Η Κύπρος ήταν υπό βρετανική κατοχή από το 1878, όταν οι Άγγλοι υπέγραψαν μυστική σύμβαση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μισθώνοντας ουσιαστικά την Κύπρο, ώστε να βοηθήσουν τους Οθωμανούς σε περίπτωση ρωσικής καθόδου.
​
Ύστερα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μεγάλη Βρετανία κατήγγειλε την σύμβαση και το νέο καθεστώς επικυρώθηκε με την «Συνθήκη της Λοζάνης» το 1923.
Μέσα στην Αγγλοκρατούμενη Κύπρο θα γεννηθεί ένα παιδί που έδωσε την ζωή του «εις το όνομα της ελευθερίας». Άλλωστε το είπε και ο ίδιος κατά την διάρκεια της δίκης του: «Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο»…

Κατέβασε και τεμάχισε την αγγλική σημαία την ημέρα της στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ
Γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 26 ή 27 Φεβρουαρίου του 1938. Ο αγώνας για την απελευθέρωση είχε αρχίσει. Από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας θα συμμετάσχει ενεργά σε αυτόν. Το 1953, όταν ήταν μόλις 15 χρονών, κατέβασε και τεμάχισε την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, την ίδια μέρα που στέφτηκε βασίλισσα η Ελισάβετ. Η πράξη αυτή εξόργισε της αρχές, οι οποίες άρχισαν αμέσως συγκρούσεις εναντίον μαθητών. Ο διοικητής έστειλε όμως αμέσως διαταγή να αποσυρθούν οι αστυνομικοί, για να μην βαφτεί ο εορτασμός της στέψης της βασίλισσας με αίμα. Παρολ’ αυτά, η Πάφος έγινε το μόνο μέρος υπο βρετανική κατοχή, που δεν γιορτάστηκε η στέψη.
Η φήμη του θα φτάσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Κύπρου. Με την ίδρυση της ΕΟΚΑ το 1955 (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών), θα γίνει αμέσως μέλος της. Την ίδια χρονιά θα συλληφθεί λόγω της συμμετοχής του σε παράνομη πορεία. Σε εκείνη την πορεία είχε επιτεθεί σε δυο Άγγλους στρατιώτες που κακοποιούσαν τον συμμαθητή του Λουκά Πετρίδη και τον ελευθέρωσε.

Απόδραση στο βουνό και δεύτερη σύλληψη
Απέφυγε την δίκη καταφεύγοντας στο βουνό, απ’ όπου, όπως ανακοίνωσε στην οικογένειά του, θα συνέχιζε τον αγώνα. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1955 επικηρύχθηκε από τους Άγγλους με το, τεράστιο για εκείνη την εποχή, ποσό των 5.000 λιρών. Τον επόμενο χρόνο θα συλληφθεί ξανά σε ενέδρα της αγγλικής στρατιωτικής περιπόλου (που λειτουργούσε «βάσει ληφθησών πληροφοριών»), αυτή την φορά για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Την στιγμή της σύλληψής του είπε στους Άγγλους, «Είμαι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και πολεμώ για την πατρίδα μου».
Βασανίστηκε όσο λίγοι άλλοι κατά την διάρκεια της κράτησης του. Αλλά δεν λύγισε. Μεταφέρθηκε στο δικαστήριο στις 25 Φεβρουαρίου του 1957. Ούτε εκεί του έλειψε το θάρρος. Παραδέχθηκε την ενοχή του ενώ γνώριζε πως θα τον κρεμάσουν. Δεν ήθελε να αφήσει καμία υπερασπιστική γραμμή στους συνηγόρους του. Δεν υπήρχε τιμή σε κάτι τέτοιο. Ο δικαστής τον καταδίκασε σε θάνατο, αφού δεν συγκινήθηκε καθόλου από την πρωτοφανή εφηβική λεβεντιά του 19χρονου Ευαγόρα.

Οι προσπάθειες για να απονεμηθεί χάρη
Έγιναν πολλές προσπάθειες να αποτραπεί η εκτέλεση του. Την επόμενη της καταδίκης του οι συμμαθητές του έστειλαν επιστολή στον στρατηγό Χάρντινγκ, με την οποία ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Παλληκαρίδη. Από τότε ξεκίνησε σειρά διαδηλώσεων. Η κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζήτησε την συνδρομή του βασιλιά Παύλου. Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε δεκάδες τηλεγραφήματα στην αγγλική κυβέρνηση και στον ΟΗΕ. Ο σκληρός στρατηγός Σερ Χάρντινγκ και οι Άγγλοι διπλωμάτες ήταν ανένδοτοι.

Η εκτέλεση
Μια μέρα πριν από την εκτέλεση έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί:
«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
Τα μεσάνυχτα και αφού θα μεταλάβει, πήγε να τον δει η μητέρα του. «Μη θρηνείς μάνα, πεθαίνω για την Ελλάδα». Η μητέρα του είπε αργότερα: «Μου έλεγε αστεία και προσπαθούσε να με παρηγορήσει…». Την ίδια στιγμή ακούγονταν οι φωνές των διαδηλωτών της ΕΟΚΑ για ένωση με την Ελλάδα.

Την επόμενη μέρα, στις 14 Μαρτίου του 1957, ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης θα εκτελεστεί από τους Άγγλους, χωρίς να λυγίσει ούτε δευτερόλεπτο. Οι Άγγλοι θα τον θάψουν μέσα στην φυλακή για να μην μετατρέψουν τον τάφο του σε λαϊκό προσκύνημα. Ο ατρόμητος 19χρονος, ήταν ένα παλικάρι όνομα και πράγμα, που η θυσία του στο όνομα της ελευθερίας οδήγησε στην απελευθέρωση της Κύπρου δυο χρόνια αργότερα.

Ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ είχε φέρει στο φως τα Pentagon Papers.

Ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ, ο στρατιωτικός αναλυτής που μετατράπηκε σε μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος κι έφερε στο φως τα λεγόμενα Pentagon Papers, αποκαλύπτοντας τα ψέματα που έλεγαν οι ένοπλες δυνάμεις και διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ανακοίνωσε χθες Πέμπτη πως διαγνώστηκε πρόσφατα πως πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας στο τελικό στάδιο.

«Τη 17η Φεβρουαρίου, σχεδόν απροειδοποίητα, διαγνώστηκα με καρκίνο στο πάγκρεας που δεν χωράει χειρουργική επέμβαση», εξήγησε ο κ. Έλσμπεργκ, 91 ετών σήμερα, μεταφορτώνοντας στο Twitter επιστολή που αρχικά είχε στείλει μόνο σε φίλους του.

​«Λυπάμαι που σας ενημερώνω πως οι γιατροί μού δίνουν τρεις ως έξι μήνες ζωή», αναφέρει το κείμενο.

«Έγγραφα του Πενταγώνου»

Τα «Έγγραφα του Πενταγώνου» (η επίσημη ονομασία τους ήταν Report of the Office of the Secretary of Defense Vietnam Task Force) αποτελούσαν πολύτομη, άκρως απόρρητη μελέτη για το πώς οι ΗΠΑ βρέθηκαν μπλεγμένες στο πολυαίμακτο αδιέξοδο που ήταν ο Πόλεμος του Βιετνάμ.

Η αποκάλυψη τμημάτων της μελέτης αυτής προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο στις ΗΠΑ, διότι το κείμενο βρισκόταν σε απόλυτη αντίθεση τόσο με αυτά που ανακοίνωνε το Πεντάγωνο δημόσια, όσο και με τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για τον πόλεμο αυτό επί χρόνια.

Το 1971, ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ, τότε σύμβουλος της αμερικανικής κυβέρνησης που συμμετείχε στη σύνταξη της μελέτης, διέρρευσε τμήματά της στη New York Times και σε άλλες εφημερίδες.

Η δημοσίευσή τους άλλαξε άρδην τη δημόσια συζήτηση ανατρέποντας όσα θεωρούνταν δεδομένα για την εξέλιξη της ένοπλης σύρραξης. Τεκμηρίωσαν μεταξύ άλλων πως η μια αμερικανική κυβέρνηση μετά την άλλη μεγάλωνε το εύρος της στρατιωτικής εμπλοκής, παρότι ήταν καθαρό πως οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να κερδίσουν τον πόλεμο αυτό.

Μετά τις αποκαλύψεις, το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άσκησε ποινική δίωξη σε βάρος του κ. Έλσμπεργκ διότι διέρρευσε το περιεχόμενο της μελέτης στα ΜΜΕ. Όμως οι κατηγορίες σε βάρος του τέθηκαν στο αρχείο το 1973, έπειτα από κακοδικία το 1972.

Ο Ντάνιελ Έλσμπεργκ, που θα πατήσει τα 92 του χρόνια τον Απρίλιο, είναι υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιπολεμικός ακτιβιστής για δεκαετίες.

Τόνισε πως αποφάσισε να μην υποβληθεί σε χημειοθεραπεία και πρόσθεσε πως έχει «εξαίρετη» περίθαλψη όταν τη χρειάζεται.

Παρά τη διάγνωσή του, ο κ. Έλσμπεργκ διαβεβαίωσε πως δεν πονάει και ότι θα συνεχίσει να δίνει συνεντεύξεις και να παραδίδει σεμινάρια ψηφιακά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το τραγικό δυστύχημα έφερε στη μνήμη μας προηγούμενες τραγωδίες με τρένα, που συγκλόνισαν την Ευρώπη.
​
Από την περισσότερο έως τη λιγότερο θανατηφόρα, διαβάστε παρακάτω για τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα που «πάγωσαν» το αίμα της Ευρώπης.

