ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΩΝ – ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΜΙΑΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ1/10/2022 Μέσα από την μακραίωνη, δύσβατη και ανηφορική πορεία του Ελληνισμού στο διαχρονικό διάβα της Ιστορίας ξεχωρίζουν οριακά κάποια σημεία τα οποία έχουν αφήσει μέχρι σήμερα ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στην εξέλιξη των γεγονότων της μοίρας, του γίγνεσθαι και της κατάληξης της προαναφερόμενης τούτης πορείας. Είναι ορισμένες επισημάνσεις και συγκεκριμένα συμπεράσματα σχετικά με την εθνικοπολιτική συμπεριφορά τούτου του Γένους και τούτης της Φυλής που παρατηρούνται, δυστυχώς, αναλλοίωτα και αμετάλλακτα από τα αρχαία θα έλεγα χρόνια και τα οποία μεγεθύνονται και ενισχύονται, πλαταίνοντας σε τροχιά ομόκεντρων κύκλων, στη σύγχρονη εποχή του Πανορθόδοξου Ελληνισμού. Αναφέρομαι στην έμπρακτα παρατηρημένη και βιωματικά αποδεδειγμένη συμπεριφορά, δράση και στάση που επιδεικνύεται από την πολιτική ηγεσία, τους πολιτειακούς άρχοντες και ταγούς, τους εθνικούς ηγέτες και καθοδηγητές τούτης της ηρωικής, δοξασμένης και σκληρά δοκιμασμένης φυλής την οποία ο Μεγαλοδύναμος Θεός και η Κυρά μας η Παναγιά όρισαν και έταξαν να φυλάγει στη ζωή της ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ και ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΕΣ καθώς επίσης και να ανατρέφει, να διαπλάθει και να αναπλάθει μάρτυρες, Αγίους Πατέρες, αγωνιστές, πολέμαρχους και σκληροτράχηλους μαχητές. Δυστυχώς το αιώνιο σαράκι, το σαρκοβόρο και σιχαμερό τούτο σκουλήκι του εμφύλιου σπαραγμού, του αδελφοκτόνου πάθους, της εσωτερικής διχόνοιας και του εθνικού αλληλοσπαραγμού έχει στοιχίσει στο Πανορθόδοξο τούτο Γένος κάποιες πολλές Πατρίδες, αλύτρωτες και περήφανες, οι οποίες στενάζουν σήμερα, αγέρωχα και ανυπότακτα, κάτω από τον πιεστικό ζυγό κατοχής και σκλαβιάς ξένων κατακτητών, οι οποίοι δεν έχουν απολύτως καμμιά σχέση με τα άγια και μυρωμένα χώματά τους, χώματα πάππου προς πάππο δικά μας, ποτισμένα με το άλικο αίμα των ανδρείων και γενναίων του ατελεύτητου πάνθεου των ηρωομαρτύρων της ρωμέικης εποποιίας. Ποιός δεν αφουγκράζεται με σπαραγμό ψυχής και πόνο καρδιάς την οδύνη και τους αναστεναγμούς της Βορείου Ηπείρου, της Ίμβρου και της Τένεδου, της Σμύρνης και της Μ.Ασίας, της Μακεδονίας και της Ρωμυλιάς, της Ιωνίας και της Κύπρου μας; Τούτες οι πανώριες και λυγερόκορμες θυγατέρες του μητροπολιτικού Ελληνισμού που άδικα και άτσαλα, βίαια και ασυνείδητα, αποκόπηκαν από τον κεντρικό κορμό χάρη και σε δικά μας ανεπίτρεπτα λάθη, παραλείψεις, εγωκεντρισμούς, μωρές φιλοδοξίες, κενοδοξίες και πάθη, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και συμπεριφορές. Δεν έχουμε δυστυχώς ποτέ κατορθώσει στη διαχρονική μας πορεία μέσα στη γεωπολιτική σκακιέρα της υφηλίου να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να κοιτάζουμε κατάματα το χρέος και το καθήκον μας απέναντι στο Θεό και στην Πατρίδα και να διαμορφώσουμε επιτέλους μια πανεθνική πολιτική εθνικοπολιτικών στόχων και οραματισμών μέσα από την επίτευξη διατήρησης μιας υπεύθυνης πολιτικής ηγεσίας μονοιασμένης, ενωμένης άρρηκτα με ομόψυχους δεσμούς κοινής συμπόρευσης και σύμπλευσης έχοντας όλους τους πολιτικούς ταγούς συνοδοιπόρους στο Γολγοθά που ο Πανορθόδοξος Ελληνισμός έταξε να υπηρετεί από την ύπαρξή του. Δεν μπορέσαμε να παραμερίσουμε τη δημαγωγική πολιτική των μπαλκονιών, να αφήσουμε την αναμόχλευση των διχαστικών παθών, τις συκοφαντικές αλληλοκατηγορίες και τους μικροκομματικούς και μικρόψυχους ελιγμούς στην αρρένα και στην παλαίστρα των διαπροσωπικών πολιτικών και παραταξιακών ανταγωνισμών. Λέμε ότι υπηρετούμε το Έθνος και τη Φυλή, την Ορθοδοξία και την Χριστιανοσύνη, τον άνθρωπο και τον πολίτη της κοινωνίας αλλά τελικά υποδουλωθήκαμε στον πολιτικό ατομικισμό της εγωκεντρικής αλαζονείας μας με συμπεριφορές φαρισσαϊκού υποκριτικού ήθους και ύφους. Ο πήχυς λοιπόν πρέπει πάραυτα να υψωθεί και μάλιστα πολύ πιο ψηλά από ό,τι είναι τώρα. Οι περιστάσεις το απαιτούν, η Πατρίδα αναμένει και ο Θεός καρτερεί. Το ερώτημα βασανιστικό και εναγώνιο: Άραγε επαγρυπνούν και έχουν γνώση οι φύλακες των Θερμοπυλών της Κύπρου, τούτης της νοτιοανατολικότερης εσχατιάς της Ελληνορθοδοξίας ή μήπως απλά και όπως πάντα ερίζουν και καρεκλοκενταυρίζουν για τα ίδια τετριμμένα που έσχιζαν επιδεικτικά τα ιμάτιά τους σαν Καϊάφες και Άννες όλοι οι προκάτοχοι τους; Κυβερνήσεις και αντικυβερνήσεις, συμπολίτευση και αντιπολίτευση, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, λογίζονται ένα και το αυτό απέναντι στο Θεό και στην Πατρίδα. Ο νοών νοείτο... Με τιμή, Χρίστος Κ. Μακρίδης Παραλίμνι 28/09/2022
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
March 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|