε δολοφονηθεί στο Ντάλας τρεις μήνες πριν, ο πόλεμος του Βιετνάμ είχε πάρει φωτιά, οι συγκρούσεις για τα πολιτικά δικαιώματα έγιναν αιτίες αιματηρών οδομαχιών. Ξαφνικά εμφανίζονται αυτοί οι απίστευτοι μακρυμάληδες εικοσάριδες από το Λίβερπουλ και η αμεριανική νεολαία ακολουθεί τα χνάρια των συνομήλικων Βρετανών, Beatlemania.
Δεκαετίες αργότερα, οι Beatles εξακολουθούν να επηρεάζουν τους νέους καλλιτέχνες. Οι νέες γενιές τους μαθαίνουν, και στο TikTok, τους ανακαλύπτουν σαν να είναι μια μπάντα σημερινή. Οι νέοι αναζητούν ένα αίσθημα ελπίδας, ενθουσιασμού, αισιοδοξίας που λείπει. Η προσδοκία να είσαι μέλος μιας ιστορίας είναι ένα πολύ μεθυστικό συναίσθημα και εύχονται να το είχαν όπως οι προηγούμενες γενιές.
Όταν οι Beatles έσκασαν τον Σεπτέμβριο του 1962 οι γνώστες της ποπ μουσικής τους έδιναν μια διάρκεια καριέρας έξι μηνών άντε ένα χρόνο. Έπεσαν έξω. Η απίστευτη χημεία και ο ανταγωνισμός στη σύνθεση και τους στίχους του John Lennon και του Paul McCartney εκτόξευσαν την δημιουργικότητάς τους μόλις σε επτά χρόνια κυκλοφορώντας 12 άλμπουμ και δεκάδες διαφορετικά singles σε όλο τον κόσμο. Oι κριτικοί και στις δυο πλευρές του ατλαντικού αξιολογούν όλα τους τα άλμπουμ μεταξύ 9-10/10. Οι πωλήσεις τους μέχρι σήμερα είναι στα 600+ εκ. για τα άλμπουμ και 1,6 δις στα singles μόνο στις ΗΠΑ διότι στις υπόλοιπες χώρες έχει χαθεί το μέτρημα.
Μετά το τέλος των Beatles, ο McCartney έπεσε σε κατάθλιψη. Η σύζυγός του στάθηκε δίπλα του, τον βοήθησε να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση, επαινώντας τη δουλειά του ως συνθέτης, στιχουργός και πολυοργανίστας, πείθοντάς τον να συνεχίσει να γράφει και να ηχογραφεί πράγμα που έγινε μετά από αρκετούς μήνες. Συνέχισε την καριέρα του με τις 7 κυκλοφορίες των Wings, με 17 σόλο άλμπουμ, 5 δίσκους κλασικής μουσικής, με soundrack, και άφθονους πειραματισμούς.

Έχει μπει δύο φορές στο Rock & Roll Hall Of Fame, 18 βραβεία Grammy και ένα Oscar.
Το Σάββατο 25 Ιουνίου o 80χρονος Paul McCartney θα είναι head liner στο κορυφαίο φεστιβάλ του GLASTONBURY. Η μικρότερη θα  είναι η Billie Eilish, μόλις 20 χρονών και 6 μηνών.

