Σε μια βδομάδα γιορτάζουμε το Πάσχα και είναι για μένα η πιο αγαπημένη μου γιορτή, πιο πολύ και απ’ τα Χριστούγεννα! Λίγο η άνοιξη που μπήκε, λίγο η κατάνυξη που νοιώθω κάθε φορά που προσκυνώ τον Επιτάφιο, λίγο το σόι που μαζεύεται την Κυριακή της Λαμπρής με κάνουν να νοιώθω γεμάτη αγάπη φέρνοντας στο μυαλό χιλιάδες χρώματα και μυρωδιές των ημερών εκείνων που περνούσα με τον παππού και τη γιαγιά μου. Από κοριτσάκι με λαχτάρα περίμενα τη λαμπάδα και τα καινούργια παπούτσια που μου έστελνε ο νονός μου απ’ την Αθήνα και ακόμη και σήμερα το ‘χω σαν έθιμο να αγοράζω κάτι καινούργιο για τη Λαμπρή, έτσι απλά για να νοιώθω την τρυφεράδα της εποχής εκείνης. Πώς μπορώ να ξεχάσω τις τρελές προετοιμασίες που είχαμε στο σπίτι τη Μεγάλη Βδομάδα, το κοκκίνισμα των αυγών και της κουζίνας μας τις χίλιες μυρωδιές, μαστίχα και μεχλέπι για τα τσουρέκια της γιαγιάς, φρέσκα κρεμμυδάκια και τον άνηθο για τη διάσημη μαγειρίτσα της Φάρμας και τη μητέρα μου να στολίζει το σπίτι με παπαρούνες και μαργαρίτες που μάζευε από τους γύρω αγρούς. Στο σπίτι μας με την καλαμαρού γιαγιά όλα τα έθιμα του ελληνικού Πάσχα ήταν κανόνας και όσο και αν αντιδρούσαμε ως παιδιά με τη φακή και τη χορτόσουπα χωρίς λάδι της Μεγάλης Βδομάδας τώρα με νοσταλγία τα φέρνω ξανά όλα στο μυαλό μου. Και παρά κάποιους δύσκολους καιρούς που έζησα ως παιδί, όλη αυτή η προετοιμασία για την Κυριακή του Πάσχα έσβηναν για λίγο τη βαριά ατμόσφαιρα και ένοιωθα χαρούμενη και αισιόδοξη για τα πάντα μια και η προσμονή της Ανάστασης με γέμιζε με μια παράξενη ελπίδα και σιγουριά ότι όλα μπορούν να γίνουν... Όταν τα μεσάνυκτα ακούγαμε τις καμπάνες της μικρής εκκλησίας κοντά στο σπίτι μας, στο πι και φι ο αδελφός μου και ‘γω, ντυμένοι με τα καλά μας, καλοχτενισμένοι και πεντακάθαροι - αφού περνούσαμε από την ανελέητη επιθεώρηση της γιαγιάς - μπαίναμε στο παλιό αυτοκίνητο του παππού, που περήφανος συνόδευε τα εγγόνια του στον «Καλό Λόγο». Η δε επιστροφή με το άγιο φως και η αγωνία μας να φθάσουν οι λαμπάδες μας αναμμένες για να σταυρώσουμε την είσοδο του σπιτιού μας για το καλό και η ιδέα ότι θα πέφταμε με τα μούτρα στην αχνιστή μαγειρίτσα και στο διαγωνισμό του αυγοπολέμου με τον αδελφό μου είναι μέχρι και σήμερα μερικές από τις πιο όμορφες και γλυκές αναμνήσεις που κουβαλάω πάντα στο μυαλό και τη ψυχή... Όσο για το κυριακάτικο γλέντι με το σούβλισμα και το τρελό φαγοπότι με όλη την οικογένεια και τους φίλους, και τα δημοτικά τραγούδια που θυμόταν η γιαγιά αναπολώντας την Ελλάδα της, ομολογώ πως είναι εικόνες ανεπανάληπτες που έχουν σίγουρα διαμορφώσει τη γυναίκα που είμαι σήμερα. Και ‘γω σαν μάνα που είμαι προσπαθώ, έστω και λίγο, να προσφέρω στα παιδιά μου και στους φίλους μας κάτι από εκείνες τις ζεστές και γεμάτες αγάπη και τρυφεράδα στιγμές που ζούσα και ‘γω σε κάθε Πάσχα των παιδικών μου χρόνων. Το Πάσχα σημαίνει Αγάπη και μην το ξεχνάτε ποτέ! ΜίναΣαμψών
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|