1998, Γερμανία: 101 νεκροί
Στις 3 Ιουνίου του 1998, ένα τρένο υψηλής ταχύτητας συμφερόντων της κρατικής Deutsche Bahn εκτροχιάζεται στο Eschede της Κάτω Σαξονίας σκοτώνοντας 101 άτομα και τραυματίζοντας 88. Αυτό είναι το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη χώρα, μετά το 1945, χρονιά κατά την οποία 102 άνθρωποι πέθαναν σε δυστύχημα με τρένο.
2013, Ισπανία: 80 νεκροί
Στις 24 Ιουλίου, ένα τρένο με 222 επιβαίνοντες «εκτοξεύεται» από τις γραμμές του κοντά στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα στη βορειοδυτική Ισπανία, σκοτώνοντας 80 επιβάτες και τραυματίζοντας 140, στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα της Ισπανίας από το 1944.
2006, Μαυροβούνιο: 47 νεκροί
Στις 23 Ιανουαρίου του 2006, ένα τρένο βυθίζεται στο φαράγγι του ποταμού Moraca, 15 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Ποντγκόριτσα. Ο οδηγός δεν ενεργοποίησε ποτέ το σύστημα πέδησης.
2010, Ουκρανία: 45 νεκροί
Στην  Ουκρανία, τον Οκτώβριου του 2010, 45 άνθρωποι πεθαίνουν έπειτα από σύγκρουση τρένου με λεωφορείο στο Μάγκαντς στην κεντροανατολική Ουκρανία. Οι ουκρανικές αρχές κατηγόρησαν τον οδηγό του λεωφορείου ότι πέρασε από σιδηροδρομική διάβαση αγνοώντας το κόκκινο φως και τις κραυγές των επιβατών.
2004, Τουρκία: 41 νεκροί
Η χειρότερη σιδηροδρομική καταστροφή στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας σημειώνεται στις 22 Ιουλίου του 2004, όταν 41 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 80 τραυματίστηκαν έπειτα από εκτροχιασμό τρένου υψηλής ταχύτητας στη βορειοδυτική επαρχία Sakarya.200
2003, Ουγγαρία: 33 νεκροί
Τριάντα τρεις Γερμανοί συνταξιούχοι χάνουν την ζωή τους σε λεωφορείο που συγκρούσθηκε με τρένο στην τουριστική πόλη Σοφιόκ στις όχθες της λίμνης Μπάλατον της δυτικής Ουγγαρίας. Ο οδηγός του λεωφορείου παραβίασε τον κόκκινο σηματοδότη αφύλακτης διάβασης.
2009, Ιταλία: 32 νεκροί
Στις 29 Ιουνίου 2009, μια εμπορική αμαξοστοιχία που μετέφερε πετρέλαιο, εκτροχιάζεται και εκρήγνυται στην παραθαλάσσια περιοχή της πόλης Viareggio, στην Τοσκάνη. Η δύναμη της έκρηξης ήταν τέτοια, που γκρεμίστηκαν δύο μικρές πολυκατοικίες, στις οποίες ζούσαν πολλά από τα θύματα. Αυτό είναι το πιο θανατηφόρο δυστύχημα στην Ιταλία για περισσότερα από 30 χρόνια.
1999, Αγγλία: 31 νεκροί
Στις 5 Οκτωβρίου του 1999, ένα δυστύχημα κοντά στο σταθμό Paddington του Λονδίνου σκοτώνει 31 άτομα και αφήνει πάνω από 245 τραυματίες. Προαστιακό τρένο παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και συγκρούστηκε με τοπικό εξπρές στην έξοδο του σταθμού.

Λόγος πολύς έχει γίνει κατά το παρελθόν, και πολλές μελέτες έχουν γραφεί, με θεματολογία περιστρεφόμενη γύρω από τα στρατηγήματα και τις τακτικές που εφήρμοσαν στα Πεδία τις Μάχης οι Αρχαίοι Έλληνες, επιτυγχάνοντας αποφασιστικό αποτέλεσμα για την Τροπή της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας.
Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός γενικά αποτελείτο από γυμνασμένους άνδρες, με πολεμική περιβολή (θώρακας, περικνημίδες, περικεφαλαία) και με επιδεξιότητα στην χρήση οπλών (ακόντιο, σφενδόνα, τόξο, ξίφος).

Καλύτεροι σφενδονιστές ήταν οι Ρόδιοι, καλύτεροι τοξότες οι Κρήτες, καλύτεροι ακοντιστές οι Ακαρνάνες (από την Ακαρνανία) και οι Αγριάνες (λαός στον Στρυμόνα) και καλύτεροι πελταστές (βλ. παρακάτω) οι Θράκες.
Ο στρατός των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη, καθώς και το τρέξιμο με ιαχές στην επίθεση κατά των εχθρών.

Στις 26 Αυγούστου 1959, πριν από 64 χρόνια, έκανε την εμφάνιση του το πιο εμβληματικό ίσως αυτοκίνητο του 20ου αιώνα, το Mini Cooper. Βέβαια, λίγοι γνωρίζουν πως ο δημιουργός του ήταν Έλληνας, ο Sir Alec Issigonis.

Ο Αλέξανδρος Αρνόλδος Κωνσταντίνου Ισηγόνης γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας στις 18 Νοεμβρίου 1906. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Ισηγόνης ήταν μηχανικός με καταγωγή από την Πάρο και η μητέρα του Χίλντα Πρόκοπ ήταν Γερμανίδα, από τη Βαυαρία και κόρη πλούσιου ζυθοποιού της Σμύρνης.

Τα πρώτα χρόνια
Η οικογένεια του κατείχε ένα εργοστάσιο παραγωγής λεβήτων. Ο Αλέξανδρος δεν είχε δει αυτοκίνητο μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατά την πολυτάραχη περίοδο που η Τουρκία αποκτούσε τη σύγχρονη μορφή της, η οικογένειά του αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μάλτα το 1922, και ο πατέρας του πέθανε στο νησί.
Τότε ήταν που η μητέρα του τον πήγε στην Αγγλία, όπου δύο χρόνια αργότερα κατάφερε να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα Singer με αμάξωμα Weymann, με το οποίο ταξίδεψε τη μητέρα του στην Ευρώπη το 1925 αντιμετωπίζοντας – όπως ο ίδιος σχολίαζε συχνά σε φίλους και τους συναδέλφους του – ότι το Austin 1800 (ADO17) ήταν το σχέδιο για το οποίο ήταν πιο περήφανος. Αυτή ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχνούσε ποτέ, μία εμπειρία που τον ώθησε, όταν επέστρεψε, να ξεκινήσει ένα τριετές πρόγραμμα σπουδών σαν μηχανολόγος μηχανικός στην πολυτεχνική σχολή του Μπάτερσι (Battersea) στο Λονδίνο.
Η δεξιοτεχνία του Άλεκ και ο ενθουσιασμός του για τη ζωγραφική και τη σχεδίαση ήταν αρκετά για να πυροδοτήσουν την απέχθειά του προς τη θεωρία των μαθηματικών και απέτυχε στις εξετάσεις των μαθηματικών τρεις φορές. Σαν αντιδραστικό και ελεύθερο πνεύμα που ήταν, απεχθανόταν την αυστηρή λογική των μαθηματικών, μάλιστα αποκαλούσε τα μαθηματικά «εχθρό κάθε πραγματικά δημιουργικού ανθρώπου».
Μετά την αποφοίτησή του κι έπειτα από μια περίοδο ξενοιασιάς αρχίζει την επαγγελματική του διαδρομή στην ακμαία εκείνη την περίοδο αυτοκινητοβιομηχανία της Μεγάλης Βρετανίας. Δουλεύει αρχικά για τη Humber και στη συνέχεια για τη Morris Motor Company στο τμήμα των αναρτήσεων. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η εταιρεία του αναλαμβάνει διάφορα συμβόλαια για τον Βρετανικό Στρατό και ο Ισηγόνης παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατασκευή ενός ελαφρού αναγνωριστικού οχήματος, αποφεύγοντας τη στράτευση και τον πόλεμο.
Μετά τον πόλεμο επανέρχεται στη σχεδίαση αυτοκινήτων και το 1948 παρουσιάζει το «Μοσκίτο», που ως Morris Minor θα κάνει μεγάλη καριέρα, καθώς θα παράγεται έως το 1971. Ήταν ένα αυτοκίνητο κομμένο και ραμμένο για την ανερχόμενη τότε εργατική τάξη, που συνδύαζε τη χαμηλή τιμή με τις ανέσεις ενός ακριβού αυτοκινήτου.