Ακτιβιστής
Από το 1975, ο McCartney είναι χορτοφάγος. Μετά το θάνατο της συζύγου του, Linda Eastman, τον Απρίλιο του 1998, συνέχισε να υποστηρίζει τα δικαιώματα των ζώων, και το 1999 χορήγησε 3.000.000 £ στον οργανισμό Linda McCartney Foods με σκοπό τα τρόφιμα να μη έχουν γενετικά τροποποιημένα συστατικά.
Eίναι ένθερμος υποστηρικτής της οργάνωσης People for the Ethical Treatment of Animals για τα δικαιώματα των ζώων και είναι αρωγός στις εκστρατείες με επικεφαλής την World Animal Protection, την Humane Society των ΗΠΑ, την Humane Society International, την World Animal Protection και το David Shepherd Wildlife Foundation. Από τότε είναι είναι σφόδρα πολέμιος  των βιομηχανιών κρέατος. Η γραπτή του έκκληση προς στον Tenzin Gyatso, τον 14ο Δαλάι Λάμα, να γίνει χορτοφάγος δεν είχε αποτέλεσμα.
Το 2002 συμμετείχε στην διεθνή εκστρατεία κατά των ναρκών ξηράς, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα κάλεσε τη διεθνή κοινότητα δραστηριοποιηθεί  με στόχο την απαγόρευση στους ψαράδες στο κυνήγι της φώκιας και να ξεκινήσουν οι χώρες τις επιχειρήσεις παρακολούθησης. Ο McCartney υποστηρίζει επίσης την καμπάνια Make Poverty History.
Εχει συμμετάσχει σε πολλές φιλανθρωπικές ηχογραφήσεις και παραστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Concerts for the People of Kampuchea, Ferry Aid, Band Aid, Live Aid, Live 8, και την ηχογράφηση του «Ferry Cross the Mersey».Το 2008, διέθεσε ένα τραγούδι στο CD του Aid Still Required, που οργανώθηκε ως μια προσπάθεια συγκέντρωσης κεφαλαίων για να βοηθήσει στην ανάκαμψη από την καταστροφή που προκλήθηκε στη Νοτιοανατολική Ασία από το τσουνάμι του 2004.
Το 2012, εντάχθηκε στην εκστρατεία κατά του fracking Artists Against Fracking. Το Save the Arctic είναι μια εκστρατεία για την προστασία της Αρκτικής και μια διεθνής κατακραυγή και μια ανανεωμένη εστίαση στην ανάπτυξη πετρελαίου στην Αρκτική, προσελκύοντας την υποστήριξη περισσότερων από πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων.

 Χάρης Καββαδίας / in.gr 

When she was 17 years old, Daphne Oram was told by the famous medium Leslie Flint that she was destined to become a great musician – a prophecy that led her to ditch plans to train for a career in nursing. Instead, Oram took a position as a music balancer with the BBC in 1943. She tested microphone input and output levels, and when musicians performed in wartime, she stood at the ready with a pre-recorded version of the music on the turntable, should the live broadcast be interrupted by the intrusion of enemy fire.




By the mid-1940s, Oram started conducting sonic experiments after hours, composing a 1949 piece called Still Point for double orchestra, live electronics, and turntables. A bit too ahead of its time, it was rejected by the BBC, though Oram was promoted to studio manager. In 1957 she created the first commissioned piece of electronic music in BBC history shortly before co-founding the influential BBC Radiophonic Workshop. Recognising the potential for technology to create and express an entirely new musical language, she left the BBC in 1959 to establish her own studio where she invented "Oramics," a system to transform drawings into sounds via the transfer of etchings on to 35mm film stock.

​Another pioneer, Delia Derbyshire, won a scholarship to study mathematics at Cambridge where she also pursued music, graduating with a dual degree. After being rejected by Decca, where she was told that women were not welcome, Derbyshire joined the BBC in 1960 as a trainee assistant studio manager. Two years later, she transferred to the BBC's Radiophonic Workshop, where she remained until 1973.
​
Derbyshire composed music for shows such as Time on our Hands and The World about Us, but her masterwork was the arrangement of Ron Grainer's 1963 theme music for Dr Who, a process that involved recording hundreds of sounds on analogue tape, adjusting the pitch of each one, then seamlessly splicing them together. BBC policy, which held that members of the Workshop should remain anonymous, meant that her role as a co-composer was not recognised until 2013, when she received an on-screen credit on The Day of the Doctor, a special episode to commemorate the show's 50th anniversary.


Oram and Derbyshire are just two of the trailblazers who appear in Lisa Rovner's 2020 documentary Sisters with Transistors. Built on an assemblage of archival interviews and footage, without any on-screen talking heads, the film maintains the spotlight on womens' achievements – centring their voices and music to show how they broke through barriers.

Laurie Anderson, who has invented a dazzling array of novel instruments such as the tape bow violin (in collaboration with Bob Bielecki), a drum suit and glasses, and custom voice filters that alter the pitch of her voice, serves as the film's narrator. Proof positive that technology has enabled women to create music and presence, she explains in an off-screen voiceover that: "Through technology, voices are amplified and silence is broken. Spaces are shared."

