Από τη γιαγιά μου την καλαμαρού έμαθα τόσα πράγματα καλή της ώρα της γλυκιάς μου. Από το πως να φτιάχνω τον καλύτερο ταραμά ever, άσπρο και παχύ και ποτέ μα ποτέ ροζ, μέχρι την μαγική μάσκα προσώπου που αποδεικνύεται στα αλήθεια θαυματουργή. Και επειδή είμαι καλό παιδί δεν θέλω να κρατάω τα μυστικά αυτά μόνο για μένα, στο τέλος του κομματιού μου σήμερα, υπόσχομαι να τη μοιραστώ μαζί σας, για να είμαστε όλοι όμορφοι και για πάντα...νέοι. Μου μιλούσε πολύ η γιαγιά μου. Για όλα. Οι κουβέντες και οι συμβουλές της είναι πάντοτε μαζί μου μέχρι που τώρα πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνω μερικά από όσα έμαθα από αυτή την τόσο έξυπνη γυναίκα που είχα την τύχη να με μεγαλώσει, στην κόρη μου αλλά και στην ανιψιά μου. Η γιαγιά μου λοιπόν μια όμορφη και κομψή καλαμαρού ακολούθησε τον άντρα της στην Κύπρο αλλά όσα χρόνια και αν πέρασαν η Ελλάδα της και κυρίως η Αθήνα της ήταν πάντα στη ψυχή της και δεν σταματούσε να μιλά για την παλιά της γειτονιά στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Αυτή λοιπόν η κομψή και όμορφη κυρία που έτυχε να είναι και γιαγιά μου μ’ έμαθε από μικρή, χιλιάδες μυστικούλια και συμβουλές που προσπαθώ ομολογουμένως όχι πάντοτε με επιτυχία, να ακολουθώ. Από τη γιαγιά Μίνα λοιπόν έμαθα πως μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, δεν βγαίνει ούτε μέχρι το περίπτερο χωρίς κραγιόν και όσοι με γνωρίζετε θα συμφωνήσετε πως τουλάχιστον αυτή τη συμβουλή της την ακολουθώ κατά γράμμα. Ποτέ δεν κόβουμε τα μαλλιά μας στη χάση του φεγγαριού γιατί ποτέ δεν ξαναμακραίνουν όπως πρέπει ενώ αν κόψουμε τα νύχια μας κατάνυχτα, γκρίνια και γλωσσοφαγιά μας περιμένουν στη γωνιά. Πρωί πρωί, πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο τρίβουμε στο πρόσωπο μας λίγα παγάκια ή έστω κρύο κρύο νερό, για να τσιτώσουμε λιγάκι βρε αδελφέ, όπως έλεγε και είναι λες και την ακούω. Τρίβουμε τα χέρια μας με λεμονάκι φρέσκο για να δείχνουν πάντα όμορφα και ωραία γιατί κατά τη καλαμαρού «από τα χέρια φαίνεται κορίτσι μου η γυναίκα». Πριν βάλουμε το φαγητό μας στο φούρνο να ψηθεί- εκτός των άλλων η γιαγιά ήταν και μαγείρισσα ολκής- πάντοτε το σταυρώνουμε για να γίνει «μούρλια παιδάκι μου σου λέω» και για να μην κόψει το αυγολέμονο μας την ώρα που το κτυπάμε, του στέλλουμε πάντοτε φιλιά με ήχο! Μουτς και μουτς και ματς μέχρι να δέσει η σούπα όπως πρέπει. Λίγο λεμόνι με άψητο καφέ ελληνικό και κόβεται ο κοιλόπονος μαχαίρι ενώ η ημικρανία περνά και χάνεται με κομπρέσες μουλιασμένες σε ξύδι και νερό. Πριν βγούμε από το σπίτι μας κάνουμε τον σταυρό μας τρεις φορές και εννοείται πως φτύνουμε τον κόρφο μας για να γλιτώσουμε από το μάτι το κακό της γειτόνισσας της κλώσσας ενώ οι σκούπες γυρίζουν ανάποδα όταν δεν θέλουμε μουσαφίρηδες στο σπίτι. Το βράδυ πριν κοιμηθούμε σταυρώνουμε το μαξιλάρι μας για να βλέπουμε όνειρα γλυκά και στην εξώπορτα βάζουμε κάθε Δευτέρα χάραμα, νερό με αλάτι για τα κακά τα πνεύματα που πρέπει να πάνε στο «πυρ το εξώτερο». Στη τσάντα μας πάντοτε κουβαλάμε ένα καρφί για να τρυπάμε τη γλωσσοφαγιά και τις άσχημες κουβέντες που μπορεί κάποιος φαρμακομύτης να μας πει. Για να φανταστείτε πως όταν κάποια στιγμή κουράστηκα να ψάχνω καρφιά και πρόκες σε τσάντες και τσαντάκια, χτύπησα ένα τατουάζ σε σχήμα καρφιού στο χέρι και ηρέμησα ! Φτιάχνουμε στον Άγιο Φανούριο, πίτα με εφτά μονάχα υλικά και ζητάμε να συγχωρέσει ο Θεούλης τη μανούλα του που αμάρτησε. Κάθε Πέμπτη αυτή είναι η ιεροτελεστία στο δικό μας σπιτικό και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσει και στις επόμενες γενιές το ίδιο σκηνικό μιας αφού και τα παιδιά μου στην άλλη άκρη της γης πριν από κάποιο σπουδαίο αγώνα τους ή κάποια εξέταση σημαντική ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Η γιαγιά μου πάντοτε μου έλεγε πως ο άντρας πρέπει να θέλει την γυναίκα του πιο πολύ απ'ότι τον θέλει εκείνη για να είναι πετυχημένη η συνταγή! «Να σε τρέχει αυτός και όχι εσύ χρυσό μου αν με εννοείς! Να σε θεωρεί τρόπαιο και θησαυρό του, με καταλαβαίνεις; Για να πετύχει ένας γάμος κοριτσάκι μου , ο άντρας πρέπει να είναι πιο ερωτευμένος απ από τη γυναίκα του για να αντέξει...» Τώρα καταλαβαίνω τι μου έλεγες γιαγιά μου και πόση σοφία έκρυβε τελικά αυτή η συμβουλή σου. Αχ και δεν σε άκουσα γιαγιάκα μου εγκαίρως η τρελή... Και αφού σας την υποσχέθηκα ορίστε και η μαγική μασκούλα της γιαγιάς μου. Βράζουμε ρυζάκι άσπρο πιλαφέ. Παίρνουμε το νερό του και το βάζουμε σε ένα πιατάκι. Προσθέτουμε φρέσκο χυμό λεμόνι, ασπράδι αυγού και λίγο μέλι και το απλώνουμε στη μούρη μας. Μετά από είκοσι λεπτά το προσωπάκι μας είναι τσίτα τα γκάζια και λάμπει σαν πανσέληνος... Το δε ρυζάκι το τρώμε ως λαπά αν τύχει και πεινάμε γιατί η γιαγιά πέρασε και Κατοχή και «η πείνα δεν είναι αστείο πράγμα παιδί μου...» Μίνα
0 Comments
Leave a Reply. |
APXEIO
January 2024
Click to set custom HTML
Click to set custom HTML
|