Η γέννηση του Mini
Ο ίδιος, όπως αναφέρουν στοιχεία της βιογραφίας του, μουτζούρωνε όποια χαρτοπετσέτα έβρισκε εμπρός του στις παμπ που επισκεπτόταν και από αυτά τα σκίτσα «γεννήθηκε» το Mini.
Συγκεκριμένα, όταν βρισκόταν στη British Motor Corpotation (BMC), η κρίση στο Σουέζ το 1956 προκαλεί άνοδο των τιμών του πετρελαίου και η ανάγκη για ένα μικρό και φθηνό τετραθέσιο αυτοκίνητο είναι απαραίτητη όσο ποτέ. Ετσι, τον Αύγουστο του 1959 παρουσιάζει το Morris Mini Minor ή Mini Cooper, όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα, ένα αυτοκίνητο λιτό, χωρίς ραδιόφωνο και αξεσουάρ, καθότι o δημιουργός του πίστευε ότι αποσπούν την προσοχή του οδηγού.
Πάνω απ΄όλα το Mini Cooper έφερε μια σειρά επαναστατικών καινοτομιών, όπως εμπρός και εγκάρσια τοποθετημένος κινητήρας, μπροστινή μετάδοση κίνησης και άπλετος χώρος. Με τιμή αγοράς 496 λίρες στη χώρα παραγωγής του, το Mini ήταν το δεύτερο πιο οικονομικό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.
Πολύ γρήγορα το Mini θα γίνει παγκόσμιο Best Seller, με πωλήσεις 5,3 εκατομμυρίων αυτοκινήτων, χαρίζοντας στον Ισιγώνης μια θέση στο πάνθεον των σχεδιαστών του 20ου αιώνα. Το Mini, σύμβολο της νεανικής ανεξαρτησίας, κυκλοφορεί ως το 2000 με βελτιώσεις και παραλλαγές, ενώ κατέστει το βρετανικό αυτοκίνητο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία. Επιπλεόν, το αυτοκίνητο αυτό ψηφίστηκε το 1999 ως το 2ο πιο επιδραστικό αυτοκίνητο στην ιστορία πίσω μόνο από Ford model T και μπροστά από τα θρυλικά Citroen DS και VW Beetle.

Αλλες δημιουργίες
Σημειώνεται πως τρία χρόνια μετά το Mini, ακολούθησε το 4-πορτο μεσαίο Morris 1100 και, τέλος, το 1964 κυκλοφόρησε το μεγάλο και ευρύχωρο Austin 1800. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ισηγόνης είναι και ο δημιουργός τριών από τα πέντε βρετανικά αυτοκίνητα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην ιστορία, το Μόρρις Μάινορ, το Ώστιν 1100 και το Mini.
Το 1961 ο Ισηγόνης, ως τεχνικός διευθυντής, διορίστηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Austin Motor Company, ενώ δύο χρόνια αργότερα προσχώρησε στο Δ.Σ. της BMC. Το 1967 έγινε μέλος της «Royal Society», της πιο διάσημης εταιρείας έρευνας στη Βρετανία και μετά από δύο χρόνια η βασίλισσα τον ονόμασε σερ, ως δημιουργό του Mini Classic. Ακόμα και όταν πήρε σύνταξη, το 1971, ο σερ Άλεκ Ισηγόνης συνέχισε να εργάζεται για την εταιρία ως σύμβουλος μέχρι το 1987. Απεβίωσε έναν χρόνο αργότερα, στις 2 Οκτωβρίου, λίγο πριν τα 82ά του γενέθλια.
Στις 15 Οκτωβρίου 2006, πραγματοποιήθηκε ράλλυ στο κέντρου μοτοσυκλετιστών Heritage Motor στο Gaydon, Αγγλία, για να γιορτάσει την εκατονταετηρίδα της γέννησης του σερ Άλεκ.
Υπάρχει ένας δρόμος που ονομάζεται «Alec Issigonis Way» στο Oxford Business Park στον πρώην σταθμό του εργοστασίου Morris Motors στο Cowley της Οξφόρδης . 

Τιμές
Στις τιμητικές απονομές των γενεθλίων του 1964, ο Ισηγόνης διορίστηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε αναγνώριση του ρόλου του ως Τεχνικού Διευθυντή της British Motor Corporation. Στα γενέθλια της βασίλισσας του 1969, διορίστηκε ιερέας Knight Bachelor σε αναγνώριση του ρόλου του ως Τεχνικού Διευθυντή της British Leyland Motor Corporation Ltd, και ως εκ τούτου έδωσε τον τίτλο κύριε (Sir). Στις 22 Ιουλίου 1969, τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’ κατά τη διάρκεια τελετής στο παλάτι του Μπάκιγχαμ.
Το 1964 ο Ισηγόνης διορίστηκε Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (RDI). Εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας (FRS) το 1967.
​
Πηγή ΟΤ

1266: Ο στρατός του Καρόλου, κόμη του Ανζού, νικά τις γερμανικές και σικελικές δυνάμεις υπό τον βασιλιά Μανφρέδο της Σικελίας στη μάχη του Μπενεβέντο. Ο τελευταίος σκοτώνεται στη μάχη.

1797: Η Τράπεζα της Αγγλίας εκδίδει την πρώτη λίρα.

1815: Ο Ναπολέων με 1.200 οπαδούς του ξεκινά από το νησί Έλβα, όπου ήταν εξόριστος, με προορισμό το Παρίσι για να ξαναπάρει την εξουσία.
1910: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.
1914: Καθελκύεται ο «Βρεταννικός», ένα από τα μεγαλύτερα υπερωκεάνια της γραμμής του Βορείου Ατλαντικού στις αρχές του 20ου αιώνα και αδελφό πλοίο του θρυλικού «Τιτανικού», το οποίο βρίσκεται βυθισμένο στις ακτές της Κέας.
1914: Στις ΗΠΑ, πραγματοποιείται η πρώτη μακρινή τηλεφωνική κλήση, με υπόγεια καλώδια μεταξύ της Βοστόνης και της Ουάσινγκτον.
1915: Ορκίζεται πρωθυπουργός ο Δημήτριος Γούναρης, μετά την παραίτηση Βενιζέλου, η οποία ακολούθησε την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να συμφωνήσει με την εισχώρηση της Ελλάδας στην Αντάντ. Η νέα κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, εφόσον απειληθούν τα συμφέροντα της χώρας, η Ελλάδα δεν θα διστάσει να βγει από την ουδετερότητα.
1929: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Κάλβιν Κούλιτζ, υπογράφει εκτελεστικό διάταγμα για την ίδρυση του εθνικού πάρκου «Γκραντ Τέτον» στο Ουαϊόμινγκ.
1930: Εγκαθίσταται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ο πρώτος φωτεινός σηματοδότης.
1935: Ο Ρόμπερτ Ουάτσον-Ουάτ πραγματοποιεί μία επίδειξη που οδηγεί άμεσα στην ανάπτυξη των ραντάρ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
1936: Έπειτα από μακροχρόνιες έρευνες, ο Φέρντιναντ Πόρσε παρουσιάζει το «λαϊκό αυτοκίνητο», γνωστότερο ως Volkswagen.
1936: Νεαροί Ιάπωνες αξιωματικοί του στρατού επιχειρούν πραξικόπημα εναντίον της ιαπωνικής κυβέρνησης.
1946: Το αεροπλάνο «Lucky Lady II», Β-50, ξεκινά από το Τέξας των ΗΠΑ τον πρώτο γύρο του κόσμου χωρίς σταθμό. Με κυβερνήτη τον Τζέιμς Γκάλαχερ και πλήρωμα 14 άντρες επιστρέφει στις ΗΠΑ, στις 2 Μαρτίου μετά από 94 ώρες στον αέρα.
1968: Ιδρύεται το ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (κίνημα αντίστασης στη χούντα), με κεντρική έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
1969: Πρώτη προβολή της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ζ», με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον τότε ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού.
1971: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Ου Θαντ, υπογράφει την ανακήρυξη της εαρινής ισημερίας ως Ημέρα της Γης.
1980: Αίγυπτος και Ισραήλ αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, δίνοντας τέλος στη μεταξύ τους τριακονταετή εμπόλεμη διαμάχη.
1983: Το άλμπουμ «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον ανεβαίνει στο Νο1 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών, όπου θα παραμείνει για 37 εβδομάδες.
1986: Πεθαίνει η Αμαλία Φλέμιγκ, επιστημονική συνεργάτιδα και σύζυγος του μεγάλου βρετανού επιστήμονα Αλεξάντερ Φλέμιγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
1991: Παροπλίζεται το «Βέλος», το πολεμικό πλοίο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα του Ναυτικού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
1992: Στις ΗΠΑ, έξι βραβεία Γκράμι αποσπά η Νάταλι Κόουλ, με τη διασκευή του τραγουδιού «Unforgetable», που είχε ερμηνεύσει πριν από 41 χρόνια ο πατέρας της Νατ Κινγκ Κόουλ.
1993: Έξι άνθρωποι σκοτώνονται και περισσότεροι από 1.000 τραυματίζονται από έκρηξη στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, σε έναν από τους δίδυμους ουρανοξύστες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μέχρι εκείνη τη στιγμή τρομοκρατική επίθεση επί αμερικανικού εδάφους.
1994: Στη Μεγάλη Βρετανία, οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται σε πυρκαγιά σε κινηματογράφο-πορνό του Λονδίνου.
1995: Για να αποφύγουν τον «εμπορικό πόλεμο», η Κίνα και οι ΗΠΑ καταλήγουν σε συμφωνία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
1995: O τραπεζικός οίκος Barings, η αρχαιότερη επενδυτική τράπεζα της Μεγάλης Βρετανίας, καταρρέει εξαιτίας των ασύμφορων οικονομικών συμφωνιών που συνήψε στη Σιγκαπούρη ο 28χρονος υπάλληλος, Νικ Λίσον. Έπαιξε και έχασε στην αγορά παραγώγων 1.4 δισ. δολάρια. Θα αγορασθεί για 1 λίρα από την ING.
2003: Πεθαίνει ο Δημήτρης Ποταμίτης, πρωτοποριακός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας θεατρικών έργων και βιβλίων για μικρούς και μεγάλους, σε ηλικία 58 ετών χτυπημένος από ανίατη ασθένεια.
2003: Οι ΗΠΑ άρουν μετά από 23 χρόνια την απαγόρευση για ταξίδια στη Λιβύη.
2004: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο πρόεδρος των Σκοπίων, Μπόρις Τραϊκόφσκι.
2014: Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης ανακοινώνει την ίδρυση κόμματος με την επωνυμία «Το Ποτάμι».