In the film, violin virtuoso Clara Rockmore is credited, along with Leon Theremin, for popularising the 1928 instrument that bears his name. Bebe Barron, who co-created sci-fi soundscapes for the 1956 film Forbidden Planet, the first to feature a completely electronic score, is saluted, as is Wendy Carlos for bringing Robert Moog's synthesiser to the pop world with her 1968 chart-topping album Switched-On Bach and soundtracks for A Clockwork Orange and The Shining. Suzanne Ciani is lauded for having done the same for Don Buchla's modular system, whose sounds have animated pinball machines, video game consoles, and television advertisements.

Experiments with sound
Digging even deeper, Rovner spotlights the French experimental composer Éliane Radigue, whose musique concrète techniques predated modern sampling; Pauline Oliveros, who co-founded the San Francisco Tape Music Centre; and Juilliard-trained Laurie Spiegel, whose computer music has been launched into the cosmos aboard Nasa's Voyager spacecraft. Sound artist Maryanne Amacher is given her due for her site-specific installations that explored psychoacoustic effects; one room might confront the visitor with a high-pitched sound that provoked a response in their inner ear, while another would project sounds at lower frequencies that were barely perceptible. Overall, the effect of her work could be profound, jarring even.

And the documentary also shows how women were affiliated with the earliest electronic music centres, harnessing technology for creative self-expression, and challenging long-held power structures. Alice Shields and  Pril Smiley taught and served as directors of the Columbia-Princeton Electronic Music Centre, which was established in New York in 1950, and Michiko Toyama was one of the first women to study there. Ruth Anderson, another early alumna, went on to found her own electronic music studio at the City University of New York in 1968 and compose sound collages such as 1974's SUM (State of the Union Message), which used remixed snippets and soundbites from TV ads to craft a wry commentary on gender politics. After composing and realising the score for a 1963 film about pinball – whose sound source was the music made by pinball machines – Jean Eichelberger Ivey founded the Peabody Electronic Music Studio in Baltimore in 1967, the first to be housed in a US conservatory.

Female pioneers made inroads in the commercial recording world too, although their contributions have often been overlooked. While the Beatles have been celebrated for their revolutionary use of technology on 1969's Abbey Road, Yoko Ono and John Lennon's 1968 collaborative sound-collage Unfinished Music No 1: Two Virgins was more noted for its provocative cover than the experimental music inside. Likewise, Buffy Sainte-Marie's Illuminations received scant attention at the time of its 1969 release despite being the first album to be recorded with quadraphonic technology, and vocals processed through a Buchla 100 synthesiser – the very same machine Morton Subotnik used to great fanfare when he made Silver Apples of the Moon in 1967.

But even while the case can be made that female pioneers used technology to break free of the confines of Western musical traditions, and were central to the invention and proliferation of the machines and tools that have transformed the way we make and listen to music today, the work of excavation needs to be approached with an open mind and a critical eye. As Oliveros once said, "Listening is selecting and interpreting and acting and making decisions."

Mute voices
In some cases, significant works by women weren't preserved. In others, preservation was limited to rare anthologies, compilation albums that have gone out of circulation, or one-off recordings on media formats that are now obsolete. Yet perhaps the biggest limitation of all is the unconscious reproduction of biases that determine whose voices are amplified and whose remain muted.

Consider, for example, the work of South American progenitors, which is only now beginning to surface. Contrary to the view that electronic music has always been rigidly Eurocentric and masculinist, contemporary composers, scholars, and collectors, who are pioneers in their own right, are now recovering and carrying forward a different legacy – or perhaps multiple legacies.

As a case in point, note the delayed release of works made by Venezuelan composer Oksana Linde in the 1980s. Born to a Ukrainian immigrant family in Caracas in 1948, Linde worked as a chemical researcher until the age of 33, when she began conducting sonic experiments in her home studio. Using mostly borrowed or second-hand equipment, such as a Polymoog synthesiser and a Casio CZ-1, Linde composed immersive, cinematic music reflecting her impressions of the natural world, dream states, and flowing rivers.

While names such as Angel Rada, Miguel Noya, and Vinicio Adames quickly became associated with the emergence of a robust Venezuelan electronic music scene in the early 1980s, Linde's work remained largely unknown, circulating only among friends and family on self-produced cassette tapes.

However, with the advent of digital technology, some of those tapes eventually started circulating online, leading to the 2019 discovery of Linde's work by Cher-ee-lee, a Venezuelan sound engineer, and Andrea Zarza Canova, a sound archivist at the British Library. They included Linde's work Ensueño II (Reverie II) on their compilation album Dream Tech, released in 2020 by the English label Mana.

That same year, Luis Alvarado of Lima-based Buh Records encountered Linde's work through a Facebook post. Describing Linde as "one of the secret treasures of electronic music in Latin America", Alvarado restored additional recordings, which he paired with extensive liner notes written by the experimental artist Ale Hop (Alejandra Cárdenas) for Linde's 2022 debut album Aquatic and Other Worlds.

Hop, who has also curated and contextualised the work of other pioneers, says the album's title is apt, considering how the music "immerses listeners in undulating timbres and effervescent arpeggios". She describes Linde's "virtuosic handling of timbre and harmonic layers" as akin to shaping the sound of "miniaturised symphonies". Listening to the music indeed feels like an immersion in another world, perhaps a sci-fi universe where one receives strange transmissions from the bottom of the sea, or alien creatures about to surface. It has been described as "hypnotic and celestial", with some of the tracks having "a floaty jellyfish in twinkling light feel".

Similarly, the composer and sound artist Ana Maria Romano G has been instrumental in unearthing the achievements of the Colombian composer Jacqueline Nova. Born in 1935, and coming of age during the period of political unrest known as La Violencia, Nova started piano lessons at the age of seven, leading to her enrolment in the National Conservatory of Music. The first woman to be granted a Master's degree in composition, Nova relocated to Buenos Aires to study electroacoustic music at Centro Latinoamericano de Altos Estudios (CLAEM).
​
While there, Nova worked with figures including Alberto Ginastera, Aaron Copland, and John Cage, then returned to Colombia where she worked on ground-breaking compositional experiments using sound, speech, and orchestral instruments. Her work was disseminated through radio broadcasts, publications, films, conferences, and concerts. In 1970 Nova formed the New Music Group, an ensemble to promote the work of living composers, particularly from across South America.

Nova created her masterwork Creación de la Tierra (Creation of the Earth) in 1972. In this altered sound recording, Nova electronically modified chants about the creation of the Earth performed by the indigenous U'Wa people of Northeastern Colombia. The U'Wa don't have a written language and pass down knowledge and traditions through song – in the summer they gather to "sing the world into being". By incorporating their manipulated chants into her piece, blurring the boundaries between technology and the human voice, Nova raised questions about what it was like to be heard as an "other" at a time when indigenous grassroots movements were beginning to challenge the hegemony of the Colombian nation-state (which had legitimised Spanish as its de facto language after gaining its independence from Spain).
When she died three years later from bone cancer, at the age of 40, Nova was still largely unknown, particularly to audiences outside of Colombia. However, in 2017 Romano G curated Jacqueline Nova, El mundo maravilloso de las máquinas (Jacqueline Nova, The Wonderful World of Machines) for the Museo de Arte Moderno in Medellín, and two years later, she presented an exhibition on Nova's Creación de la Tierra at the University of Houston's Blaffer Art Museum. A release of Nova's recordings is planned for later in 2022.

"Why have there been no 'great' women composers?" Pauline Oliveros asked in a 1970 opinion piece for the New York Times. Oliveros was herself a great composer, yet because composing was considered to be a male endeavour, she pointed out that women who wrote music were often regarded as 'female' composers, a distinction that separated their work from the mainstream and devalued it. In her view, the way for women to overcome their second-class status was through greater recognition of their achievements and potential.
The goal of recovering the work of these overlooked pioneers cannot simply be to fill in the blind spots in the canon. We must also deconstruct the biases and assumptions that have undergirded it for as long as composers have been breaking through barriers of form and sound.
Recognising these great female composers – from around the world – allows us to reimagine the canon entirely, acknowledging that music is not something produced in isolation, but an eclectic art form that travels across time, space, and borders. When we discover trailblazing music decades after it was made, we should remember that we're not only looking back at the past, but also imagining the future – a time when Oliveros's question will have been answered and deemed hopelessly antiquated.