Οι ρίζες των εθίμων του Καρναβαλιού εντοπίζονται στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Διονυσιακές εορτές όπως τα Ανθεστήρια, εορτές της Θράκης κτλ.
Ανθεστήρια: Αττική Διονυσιακή εορτή
Τα Ανθεστήρια ήταν ετήσια γιορτή της αναγέννησης της Φύσης και γιορτή των νεκρών προς τιμή του Λιμναίου Διονύσου και του Xθόνιου Eρμή. Γίνονταν στην Aθήνα κατά τον μήνα Aνθεστηριώνα (τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου) επί τρεις ημέρες.
Tο όνομα της γιορτής πιθανολογείται από το ανθέω και το σχετίζουν με το έθιμο της δεύτερης μέρας των χοών να στεφανώνουν τα τρίχρονα αγόρια με λουλούδια.
Eπειδή τα Aνθεστήρια δεν ήταν γιορτή των λουλουδιών είχε υποστηριχθεί παλαιότερα η άποψη πως και το όνομα Aνθεστήρια της όλης γιορτής δε σχετίζεται με τα άνθη, αλλά με το ρήμα «αναθέσσασθαι» που σημαίνει την ανάκληση των ψυχών (όμως η συγκοπή της πρόθεσης ανά δεν είναι χαρακτήρας της ιωνικής διαλέκτου) και σχετίζουν την ετυμολογία με την τρίτη ημέρα της γιορτής που ήταν αφιερωμένη στις ψυχές των νεκρών.
Συνοπτικά τα δρώμενα των τριών ημερών των Ανθεστηρίων ήταν τα εξής:
1η μέρα Πιθοίγια
Άνοιγαν τους πίθους με το νέο κρασί
Συνήθιζαν να φέρνουν το πρώτο κρασί στο εν Λίμναις ιερό του Διονύσου
Κάνανε σπονδές έξω από το κλειστό ιερό του θεού, προς τιμή του, ευχόμενοι να καταναλώσουν αίσια την καινούρια παραγωγή
Δοκίμαζαν οι ίδιοι το κρασί και χόρευαν και τραγουδούσαν ευχαριστώντας το Διόνυσο
Την ημέρα εκείνη καθώς και την επόμενη, οι Αθηναίοι, επέτρεπαν στους δούλους να πίνουν μαζί τους.
2η μέρα Χόες
Γινόταν η πομπική είσοδος του Διονύσου στην πόλη πάνω σε καράβι με τροχούς
Πάνω στο καράβι υπήρχαν μεταμφιεσμένοι σε ακόλουθους του Θεού Διονύσου. Αυτοί οι μεταμφιεσμένοι ήταν οι Σάτυροι και πείραζαν τον κόσμο με τις βωμολοχίες δημιουργώντας κέφι και χαρά και κωμική διάθεση.
Οι μεταμφιεσμένοι Σάτυροι φορούσαν προσωπείο – μάσκα. Οι μάσκες αυτές ήταν πήλινες και όμοιες μεταξύ τους.
Αλλοι Σάτυροι φορούσαν δέρματα ζώων, άλειφαν το πρόσωπό τους με την τρυγία (κατακάθι του κρασιού) και στεφανώνονταν με κισσό, το αειθαλές ιερό φυτό του Διόνυσου.
Οι Σάτυροι προσπαθούσαν να μοιάζουν με με τράγους, και χαρακτηριστικό των τράγων είναι η μεγάλη ροπή προς τα αφροδίσια.
Οι Σάτυροι χοροπηδούσαν γύρω από το τροχοφόρο καράβι του Διονύσου χτυπώντας την γη με τα πόδια τους. (ίσως από εδώ βγήκε και η λέξη καρναβάλι αφού καρναβαλλίζω σημαίνει βαλλισμός των κάρνων δλδ πηδηχτός χορός των βοσκημάτων. Κατά Ησύχιο κάρνος· φθείρ. βόσκημα, πρόβατον). Το βόσκημα γενικά μπορεί να είναι τράγος, γίδα, πρόβατο.
Γινόταν ο «ιερός γάμος» του θεού με τη σύζυγο του άρχοντος βασιλέως, την βασσίλινα, ο οποίος ήταν επικεφαλής του ιερατείου και όλων των θρησκευτικών αξιωματούχων της Aθήνας.
Γίνονταν αγώνες οινοποσίας
Το απόγευμα των Xοών συνηθίζονταν στους δρόμους «αι εκ των αμαξών λοιδορίαι», δηλαδή πειράγματα εναντίον διαβατών που συνηθίζονταν και στην εορτή των Ληναίων.
3η μέρα Χύτροι
Μαγείρευαν τα πολυσπόρια (πανσπερμία, κόλλυβα), που τα αφιέρωναν στο χθόνιο Eρμή, τον ψυχοπομπό. Η παράδοση που εξηγεί την πανσπερμία είναι πως όσοι σώθηκαν από τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, μαγείρεψαν «χύτραν πανσπερμίας».
Την ημέρα των Χύτρων πίστευαν ότι οι ψυχές ξαναγύριζαν στον επάνω κόσμο και βρίσκονταν αόρατες ανάμεσα στους ζωντανούς.
Πίστευαν ακόμη πως ανάμεσα στις ψυχές υπήρχε και παρουσία πονηρών πνευμάτων που ανέβαιναν στη γη με το άνοιγμα του Άδη και μόλυναν τους ανθρώπους και τις τροφές.
Έβαζαν γύρω από τα ιερά τους ένα κόκκινο νήμα που λειτουργούσε αποτρεπτικά και εμπόδιζε τα πνεύματα να εισέλθουν.
Επίσης για να τα εμποδίσουν να μπουν στα σπίτια τους άλειφαν τις πόρτες με πίσσα και μασούσαν ράμφους.
Τα βλαβερά πνεύματα του κάτω κόσμου, που μαζί με τις ψυχές έμπαιναν στα σπίτια από το βράδυ των Xοών και έμεναν με τους ζωντανούς την ημέρα των Xύτρων, τις έδιωχναν την επόμενη ημέρα με τη γνωστή φράση: «Θύραζε Κᾶρες, οὐκ ἔτ’ Ἀνθεστήρια», δηλαδή «φύγετε ψυχές των νεκρών, τα Aνθεστήρια τελείωσαν πια».
Τα Υδροφόρια ήταν μια γιορτή που γινόταν την τρίτη μέρα των Aνθεστηρίων σε ανάμνηση όσων πνίγηκαν κατά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα:
”Yδροφόρια, εορτή πένθιμος Aθήνησιν επί τοις εν τω κατακλυσμώ απολομένοις”.

Κατά τη γιορτή αυτή έριχναν άρτους από σιτάρι και μέλι σε ένα χάσμα που υπήρχε μέσα στο ναό του Oλυμπίου Διός γιατί από το χάσμα εκείνο πίστευαν ότι η Γη είχε απορροφήσει τα νερά του κατακλυσμού.

Σαν σήμερα πριν από 140 χρόνια γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης ο Νίκος Καζαντζάκης, ο πιο πολυμεταφρασμένος έλληνας συγγραφέας.

Κανένας έλληνας λογοτέχνης δεν αγαπήθηκε όσο ο Καζαντζάκης και ταυτόχρονα δεν πολεμήθηκε τόσο πολύ στην εποχή του.
Ποιητής και δραματουργός, με τεράστιο έργο ο Καζαντζάκης κατέχει πολύ σημαντική θέση στην σημαντική λογοτεχνία και θαυμάζεται σε όλο τον κόσμο.
Προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ εννέα φορές, αλλά δεν το πήρε καμία, αφορίστηκε από την ελληνική εκκλησία και Ο τελευταίος πειρασμός μπήκε στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανό.