Source: BBC.com
​

H Adele το τελευταίο διάστημα δεν σταματά να δείχνει πόσο ερωτευμένη είναι με τον νέο της σύντροφο, Rich Paul

​Το ζευγάρι στην αρχή της σχέσης του έβγαινε ραντεβού κρυφά πριν από την πρώτη τους δημόσια εμφάνιση σε αγώνα του NBA. Η Adele μετά από το διαζύγιο με τον πρώην σύζυγό της, Simon Konecki, φαίνεται πως έχει βρει και πάλι τον εαυτό της και δείχνει χαρούμενη με τη νέα της σχέση.
Μάλιστα, ο Paul σε πρόσφατη συνέντευξή δήλωσε έτοιμος να αποκτήσει περισσότερα παιδιά. Ο 40χρονος Αμερικάνος μίλησε στο Ε! Και αποκάλυψε ότι θέλει να αποκτήσει και άλλο παιδί καθώς όπως τόνισε θεωρεί ότι είναι ένας «ώριμος και υπομονετικός πατέρας».
Ο Rich Paul έχει αποκτήσει ήδη μια κόρη, όμως επιθυμεί να δημιουργήσει οικογένεια με την Adele!
«Ως νέος μπαμπάς, κοίταζα να ανοίξω μια καριέρα μπροστά μου και έτσι ήταν αρκετά δύσκολο να το διαχειριστώ. Όμως τώρα, μου αρέσει πολύ που μεγαλώνω το παιδί μου και προφανώς θα ήθελα να αποκτήσω περισσότερα. Ανυπομονώ να γίνω ένας διαφορετικός μπαμπάς, ένας πιο υπομονετικός θα έλεγα».

jenny.gr

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 ένα τραγούδι του μέχρι τότε άσημου τραγουδιστή Βασίλη Καζούλη ήρθε να ταράξει τα νερά και να σκαρφαλώσει αμέσως στην κορυφή. Το τραγούδι είχε ένα γυναικείο όνομα. Φανή.
Το τραγούδι παίζεται παντού, στις καφετέριες, στα ραδιόφωνα, ο δίσκος με τη «Φανή» πουλάει ασταμάτητα στα δισκοπωλεία. Η ιστορία του τραγουδιού είναι βιωματική. Είναι μια ιστορία τρελού και απεγνωσμένου έρωτα του τραγουδιστή και συνθέτη προς μια γυναίκα.
Η «Φανή» μπορεί να είναι παιδί των 80s αλλά ακόμη και σήμερα όποιον νέο και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει ότι έχει ακούσει αυτό το τραγούδι. Η επιτυχία ήρθε ξαφνικά όταν ο Βασίλης Καζούλης – άγνωστος τότε – έστειλε μια κασέτα με το τραγούδι του στον Διονύση Σαββόπουλο που τότε έκανε στην κρατική τηλεόραση την εκπομπή «Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι».
Ο Σαββόπουλος αμέσως κατάλαβε ότι αυτό το τραγούδι θα άρεσε στον κόσμο. Έτσι προσκάλεσε τον Βασίλη Καζούλη στην εκπομπή για να το τραγουδήσει. Η «Φανή» αγαπήθηκε αμέσως από τον κόσμο.
Ειδικά στο ρεφρέν: «Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει, ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή, όσο και να το θέλεις πια, δεν πρόκειται να ξαναρθεί» οι νέοι της εποχής έβλεπαν τον εαυτό τους και τον χαμένο έρωτα που κάποτε έζησαν αλλά δεν θα ξαναείχαν.


Η Φανή από τη Ρόδο
Κάποια στιγμή ο Βασίλης Καζούλης αποκάλυψε ότι η «Φανή» είναι υπαρκτό πρόσωπο, ήταν ένας μεγάλος έρωτας της ζωής του για την οποία έγραψε αυτό το τραγούδι. Ο έρωτας αυτός έμεινε ανεκπλήρωτος.
Όπως είπε, όταν ο ίδιος σπούδαζε στην ΑΣΟΕΕ – που σήμερα λέγεται Οικονομικό Πανεπιστήμιο – είχε γνωρίσει μια καλλονή από τη νότια Ρόδο την οποία ερωτεύτηκε αμέσως σφοδρά.
Ο Βασίλης Καζούλης – που φυσικά είναι ο «Μπίλι» του τραγουδιού, έκανε στη «Φανή» μέχρι και πρόταση γάμου. Η κοπέλα όμως την απέρριψε. Ο «Μπίλι» δεν το έβαλε κάτω και συνέχιζε να την πολιορκεί και εκείνη συνέχιζε να αρνείται τον έρωτα του.
Χρόνια μετά σε μια συναυλία του Καζούλη στο «Café Santan» στον Βόλο μετά το τραγούδι κάποιος από το ακροατήριο τον ρώτησε «Τι απέγινε τελικά ρε Μπίλι η Φανή». Και ο Καζούλης με θλιμμένο ύφος του απάντησε: «παντρεύτηκε».
Το καλύτερο όμως το αφήσαμε για το τέλος. Όπως είχε πει κάποτε ο δημιουργός του τραγουδιού, την κοπέλα από τη νότια Ρόδο που ερωτεύτηκε και ήθελε να παντρευτεί και για την οποία έγραψε το τραγούδι που ξέρει όλη η Ελλάδα, «δεν την λένε Φανή».

Το ηχογράφησαν για πρώτη φορά το 1966 και είναι από τα λίγα τραγούδια,το οποίο δεν έχουν παίξει ποτέ ζωντανά.

Οι θρυλικοί Rolling Stones ξεκίνησαν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία από τη Μαδρίτη για την συμπλήρωση των 60 χρόνων από την ίδρυση του συγκροτήματος ερμηνεύοντας μεταξύ άλλων ένα παλιό τους τραγούδι το «Out of Time».

Το τραγούδι υπήρχε στο τέταρτο βρετανικό άλμπουμ «Aftermath» του συγκροτήματος.

Στην συνέχεια έγινε διασκευή από τον Κρις Φάρλοου (Chris Farlowe) σε παραγωγή του Μικ Τζάγκερ, φτάνοντας στο νούμερο ένα του βρετανικού τσαρτ σινγκλ στις 28 Ιουλίου 1966 και παρέμεινε στην κορυφή για μία εβδομάδα.
​
Το συγκρότημα της βρετανικής ροκ εμφανίστηκε στο «Wanda Metropolitano» της Μαδρίτης, πρώτο σταθμό της περιοδείας του με τίτλο «SIXTY» και στη συνέχεια θα δώσει 14 συναυλίες  σε 10 χώρες.

Μετά το τέλος της δεν δίστασε να συνομιλήσει με θαυμαστές του, να υπογράψει αυτόγραφα και να βγάλει φωτογραφίες.
​
«Εσύ έχεις πέντε δάχτυλα, ενώ εγώ έχω τέσσερα και επτά όγδοα», είπε χιουμοριστικά σε ένα αγόρι που τον περίμενε για αυτόγραφο.
Ο Τζέι Φίλιπς, ένας groomer, που βρισκόταν μπροστά στη σκηνή, δήλωσε στη DailyMail: «Ήταν ένας ταπεινός και ευγενικός άντρας. Δεν θα άντεχαν πολλοί διάσημοι να κάθονται μέσα στη βροχή για να χαιρετήσουν τους θαυμαστές τους. Το παιδί ρώτησε για τον Πειρατή Τζακ Σπάροου και αμέσως, έσπευσε να του διηγηθεί μια ιστορία».
Νωρίτερα ο Τζόνι Ντεπ είχε ανέβει στη σκηνή ενώ ο Μπεκ είπε στο κοινό: «Υπάρχει κάποιος εδώ. Μπορεί να μην ξέρετε ποιος είναι» και έκανε ειδική μνεία στη νίκη του φίλου του στο δικαστήριο φωνάζοντας: «Μα τι αποτέλεσμα. Τι αποτέλεσμα».