10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τον Νίκο Καζαντζάκη
​
1. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης
Το σπίτι που γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης βρισκόταν στην ομώνυμη σημερινή οδό Καζαντζάκη στο Ηράκλειο Κρήτης, το «Μεγάλο Κάστρο».
Το σπίτι είχε κληρονομήσει η αδερφή του Ελένη Θεοδοσιάδη, η οποία το πούλησε και από τότε πέρασε σε άλλα χέρια, ενώ τελικά κατεδαφίστηκε το 1956. Αργότερα μετατράπηκε σε χώρο στάθμευσης.
Ο ίδιος ο Καζαντζάκης είχε εκφράσει στη διαθήκη του την ελπίδα πως αυτό το σπίτι θα γινόταν Μουσείο. Χωρίς αποτέλεσμα έμειναν οι προσπάθειες της Τέας Ανεμογιάννη, συγγενή και προσωπικής φίλης του Καζαντζάκη, ν’ αγοραστεί το πατρικό σπίτι, ώστε να γίνει Μουσείο Καζαντζάκη.
Αρκετά χρόνια μετά ο Γιώργος Ανεμογιάννης ίδρυσε το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη στο χωριό Μυρτιά, πατρογονικό χωριό και του ίδιου και του Καζαντζάκη, στον χώρο όπου βρισκόταν το πατρικό σπίτι της οικογένειας Ανεμογιάννη και ένα μικρότερο οίκημα που ζούσαν συγγενείς του Καζαντζάκη.
2.  Σπούδασε Νομικά και εργάστηκε σε διάφορες θέσεις
Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε την τύχη από πολύ νωρίς να λάβει φροντισμένη μόρφωση. Το διάστημα 1902-1906 σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1907 έφυγε για το Παρίσι για να ακολουθήσει ανώτερες σπουδές.
Ωστόσο, ουδέποτε άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου, αλλά αφοσιώθηκε σε όλη του τη ζωή στη συγγραφή. Στη διάρκεια της ζωής του αποκόμισε έσοδα κυρίως από αναθέσεις συγγραφής σχολικών αναγνωστικών, μεταφράσεις και διασκευές παιδικών βιβλίων ή μεταφράσεις φιλοσοφικών και θεατρικών έργων.
Σημαντική υπήρξε η συνεργασία του για μεγάλα διαστήματα ως ανταποκριτής εφημερίδων, μία εργασία που του έδινε τη δυνατότητα να ταξιδεύει στο εξωτερικό.
Κατά καιρούς απασχολήθηκε σε διάφορες άλλες θέσεις: Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Περιθάλψεως (1919-1920), Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου (1945-1946) και σύμβουλος λογοτεχνίας στην UNESCO (1947-1948).
Στη διάρκεια της ζωής του καταπιάστηκε επίσης, χωρίς επιτυχία, με την οργάνωση διάφορων επιχειρήσεων: μια επιχείρηση μεταφοράς ξυλείας από το Άγιον Όρος, το περίφημο λιγνιτωρυχείο στην Πραστοβά της Μάνης και μια εταιρία εισαγωγών-εξαγωγών με Ελβετούς επιχειρηματίες.
Η εξεύρεση οικονομικών πόρων ήταν μία διά βίου προσπάθεια για εκείνον και η διεκδίκηση του βραβείου Νόμπελ πέρα από το ότι θα αποτελούσε μία μέγιστη μορφή αναγνώρισης ήταν και μία προσπάθεια να αποκομίσει ικανά έσοδα, ώστε να εξασφαλίσει τη δεύτερη σύζυγό του, την Ελένη Καζαντζάκη, κυρίως μετά τον θάνατό του.
3. Παντρεύτηκε δύο φορές και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά
Ο Νίκος Καζαντζάκης παντρεύτηκε δύο φορές. Πρώτη σύζυγός του ήταν η Γαλάτεια Αλεξίου από το Ηράκλειο με την οποία παντρεύτηκε το 1911 στον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου εντός του Κοιμητηρίου της πόλης του Ηρακλείου, ενώ ήδη συζούσαν στην Αθήνα.
Ποιήτρια, πεζογράφος, θεατρική συγγραφέας, μεταφράστρια, με δυναμική παρουσία και δημόσιο λόγο ανέπτυξε από νωρίς προοδευτικές ιδέες. Χώρισαν το 1926 και εκείνη διατήρησε το επώνυμο Καζαντζάκη έως και τον θάνατό της το 1962.
Με την Ελένη Σαμίου, γνωρίστηκε το 1924. Εκείνος ήταν σαράντα ενός ετών κι εκείνη είκοσι χρόνια νεότερή του. Έζησαν μαζί περίπου είκοσι χρόνια και στις 11 Νοεμβρίου 1945 παντρεύτηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα με κουμπάρους τον Άγγελο Σικελιανό και τη γυναίκα του Άννα.
Η σχέση του με την Ελένη κράτησε 33 χρόνια κι εκείνη, τα 48 χρόνια που έζησε ακόμα χωρίς τον Νίκο, δούλεψε ακαταπόνητα για την υπεράσπιση της μορφής και την προώθηση του έργου του.
Ο Καζαντζάκης δεν απέκτησε ποτέ παιδιά, όμως πνευματικά του παιδιά μπορούν να θεωρηθούν τα βιβλία του και το ευρύτερο οικουμενικό Έργο του.
4. Ταξίδεψε σε 30 χώρες
«Στη ζωή μου, οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα» γράφει στο Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Η ζωή του Νίκου Καζαντζάκη χαρακτηρίζεται από τα συνεχή ταξίδια, καθώς σαν ένας σύγχρονος Οδυσσέας ταξίδεψε στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, ενώ διέμεινε μόνιμα στο εξωτερικό για αρκετά χρόνια, κυρίως στη Γαλλία, αλλά και τη Γερμανία, τη Σοβιετική Ένωση, την Τσεχοσλοβακία, την Αυστρία και την Αγγλία.
Συνολικά, και λαμβάνοντας υπόψη το πλούσιο επιστολικό αρχείο του, συμπεραίνουμε ότι επισκέφτηκε τουλάχιστον για μία φορά 30 σημερινές χώρες και κρατικές οντότητες, ενώ σε πολλές από αυτές έμενε για πολύ μεγάλα διαστήματα.
Δυστυχώς δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του να ταξιδέψει στην Ινδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για πολλές χώρες στις οποίες ταξίδεψε έγραψε ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες, ενώ δημοσίευσε πέντε τόμους ταξιδιωτικών εντυπώσεων υπό τον γενικό τίτλο «Ταξιδεύοντας» για τις εξής χώρες: Αγγλία, Αίγυπτο, Ιαπωνία, Ισπανία, Ιταλία, Κίνα, Ρωσία, Σινά, με τα οποία καθιερώθηκε ως ένας από τους πρώτους και κυριότερους εκπροσώπους της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.
5. Γνώριζε 7+2 γλώσσες
Ο Νίκος Καζαντζάκης γνώριζε εκτός από τα ελληνικά άλλες έξι γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά και ρωσικά. Επίσης, μπορούσε να συνεννοηθεί υποτυπωδώς στα ιαπωνικά και έμαθε τουλάχιστον κάποιες λέξεις σε εβραϊκά, κινεζικά, και ίσως αραβικά.
Επιπλέον, μετέφρασε έργα από τα αρχαία ελληνικά, ενώ διάβαζε και λατινικά.
Η γλωσσομάθειά του υπήρξε σημαντικό «διαβατήριο» για να ταξιδέψει στον κόσμο πολύ συχνά ως ανταποκριτής εφημερίδων αλλά και για να γνωρίσει σπουδαίους συγγραφείς διαβάζοντάς τους από το πρωτότυπο και πολύ συχνά μεταφράζοντας έργα τους στα ελληνικά.
Παράλληλα, αξιοποίησε τη γνώση ξένων γλωσσών, ώστε να γνωρίζει ουσιαστικότερα τις χώρες στις οποίες συχνά έμενε για μεγάλα διαστήματα αλλά και τους ανθρώπους τους, συλλέγοντας εικόνες, ιδέες και εμπειρίες για το έργο του.
Χειρόγραφες σημειώσεις του Νίκου Καζαντζάκη, γραμμένες κυρίως στη γερμανική γλώσσα, αλλά και στην ιαπωνική, οι οποίες αφορούν σε οδηγίες πρόσβασης στον ναό Kameido του Τόκιο
6.  Έγραψε 50 έργα, δεκάδες μεταφράσεις και άρθρα σε εφημερίδες. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πάνω από 50 γλώσσες και διαλέκτους
Ο Νίκος Καζαντζάκης ασχολήθηκε με τα περισσότερα είδη του γραπτού λόγου: πεζογραφία, ποίηση, θεατρικά έργα, σενάρια για τον κινηματογράφο, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, φιλοσοφικά δοκίμια, μεταφράσεις.
Θεωρούσε ως έργο της ζωής του την Οδύσσεια, ένα έπος σχεδόν δύο φορές όσο η ομηρική Οδύσσεια που συνέθετε για 14 ολόκληρα χρόνια.
Όσον αφορά τα έργα του που εκδόθηκαν συνολικά είναι: 1 επική σύνθεση, ένας τόμος με 22 «Τερτσίνες», 12 μυθιστορήματα, 20 θεατρικά έργα, 6 ταξιδιωτικά βιβλία (για 9 χώρες), 6 φιλοσοφικά-επιστημονικά δοκίμια, 2 παιδικά μυθιστορήματα, ενώ συνέταξε άρθρα που περιελήφθησαν ως λήμματα στο Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη, 1 γαλλοελληνικό Λεξικό για τις εκδόσεις Δημητράκου με τον Παντελή Πρεβελάκη, καθώς και στην πρώιμη περίοδό του 9 λογοτεχνικά κείμενα με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή που χαρακτηρίζονται «Πεζά ποιήματα» ή «Πεζοτράγουδα».
Δεκάδες άρθρα δημοσίευσε σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ δεν πρέπει να παραγνωριστεί και η συνεργασία του με τη Γαλάτεια αλλά και την Ελένη για τη συγγραφή εκπαιδευτικών αναγνωστικών.
Σπουδαιότατο υπήρξε ασφαλώς και το μεταφραστικό του έργο σε συνεργασία με εκδοτικούς οίκους ή ύστερα από παραγγελία του Βασιλικού Θεάτρου.
Μετέφρασε και διασκεύασε συνολικά 31 έργα φιλοσοφικά και επιστημονικά συγγράμματα, τη βιογραφία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, παιδικά βιβλία και θεατρικά έργα. Είναι ο πιο μεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας στο εξωτερικό.
Το έργο του, έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες, διαλέκτους και ιδιώματα.
Το 2007 το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου κατέγραψε περισσότερες από 580 εκδόσεις ξένων μεταφράσεων έργων του παγκοσμίως, ενώ σχεδόν κάθε χρόνο ο κατάλογος αυτός εμπλουτίζεται αποδεικνύοντας τη διαχρονική και διεθνή απήχηση του έργου του.
7.  Την τελευταία δεκαετία της ζωής του έγραψε τα περισσότερα και πιο γνωστά μυθιστορήματά του
Ο Καζαντζάκης έγραψε τα περισσότερα και πιο γνωστά μυθιστορήματά του (Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Καπετάν Μιχάλης, Χριστός ξανασταυρώνεται, Αναφορά στον Γκρέκο, Αδερφοφάδες, Ο φτωχούλης του Θεού) την τελευταία δεκαετία της ζωής του.
To Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά είναι το πρώτο μυθιστόρημα της ωριμότητας. Ένα χαρούμενο μυθιστόρημα, γραμμένο το 1941 στην Αίγινα μέσα στην  περίοδο της γερμανικής Κατοχής, έμελλε να γίνει το πιο διάσημο έργο του παγκοσμίως.
Πολύ συχνά τα έργα του κυκλοφόρησαν αρχικά σε άλλη γλώσσα και όχι ελληνικά (Toda-Raba, Βραχόκηπος, Ο Τελευταίος πειρασμός, Ο Φτωχούλης του Θεού, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται).
Η στροφή του προς το μυθιστόρημα έγινε με παρότρυνση της Ελένης στην οποία συνήθιζε τα βράδια να λέει ιστορίες για να την αποκοιμίσει.
«Νίκο-Χαλιμά» τον έλεγε και ήταν εκείνη που τον ενθάρρυνε να στραφεί στη φόρμα του μυθιστορήματος για να μπορεί ευκολότερα να επικοινωνήσει τις ιδέες του στο ευρύ κοινό αλλά και στο κοινό του εξωτερικού.
Τα περισσότερα από τα επιτυχημένα μυθιστορήματα της ωριμότητας γράφτηκαν στο εξωτερικό από το 1946 και μετά όπου ο Νίκος Καζαντζάκης έζησε πια μόνιμα.
8. Προτάθηκε 9 χρονιές με 14 συνολικά υποψηφιότητες για το Νόμπελ Λογοτεχνίας αλλά δεν το πήρε ποτέ. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη το 1956
Ο Νίκος Καζαντζάκης δεν έλαβε ποτέ το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Σύμφωνα με το αρχείο για τα βραβεία Νόμπελ, ο Καζαντζάκης προτάθηκε εννέα χρονιές, με συνολικά δεκατέσσερις διαφορετικές προτάσεις, τέσσερις από τις οποίες ήταν από την Ελλάδα και σε δύο από αυτές συνυποψήφιος με τον Άγγελο Σικελιανό.
Κύκλοι εντός Ελλάδας στέρησαν από τη χώρα τους το πρώτο Νόμπελ λογοτεχνίας και το μοναδικό ως σήμερα σε Έλληνα μυθιστοριογράφο.
Ο Καζαντζάκης ευτύχησε να τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη τον Ιούνιο του 1956 από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης για το φιλειρηνικό μήνυμα που διαπνέει το έργο του και τον ρόλο του στην εμπέδωση της ειρήνης για το κοινό. Στην τελετή της απονομής δεν παρίστατο κανένας εκπρόσωπος από το επίσημο ελληνικό κράτος.
9.  Δεν αφορίστηκε επίσημα ποτέ
Ο Νίκος Καζαντζάκης αν και αντιμετώπισε την οργή εκκλησιαστικών κύκλων τόσο της ορθόδοξης, όσο και της καθολικής Εκκλησίας, εξαιτίας κυρίως ορισμένων αποσπασμάτων από τα μυθιστορήματα Ο Καπετάν Μιχάλης και Ο τελευταίος πειρασμός, και παρόλο που υπήρχαν μεγάλες πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, δεν αφορίστηκε επίσημα ποτέ.
Ωστόσο η Ιεραρχία της ελληνικής Εκκλησίας τον καταράστηκε δίνοντας την «πατρική παραίνεση» στο ποίμνιό της να αποφεύγει να διαβάζει τα βιβλία του τα οποία «δια της σαγήνης της Τέχνης ανυπόπτως δηλητηριάζοντα τας ψυχάς».
Την ίδια χρονιά, το 1954, το Βατικανό συμπεριέλαβε τον Τελευταίο Πειρασμό στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων για τα έτη 1954-1955.
Όσον αφορά το ζήτημα της αθεΐας, μολονότι δεν βρίσκεται εν ζωή για να απαντήσει ο ίδιος σε ένα τόσο σημαντικό και προσωπικό παράλληλα ερώτημα, η ασκητική ζωή του και το έργο του, τόσο γεμάτο με αναφορές στον Θεό, μάλλον υποδεικνύουν το αντίθετο. Άλλωστε στην Ασκητική παραθέτει το Πιστεύω του, το οποίο ξεκινά με την εξής φράση: «ΠΙΣΤΕΥΩ Σ’ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ».
10.  Έζησε αυτοεξόριστος στο εξωτερικό από το 1946 ως το τέλος της ζωής του. Στην Ελλάδα γύρισε νεκρός
Το 1946 ο Καζαντζάκης έφυγε από την Ελλάδα για να επισκεφθεί ως επίσημος προσκεκλημένος του Βρετανικού Συμβουλίου την Αγγλία.
Δεν γνώριζε ίσως ακόμα τότε πως ποτέ πια δεν θα επέστρεφε στην Ελλάδα και πως θα ζούσε έκτοτε μακριά της αυτοεξόριστος και σχεδόν εξόριστος για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
Απεβίωσε στις 26 Οκτωβρίου 1957 στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Η σορός του μεταφέρθηκε οδικώς στην Αθήνα και παρέμεινε σε νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, απόντος του ιερέα. Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες της Ελένης να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας.
Ύστερα από πολλές περιπέτειες και με ναυλωμένο αεροσκάφος της Ολυμπιακής που διέθεσε ο Ωνάσης, η σορός έφθασε στο Ηράκλειο της Κρήτης και τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά.
Η κηδεία του, που μετατράπηκε σε πάνδημο γεγονός, έγινε στον καθεδρικό του Αγίου Μηνά στις 5 Νοεμβρίου χωροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου.
Ενταφιάστηκε στον προμαχώνα Μαρτινέγκο συνοδευόμενος από πλήθος κόσμου και τον στρατιωτικό ιερέα π. Σταύρο Καρπαθιωτάκη. Ο ίδιος ιερέας εγκαινίασε το 1983 το Μουσείο Καζαντζάκη στη Μυρτιά.

Κυκλικά καλύμματα κεφαλής τα οποία έδιναν την δυνατότητα σε αυτόν που τα φορούσε να ασκεί τα βασιλικά καθήκοντα έχουν χρησιμοποιηθεί σε διάφορους πολιτισμούς τουλάχιστον από το 3000 π.Χ.
Κανείς δεν ξέρει ακριβώς για πόσο καιρό τα μέλη των βασιλικών οικογενειών φορούν κορώνες, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλές γενιές ως σύμβολα.
Οι κορώνες συμβολίζουν την τιμή, την δύναμη και την ικανότητα των ατόμων που τις φορούν. Ανάλογα με τον σχεδιασμό τους και τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένες έκαναν αυτόν που τις φορούσε επίκεντρο της προσοχής, ενισχύοντας τα φυσικά του χαρακτηριστικά, όπως το ύψος του. Φυσικά δεν είναι όλες οι κορώνες φτιαγμένες από χρυσό και στολισμένες με διαμάντια. Σε ορισμένες περιπτώσεις στην ιστορία ένας ηγέτης φορούσε μια πολεμική περικεφαλαία ως ένδειξη των πολεμικών και άλλων ικανοτήτων του.
Επίσης υπάρχουν ακόμη μια σειρά από άλλα αντικείμενα τα οποία φορούν βασιλιάδες και βασίλισσες και τα οποία χρησιμοποιούνται ως ένδειξη του δικαιώματος τους στον θρόνο όπως δαχτυλίδια, σπαθιά, σκήπτρα, βασιλικά ενδύματα κ.α

H διαγραφή χρεών των πολιτών από την κυβέρνηση μιας χώρας ή η διαγραφή του χρέους μιας χώρας από τους πιστωτές της δεν αποτελούν πρωτοφανή γεγονότα.
​
Στην έρευνα τους με τίτλο «Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά: Οκτώ αιώνες οικονομικής τρέλας», την οποία παρουσιάζει η Telegraph, οι οικονομολόγοι Carmen Reinhart και Ken Rogoff καταγράφουν μια μεγάλη ποικιλία από μη εξυπηρετήσεις δημόσιου χρέους, αναδιαρθρώσεις και διαγραφές που είχαν ρόλο κλειδί στην αντιμετώπιση της εκάστοτε οικονομικής κρίσης.