Αδυνατεί να πληρώσει την αποζημίωση η Άμπερ Χερντ
Υπενθυμίζεται ότι η Άμπερ Χερντ είχε κατηγορήσει τον Τζόνι Ντεπ για ενδοοικογενειακή βία γεγονός που δεν πιστοποιήθηκε από τα στοιχεία και τις καταθέσεις.
Το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ του Ντεπ, σημειώνοντας ότι η πρώην σύζυγός του τον δυσφήμησε στο άρθρο της Washington Post.
Οι ένορκοι κατέληξαν στο ότι η δήλωση ήταν ψευδής, συκοφαντική και έγινε με κακόβουλο τρόπο.
Παράλληλα, το δικαστήριο επιδίκασε στον σταρ του Χόλυγουντ αποζημίωση ύψους 15 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ωστόσο, η δικαστής Πένεϊ Αζκαράτε ενημέρωσε ότι η νομοθεσία της πολιτείας Βιρτζίνια περιορίζει τις αποζημιώσεις «τιμωρητικής φύσεως» στα 350.000 δολάρια.
Αυτό σημαίνει ότι ο Τζόνι Ντεπ δικαιούται το ποσό των 10,35 εκατομμυρίων δολαρίων. Όμως, η Άμπερ Χερντ αδυνατεί να το πληρώσει
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, ο Ντεπ παρουσίαζε την πρώην σύζυγό του ως μια ασταθή γυναίκα που τον κακοποίησε και τον εξευτέλισε.
Υποστήριξε ότι η Χερντ είχε συχνά μια «σαρκαστική, ταπεινωτική, επιθετική, βίαιη, τοξική στάση» και περιστασιακά κατέφευγε στη βία. «Είχε ανάγκη για σύγκρουση. Ανάγκη για βία», τόνισε.
Η Χερντ παραδέχθηκε ότι έχει χτυπήσει τον πρώην σύντροφό της σε πολλές περιπτώσεις, μετά από «χρόνια που δεν υπερασπιζόμουν τον εαυτό μου». Υποστήριξε πάντως ότι ποτέ δεν ήταν «καταχρηστική» με τον Ντεπ.

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ώρες η είδηση ότι η Σακίρα διεκομίσθη σε νοσοκομείο της Βαρκελώνης με κρίση άγχους.
​
Η Κολομβιανή τραγουδίστρια δεν βιώνει και τις καλύτερες στιγμές της ζωής της, καθώς οι φήμες τη θέλουν να χωρίζει από τον Πικέ επειδή την απάτησε.
Το περιοδικό Hola λοιπόν, αναφέρει ότι η 44χρονη υπέστη κρίση άγχους, ασθενοφόρο πήγε στο σπίτι της και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της ισπανικής πρωτεύουσας, στις 28 Μαΐου μετά την επιστροφή της από το Φεστιβάλ των Καννών.
Μαζί ήταν και ο Ζεράρ Πικέ και μέλη της οικογένειας της τραγουδίστριας.
Υπενθυμίζεται ότι δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τρίτο πρόσωπο στη σχέση της με τον ποδοσφαιριστή.
Όλα ξεκίνησαν όταν δημοσίευμα της εφημερίδας «Periodico» έγραψε ότι ο Ισπανός εδώ και μερικές εβδομάδες μένει μόνος, στο παλιό του σπίτι.
H εκπομπή «Mamarazzis» αποκάλυψε από την μεριά της ότι «η Σακίρα έπιασε τον Πικέ με άλλη και το ζευγάρι πρόκειται να χωρίσει. Είναι κάτι που συνέβη δεδομένα και γι’ αυτό πλέον υπάρχει διάσταση στο ζευγάρι. Πιθανότατα δεν υπάρχει πια τίποτα άλλο στην σχέση τους».
Η δημοσιογράφος, Λάουρα Φα, σε ρεπορτάζ της τονίζει ότι ο έμπειρος στόπερ βρήκε και πάλι τον έρωτα σε μία νέα σερβιτόρα, την οποία γνώρισε σε ένα κλαμπ.
Οι δυο του ήρθαν γρήγορα κοντά μέσω των social media. Μάλιστα, αρκετοί τους είδαν μαζί σε ένα απόμερο διαμέρισμα στη Βαρκελώνη.
«Η Σακίρα τον έπιασε στα πράσα με την 20χρονη και πλέον φαίνεται είναι θέμα χρόνου μέχρι να χωρίσουν οριστικά», υπογραμμίζει η ίδια πηγή.