Μια ιουδαιο – χριστιανική παράδοση
Η πρακτική της διαγραφής χρεών εντοπίζεται για πρώτη φορά στην Παλαιά διαθήκη. Στον εβραϊκό Μωσαϊκό Νόμο, κατά το Σαββατικό έτος, κάθε επτά χρόνια δηλαδή, διαγράφονταν όλα τα χρέη. Κάθε 49 χρόνια, δηλαδή κάθε επτά Σαββατικά έτη, ήταν το «Ιωβηλαίο Έτος» κατά το οποίο διαγράφονταν τα χρέη και απελευθερώνονταν οι σκλάβοι.
Στην Καινή Διαθήκη, στο «Πάτερ Ημών», οι πιστοί ζητούν από το Θεό «άφεση χρεών». «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή «συγχώρεσε μας τα χρέη μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους οφειλέτες μας».
Στις ιουδαιο – χριστιανικές παραδόσεις οι σχέσεις πιστωτή και οφειλέτη βασίζονταν στο κοινό καθήκον προς το Θεό. Τα δάνεια δεν ήταν τρόπος για να αποκτήσεις χρήματα αλλά ένα μέσο για να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου. Με δεδομένο ότι όλα ανήκαν τελικά στο Θεό, τα δικαιώματα των πιστωτών ήταν προσωρινά κι όχι απόλυτα. Αντιθέτως στη σύγχρονη αντίληψη ο οφειλέτης… οφείλει να αγωνιά για την εξυπηρέτηση των χρεών του και η αθέτηση της πληρωμής θεωρείται αποτέλεσμα ασωτίας ή ατυχίας εκ μέρους του.
Το 1792 πΧ στη Βαβυλώνα
Μια από τις πιο διάσημες αποκηρύξεις χρέους έγινε στην αρχαία Βαβυλώνα (το σημερινό Ιράκ). Το 1792 πΧ, ο αυτοανακηρυχθείς βασιλιάς της Βαβυλώνας Χαμουραμπί, έσβησε τα χρέη όλων των πολιτών έναντι της κυβέρνησής του και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Ο Κώδικας του Χαμουραμπί, που βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, αναφέρει: «Αν οποιοσδήποτε χρωστά ένα δάνειο, και μια καταιγίδα κατέστρεψε το σιτάρι ή τη συγκομιδή του, ή το σιτάρι του δεν μεγάλωσε εξαιτίας της έλλειψη νερού, κατά το έτος αυτό δεν χρειάζεται να δώσει ούτε έναν κόκκο στον πιστωτή του, το χρέος του ‘ξεπλένεται’ και δεν χρειάζεται να πληρώσει ενοίκιο για το τρέχον έτος».
Κατά το «Ιωβηλαίο Έτος» του Χαμουραμπί έγινε μόνο μία από τις πολλές διαγραφές χρεών που έχουν καταγραφεί στη Μεσοποταμία ήδη από το 2.400 πχ. Οι ιστορικοί έχουν καταγράψει τουλάχιστον τριάντα περιστατικά γενικής διαγραφής χρεών από το 2.400 έως το 1.400 πΧ και σημειώνουν ότι πρόκειται για περιόδους μεγάλης γιορτής κατά τις οποίες καταστρέφονταν τα «δισκία» στα οποία καταγράφονταν οι υποχρεώσεις των πολιτών.
Διασώζοντας την Ευρώπη από τη Μεγάλη Ύφεση
Η Ευρώπη βγήκε από τη σύγκρουση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με τεράστια χρέη και σε τεράστια ύφεση.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, πολλές χώρες είχαν ξεκινήσει να εγκαταλείπουν τον κανόνα του Χρυσού σε μια προσπάθεια να αναθερμάνουν την οικονομία τους χωρίς το βάρος ενός αναχρονιστικού συστήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, ένα μεγάλο μέρος των χρεών των περισσότερων χωρών διεγράφησαν. Από το 1932 έως το 1939, ο μέσος όρος μείωσης του χρέους ανήλθε σε 19% του ΑΕΠ για τις προηγμένες οικονομίες, σύμφωνα με τους οικονομολόγους Carmen Reinhart και Christoph Tresbech. Για τη Γαλλία και την Ελλάδα το ποσοστό έφτασε το 50% και το 40% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
Εξάλλου η πλήρης αποπληρωμή ήταν τόσο σπάνια που η Φινλανδία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που κατάφερε να τηρήσει όλες τις μεταπολεμικές υποχρεώσεις της.
Το μεταπολεμικό «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας
Μόνο 16% των ερωτηθέντων Γερμανών σήμερα πιστεύουν ότι πρέπει να διαγραφεί ένα μέρος του χρέους της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η ειρωνεία της στάσης του Βερολίνου απέναντι στην ελάφρυνση του χρέους μπορεί να μην είναι εμφανής σε κάποιους.
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος, το 1953, κατέληξε στην κατάργηση όλου του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας. Το συνολικό ποσό ανήλθε στο 280% του ΑΕΠ από το 1947 έως το 1953, σύμφωνα με τον ιστορικό Albrecht Ritschl.
Η ακύρωση του χρέους μαζί με την επέκταση του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής επέτρεψε στη Γερμανία να επιστρέψει στις αγορές και να γίνει μέλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η Συμφωνία του Λονδίνου τη βοήθησε επίσης να φτάσει τις απίστευτες εξαγωγικές της επιδόσεις καθώς η χώρα ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της με τα κέρδη από το εξωτερικό εμπόριο

Επειδή η Δύση σκοπίμως παραπληροφορεί και παίζει με το συλλογικό ασυνείδητο το οποίο φροντίζει να το ενεργοποιεί ή να το απενεργοποιεί με φράσεις κλειδιά καλό είναι να θυμηθούμε την εξέγερση των νεοναζί του Κιέβου το 2014 που ανέτρεψε τον τότε εκλεγμένο και νόμιμο πρόεδρο της χώρας τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Στα βίντεο εύκολα κάποιος θα δει τους νεοναζί του Δεξιού Τομέα κυριολεκτικά να τρέπουν σε φυγή τις τότε πανίσχυρες αστυνομικές δυνάμεις των Berkut (τους οποίους διέλυσε το νέο καθεστώς και τους αντικατέστησε με την περιβόητη ναζιστική Εθνική Φρουρά).

Πέτρινα εργαλεία 2,9 εκατ. ετών κατασκευάστηκαν πριν από την εμφάνιση του ανθρώπινου γένους.

Ευρήματα 2,9 εκατομμυρίων ετών που ανακαλύφθηκαν στην Κένυα επιβεβαιώνουν τις υποψίες ότι η τεχνολογία των λίθινων εργαλείων αναπτύχθηκε πριν από την εμφάνιση του γένους Homo που περιλαμβάνει τον σύγχρονο άνθρωπο και τους προϊστορικούς συγγενείς του.
Διεθνής ερευνητική ομάδα περιγράφει στο κορυφαίο περιοδικό Science 330 λίθινα εργαλεία από τις όχθες της λίμνης Βικτόρια, τα οποία χρησιμοποιούνταν για τον τεμαχισμό μεγάλων ζώων και την άλεση φυτικών υλικών.

Τα εργαλεία κατασκευάστηκαν με την τεχνική του Όλντοβαν, μια επαναστατική τεχνολογία που έδωσε τα πρώτα αιχμηρά όργανα.
Κανείς δεν γνωρίζει ποιο είδος μπορεί να τα δημιούργησε, δίπλα τους όμως βρέθηκαν δύο απολιθωμένα δόντια Paranthropus, ενός μακρινού συγγενή μας που περπατούσε στα δύο πόδια και κατατάσσεται στην ομάδα των ανθρωπίνων.
Έζησε εκατομμύρια χρόνια πριν από τον Homo sapiens, ο οποίος εμφανίστηκε στην Αφρική πριν από περίπου 300.000 χρόνια.

Από την ανασκαφή στην τοποθεσία Νιαγιάνγκα στις όχθες της λίμνης Βικτόρια (J.S. Oliver)
«Για πολύ καιρό οι ερευνητές υπέθεταν ότι μόνο το γένος Homo, στο οποίο ανήκουν οι άνθρωποι, ήταν ικανό να κατασκευάζει πέτρινα εργαλεία» δήλωσε ο δρ Ρικ Ποτς, επικεφαλής της μελέτης , σε ανακοίνωση του Ιδρύματος Smithsonian όπου εργάζεται.
«Η ανακάλυψη του Paranthropus δίπλα σε αυτά τα λίθινα εργαλεία ανοίγει μια συναρπαστική αστυνομική υπόθεση για τον εντοπισμό του ενόχου» είπε.
Δεν απέκλεισε ωστόσο το ενδεχόμενο τα εργαλεία να ανήκουν σε άλλο είδος ανθρωπίνων που μπορεί να ζούσε ταυτόχρονα με τον Paranthropus στην ίδια περιοχή.

Ωμός ιπποπόταμος
Τα ευρήματα της λίμνης Βικτόρια, ηλικίας 2,6 – 3,0 εκατ. ετών, είναι περίπου 700.000 χρόνια αρχαιότερα από το αμέσως επόμενο δείγμα εργαλείων Όλντοβαν, το οποίο είχε βρεθεί παλαιότερα στην Αιθιοπία.
Ακόμα πιο αρχαία εργαλεία, ηλικίας 3,4 εκατ. ετών, είχαν ανακαλυφθεί το 2015 στην Κένυα και συνδέθηκαν με το γένος Australopithecus. Ήταν όμως πιο πρωτόγονα και αμβλεία, καθώς είχαν κατασκευαστεί χτυπώντας πέτρες πάνω σε επίπεδες πέτρινες επιφάνειες.
Αντίθετα, τα εργαλεία της νέας μελέτης κατασκευάστηκαν με την πιο προηγμένη μέθοδο του Όλντοβαν, στην οποία ο τεχνίτης κρατούσε την πέτρα στο ένα χέρι και την χτυπούσε με ένα πέτρινο σφυρί στο άλλο.
Η τεχνική αυτή απαιτεί επιδεξιότητα, δίνει όμως μικρότερα, πιο αιχμηρά εργαλεία.
Η στρογγυλεμένη πέτρα στα αριστερά χρησιμοποιούταν ως σφυρί με το οποίο οι τεχνίτες χτυπούσαν άλλες πέτρες (T.W. Plummer, J.S. Oliver, E. M. Finestone)
«Με τα εργαλεία αυτά μπορείς να συνθλίψεις αντικείμενα καλύτερα από ό,τι οι γομφίοι ενός ελέφαντα και να κόψεις καλύτερα από ό,τι οι κυνόδοντες ενός λιονταριού» είπε ο Ποτς.
«Με την τεχνολογία του Όλντοβαν ήταν σαν να αποκτήσαμε ξαφνικά μια σειρά δοντιών έξω από το σώμα μας, κάτι που έδωσε πρόσβαση σε μια μεγαλύτερη ποικιλία τροφής στην αφρικανική σαβάνα».
Οστά ιπποπόταμων που βρέθηκαν στην ανασκαφή έφεραν ίχνη από τομές, ενώ η ανάλυση των σημείων φθοράς στα ίδια τα εργαλεία υποδεικνύει ότι χρησιμοποιούνταν για να κόβουν και να πολτοποιούν ζωικά και φυτικά υλικά.
Κοντά στα εργαλεία βρέθηκαν δύο γομφίοι του Paranthropus (S.E. Bailey)
Πρόκειται για τις αρχαιότερες ενδείξεις τεμαχισμού μεγάλων ζώων, τουλάχιστον 600.000 χρόνια αρχαιότερες από τα αμέσως επόμενα ευρήματα.
Το άγνωστο είδος που κατασκεύασε τα εργαλεία φαίνεται πως κυνηγούσε και κατανάλωνε μεγάλα θηράματα, δεν γνώριζε όμως τη μαγειρική.
Οι αρχαιότερες ενδείξεις χρήσης φωτιάς χρονολογούνται περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια αργότερα, κάτι που σημαίνει ότι οι κατασκευαστές των εργαλείων έτρωγαν τα πολτοποιημένα τρόφιμα ωμά, επισημαίνουν οι ερευνητές.
Με την πάροδο των χιλιετιών, η τεχνολογία του Όλντοβαν εξαπλώθηκε εκτός της Αφρικής, μέχρι τη σημερινή Κίνα και τη Γεωργία.
Πέρασε καιρός, μέχρι τα 1,7 εκατομμύρια χρόνια πριν, πριν εμφανιστεί η επόμενη τεχνολογία λίθινων εργαλείων, η Αχελαία τεχνολογία, η οποία έδωσε τα πρώτα πέτρινα τσεκούρια.

757: Ο Αν Λουσάν, ηγέτης εξέγερσης εναντίον της δυναστείας Τανγκ, δολοφονείται από τον γιο του.
1696: Ο Μεγάλος Πέτρος γίνεται μόνος τσάρος της Ρωσίας, μετά τον θάνατο του Τσάρου Ιβάν του Ε’.
1829: Δύναμη 3.500 Τούρκων, υπό τον Μαχμούτ Πασά, επιτίθεται εναντίον της ΣΤ’ Χιλιαρχίας, υπό τον Μαυροβουνιώτη, στο Μαρτίνο Λοκρίδας. Τρεις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται με επιτυχία. Οι Τούρκοι υποχωρούν στην Εύβοια, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης 200 νεκρούς.
1845: Δημοσιεύεται το ποίημα «Το Κοράκι» του Έντγκαρ Άλαν Πόε.
1861: Το Κάνσας γίνεται η 34η πολιτεία των ΗΠΑ.
1863: Πάνω από 400 Ινδιάνοι σφαγιάζονται από τον Αμερικανικό Στρατό στο Μπέαρ Ρίβερ του Αϊντάχο.
1870: Δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αλήθεια» ότι το 1869 είναι το έτος εισαγωγής στην Ελλάδα του ποδηλάτου, του «περίεργου τούτου και δύσκολου άμα είδους παιδιάς και ταχυδρομίας», με εισαγωγείς του το βασιλιά Γεώργιο Α’ και τον Παύλο Δαμαλά, γιατρό και δήμαρχο Πειραιώς.
1886: Ο Γερμανός μηχανικός, Καρλ Μπεντς, λαμβάνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρώτο βενζινοκίνητο αυτοκίνητο, βάζοντας τον «λίθο» για τη μετέπειτα αυτοκρατορία της Mercedes-Benz.
1891: Η πριγκίπισσα Λιλιουοκαλάνι ανακηρύσσεται βασίλισσα της Χαβάης. Θα είναι η τελευταία μονάρχης στην ιστορία της χώρας.
1897: Στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στο Τζερμιάδο Λασιθίου, κηρύσσεται η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
1897: Ο Ελληνικός Στόλος από έξι τορπιλοβόλα και το πλοίο «Σφακτηρία» αποπλέει από τον Πειραιά για ενίσχυση των Κρητών επαναστατών.
1900: Η Ιφιγένεια Συγγρού δωρίζει στο ελληνικό Δημόσιο 13 εκατομμύρια δραχμές για τη σκυρόστρωση των πλατειών και των κυριότερων δρόμων της Αθήνας.
1907: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒ).
1911: Δριμύτατος χειμώνας σε ολόκληρη την Ελλάδα επιφέρει το θάνατο δύο ανθρώπων, αρκετούς τραυματισμούς, ναυάγια ατμόπλοιων και διακοπή στις συγκοινωνίες.
1916: Το Παρίσι βομβαρδίζεται για πρώτη φορά από γερμανικά ζέπελιν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1922: Διαλύεται η Ένωση που είχαν σχηματίσει η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ.
1924: Ο Καρλ Τέιλορ πατεντάρει στο Κλίβελαντ του Οχάιο την πρώτη μηχανή που κατασκευάζει χωνάκια για παγωτό.
1941: Μετά τον θάνατο του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ αναθέτει την πρωθυπουργία της Ελλάδας στον Αλέξανδρο Κορυζή.
1941: Τα ελληνικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την κατάληψη της κορυφογραμμής Τρεμπεσίνας, στη Βόρειο Ήπειρο.
1942: Γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βεγγάζη, στη Λιβύη.
1942: Περού και Εκουαδόρ υπογράφουν τη συνθήκη του Ρίο, με την οποία διευθετούν τις συνοριακές διαφορές τους.
1945: Τερματίζεται η γερμανική κατοχή του Βελγίου.
1947: Φτάνει στην Αθήνα η εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για να διερευνήσει τις καταγγελίες της κυβέρνησης εις βάρος της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, για παροχή βοήθειας προς τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».
1949: Η Μεγάλη Βρετανία αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ.
1957: Ο Βενέδικτος εκλέγεται πατριάρχης Ιεροσολύμων.
1963: Απορρίπτεται η είσοδος της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, έπειτα από βέτο του προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκολ.
1964: Πραγματοποιείται η τελετή έναρξης των 9ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Παίρνουν μέρος 1.096 αθλητές από 36 χώρες. Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων η Ολυμπιακή Φλόγα μεταφέρεται από την Αρχαία Ολυμπία. Περίπου 25.000 τόνοι χιόνι από τις υψηλότερες περιοχές των αυστριακών Άλπεων μεταφέρονται στο Ίνσμπρουκ, καθώς είχε να χιονίσει δύο μήνες.
1973: Επιβατικό αεροπλάνο Ilyushin της εταιρείας EgyptAir συντρίβεται στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 37 επιβαίνοντες.
1976: Βόμβα του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» προκαλεί ζημιές στην έκθεση της βιομηχανίας «Πίτσος», στην Αθήνα.
1976: Δικαστήριο της Ρώμης χαρακτηρίζει ως προσβάλλουσα τα χρηστά ήθη την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός και οι ηθοποιοί της ταινίας, μεταξύ των οποίων και ο Μάρλο Μπράντο, απειλούνται με σύλληψη αν εμφανιστούν στην πόλη.
1979: Η 16χρονη, Μπρέντα Σπένσερ, σκοτώνει δύο άτομα και τραυματίζει άλλα εννέα, όταν πυροβολεί από το σπίτι της το παρακείμενο δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Το όπλο τής το είχε χαρίσει ο πατέρα της ως χριστουγεννιάτικο δώρο. Στους αστυνομικούς που τη συλλαμβάνουν δικαιολογείται με τη φράση «Δεν μου αρέσουν οι Δευτέρες» («I Don’t Like Mondays»). Με αφορμή το περιστατικό αυτό οι Boomtown Rats θα γράψουν το ομώνυμο τραγούδι.
1983: Η Ελλάδα αναγνωρίζει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, με την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου.
1991: Πραγματοποιείται χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» με ρουκέτα εναντίον της εταιρείας πετρελαιοειδών BP στη λεωφόρο Κηφισίας.
1996: Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η χώρα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά, με αφορμή την κρίση των Ιμίων. Η ομόλογός του της γειτονικής χώρας, Τανσού Τσιλέρ, ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά πλοία παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.
1996: Η ιστορική όπερα της Βενετίας, «Λα Φενίτσε», καταστρέφεται από πυρκαγιά. Θα επαναλειτουργήσει στις αρχές του 2004, αφού δαπανηθούν εκατομμύρια δολάρια για την ανακατασκευή του 204 ετών θεάτρου.
1999: Ο ηγέτης του PKK, Αμπνουλάχ Οτσαλάν, φτάνει στην Αθήνα. Το αεροσκάφος που τον μετέφερε προσγειώθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1999, ημέρα Παρασκευή, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
2000: Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του μετρό της Αθήνας, η χρήση του μέσου από το επιβατικό κοινό ξεπερνάει κάθε ρεκόρ. Μόνο μέχρι το μεσημέρι υπολογίζεται ότι σχεδόν 1.000.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν το Μετρό.
2002: Στην ετήσια προεδρική ομιλία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, περιγράφει «καθεστώτα που στηρίζουν τον τρόμο» ως «άξονα του κακού».
2020: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει με ψήφους 621–49 την συμφωνία για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την σημερινή ημέρα να είναι η τελευταία που η Βρετανία εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο της ΕΕ.